Morgunblaðið - 04.12.2012, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2012
Elsku amma.
Amma þú varst
yndisleg.
Með hlýjasta hjarta sem til
var.
Þú hlýjar hugsanir ávallt
barst í hjarta og sál.
Amma, þú passaðir mig,
elskaðir mig og dáðir mig.
Ég sakna þín svo, ég mun
sakna þín í dag, á morgun og
alltaf.
Þú ert verndarengillinn
minn, það veit ég vel.
En nú passar þú mig,
mömmu, bræður mína og alla
sem þér þótti vænt um.
Amma, þú varst svo góð,
yndisleg, og svo falleg.
Þú varst yndislegasta mann-
eskja sem hefur gengið á þess-
ari jörðu í mínum augum.
Takk fyrir allt sem þú hefur
kennt mér t.d. öll fallegu orðin,
ljósið, og heilunina. Ég man
þegar ég spurði þig, amma hvað
hugsar maður um þegar maður
er að heila fólk? Þá sagðir þú:
„Allt sem er gott og yndislegt“,
og nú amma, þá hugsa ég bara
um þig því þú varst allt sem er
gott og yndislegt.
Takk fyrir allt sem þú hefur
kennt mér og gert fyrir mig.
Ég veit að þú hefðir gert allt
fyrir mig alla tíð, og ég hefði
líka gert allt fyrir þig, það veist
Margrét
Kristinsdóttir
✝ Margrét Krist-insdóttir fædd-
ist í Reykjavík 26.
mars 1930. Hún lést
24. nóvember 2012.
Útför Margrétar
fór fram frá Jófríð-
arstaðarkirkju í
Hafnarfirði 3. des-
ember 2012.
þú vel, elsku
amma.
Nú veit ég að
fallegasti og yndis-
legasti engillinn er
mættur í himna-
ríki.
Ég elska þig og
sakna þín.
Með allri minni
ást kveð ég þig.
Þín ömmustelpa,
Sara Ísabella.
Kær mágkona mín Margrét
lést 24. nóvember sl. Það koma
margar minningar í hugann
þegar ég sest niður og minnist
Grétu eins og hún var oftast
kölluð.
Þegar Óli maðurinn minn
heitinn vildi kynna mig fyrir
fjölskyldunni sinni þá var byrj-
að á Grétu og hún varð sann-
arlega traustur vinur minn og
drengjanna okkar Óla.
Gréta átti sex systkini og
móður á lífi þegar ég kom í fjöl-
skylduna. Stórfjölskyldan var
mjög samrýmd og skemmtileg
og notaði hvert tækifæri að
hittast, hlæja, drekka kaffi og
borða góðar kökur. Það var
gott að kynnast þessu fólki og
stóð Gréta vel við bakið á móð-
ur sinni í hverju sem var.
Gréta var sjúkraliði að mennt
og vann við það, en nam ekki
staðar þar, heldur bætti við sig
nuddi og heilun og margir nutu
góðs af því.
Dóttir Grétu er Edda og ríkti
mikill kærleikur milli þeirra og
hennar barna. Gréta var ein-
staklega góð við alla og vildi
allt fyrir alla gera.
Þegar Óli bróðir hennar veik-
ist var hún daglega hjá honum
og það kom alltaf bros hjá hon-
um þegar hún birtist. Það voru
sterk bönd á milli þeirra.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Óska þér góðrar heimkomu
og takk fyrir samfylgdina.
Karolína og synir.
Kær mágkona mín Gréta,
Margrét Kristinsdóttir, hefur
kvatt okkur. Karlarnir sem
lengi stóðu henni næst mundu
segja að hún væri farin heim.
Hún var tuttugu árum eldri
en ég, svo hún hefur verið á
sextugsaldri þegar við kynnt-
umst. Hún var einstök, eins og
við erum öll, hvert á sinn hátt.
Hún var á því að við gerðum
best skyldu okkar með því að
vera sátt við okkur sjálf, það
væri leiðin til að standa við aðr-
ar skyldur sem við hefðum tek-
ist á hendur.
Hún sá það góða í fólki, hún
sá hæfileika fólks og hvatti alla
sem hún komst í tæri við til
dáða. Um árabil ferðaðist hún
um landið með nuddbekkinn
sinn, og hann var vissulega líka
hér í þéttbýlinu. Árangurinn af
nuddi og samfélagi við Grétu
verður seint mældur. Ég þykist
viss um að það er fullt af fólki
um allt land sem finnst það eiga
henni þakkir að gjalda.
