Morgunblaðið - 15.02.2013, Blaðsíða 33

vanta og var hrókur alls fagnaðar
eins og henni var einni lagið.
Með þessum fáu orðum viljum
við þakka samveruna og kveðja
ástkæra frænku, við eigum eftir
að sakna jákvæðni, glaðværðar og
hlýju hennar um ókomna tíð.
Við færum sonum hennar, syst-
ur og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd systkina frá Bílds-
felli og fjölskyldna,
Rósa Þorvaldsdóttir og
Guðmundur Þorvaldsson.
Föðursystir mín, Kristbjörg, er
dáin.
Við Bagga bjuggum undir
sama þaki í 20 ár. Á milli okkar
myndaðist náið samband sem er
ekki sjálfgefið þegar aldursmun-
ur er 25 ár. Hún sagðist vera að-
stoðarmamma mín þegar mikið lá
við.
Ef ég geri tilraun til að sjá líf
hennar úr fjarlægð birtist kona
sem varð ekkja ung að árum með
tvo syni, þriggja og sjö ára gamla.
Lífsbaráttan erfið. Með seiglunni,
húmornum og mátulegu kæru-
leysi tókst henni að ná markmiði
sínu í lífinu, að koma sonum sínum
til manns og það þannig að um
munar.
Hún var gestrisin, hjálpsöm,
gjafmild og átti mörg áhugamál,
auk þess útivinnandi sem var
hvorki auðvelt né algengt hjá kon-
um fyrir meira en hálfri öld. List-
ræn og allar hannyrðir léku í
höndum hennar. Var sú sem
þekkti mig svo vel og lengi að
óþarfa málalenginga þurfti ekki
við þegar ég rifjaði upp með henni
liðna tíð úr hversdagslífinu.
Hraust var hún, nánast aldrei
misdægurt. Síðustu misseri fór þó
að halla undan fæti en jafnvel þá
voru spaugsyrðin aldrei langt
undan.
Ég kveð hana með söknuði en
hún mun lifa áfram í minningum
mínum og ég þakka henni af öllu
hjarta.
Sigríður Jústa Jónsdóttir.
Í dag kveðjum við kæra vin-
konu okkar, Böggu, eftir áralöng
og yndisleg kynni. Við áttum
margar ánægjustundir saman sjö
vinkonur við söng og gleði.
Við minnumst sérstaklega
skemmtilegra samverustunda
með orlofskonum úr Hafnarfirði,
bæði á Laugarvatni og Hvann-
eyri. Þar nutu hæfileikar Böggu
sín vel við uppsetningu skemmti-
atriða á kvöldvökum, eins og í öllu
sem hún kom að, því að listrænir
hæfileikar hennar voru miklir.
Það var í þessum orlofsferðum
sem við byrjuðum að syngja sam-
an og komum síðar fram víða á
skemmtunum.
Við minnumst einnig með gleði
ánægjulegra ferðalaga bæði inn-
anlands og utan, og þá sérstak-
lega þegar við fórum til Mallorka.
Við lentum í ferð með golfurum
sem tóku okkur svo vel og buðu
okkur í lokahófið hjá sér, þar sem
við skemmtum með söng, gítar-
leik og glensi.
Með árunum er óhjákvæmilegt
að fækki í svona nánum hópi, en
ljúfar minningar gleymast ei og
munu ylja okkur sem eftir erum
og lífsgleði njótum, svo lengi sem
kostur er.
Farðu vel, kæra vinkona. Inni-
legar samúðarkveðjur til ætt-
ingja.
Ásta, Lára, Ingveldur
og Engilráð (Stella).
Leiðir okkar Böggu lágu fyrst
saman fyrir rúmum 40 árum, þeg-
ar Hreiðar sonur hennar og Fríða
dóttir mín fóru að spá hvort í ann-
að. Bagga kom mér í Slysavarna-
félagið og að hennar frumkvæði
fórum við saman í Þórsmerkur-
ferð, þangað hafði ég aldrei komið
áður.
