Morgunblaðið - 18.12.2012, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 2012
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Gisting
Gisting Akureyri
Skógarhlíð 27, 601 Akureyri, 160 fm
einbýlishús, 4 svefnherbergi. Að-
staða fyrir ca. 13 manns. Leyfilegt að
hafa hund í Skógarhlíð. Er einnig með
fleir sumarbústaði við Akureyri og
allir með heitum potti.
orlofshus.is Leó 897 5300
Til sölu
Blekhylki og tónerar
í flestar gerðir prentara, 50-70%
ódýrari, öll hylki framleidd af
ORINK.
Blekhylki.is, Fjarðargötu 11,
Hafnarfirði, sími 517-0150. Auðvelt, þægilegt, flott,
Ódýrt!!!...eftir þínu höfði.
www.prentlausnir.is
BÚÐU TIL ÞITT
MYNDA-
ALBÚM
BÚÐU TIL ÞÍN
JÓLAKORT
Gleðileg jól!
Auðvelt, þægilegt, flott,
Ódýrt!!! ...eftir þínu höfði.
www.prentlausnir.is
Auðvelt, þægilegt, flott,
Ódýrt!!! ...eftir þínu höfði.
www.prentlausnir.is
BÚÐU TIL ÞITT
DAGATAL
JÚLÍ 20
08
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Andlát Jóhönnu frænku minn-
ar kom mér svo sem ekki mikið á
óvart, en það er alltaf jafn sárt að
kveðja kæran ástvin. Hún var
búin að berjast við illvígan sjúk-
dóm í hartnær tíu ár, sem svo
dró hana til dauða þann 4. des-
ember sl. Hún hafði háð marga
orustu við þennan illvíga sjúk-
dóm og gaf ekkert eftir í því að
fara í erfiðar meðferðir um langa
leið til hinstu stundar.
Jóhanna var fædd á Ósi í
Borgarfirði eystra, dóttir Önnu
systur, sem þar var í heimili
ásamt stórum systkinahópi, alls
12 þegar flest var í heimili. Við
tókum Jóhönnu sem einni syst-
urinni í viðbót og þegar tímar
liðu leit ég gjarnan á hana sem
fóstursystur mína, enda dvaldi
hún meira og minna með okkur
fram til ársins 1967, en þá hafði
hún lokið námi sínu, eða þar til
að hún hitti hann Ásgeir sinn,
sem hún svo giftist árið 1970.
Jóhanna byrjaði ung að vinna
og varð fljótlega aðaldrifkraftur-
inn í því að efla atvinnulífið í
Borgarfirði og var einkar dugleg
við að skapa sér ný verkefni,
þegar þau gömlu og hefðbundnu
gáfu eftir. Hún var mjög drífandi
í að byrja á nýjungum sem
snertu ferðaþjónustuna, bæði í
veitingarekstri, gistingu og ann-
arri þjónustu við ferðamenn. Þá
studdi hún bónda sinn við bú-
reksturinn, en þau voru lengi
stærstu fjárbændur í sveitinni.
Jóhanna var ákaflega fé-
lagslynd og tók þátt í flestum
þeim uppákomum sem stofnað
var til, bæði hvað varðaði leiklist
og ekki síður í söngatriðum, enda
var hún létt og skemmtileg söng-
kona bæði í minni og stærri hóp-
um og naut sín ákaflega vel með
gítarinn á góðra vina fundum,
minnug á ljóð og lög sem allir
gátu sungið með.
Þrátt fyrir miklar annir við ut-
anaðkomandi verkefni þá gat
hún verið stolt af sínu stóra og
glæsilega heimili. Þau hjónin
veittu börnum sínum fjórum
öruggt og traust heimili í upp-
vexti og stóðu við bakið á þeim til
mennta svo sem þau höfðu hug
til
Ég flyt Ásgeiri og allri hans
fjölskyldu hugheilar samúðar-
kveðjur fá systkinunum frá Ósi
og þeirra fjölskyldum og við biðj-
um þeim allrar blessunar um
ókomna framtíð.
Á bak við búning þessara fá-
tæklegu kveðjuorða minna til
einstaks vinar eru duldar hugs-
Bergrún Jóhanna
Borgfjörð
✝ Bergrún Jó-hanna Borg-
fjörð fæddist á Ósi
á Borgarfirði
eystra 27. júní
1948. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 4.
desember 2012.
Útför Bergrúnar
Jóhönnu fór fram
frá Bakkagerð-
iskirkju 11. desem-
ber 2012.
anir og tilfinningar
sem ekki er auðvelt
að setja á blað, en
hæst gnæfir minn-
ingin um góða og
vammlausa mann-
eskju sem gekk sinn
lífsins æviveg hljóð
en með reisn og
kjarki.
