Morgunblaðið - 18.12.2012, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 2012
✝ Snæbjörn Ás-geirsson fram-
kvæmdastjóri
fæddist á Flateyri
við Önundarfjörð
27. apríl 1931.
Hann andaðist á
heimili sínu 9. des-
ember 2012.
Foreldrar hans
voru Jensína Hildur
Eiríksdóttir hús-
móðir, f. 18.3. 1887,
d. 11.2. 1947, og Ásgeir Guðna-
son, kaupmaður og útgerð-
armaður á Flateyri, f. 15.8. 1884,
d. 23.11. 1973. Systkini Snæ-
björns voru: Guðni, Hörður,
Gunnar, Sigríður Jóhanna, Ei-
ríkur, Ebenezer Þórarinn og
Erla Margrét.
Snæbjörn kvæntist 21.12.
1952 Guðrúnu Jónsdóttur, f.
21.10. 1932, d. 1.3. 2011. For-
eldrar hennar voru Jón Guð-
mundsson endurskoðandi, f.
14.3. 1899, d. 27.7. 1964, og
Bryndís Ó. Guðmundsdóttir, f.
20.6. 1900, d. 23.9. 1966, frá
Nýjabæ. Snæbjörn og Guðrún
eignuðust þrjú börn. Þau eru: 1)
Bryndís Hildur, f. 7.8. 1955, pró-
fessor. Eiginmaður hennar er
Mark Wilson, f. 26.9. 1954. Börn
Bryndísar og Steingríms Björns-
sonar eru a) Snæbjörn, f. 28.11.
1972, sambýliskona Soffía Sig-
urjónsdóttir. Börn Snæbjörns
eru Steingrímur Goði, f. 27.2.
1995, og Hildur Björk, f. 23.5.
2011, stjúpdætur Snæbjörns eru
störf hjá Eimskipafélagi Íslands
og starfaði meðal annars á veg-
um félagsins í Kaupmannahöfn.
Að því loknu hóf hann störf hjá
bræðrum sínum í Hansa hf. Þar
starfaði hann þangað til hann
tók að sér forstöðu iðn-
fyrirtækisins Spóns hf. sem var
frumkvöðull í harðplastfram-
leiðslu á Íslandi. Fyrirtækið
sameinaðist síðar Hurðum hf.
sem Snæbjörn rak til starfsloka
eða fram til ársins 1997. Snæ-
björn var ennfremur stunda-
kennari við Verslunarskóla Ís-
lands. Hann var í hreppsnefnd
og í bæjarstjórn Seltjarnarness í
fjölda ára og sat meðal annars
um stutta stund sem fulltrúi
Sjálfstæðisflokksins á Alþingi.
Snæbjörn tók virkan þátt í líkn-
ar- og félagsstörfum. Hann var
einn af stofnendum Lionsklúbbs-
ins Freys og tók ríkan þátt í
starfi þeirra. Hann var enn-
fremur einn af frumkvöðlum að
stofnun björgunarsveitarinnar
Alberts og formaður
slysavarnardeildarinnar Bjarna
Pálssonar sem starfaði á Sel-
tjarnarnesi. Hann var málsvari
sveitarinnar á vettvangi Slysa-
varnafélags Íslands. Hann sat í
stjórn SVFÍ og gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir félagið.
Hann var sæmdur gullmerki
björgunarsveitarinnar Ársæls í
mars síðastliðnum m.a. fyrir
störf hans á þeim vettvangi.
Snæbjörn var í stjórn Félags ís-
lenskra iðnrekanda. Hann
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir hönd Sjálfstæðisflokksins
og var einn af stofnendum
Sjálfsæðisfélags Seltjarnarness.
Snæbjörn verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag, 18.
desember 2012, klukkan 15.
Sara Sif Lilj-
arsdóttir, f. 3.2.
1996, og Bryndís
Lóa Liljarsdóttir, f.
11.6. 2003. b) Þur-
íður Hrund, f. 15.3.
1979, maður henn-
ar er Richard Moor.
Börn Þuríðar
Hrundar eru:
Magnús Jón, f. 26.5.
2008, og Óskar
Björn, f. 9.10. 2009.
c) Katrín, f. 28.3. 1980, sambýlis-
maður Alan Finlay. Börn Katr-
ínar eru: Steinarr Georg, f. 9.10.
2008, og Bryndís Freyja Cather-
ine, f. 12.6. 2012. 2) Jón, versl-
unarmaður, f. 13.11. 1957,
kvæntur Soffíu Guðmunds-
dóttur, f. 29.12. 1961. Börn
þeirra eru: a) Guðrún, f. 25.12.
1981, sambýlismaður Jón Gunn-
steinn Hjálmarsson, b) Elín, f.
17.11. 1985, sambýlismaður
Númi Snær Katrínarson. c) Jak-
obína, f. 17.11 1985, sambýlis-
maður Grétar Ali Khan. d) Bryn-
dís, f. 8.6. 1996. 3) Ásgeir, f. 2.10.
1962, framkvæmdastjóri, kvænt-
ur Guðnýju Hreinsdóttur, f. 21.7.
1963. Börn þeirra eru: a) Snæ-
björn, f. 23.11. 1991. b) Markús
Almar, f. 9.2. 2000. Stjúpdóttir
Ásgeirs er Kristín Ruth Jóns-
dóttir, f. 3.1. 1986, sambýlis-
maður hennar er Karim Atli
Djermoun.
Snæbjörn útskrifaðist frá
Verzlunarskóla Íslands árið
1950. Að námi loknu hóf hann
Kveðja til föður, tengdaföður
og afa.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Ásgeir, Guðný, Kristín Ruth,
Snæbjörn og Markús Almar.
Elsku afi minn.
Ég trúi ekki enn að þú sért far-
inn frá okkur. Ég trúi ekki að ég
fái ekki fleiri símtöl frá þér og að
ég geti ekki aftur kíkt í heimsókn
til þín í Nýlendu. Ég trúi ekki að
ég geti ekki kysst þig og knúsað
aftur elsku afi.
Það er svo margs að minnast.
Öll sumrin hjá ykkur ömmu í Ný-
lendu. Kofinn, rólurnar, tjörnin,
traktorinn, rabarbari með sykri,
marmarakaka, áramótapartý,
pulsupartý og svona mætti lengi
telja. Þið amma nefnduð svo oft
við okkur systurnar hvað þið
væruð heppin að eiga barnabörn
sem heimsóttu ykkur svona oft.
Þið getið ekki ímyndað ykkur
hvað okkur fannst við heppnar að
eiga ykkur að. Þið voruð svo mik-
il gull bæði tvö. Okkur leið alltaf
eins og við værum númer eitt hjá
ykkur. Amma talaði stundum um
lottóvinningana sem hún hafði
fengið en þeir voru líf og heilsa
barnanna ykkar. Uppáhalds-
blómin hennar voru barnabörnin.
Þetta er svo lýsandi fyrir ykkur.
Fjölskyldan var ykkar auður og
skipti ykkur öllu máli. Við vorum
alltaf velkomnar í heimsókn. Þið
höfðuð útidyrahurðina ólæsta svo
við gátum gengið sjálfar inn og ef
við vildum gista þá var ekkert
velkomnara. Þið gáfuð ykkur
tíma til að setjast með okkur og
ræða um daginn og veginn. Ef
eitthvað bjátaði á var það leyst.
Það var alltaf hægt að treysta á
ykkur og það var okkur svo ótrú-
lega mikils virði.
Það tók mikið á þig þegar
amma dó, elsku afi minn, enda
var hún þinn klettur í mörg ár.
Þú varst samt duglegur að finna
þér eitthvað að gera til að dreifa
huganum. Við kölluðum þig
stundum „Facebook-afa“ því þú
varst orðinn öflugur á Facebook
og naust þess að geta fylgst með
fjölskyldu og vinum. Þú varst líka
í „fullri vinnu“, eins og þú sagðir
svo oft sjálfur, við að skanna og
setja inn alls konar myndir,
gamlar og nýjar, og hafðir mikla
unun af því að gleðja vini þína
með tölvupósti og á Facebook
með þessum myndum þar sem
alls kyns sögur og fróðleiksmolar
fylgdu gjarnan með.
Það var alltaf svo gott að koma
í Nýlendu. Þó að það hafi breyst
eftir að amma lést þá var and-
rúmsloftið alltaf svo þægilegt.
Við spjölluðum oft lengi saman.
Yfirleitt sagðir þú mér gamlar
prakkarasögur af þér á þínum
yngri árum en stundum sátum
við bara saman og héldumst í
hendur, sögðum ekki neitt og lét-
um hugann reika.
Ég er svo þakklát fyrir síðasta
skiptið okkar saman, kvöldið áð-
ur en þú lést. Við hlustuðum á
tónlist úr nýju græjunum þínum
og borðuðum smákökur. Svo
sýndir þú mér myndir af nýju
skreytingunni og luktinni hjá leg-
steininum hennar ömmu sem þú
varst svo ánægður með. Þegar ég
var að fara þá kyssti ég þig á
kinnina og knúsaði þig bless. Þú
varst brosandi og þér virtist líða
vel. Ég klæddi mig í útifötin og
kyssti þig og knúsaði í annað
sinn, í hinsta sinn.
Elsku afi minn. Kærar þakkir
fyrir allt sem þú hefur gefið mér.
Ég mun sakna þín svo sárt en þið
amma munuð ávallt eiga stóran
stað í hjarta mér. Núna eruð þið
saman á ný og ég veit að þannig
líður ykkur báðum best.
Með von og trú um að við mun-
um hittast síðar kveð ég þig eins
og þú kvaddir mig svo oft:
„Hejdå“.
Jakobína Jónsdóttir.
Minningar okkar systranna
um okkar ástkæra afa eru ótal-
margar og góðar. Þegar við horf-
um til baka eru þó nokkrar minn-
ingar sem standa upp úr. Við
minnumst sérstaklega yndislegu
sumranna í garðinum hjá ömmu
og afa, áramótaboðanna með allri
stórfjölskyldunni og pylsu-
partíanna í bílskúrnum í Ný-
lendu. Við minnumst einnig
harmonikkuleiks afa sem við
dönsuðum og sungum við þegar
við vorum yngri og þeirrar kímni
og glettni sem einkenndi afa og
allar þær fjölmörgu sögur sem
hann sagði okkur. Þá minnumst
við allra heimsóknanna til ömmu
og afa í gegnum árin og erum ein-
staklega þakklátar fyrir hversu
vel var alltaf tekið á móti okkur
þegar við komum í heimsókn til
Nýlendu, en dyrnar stóðu ætíð
opnar hvenær sem var sólar-
hringsins. Það var því ómetanleg
hlýja, væntumþykja og traust
sem við fengum að njóta og að því
munum við búa alla tíð.
Það eru aðeins tæp tvö ár síð-
an amma féll frá eftir erfið veik-
indi og tók það mjög á afa. Þrátt
fyrir að við ættum góðar stundir
saman þennan tíma leyndi sér
ekki að söknuður afa var mikill.
Það verður undarlegt að hafa
ekki afa með okkur yfir hátíðarn-
ar og við eigum eftir að hugsa
sérstaklega til afa og ömmu á
stundum sem þessum þegar tóm-
leiki og eftirsjá bærist með okk-
ur. Við eigum eftir að sakna þess
að kíkja í heimsókn til afa í Ný-
lendu, knúsa hann, hlusta á frá-
sagnir hans og spjalla við hann
um heima og geima. Við eigum
eftir að sakna þess að fá sniðugan
tölvupóst frá afa og við eigum eft-
ir að sakna þess að sjá færslur frá
honum á facebook. Færslur sem
voru gjarnan í formi mynda, bæði
nýrra og gamalla, sem hann
dundaði sér við að skanna inn og
koma á framfæri svo fleiri gætu
notið þeirra. Við eigum eftir að
sakna afa mikið. En þótt sökn-
uðurinn sé mikill er það ákveðin
huggun í harmi að vita að afi og
amma eru nú sameinuð á nýjan
leik. Afi og amma sem okkur
þótti svo undurvænt um og við
erum svo óendanlega þakklátar
fyrir að hafa átt. Þeim munum
við aldrei gleyma.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Guðrún, Elín og
Bryndís Jónsdætur.