Skömmu eftir Vestmannaeyja-
gosið fórum við með Slysavarna-
félaginu í ferð til Eyja, og það var
líka mín fyrsta ferð þangað,
ógleymanleg.
Hún ýtti mér út í félagslíf hér í
Hafnarfirði en þar var hún á
heimavelli, en ég, utanbæjar-
manneskjan, þekkti engan.
Við vorum saman á jólum og
áramótum, fermingum og í af-
mælum og smám saman kynntist
ég konum í bænum í gegnum
Böggu.
Svo vorum við gerðar að ömm-
um þegar María, okkar fyrsta
barnabarn, fæddist. Það var nátt-
úrlega dekrað við hana, dúkkan
hennar var skírð við hátíðlega at-
höfn og afinn var gerður að presti
með kraga, og dúkkan fékk nafnið
Kristbjörg. Þegar María varð
fimm ára gáfum við henni forláta
Silver Cross-dúkkuvagn, þetta
var sko stórafmæli sagði Bagga.
Við komum Maríu upp íslensk-
um búningi og tíndum til okkar
fermingarsilfur og skreyttum
búninginn með því. Svo bættust
nú við fleiri barnabörn og saman
eigum við fjögur barnabörn og
fimm langömmubörn og erum við
ákaflega ríkar því öll eru þau okk-
ur til mikillar gleði og sóma.
Við fórum saman í skemmti-
lega ferð til Danmerkur með
Fríðu, Hreiðari og börnum þeirra
og heimsóttum þar eitt barna-
barnið okkar, Kötlu, sem var þar í
námi.
Seinna, þegar Katla var komin
í framhaldsnám í Barcelona,
stakk Bagga upp á því að við
heimsæktum hana þangað sem
við og gerðum og var það ógleym-
anleg ferð.
Fyrir nokkrum árum stakk
Bagga upp á því að við færum í
Kanadaferð á Íslendingaslóðir og
var það fróðleg ferð og eftirminni-
leg.
Eftir að við hættum að vinna
fórum við að sauma með eldri
borgurum í Hraunseli, hún byrj-
aði á undan mér vegna aldurs og
þegar ég hafði aldur til að vera
með sá hún til þess að ég mætti
þar.
Ég þakka þér Bagga mín fyrir
samfylgdina og allar þínar gjörðir
til að að gera mig að Hafnfirðingi.
Þú varst flott kona, áttir frá-
bæra syni og góðar tengdadætur.
Þú kvaddir með reisn.
Bestu kveðjur í Sumarlandið.
Erla Þórðardóttir.
Í dag kveðjum við eina af okkar
heiðursfélögum, hana Böggu,
Kristbjörgu Guðmundsdóttur.
Hún hefur verið með okkur
Hraunprýðikonum í áraraðir og
unnið mörg handtökin fyrir deild-
ina.
Hugsjón hefur alltaf knúið
starf okkar í Hraunprýði áfram,
hana átti Bagga í ríkum mæli sem
og skapfestu.
Það er göfugt málefni að starfa
í slysavarnadeild, en Hraunprýði
er einnig mjög lifandi og
skemmtilegur félagsskapur, sem
hefur í áranna rás safnað ómæld-
um fjárhæðum og látið þær renna
til ýmissa slysavarna og björgun-
arstarfa, hér í bæ, víða um land og
til heildarsamtakanna.
Fyrir það stöndum við í ævar-
andi þakkarskuld við bæði fé-
lagskonur og bæjarbúa alla.
Á jólafundi okkar í desember
sl. komum við henni og fleirum
skemmtilega á óvart, með því að
Hrólfur sonur Hreiðars spilaði í
hljómsveit með börnum sumra
okkar, félaga í Hraunprýði og í
björgunarsveitinni, og þótti henni
og öllum hinum konunum mikið til
þessa atriðis þeirra koma.