Gréta, var stóra systir hans
Kristófers. Þau systkinin sjö
misstu föður sinn þegar Gréta
var 26 ára og Kristófer, yngst-
ur, var átta ára. Mamma þeirra
var náttúrlega engri annarri lík
og gafst ekki upp. Vann hjá
Heimilishjálpinni og studdi við
á heimilum fólks hvaðanæva úr
þjóðfélaginu og lét alls staðar
gott af sér leiða. Það var að
vetri, á sumrin var hún ráðs-
kona við Vinnuskólann á Úlf-
ljótsvatni og eldaði mat ofan í
strákastóð í mörg sumur.
Ágústa var samt líka þeirrar
gerðar að hún fór sinna ferða í
vísinda- og vinnuferðir til Nor-
egs og pílagrímsferðir til Róm-
ar og Lourdes.
Fjölskyldutengslin voru mik-
il. Þegar sögur eru sagðar
finnst mér stundum að Edda sé
yngri systir Kristófers frekar
en systurdóttir hans. Það er
ekki aldur þeirra sem veldur
því heldur hve mikinn hluta
æsku- og uppvaxtarára sinna
hann varði með Grétu og Björg-
vini. Mér finnst stundum að þau
hafi verið hálfgerðir foreldrar
hans.
Þau tóku hann til sín að
Jaðri, sem þau báru ábyrgð á
um árabil, þegar mamma hans
lá á spítala og ferkantað skóla-
kerfið hæfði honum ekki. Auð-
vitað voru þau líka öll sumur á
Úlfljótsvatni, þar sem Ágústa
eldaði. Árum seinna vann hann
með þeim að Jaðri, það er enda
fjölbreytt flóra mannlífs sem
spjallað er við þegar við hjónin
göngum niður Laugaveginn.
Fyrir nokkrum árum bauð ég
mínum uppáhaldskonum til há-
degisverðar. Ber fyrsta að
nefna Grétu, mágkonu mína,
hinar voru Inga Þorgeirsdóttir,
tengdamamma Björns bróður
míns og Herdís Tryggvadóttir
mamma Herdísar vinkonu
minnar. Umræðurnar og lær-
dómurinn af því sem þessar
lífsreyndu konur höfðu fram að
færa verða mér alltaf í minni.
Ég vona að Eyja dótturdóttir
mín, sem eftir að hafa hjálpað
mér að leggja á borðið vildi
vera með í boðinu, muni þennan
hádegisverð.
Að leiðarlokum þakkar kona
fyrir sig, og hún þakkar líka
fyrir manninn sinn, litla bróður
hennar Grétu, sem hún reyndist
eins og móðir.
Valgerður Bjarnadóttir.
Kær móðursystir er fallin frá
– millistykkið við móður okkar
sem kvaddi fyrir sex árum. Ef
við ættum að lýsa Grétu gæti
hvert og eitt okkar komið með
persónulega lýsingu á þessari
konu sem var svo stór hluti af
lífi okkar. Skátaskólinn á Úlf-
ljótsvatni, Jaðar, Nóatún,
heilari, nuddari, sálusorgari,
frænka, vinur og margt fleira.
Sjálfstæða, duglega Gréta
sem var svo mikilvæg fyrir-
mynd í svo mörgu. Fór í sjúkra-
liðanám á „efri“ árum, ferðaðist
til grísku eyjanna til að læra
jóga, fór til Ameríku með veika
einstaklinga og ferðaðist um
landið til að nudda og heila.
Átti alltaf opinn faðm þegar
fólk leitaði til hennar og stutt í
hláturinn og húmorinn sem ein-
kenndi hana alla tíð. Síðast en
ekki síst þá tókst henni alltaf að
hvetja mann áfram á þann hátt
að nánast ekkert virtist ómögu-
legt. Þegar maður átti sína hall-
ærisdaga og sjálfsmyndin ekki
upp á marga fiska þá gat dugað
að heimsækja Grétu því hún tók
á móti manni með orðum eins
og „Mikið ofboðslega lítur þú
vel út“ eða „Ji hvað þú ert
smart.“ Það þurfti ekkert Brian
Tracy-námskeið þegar Gréta
var annars vegar og hún veitti
manni þann stuðning sem þurfti
hverju sinni.