Það getur verið erfitt að hugsa
sér að við hefðum getað náð góð-
um tengslum vegna þess að við
höfðum búið erlendis í næstum
30 ár en svo var ekki. Við getum
sagt frá hjartanu að við tvær af
tíu barnabörnum, vorum öll elsk-
uð jafnt, þrátt fyrir að hafa búið
sitt í hvoru landinu.
Það eru svo margar góðar
minningar um afa. Hann var
ótrúlega hugulsamur og örlátur
maður. Örlæti hans var mikil-
vægur þáttur í lífi hans og hann
studdi rausnarlega Lions klúbb-
inn, björgunarsveitir og Rauða
krossinn.
Húsið Nýlenda sem afi minn
byggði árið 1952 var höll í huga
barna að kanna, staðir til að spila
og margt áhugavert gert saman í
gegnum árin.
Endalausum tíma var eytt í
bílskúrnum hans sem var eins og
ein veröld af felustöðum. Þetta
var líka staður til að hittast, ræða
málin, hugleiða, vinna, hreinsa
skeljar og halda pylsupartý.
Hann var mjög gjafmildur maður
og gaf ríkulega til allra sem hann
þekkti.
Á unglingsárum okkar þegar
við vorum í heimsókn á Íslandi og
fórum út að kvöldi til, hringdi
hann oft til okkar til að tryggja
að allt væri í lagi og að við vissum
hvað tímanum leið.
Sérgrein afa var að halda utan
um fjölskylduna sína og fylgjast
með ferðum þeirra þannig að ef
einhver þurfti að vita hvar ein-
hver var, þá þurfti bara að spyrja
hann.
Ólíkt mörgum á hans aldri,
hafði afi tekið heimi tækninnar
og hámarkað notkun á tölvunni
sinni til að deila minningum sín-
um á facebook og halda sambandi
á Skype. Einkum elskaði hann að
deila upplýsingum strax um fjöl-
skylduna og fjarlæga atburði
stórfjölskyldunnar, fréttir og
örfáa skemmtilega brandara.
Hann var alltaf með hugann
við fjölskylduna og að senda okk-
ur ýmislegt sem honum datt í
hug að við hefðum gaman af.
Afi okkar var mikill grínari og
stundum frábær uppspretta
skemmtunar, sérstaklega þegar
hann ferðaðist erlendis. Enginn
annar gæti verið þekktur fyrir að
hafa farið í tveggja vikna frí með
aðeins 3 pör af nærbuxum en
fulla tösku af harðfiski.
Samband afa og ömmu var í
okkar huga ein af stærstu ást-
arsögunum eins og Rómeó og
Júlía eða Tristan og Isolde. Þau
hittust í Verzló og voru örlög
þeirra ráðin fyrir lífstíð.
Amma féll frá árið 2011 og
varpaði miklum skugga yfir líf
afa okkar og lífið var honum oft
erfitt. Afi og amma hefðu átt 60
ára brúðkaupsafmæli hinn 21.
desember nk. Okkur er það mikil
huggun að vita að hann er kom-
inn aftur í fangið á ömmu og að
þau haldi upp á daginn saman.
Við sitjum hér fjölskyldan
heima þakklát fyrir allar elskandi
og góðu minningarnar og finnum
fyrir öllum góðu tilfinningunum
sem koma í hugann.
Við munum sakna hans mjög
en arfleifð hans mun lifa áfram
með þremur börnum þeirra, tíu
barnabörnum og átta barna-
barnabörnum.
Þuríður Hrund og Katrín
Steingrímsdætur.
Snæbjörn
Ásgeirsson
Okkur langar að skrifa nokkur
orð um ömmu Vaddý sem var
okkur alltaf góð.
Frá því í æsku hefur amma
verið stór hluti af lífi okkar. Þeg-
ar við bræðurnir vorum smápoll-
ar fór pabbi með okkur á Birki-
melinn um helgar í heimsókn til
ömmu. Þar var margt á boðstól-
um sem ekki var í boði heima, s.s.
Cocoa Puffs og Cheerios ásamt
nýbakaðri köku. Síðan fórum við
inn í herbergi þar sem tveir dóta-
kassar biðu okkar, út í garð að
leika eða út í Hagaskóla að
sparka bolta.