Ég bið góðan guð
að leiða og blessa
Jóhönnu mína á
sinni hinstu för og veit að hann
lýsir henni leiðina til endurfunda
við þá sem voru henni kærir.
Hvíli hún í friði.
Jón Þór Jóhannsson.
Elsku Jóa. Það er ekki tilvilj-
un sem ræður því að uppáhalds-
dúkkan mín og sú eina sem skipt-
ir mig máli ber gælunafnið þitt.
Svo stóran sess áttir þú í hjarta
tveggja ára hnátu sem þáði þessa
gjöf. Þá vissum við ekki hvað
bæði þú og nafna þín áttuð oft
eftir að vera til staðar fyrir mig,
ég í faðmi þínum og hún í mínum.
Það er erfitt úr að velja þær
stundir sem maður vill minnast
þegar svo margar koma upp í
hugann. Þú varst svo hlý og góð
við mig, ekki síst þegar ég hjúfr-
aði mig upp að þér fyrir framan
sjónvarpið eftir kvöldmatinn.
Hjá ykkur var ég alltaf velkomin
en helgarferðir mínar í sveitina
áttu það til að lengjast, jafnvel
um nokkrar vikur ef svo lá við.
Allir í Brekkubæ tóku vel á móti
mér og þar hefur mér alltaf fund-
ist ég eiga annað heimili.
Kleinubakstur, flatkökur, hun-
angs-cheerios í morgunmat og
soðinn fiskur í hádeginu er það
sem stendur upp úr hvað varðar
minningar úr eldhúsinu að
ógleymdum jólaboðunum í
Brekkubæ þar sem uppáhalds-
jólagjöfin var tekin með til að
sýna hinum krökkunum. Uppá-
haldsgjöfin eitt árið var frá þér
og Aldísi, brúnn fallegur bangsi,
sá allra besti. Hann fékk nafn
sem hæfði stað hans við hlið Jóu
á rúminu mínu, en þar bíða þau
Ásgeir mín í hvert sinn sem ég
kem heim í Fellabæinn.
Þolinmæði þín gagnvart mér
líður seint úr minni. Ég togaði
hverja vinkonuna á fætur ann-
arri með mér í helgarferðirnar
mínar á Borgarfjörð og ekkert
var sjálfsagðara.
Þrátt fyrir allan þann tíma
sem ég hef dvalið hjá ykkur
minnist ég aldrei ósættis við þig,
að frátöldu atviki þar sem mér
fannst ég beitt óréttlæti að fá
ekki sjálf að ráða því hvort ég
léki mér inni eða úti. Því fékk ég
heldur ekki að gleyma, þú minnt-
ir mig reglulega á það hlæjandi
árin á eftir og þannig ert þú í
minningu minni. Þú hafðir ein-
stakt lag á að minnka vanda-
málin og fá mann til að stein-
gleyma þeim með því að beina
sjónum manns að öðru.
Ég næ ekki að lýsa öllum þeim
tilfinningum sem búa innra með
mér í orðum en söknuðurinn er
mikill. Þér á ég mikið að þakka,
lífið verður ekki samt án þín og
hin ljúfa minning um þig mun lifa
með mér til æviloka.
Hvíl í friði elsku Jóa.
Sigurlaug Jónsdóttir.
Þegar ég vaknaði á þriðju-
dagsmorguninn biðu mín skila-
boð þess efnis að hún Jóhanna
vinkona mín hefði dáið snemma
þennan sama morgun. Yfir-
þyrmandi sorg greip mig og það
helltist yfir mig hvað lífið væri
óréttlátt. Ég fann samt fyrir
þakklæti að hún hafi ekki þurft
að kveljast lengur. Ég var þakk-
lát fyrir að hafa fengið að heim-
sækja hana á spítalann vikuna
áður en hún kvaddi okkur og gat
tekið yngsta barnið mitt með til
að sýna henni.
Mér öðlaðist sá heiður að
kynnast Jóu þegar ég var ung-
lingur og strax fann ég fyrir mik-
illi ást og umhyggju frá henni, og
það skipti hana miklu máli að ég
væri aldrei svöng og í mörg ár
sendi hún mér smákökur fyrir
jólin, það voru alltaf nokkrar teg-
undir og hver annarri betri.