Ein dýrmætasta minningin
okkar um Grétu tengist kær-
leiksríku sambandi hennar og
Evu móður okkar. Þær voru
samrýmdar og reyndust hvor
annarri vel og skildu okkur eft-
ir með svo mikilvæg gildi: skil-
yrðislausan kærleika í gegnum
þykkt og þunnt, húmor sem var
þeirra sterka vopn á erfiðum
tímum, óeigingjörn hjálparhönd
við nánast hvað sem var. Þær
töluðu saman á hverjum degi og
áttu það til að tala „sjúkraliða-
latínu“ sem engin skildi nema
þær. Þær systur voru með
sterka réttlætiskennd og ynd-
islegt að hlusta á þær fordæma
misréttið í þessum heimi sem
var þó alltaf gert af yfirvegun
og á uppbyggjandi hátt. Þegar
þær komu saman lagði maður
við hlustir því það mátti alltaf
taka eitthvað gott með sér úr
þeirra samræðum.
Gréta var falleg kona sem
bjó yfir glæsileika sem minnti
okkur systkinin einna helst á
amerískar kvikmyndastjörnur.
Sama hvar hún bjó, heimilið var
allt í senn glæsilegt, þægilegt
og hlýlegt. Þykk teppi, púðar,
myndir, kertaljós, reykelsi,
englar, smákökur á borðum,
konfekt í skálum og myndir á
veggjum koma upp í hugann.
Við upplifum ákveðin kafla-
skil við fráfall elsku Grétu sem
reyndist okkur svo vel í veik-
indum og við andlát móður okk-
ar og var til staðar á þeim tíma
sem við þurftum hvað mest á
henni að halda. Hún hefði ekki
viljað væmni né tilgerð í minn-
ingargrein en erfitt er að
kveðja þessa frábæru konu án
þess að segja að með henni
kveðjum við svo margt sem var
okkur kært. Minningin mun
lifa, gildin munu lifa, og von-
andi mun okkur veitast sú gæfa
að halda merkjum þeirra systra
á lofti að einhverju leyti.
Við vottum aðstandendum
samúð okkar og sendum styrk
og hlýjar hugsanir. Á sama
tíma erum við full þakklætis
fyrir þann tíma sem við fengum
að hafa elsku Grétu í lífi okkar.
Megi ljós hátíðar og friðar
verma hjörtu okkar allra.
Kristinn, Berglind,
Anna Lóa, Margrét
Lind og Magnús
Sverrir.
✝ Hanna GuðrúnJónsdóttir
fæddist á Suður-
eyri við Tálkna-
fjörð 9. janúar
1921. Hún lést á
hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Lundi á Hellu 4.
nóvember 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Krist-
ófersson kennari,
skólastjóri og sjómaður og
Guðbjörg Káradóttir kennari
og húsmóðir. Hanna var elst
af fimm systkinum.Yngri
systkini hennar voru: Ragna, f.
1922, Anna Ólafía, f. 1927, tví-
burarnir Margrét og Krist-
ófer, f. 1932, þau eru bæði lát-
in.
Hanna giftist Hákoni Ein-
Einar Freyr, Arna Ýr og Þórð-
ur Andri. Jón Haukur, f. 7.
nóvember 1953, hann er í sam-
búð með Svövu Árdísi Jó-
hannsdóttur. Synir Jóns og
Önnu Sigurjónsdóttur eru: Há-
kon Róbert, í sambúð með Jó-
hönnu Björk Kristinsdóttur,
dóttir þeirra er Anna Margrét.
Ásgeir Örn. Kolbrún Há-
konardóttir, f. 22. apríl 1955,
börn hennar og Kjartans Erl-
ingssonar eru: Hannes Örn,
dóttir hans er Ester Inga. Ing-
unn Heiða, gift Sigþóri Árna-
syni, dóttir þeirra er Þórdís
Eva. Kristín Erla.
Hanna og Hákon héldu ætíð
heimili í Reykjavík og lengst í
Hólmgarði 54. Hanna var hús-
móðir en Hákon rak slippinn
Bátanaust til fjölmargra ára.
Eftir að Hákon lést flutti
Hanna á Hellu í nágrenni við
Kolbrúnu dóttur sína og henn-
ar fjölskyldu. Síðustu árin
dvaldi Hanna á hjúkrunar- og
dvalarheimilinu Lundi á Hellu.
Útför Hönnu fór fram í
kyrrþey.
arssyni skipasmiði
þann 16. mars
1946. Hann var
fæddur í Vest-
mannaeyjum 1.
mars 1913 en lést
10. apríl 2003.