Amma tók mikinn þátt í und-
irbúningi jólanna með okkur
barnabörnunum. Síðustu helgina
í nóvember hittumst við á Birki-
melnum og hengdum pakka á
jóladagatölin sem hún hafði
saumað. Stofuborðið var undir-
lagt af sælgæti sem við notuðum
til að skreyta dagatölin með, auk
þess sem við krakkarnir notuð-
um tækifærðið til að stinga upp í
okkur einum og einum mola. Eft-
ir það gæddum við okkur svo á
hangikjöti með uppstúf. Á jóla-
dag var svo öll föðurfjölskyldan
samankomin á Birkimel til að
eiga góðar stundir þar sem jóla-
bingóið var hápunktur kvöldsins.
Valgerður
Stefánsdóttir
✝ ValgerðurStefánsdóttir
fæddist á Ísafirði 8.
september 1923.
Hún lést á líkn-
ardeild LSH í
Kópavogi 3. desem-
ber 2012.
Útför Valgerðar
fór fram frá Nes-
kirkju 12. desem-
ber 2012.
Amma var mikil
spilamanneskja og
alltaf til í spil þegar
tími gafst. Okkur er
það minnisstætt að í
einu skiptin sem
hún æsti sig eitt-
hvað var þegar
metnaður okkar við
spilaborðið var und-
ir meðallagi.
Amma var mikill
heimsborgari og
ferðaðist mikið með fjölskyld-
unni og barnabörnum. Við eigum
góðar minningar frá Rovigo-hér-
aði á Ítalíu og Torrevieja á Spáni.
Einnig eru bústaðarferðir í Mun-
aðarnesið ofarlega í huga þegar
við minnumst ömmu okkar.
Á seinni árum höfum við hitt
ömmu reglulega í mat í Klaust-
urhvammi hjá pabba og Vil-
borgu. Það var alltaf gaman að
hitta hana og var hún alltaf
áhugasöm um hvernig okkur
vegnaði.
Fyrr á þessu ári buðum við
systkinin henni í leikhús. Sjónin
var farin að dvína og vorum við
þess vegna með áhyggjur af því
hvort hún sæi nægilega vel. Þeg-
ar við spurðum hana gerði hún
lítið úr því og sagði: „Ekki láta
svona. Ég er orðin 88 ára og á
meðan hausinn á mér er í lagi
skiptir sjónin engu máli.“ Þetta
lýsir henni ömmu okkar mjög
vel. Hún leit allt bjartsýnisaug-
um og var ekkert að velta sér
upp úr vandamálunum.
Við bræðurnir kveðjum ömmu
okkar og varðveitum allar góðar
minningar um hana.
Ari Gunnarsson,
Gunnar Gunnarsson og
Einar Gunnarsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
BJARNI ÞORVALDSSON
vélstjóri,
Hrísateig 32,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á Land-
spítalanum laugardaginn 15. desember.
Útför hans fer fram frá Laugarneskirkju
föstudaginn 28. desember kl. 13.00.
Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Ægir Kári Bjarnason, Herdís Eyjólfsdóttir,
Þorvaldur Bjarnason, Guðrún Karlsdóttir,
Örlygur Holt Bjarnason, Sigurbjörg Alfonsdóttir,
Vignir Þór Bjarnason, Eva S. Kristmundsdóttir,
Lóa Bjarnadóttir, Sascha Trajkovic,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GARÐAR HALLDÓRSSON,
Furugerði 7,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
16. desember.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
föstudaginn 21. desember kl. 13.00.
Inga Jónsdóttir,
Jón Kristinn Garðarsson, Berglind Sigurþórsdóttir,
Þórunn Bjarney Garðarsdóttir
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞURÍÐUR JÓNA ÁRNADÓTTIR,
Mávahlíð 13,
Reykjavík,
andaðist á dvalarheimilinu Grund
föstudaginn 14. desember.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
föstudaginn 21. desember kl. 13.00.
Steinunn Ingólfsdóttir, Gylfi Geirsson,
Árni Kr. Einarsson, Ómar Ellertsson,
Gunnar M. Einarsson, Ingibjörg S. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.