Jóa var einstök kona, alveg
rosalega dugleg og klár, kven-
skörungur sem gekk í öll verk og
mér finnst eins og það hafi næst-
um því allt verið auðvelt fyrir
hana. Það var svo gott að tala við
hana, því það var einhvern veg-
inn allt svo raunhæft og rétt sem
hún sagði og hún hjálpaði mér oft
að sjá jákvæðu hliðarnar á ýms-
um málum sem voru mis-
skemmtileg. Mér þótti alltaf svo
vænt um þegar hún kom að
heimsækja mig þegar hún kom í
bæinn og alltaf spurði hún um
börnin mín sem hún hafði ekki
oft hitt, hún hafði bara svo stórt
hjarta. Og þegar hún vissi að við
hefðum skírt yngsta strákinn
okkar Rúnar Berg sá hún strax
að við hefðum skírt í höfuðið á
henni, Bergrún, við hefðum bara
aðeins snúið þessu við. Allar
þessar yndislegu minningar sem
ég á um hana mun ég alltaf
geyma í hjarta mínu og ég ætla
að enda þetta á sálmi sem ég veit
að okkur þótti báðum fallegur.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Elsku Ásgeir, Anna, Ási,
Viddi, Heiðar, Magni, Aldís og
fjölskyldur, megi allar góðar
vættir vaka yfir ykkur og hjálpa
ykkur í gegnum þennan erfiða
tíma.
Laufey G. Vattar
Baldursdóttir.
Fögur er foldin,
heiður er Guðs himinn,
indæl pílagríms ævigöng.
Fram, fram um víða
veröld og gistum
í Paradís með sigursöng.
Kynslóðir koma, kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
Gleymist þó aldrei
eilífa lagið
við pílagrímsins gleðisöng.
Mér hefur verið sagt að sumt
fólk sé í raun og veru hjálp-
arenglar.
Áður en þessir sérstöku hjálp-
arenglar fæðast á jörð hafa þeir
svipast um í mannanna ríki eftir
verkefnum þar sem þeir gætu
orðið að liði.
Ég gæti vel trúað að Bjarni
hafi verið einn af þessum hjálp-
arenglum, því hann hjálpaði svo
mikið. Ingibjörg systir hans
sagði mér að hann hefði t.d.
reynt að hjálpa dýrum þar sem
aðrir sáu ekki neyð dýranna. En
Bjarni Erik
Einarsson
✝ Bjarni ErikEinarsson
fæddist 5. apríl
1911. Hann lést að
Klausturhólum,
dvalarheimili aldr-
aðra á Kirkjubæj-
arklaustri, 25. nóv-
ember 2012.
Útför Bjarna fór
fram í kyrrþey.
hann talaði ekkert
um það. Bjarni,
Edel og Irene hjálp-
uðu pabba sínum
sennilega mest í
sambandi við versl-
unina. Allir hjálpuð-
ust að. Það var fjöl-
skylduheildin sem
þurfti að komast
heil á húfi í gegnum
erfið ár. Og það
tókst.
Mamma sagði okkur frá því að
hann hefði komist með síðustu
lest sem mögulegt var að fara
með frá Þýskalandi til Danmerk-
ur þegar stríðinu lauk. Hann
hafði unnið í Tékklandi og var í
troðfullri lest sem fór norður eft-
ir endilöngu Þýskalandi. Svo fór
hann til Íslands og hjálpaði okk-
ur á Sámsstöðum.
Það var á árunum 1946-48 og
ég var þá milli 10 og 12 ára. Sara
systir pabba hjálpaði okkur einn-
ig, er hægt að hugsa sér meira
lán? Ég geri ráð fyrir að Sara
hafi líka verið hjálparengill.
Pabbi sagði um Bjarna að
hann hefði aldrei verið með dug-
legri mann í vinnu.
Ég var oft í fjósverkunum með
Bjarna og í stuttu máli sagt,
hann vann öll verk vel, var
traustur og áreiðanlegur og hefði
bjargað öllu við þó að hann hefði
þurft að vinna tvöfalt verk um
tíma.
Svo dó Brynjúlfur mágur hans
og Ingrid stóð ein uppi með fjög-
ur börn. Bjarni fór og hjálpaði
henni að reka verslunina í Vest-
mannaeyjum.
Ef mikið lá við um sláttinn hjá
okkur kom hann frá Vestmanna-
eyjum í nokkra daga og hjálpaði
okkur að bjarga heyi undan rign-
ingu.
Stundum kom hann líka um
páska, gisti á Sámsstöðum og
gekk á fjöll. Einu sinni gekk ég
með Bjarna á Tindfjöll. Ég held
að honum hafi þótt gaman að
hafa mig með, sennilega vegna
þess að ég var nokkuð frá á fæti
eins og hann.
„Fögur er foldin, heiður er
Guðs himinn.“
Þetta var tilfinningin sem
tendraðist uppi á tindinum.
Síðar á ævinni ræktaði Bjarni
grænmeti og færði okkur í fjöl-
skyldunni. Nú eru að koma jól.
Síðasta versið í Fögur er foldin
hljómar svo:
Fjárhirðum fluttu
fyrst þann söng Guðsenglar,
unaðssöng, er aldrei þver:
Friður á foldu,
fagna þú maður,
frelsari heimsins fæddur er.
(B.B. Ingemann/M. Joch.)
Gæti verið að nú standi til að
halda fagnaðarhátíð í ríki himna
og að þar séu margir saman-
komnir t.d. Guðmann og Val-
borg, Lea, Sigurður og Hildur,
Edel, Irene, Brynjúlfur, Sara og
Adda. Það er vel hægt að ímynda
sér það.
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
Unnur Sigurðardóttir.
Þegar við fréttum í sumar af
andláti kennara okkar og síðar
kollega, Kjartans R. Gísla-
sonar, flaug hugurinn hálfan
fjórða áratug aftur í tímann.
Haustið 1977 hófum við nám í
þýsku við Háskóla Íslands.
Þýskan var þá að mestu kennd
í húsakynnum þýska bóka-
safnsins í Mávahlíð 23 – sem í
reynd var íbúð á einni hæð.
Kjartan hafði verið fastur
kennari í þýsku um árabil, en
helstu samstarfsmenn hans
voru Björn heitinn Ellertsson
stundakennari og DAAD-send-
ilektorinn frá hinu þáverandi
Vestur-Þýskalandi. Við upphaf
náms var nýr sendilektor rétt
ókominn til landsins, en það
reyndist vera ung og öflug
fræðikona, Coletta Bürling.
Kjartan R.
Gíslason
✝ Kjartan RúnarGíslason fædd-
ist í Reykjavík 19.
febrúar 1935. Hann
lést á hjúkrunar-
deild Ljósheima á
Selfossi 6. júlí 2012.
Útför Kjartans
fór fram frá Laug-
ardælakirkju 12.
júlí 2012.
Í þessari íbúð
fengum við og
samstúdentar okk-
ar – í þeim árgangi
voru Gunnar Þór
Bjarnason, Hildi-
gunnur Ólafsdóttir,
Lilja Hilmarsdótt-
ir, Kristín Baldurs-
dóttir, Halldóra
Jónsdóttir og Ing-
rid Árnason – að
kynnast fámennu
en einstaklega virku háskóla-
samfélagi og það við mjög
heimilislegar aðstæður. Kennt
var í stofum, lesið í herbergj-
um, rökrætt yfir kaffibolla í
eldhúsinu, spjallað í holinu.
Fljótt mynduðust vinabönd inn-
an hópsins, jafnhliða því sem
Kjartan og Coletta felldu hugi
saman. Litli stúdentahópurinn
gladdist mjög yfir sambandi
þeirra og minnisstætt er þegar
við aðstoðuðum við flutning
þeirra upp í Byrgi við Rjúpna-
hæð þar sem þau stofnuðu til
heimilis og kennarar og nem-
endur í þýsku áttu eftir að eiga
margar góðar og gefandi sam-
verustundir.
Það voru forréttindi að kynn-
ast fræðunum við þessar að-
stæður, þar sem í senn var lært
af kappi og ánægju; mörk náms
og félagslífs urðu óljós, þó að
kennarar gættu þess að hvergi
væri slegið af akademískum
kröfum. Þau Kjartan, Coletta
og Björn sýndu okkur nemend-
um jafnframt sannan áhuga og
hvatningu. Við höfðum á tilfinn-
ingunni að breyttar lífsaðstæð-
ur hefðu líka hleypt nýjum
kennslumetnaði í Kjartan.
Hann leiddi okkur í gegnum
sagnaverk og ljóðasöfn af ríkri
virðingu fyrir viðfangsefninu en
hvatti jafnframt til virkni nem-
enda í tímum. Þetta kom jafn-
vel enn betur fram í fjölbreyti-
legum textaþýðingum á þýsku
þar sem honum tókst að gæða
klassíska kennsluaðferð nýju
lífi og fjöri.
Kjartan hafði hægt um sig
eftir að hann fór á eftirlaun og
útför hans fór fram í kyrrþey.
En við eigum honum skuld að
gjalda sem ekki má liggja í
þagnargildi. Á vegferðinni hef-
ur nýst okkur vel það fræða-
nesti sem við fengum hjá
Kjartani Gíslasyni, sem og sú
alúð, uppörvun og vinsemd sem
hann sýndi okkur á mótunar-
skeiði háskólanámsins. Við
minnumst Kjartans með mikilli
hlýju og sendum Colettu okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ástráður Eysteinsson,
forseti Hugvísindasviðs
Háskóla Íslands
Oddný G. Sverrisdóttir,
prófessor í þýsku við
Háskóla Íslands.