Börn þeirra eru:
Einar Hákonarson,
f. 13. desember
1946, hann er
kvæntur Margréti
Björnsdóttur.
Börn þeirra eru: Björn Ein-
arsson, kvæntur Sigríði Björk
Þormar. Þeirra synir eru Sig-
urður Hrannar og Tómas Atli.
Hanna Margrét Einarsdóttir,
gift Björgúlfi Ólafssyni. Börn
þeirra eru: Margrét Birta,
Ólafur og Teitur. Unnur Dóra
Einarsdóttir, gift Bergi Þór
Þórðarsyni, börn þeirra eru
Elsku amma, það er skrítið að
setjast niður og rifja upp allar
yndislegu minningarnar sem ég
á um þig og hugsa til þess að
þær verða ekki fleiri. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa átt öll þessi
ár með þér og að hafa fengið að
verja góðum tíma með þér.
Það var alltaf tilhlökkunarefni
að koma í heimsókn, hvort sem
var heim eða í bústaðinn í Kjós-
inni. Þú varst alltaf svo góð við
alla og vildir allt fyrir alla gera.
Fólk laðaðist að þér. Mér er
hvíta tyggjóílátið þitt sérstak-
lega minnisstætt. Uppi í skáp
fyrir ofan ísskápinn var hvítt
box sem alltaf var fullt af
tyggjói. Þar var meðal annars
mynda-, Andrésar andar-,
tattoo-, kisu- og Wrigley’s-
tyggjó. Inni í skáp í stofunni var
svo enn meira af tyggjói. Þar
voru Wrigley’s-kartonin. Það
var alltaf til nóg af tyggjói.
Þér þótti einnig mjög vænt
um dýr, vildir alltaf hafa kisu
eða hund hjá þér enda sóttu
dýrin í þig líkt og mannfólkið.
Ef Neró týndist var hann oftar
en ekki hjá þér jafnvel að éta
samloku sem þú smurðir í hann.
Þú varst alltaf svo glæsileg,
vel til fara og fórst reglulega í
lagningu. Það skipti þig miklu
máli að vera snyrtileg og líta vel
út, allt fram á þína síðustu daga.
Þú fylgdist vel með í kringum
þig, varst alltaf með allt á
hreinu, vissir hvenær hver átti
afmæli og hvað var um að vera
hjá þínu fólki. Ég veit ekki til
þess að þú hafir klikkað á því að
senda skeyti eða kveðju til fólks
þegar tilefni var til. Þú varst
alltaf með hugann hjá fólkinu
þínu.
Þú varst gestrisin og hélst
ófáar glæsilegar veislurnar. Það
sem vantaði aldrei á veisluborðið
voru glæsilegar marengstertur,
gómsætar tartalettur, einstakt
rækjusalat og nýbakað hafra-
kex, Mackintosh og Nóa-kon-
fekt.
Í Kjósinni var gott að vera.
Þar áttuð þið afi glæsilegan
sumarbústað sem var mjög hlý-
legur og flottur. Bústaðnum var
vel við haldið og lóðin til fyr-
irmyndar. Í gróðurhúsinu voru
fallegar rósir sem þú ræktaðir.
Það var yndislegt að fá að vera
með ykkur þar. Auk þess að
leika sér á lóðinni, m.a. í vatns-
hönunum, óðum við krakkarnir í
ánni, fórum út á bát, lékum við
hundana úr sveitinni og röltum
um svæðið. Þetta voru góðir
tímar.
Mig hafði alltaf langað til að
eiga ömmu sem byggi nálægt
mér og ég gæti heimsótt eftir
skóla. Það rættist þegar þú
fluttir til okkar á Hellu. Þá var
ég að vísu búin með skólann en,
að sjálfsögðu, þrátt fyrir það
mjög ánægð með að fá þig til
okkar. Loksins bjó amma í sömu
götu og ég, ská á móti. Við átt-
um góða tíma saman á Hellu og
ég fékk að kynnast þér enn bet-
ur. Þú tókst alltaf vel á móti
okkur fjölskyldunni þegar við
komum í heimsókn og okkur
þótti alltaf gott að fá þig í heim-
sókn. Það er ómetanlegt að hafa
fengið að verja svona góðum
tíma með þér.
Elsku amma, það er erfitt að
hugsa til þess að geta ekki kom-
ið í heimsókn til þín. Það er
stórt skarð í hjarta mínu eftir að
þú fórst en ég mun fylla upp í
það með öllum góðu minning-
unum okkar. Ég er viss um að
afi hefur tekið á móti þér, að nú
séuð þið saman á ný og að ykkur
líði vel.