Við þökkum þér, Bagga mín,
þessa samferð okkar og ég veit að
það er löngu orðið fundarfært hjá
þeim Hraunprýðikonum sem
farnar eru í hina löngu ferð og trúi
ég því að þar geti verið fjör og
örugglega góðar móttökur.
Biðjum Guð um blessun og
styrk til handa aðstandendum
hennar öllum, Hreiðari, Fríðu og
börnunum, og Sigga og fjölskyldu
og Rut systur hennar.
Blessuð sé minning hennar
Böggu.
Kristín Gunnbjörnsdóttir og
félagskonur í slysavarna-
deildinni Hraunprýði.
MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2013
✝ SigurrósGrímsdóttir
fæddist 7. desem-
ber 1927. Hún and-
aðist að morgni 9.
febrúar síðastlið-
inn.
Foreldrar henn-
ar voru Grímur
Kristrúnus Jós-
efsson járnsmiður,
f. 16.9. 1891, d.
10.2. 1961, og Hall-
dóra Jónsdóttir, f. 11.9. 1885, d.
28.3. 1954. Systkini Sigurrósar
eru: Þorgerður, f. 1914, látin,
Björn Júlíus, f. 1917, látinn, Jós-
ebína, f. 1921, látin, Bertha
María, f. 1926, og uppeldissyst-
irin Sigrún Þórmundsdóttir, f.
1935, látin. Sigurrós giftist 2.
apríl 1949 Sigurði Klemenzsyni,
f. 31.8. 1926, d. 28.12. 2008. For-
eldrar hans voru Auðbjörg Jóns-
dóttir húsfreyja, f. 5.5. 1888, d.
14.12. 1977, og Klemenz Jónsson
bóndi, skólastjóri og oddviti á
Vestri Skógtjörn, f. 1.4. 1876, d.
16.8. 1955. Börn Sigurrósar og
Sigurðar eru: 1) Gunnar, vél-
grímur, f. 2007 og María Elena,
f. 2009. 3) Bertha María, sjúkra-
liði, f. 2.1. 1952, gift Róberti
Þórðarsyni vélstjóra, f. 11.10.
1950. Börn þeirra eru: a) Helena
Rósa, f. 1970, gift Jóni Garðari
Sigurvinssyni, f. 1968. Dætur
þeirra eru Sandra Dögg, f. 1987,
Unnur María, f. 1990, sambýlis-
maður Ásbjörn Friðriksson,
Bertha María, f. 1993, og Aníta
Ósk, f. 2001. b) Þórunn Svava, f.
1973, sambýlismaður Þórhallur
Ágúst Benónýsson, f. 1971. Börn
þeirra eru Benóný, f. 1993, unn-
usta Helena Ösp Ævarsdóttir,
Vigdís María, f. 2001 og Róbert,
f. 2005. 4) Jón Klemenz, f. 19.6.
1962, d. 10.10. 1971. Sigurrós
ólst upp í Reykjavík. Fyrstu bú-
skaparárin bjó hún á Sólbarða
og fluttist fjölskyldan síðan að
Búðarflöt þar sem Sigurrós og
Sigurður bjuggu allan sinni bú-
skap, uns þau fluttust að Hrafn-
istu árið 2004. Sigurrós var
heimavinnandi húsmóðir, hún
vann einnig heima við sauma-
skap og saumaði m.a. vinnu-
sloppa og skerma. Sigurrós var
ötul við félagsstörf ýmiss konar,
var í Kvenfélaginu á Álftanesi,
Oddfellow og starfaði með fé-
lagi eldri borgara á Álftanesi.
Útför Sigurrósar fer fram frá
Bessastaðakirkju í dag, 15. febr-
úar 2013, og hefst kl. 15.
stjóri, f. 10.2. 1946,
sambýliskona Jóna
Guðlaugsdóttir, f.
6.8. 1937. Dóttir
Gunnars og Unnar
Knudsen, f. 1939,
er Rósa Björk, f.
1973, sambýlis-
maður Ævar Rafn
Rafnsson, f. 1958,
sonur þeirra er
Andri Rafn, f. 2006.
2) Hallgrímur,
framkvæmdastjóri, f. 23.6. 1949,
kvæntur Sólveigu Einarsdóttur,
f. 5.10. 1951. Börn þeirra eru: a)
Margrét, f. 1969, gift Ingvari
Gissurarsyni, f. 1967. Börn
þeirra eru Nicolai Gissur, f.
1989 og Íris Dögg, f. 1993. b)
Sigurður, f. 1970, sambýliskona
Eyrún Björk Eyjólfsdóttir, dótt-
ir hans og Ingibjargar Garð-
arsdóttur er Magnea Arna, f.
2001. c) Sigurrós, f. 1976 gift
Ingva Jónassyni, f. 1973. Sonur
Sigurrósar og Guðfinns Harð-
arsonar er Nökkvi Reyr, f. 1998,
synir Sigurrósar og Ingva eru
Jónas Nói, f. 2006, Högni Hall-
Nú er komið að leiðarlokum
um tíma, elsku mamma mín.
Margs er að minnast. Þú ólst
upp í Reykjavík lengst af við
Njarðargötuna og alltaf hafðir
þú gaman af því er við fórum
þar um. Síðan fórst þú sem
vinnukona að Sveinskoti úti á
Álftanesi. Þar hittir þú pabba
og stofnuðuð þið heimili að Sól-
barði á neðri hæð og fæddist ég
þar árið 1949.
Það voru forréttindi að alast
upp á Álftanesi innan um öll
frændsystkinin, ömmu, afa og
Finns er kom sem afi eftir að
afi lést og alltaf að hafa þig til
staðar er eitthvað var að. Mínar
fyrstu minningar eru er þú
prjónaðir á mig stóra rauða
skotthúfu og var ég afar stoltur
með. Einu sinni er ég hafði
labbað að Þórukoti, var að
skoða heiminn, og ætlaði að
stytta mér leið heim og fara
undir girðinguna festist skott-
húfan og náði ég ekki að losa
hana, ég hrópaði og grét en
enginn heyrði, farið var að
dimma og sá ég í vesturskím-
unni að maður kom gangandi
og sá ég að þetta var afi en
hann heyrði ekki í mér. Mér
var orðið ískalt og næsta sem
ég man er að ég var í fanginu á
þér, mamma, og þú settir mig í
heitt bað, þú sagðir mér seinna
að það hefði verið eins og ein-
hver hefði leitt þig til mín í
myrkrinu.
Gaman var er við fórum oft
til Vestmannaeyja á sumrin og
gistum hjá Berthu og Stáka í
Garðhúsum. Fórum við niður til
Stáka í bakaríið til að fá vín-
arbrauðsenda, síðan fórum við
upp til Berthu og borðuðum
vínabrauð endalaust. Ég man
þegar afi Grímur bauð okkur
Berthu systur á jólaball þar
sem Nasa er. Þú settir mig í
síðar ullarnærbuxur vegna
kulda, svo hófst ballið og var
danskeppni þar sem kallaðir
voru upp einhverjir hlutir sem
herrann mátti ekki vera í, ann-
ars varð danspar úr, en dans-
parið sem eftir var vann. Þá er
kallað, herrann á síðum ullar-
nærbuxum fylgi dömunni til
sætis. Það varð allt vitlaust úr
hlátri. Þú útskýrðir líka af
hverju allir hlógu er ég var að
reka beljurnar og svarta beljan
stoppaði og ég hljóp til Finns
og sagði að svarta beljan væri
bensínlaus. Það var líka hlegið
þegar ég var fluttur í Þorláks-
höfn og við vorum sigla Jóni Ví-
dalín úr slipp í Reykjavík og til
Hafnarfjarðar. Ég hringdi í þig
og lét þig vita. Pabbi fylgdist
með úr kíkinum og sá Jón Ví-
dalín stefna beint í land og upp
í fjöru hjá ykkur og sagði:
„Hann stefnir hingað“ og þú
bjóst þá við öllum í kaffi. Stað-
reyndin var sú að ég hringdi frá
Kaffivagninum en skipið hafði
farið út af stefnunni og var
dregið í slipp.
Já, mamma mín, það var allt-
af kært á milli okkar og þú
hlustaðir alltaf á mig. Oft sat ég
við eldhúsborðið á Búðarflöt
þar sem við bjuggum lengst af
og spurði og spurði og alltaf
svaraðir þú. Þetta er aðeins
brot að minningum sem ég á
um þig en það voru líka sorg-
arstundir, það var erfiður tími
þegar hann Jón Klemenz bróðir
og vinur hans fórust í eldsvoða.
Þá þekktist ekki áfallahjálp og
urðum við að vinna úr þeim erf-
iðleikum sjálf, og ég man hvað
þú sagðir, það eina sem hægt er
að gera er að sætta sig við
þetta, en minningin mun alltaf
lifa.
Með þessum orðum kveð ég
þig, mamma mín.
Þinn sonur,
Hallgrímur.
Amma mín. Þegar ég horfi til
baka man ég þig varla sitjandi
því það var alltaf svo mikið um
að vera hjá þér, þjónandi okkur
öllum, passa að allir fengju nú
nóg af kökum og góðgæti. Þú
varst þessi mikla húsmóðir í
þér, svo glaðlynd og kát, saum-
andi, prjónandi, heklandi og
ávallt tilbúin með fínustu hnall-
þórurnar ef ske kynni að gesti
bæri að garði. Ég man að mér
þótti þú stundum ofvernda mig
þegar ég var hjá ykkur.
Eitt skiptið þegar ég hef lík-
lega ekki verið eldri en fimm
eða sex ára ákvað ég að rölta
alein til Finns frænda og án
þess að láta þig eða afa vita. Ég
man enn hvað ég varð hissa
þegar þú komst með látum inn
til Finns, ekki ýkja kát með
litlu nöfnu þína fyrir að stinga
svona af. Vá, mér fannst þú nú
gera heldur mikið úr þessu. Það
var ekki fyrr en löngu síðar að
ég skildi af hverju, en þó eig-
inlega ekki almennilega fyrr en
ég sjálf varð móðir. Þú hafðir jú
misst litla drenginn þinn á svo
hræðilegan hátt. Ég skil ekki
hvernig þið afi komust í gegn-
um þá erfiðu tíma. Hugsa sér
því þá var nú engin áfallahjálp
eða slíkt, lífið varð bara að
halda áfram.
Síðastliðið sumar fór ég með
börnin mín í fjöruna við Búð-
arflöt. Það var fallegur sum-
ardagur, við busluðum í sjónum
og fengum okkur nesti. Ég
sagði þeim frá hvernig það var
þegar við fórum í fjársjóðsleit
þarna á sama stað þegar ég var
á þeirra aldri. Hvernig við
stukkum á milli steinanna í leit
að fjársjóði. Fjársjóði sem hafið
færði okkur. Verðmætast var
að finna óbrotinn hörpudisk eða
enn betra, heilt ígulker. Skrítið
hvað svona lítil sæt samveru-
stund getur orðið að miklu og
stóru ævintýri hjá barni. Mér
fannst svolítið skondið að finna
sömu spennuna og ævintýra-
þrána hjá krökkunum mínum
eins og þegar ég fann mínar
skeljar með þér. Sumt breytist
bara ekki. Það eru þessar litlu
stundir sem skipta öllu máli og
fyrir þær er ég þakklát.
Jæja, elsku amma mín, það
vermir mitt hjarta nú að hugsa
til þín, sæl í faðmi afa og loks-
ins með Jón Klemenz hjá þér á
ný.
Takk fyrir allt.
Þín,
Sigurrós.
Elsku besta amma okkar er
búin að kveðja þennan heim.
Nú er hún komin á betri stað
og búin að hitta hann afa og
yngsta son sinn. Amma Gosu
eins og við kölluðum hana alltaf
var yndisleg amma og eigum
við margar góðar minningar um
hana. Við systur sóttum mikið í
það að vera hjá ömmu og afa á
Álftanesi þegar við vorum litl-
ar. Amma var einstaklega gef-
andi og barngóð, hún var ekki
sparsöm á tímann sinn og var
hún ávallt tilbúin að fara með
okkur í göngur, í fjöruna, spila
við okkur, lesa fyrir okkur og
svo passaði hún alltaf upp á að
við fengjum góða næringu í
kroppinn.
Amma var mikil hannyrða-
kona, dúka, teppi, bangsa og
aðra fallega hluti eftir hana
munum við varðveita, já vand-
virk var hún. Hún vann m.a. við
að sauma skerma og vinnu-
sloppa og oftar en ekki vökn-
uðum við við niðinn í saumavél-
inni en þá hafði hún vaknað
eldsnemma til þess að ljúka
skylduverkunum tímanlega og
átti þá allan daginn með okkur í
staðinn. Við munum einnig eftir
góðum stundum þar sem við
sátum og kubbuðum fyrir fram-
an vinnuherbergið hennar og
fylgdumst með henni sauma.
Það voru mikil forréttindi að
eiga slíka ömmu sem ávallt gaf
sér tíma með okkur og við höf-
um ekki tölu á því hversu oft
hún las bækurnar Alfinnur álfa-
kóngur og Snorri oft fyrir okk-
ur og í eitt skiptið las hún bæk-
urnar inn á kassettur og þá
gátum við hlustað á bækurnar
aftur og aftur eftir að við kom-
um heim.
Amma var myndarleg að
baka, og áttu börnin á Álftanesi
það til að banka upp á hjá
ömmu og biðja um engiferkök-
ur sem hún gaf þeim. Göngu-
ferðirnar í fjörunni eru minn-
isstæðar, við tíndum skeljar,
óðum, gengum hringinn í kring-
um fjöruna og forðuðumst krí-
urnar.
Hún amma okkar var vinnu-
sömu og saumaði, eldaði, hekl-
aði, prjónaði, bakaði og tók bíl-
prófið á sextugsaldri, já, hún
amma var sannkölluð kjarna-
kona. Þegar við urðum eldri var
ávallt gott að koma í heimsókn
á Búðarflötina og nú síðast á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Amma
tók vel á móti okkur og fylgdist
vel með barnabörnunum vaxa
úr grasi.
Okkur er efst í huga þakk-
læti fyrir að hafa fengið að eiga
svona einstaka, góða og fallega
ömmu sem við kveðjum í dag
með söknuði.
Hvíl í friði, elsku amma.
Þórunn Svava Róberts-
dóttir og Helena Rósa
Róbertsdóttir.
Sigurrós
Grímsdóttir
✝
Frænka okkar,
FANNEY HALLDÓRSDÓTTIR
snyrtisérfræðingur,
áður til heimilis að Fellsmúla 9,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
föstudaginn 1. febrúar.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þórarinn Sófusson,
Gústav Sófusson,
Helga Sófusdóttir,
Helga Jónsdóttir,
Stefán Jónsson.
✝
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
GRÉTA BJÖRNSDÓTTIR
húsmóðir og móttökuritari,
lést föstudaginn 1. febrúar á Landspítalanum
við Hringbraut.
Útförin fór fram í kyrrþey, að ósk hinnar látnu.
Guðmundur Borgar Gíslason,
Björn Rúnar Gíslason, Gunnhildur Gísladóttir,
Gísli Guðmundsson, Jóhanna Einarsdóttir,
Ingibjörg Ósk Guðmundsdóttir, Hallur Magnússon
og barnabörn.