Elsku besta amma, ég sakna
þín.
Þín
Ingunn Heiða.
Dyrnar opnast og við tekur
ilmur af reykelsi og sterku kaffi.
Þegar upp stigann er komið
blasir við veisluborð sem svignar
undan veitingunum, púðursyk-
ursmarengs með silfurkúlum,
hlauphringir, heimabakaða
hafrakexið, heitt súkkulaði og
Mackintosh-sælgæti á öllum
borðum. Svona var um að litast í
hverju boði hjá Hönnu ömmu og
Konna afa og maður hlakkaði til.
Sömu sögu var að segja í sum-
arbústaðnum þeirra í Kjósinni.
Þar byggðu þau sinn sælureit,
Bakkasel við Meðalfellsvatn.
Amma var þar drottning í ríki
sínu og þangað voru allir vel-
komnir, ættingjar og vinir og
allir þeir sem voru að veiða við
vatnið. Þar var alltaf heitt á
könnunni og nóg til af vínar-
brauðslengjum og kökum í úti-
skápnum þangað sem við vorum
iðulega send til að sækja með-
lætið er gesti bar að garði. Mað-
ur naut þess í hvert skipti að
virða fyrir sér úrvalið af bakk-
elsi, eins og amma kallaði það, í
skápnum. Amma átti líka alltaf
Wrigley’s-plötutyggjó fyrir
börnin og allir fengu sinn sér-
pakka. Gestrisnin var alltaf í
fyrirrúmi. Enda vöknuð klukkan
sex á morgnana til að kynda ol-
íueldavélina og hita kaffi. Hún
átti einnig alltaf til sígarettur
sem hún bauð öllum og sagði oft
í gríni við gesti að hún ætti allt
að bjóða þeim nema p-pilluna!
Þannig var amma, stutt í húm-
orinn, enda með eindæmum
fyndin þegar hún tók sig til. Það
voru fáir sem sögðu skemmti-
legri sögur þar sem orðaforðinn
var ríkur og sagan ýktist til
muna í hvert skipti sem hún var
sögð. Maður veltist oft um af
hlátri þar sem hún bað oft guð
almáttugan og Jesú að hjálpa
sér við flutninginn og stutt var í
gæsahúðina sem bar vott um al-
varleika sögunnar í hvert sinn.
Burtséð frá því að hafa svo til
sinn eigin orðaforða á köflum og
segja „gurra mín“ við okkur sem
þýddi guð minn góður og hjá
henni fór maður á toilettið. Í
hvert skipti sem við vorum á leið
til útlanda vildi amma hitta okk-
ur áður til að óska okkur góðrar
ferðar. Þá vorum við kysst og
kjössuð og guð beðinn að fylgja
okkur. Svo fór hún í bókaskáp-
inn og dró fram nýpressaða doll-
ara. Það er ekki hægt að minn-
ast Hönnu ömmu án þess að tala
um allar fallegu peysurnar og
hosurnar sem voru svo vel
prjónaðar og haganlega gerðar
eins og allt sem hún tók sér fyr-
ir hendur.
Amma var vel lesin og klár í
alla staði og hafði gaman af alls
kyns fróðleik, fór oft í leikhús og
kenndi okkur að hlusta á klass-
íska tónlist. Hún leysti kross-
gátur af miklum móð og þar var
myndagátan í helgarblaði Morg-
unblaðsins efst á baugi. Hún
vann svo oft til verðlauna, að yf-
ir því var kvartað að sama kon-
an skyldi alltaf fá verðlaunin.
Hún var ákaflega stolt af for-
eldrum sínum og minntist þess
oft að faðir hennar, Jón Krist-
ófersson, hefði mörgum sinnum
unnið spurningakeppnina í út-
varpinu og átti til margar upp-
tökur af honum í útvarpssal sem
hún hlustaði reglulega á. Amma
er nú svifin á vit reykelsisins
þar sem hún fer til móts við nýja
drauma og þrár. Takk fyrir allar
sögurnar, bakkelsið, peysurnar
og tyggjóplöturnar.
Hvíl í friði elsku amma. Þín
barnabörn,
Björn, Hanna Margrét og
Unnur Dóra Einarsbörn.
Hanna Guðrún
Jónsdóttir
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Þegar andlát ber að höndum
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST