Morgunblaðið - 16.11.2013, Síða 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. NÓVEMBER 2013
✝ Jóhannes Þor-steinsson
fæddist á Stað í
Steingrímsfirði 25.
september 1926.
Hann andaðist á
Sjúkrahúsinu á
Ísafirði 7. nóv-
ember 2013.
Jóhannes var
sonur hjónanna
Laufeyjar
Tryggvadóttur, f.
á Seyðisfirði 16.12. 1900, d.
30.12. 1990, og séra Þorsteins
Jóhannessonar, f. í Ytri-Tungu
á Tjörnesi 24.3. 1898, d. 17.4.
2001. Jóhannes var einn af
fimm börnum þeirra hjóna auk
tveggja fóstursystra. Systkinin
eru Tryggvi, f. 30.12. 1923,
Þuríður, f. 22.6. 1925, Jónína,
f. 5.9. 1930, d. 10.8. 1998, og
Haukur, f. 26.2. 1938, og fóst-
ursysturnar Elín B. Jónsdóttir,
f. 26.10. 1922, d. 28.9. 2011, og
Sigurlína Helgadóttir, f. 4.12.
1932.
Jóhannes kvæntist hinn 7.6.
1951 Sjöfn Magnúsdóttur, f. í
Vestmannaeyjum 3.12. 1929, d.
23.12. 2008. Sjöfn var dóttir
hjónanna Hannesínu Þorgerð-
ar Bjarnadóttur, f. á Stokks-
eyri 1.12. 1907, d. 21.2. 1982,
og Magnúsar Jónssonar, f. á
Ísafirði 5.1. 1909, d. 29.8. 1979.
Ægir Halldórsson, dóttir
þeirra Elísabet Hanna, f. 2013,
b) Kristján, f. 1987, c) Jó-
hanna, f. 1991, og d) Jóhannes
Aron, f. 1996. 5) Laufey, f. 1.1.
1966, unnusti Ari Þorsteinsson.
Börn hennar eru a) Elías, f.
1988, b) Þorsteinn, f. 2001, og
c) Úlfhildur, f. 2007.
Jóhannes ólst upp hjá for-
eldrum sínum, fyrst á Stað í
Steingrímsfirði, en þegar hann
var þriggja ára flutti fjöl-
skyldan í Vatnsfjörð við Ísa-
fjarðardjúp. Hann lauk gagn-
fræðaprófi frá
Héraðsskólanum í Reykjanesi
1940 og stundaði nám við Iðn-
skólann á Ísafirði og lauk prófi
í rennismíði með starfsnámi í
Vélsmiðjunni Þór 1948. Hann
stundaði nám við Vélskólann í
Reykjavík og lauk vélstjóra-
prófi með rafmagnsdeild 1951.
Jóhannes og Sjöfn hófu búskap
í Aðalstræti 13 á Ísafirði, en
frá 1953 bjó fjölskyldan á Hlíð-
arvegi 4. Á síðastliðnu ári
flutti Jóhannes á Hlíf, íbúðir
aldraðra á Ísafirði. Jóhannes
stundaði sjómennsku á árunum
1951-1953, en hóf þá störf í
Vélsmiðjunni Þór þar sem
hann starfaði sem yfirverk-
stjóri frá 1970 til 1984. Þá hóf
hann störf hjá Vélsmiðju Ísa-
fjarðar og starfaði þar uns
hann lét af störfum 2006.
Hann kenndi einnig við Iðn-
skólann á Ísafirði um árabil.
Útför Jóhannesar fer fram
frá Ísafjarðarkirkju í dag, 16.
nóvember 2013, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Jóhannes og Sjöfn
eignuðust fimm
börn, þau eru: 1)
Magnús, f. 23.3.
1949, maki Ragn-
heiður Hermanns-
dóttir, f. 15.5.
1949. Börn þeirra
eru: a) Bergþóra
Svava, f. 1977,
dóttir hennar og
Þórarins B. Þór-
arinssonar er
Ragnheiður Björt, f. 2008, og
b) Jóhannes Páll, f. 1978, unn-
usta Berglind Ósk Pálsdóttir,
f. 1981. 2) Þorsteinn, f. 11.5.
1951, maki Margrét Kristín
Hreinsdóttir, f. 1.9. 1958.
Börn: a) Magnús Þórir, f. 2000,
og b) Þuríður Kristín, f. 2002.
Sonur af fyrra hjónabandi með
Friðnýju Jóhannesdóttur Jó-
hannes, f. 1978, maki Ágústa
Vigfúsdóttir, f. 1977. Dætur
þeirra eru Sólveig Júlía, f.
2005, og Karitas Friðný, f.
2009. 3) Þórir, f. 18.1. 1956,
maki Helga Gunnarsdóttir, f.
5.9. 1957. Börn þeirra eru a)
Sjöfn, f. 1982, b) Gunnar
Freyr, f. 1985, og c) Jóhannes
Már, f. 1990. 4) Hanna, f. 31.5.
1959, maki Andrés Krist-
jánsson, f. 22.2. 1957. Börn
þeirra eru a) Sjöfn Eva, f.
1982, sambýlismaður Halldór
Elskulegur faðir minn var af
þingeyskum, austfirskum og
sunnlenskum ættum. Hann
fæddist á Ströndum og ólst upp
í Vatnsfirði við Ísafjarðardjúp.
Ungur að árum hélt hann til
náms á Ísafirði en þar lágu
leiðir hans og móður minnar
saman. Þau settust að á Ísafirði
og bjuggu þar upp frá því.
Pabbi var Ísfirðingur í húð og
hár og hvergi annars staðar
vildi hann vera, helst öllum
stundum.
Snemma kom í ljós að hann
var einstaklega laghentur og
úrræðagóður og í sveitinni var
hann þegar á unglingsaldri far-
inn að gera við tæki og tól sem
þörfnuðust lagfæringar, hvort
sem um var að ræða jeppann,
vindrafstöðina eða tækin í eld-
húsinu. Það kom því ef til vill
ekki á óvart að hann skyldi
leggja fyrir sig nám í renni-
smíði og vélstjórn, en á þeim
vettvangi starfaði hann á Ísa-
firði í hartnær 60 ár. En hann
hefði svo sannarlega getað
haslað sér völl á öðrum sviðum
þjóðlífsins, til þess lágu afar
fjölþættir hæfileikar hans.
Pabbi var í hópi tiltölulega
fárra hagleiks- og kunnáttu-
manna á Ísafirði sem um ára-
tugaskeið héldu gangandi fiski-
skipum Ísfirðinga þegar bilun
varð í búnaði þeirra. Það sama
átti við um breska togaraflot-
ann á meðan hann stundaði
veiðar í íslenskri landhelgi. Það
voru mörg kvöld, nætur og
helgar sem fóru í þessi verkefni
á uppvaxtarárum okkar systk-
inanna. Vinnan hafði þá algjör-
an forgang fram yfir fjöl-
skyldulífið enda heill
samfélagsins í húfi. Pabbi var
afar greiðvikinn og margir leit-
uðu til hans þar sem hann var
völundur í höndunum og gat
smíðað eða lagfært flest sem
aflaga fór, hvort sem var hjá
nágrönnum eða öðrum. Voru
nánast engin takmörk á því
hvað hann gat smíðað og lag-
fært þannig að það virkaði sem
nýtt.
Pabbi var einstaklega gest-
risinn og vildi gera vel við gesti
sína, en fór hjá sér að þiggja
boð annarra. Honum þótti
ávallt mun sælla að gefa en
þiggja. Pabbi hafði gaman af
tónlist og lærði ungur að leika
á harmoniku og orgel í sveit-
inni hjá foreldrum sínum og á
seinni árum greip hann oft sér
til ánægju í hljómborðið og
harmonikuna og lék þá gömlu
góðu lögin. Hann hafði mikla
ánægu af því að spila brids og
naut þess að hitta spilafélagana
og grípa reglulega í spil. Hann
var útivistarmaður og hafði
mjög mikla ánægju af því að
fara til berja á haustin og
ganga til rjúpna á meðan heilsa
hans leyfði.
Pabbi og mamma áttu gæfu-
ríkt og farsælt hjónaband og
það var því pabba mikið áfall
þegar mamma lést eftir tiltölu-
lega stutt veikindi fyrir tæpum
fimm árum, en hann tókst á við
lífið og sá um sig sjálfur, fyrst
á heimili þeirra, en síðasta árið
bjó hann á Hlíf, íbúðum aldr-
aðra á Ísafirði, og naut þar að-
stoðar eftir því sem þörf var á.
Þetta síðasta ár reyndist hon-
um allerfitt og nokkrum sinn-
um þurfti hann að leggjast inn
á Sjúkrahús Ísafjarðar. Eru
starfsfólki á Sjúkrahúsinu og
Hlíf færðar bestu þakkir fyrir
frábæra umönnun.
Megi minning um góðan
dreng lifa.
Magnús.
Hann pabbi er allur. Systk-
inahópurinn á Hlíðarvegi 4 er
orðinn foreldralaus eins og
eðlilegra verður að teljast en
hitt, þegar allir eru komnir yfir
miðjan aldur. Eftir stendur
maður hnípinn, minningarnar
ryðjast fram eins og íslenskur
fjallalækur í vorleysingum, lífs-
hlaupið rennur fyrir hugskots-
sjónir í einni svipan. Ljúfar
minningar um ástríkan föður
sem aldrei þreyttist á því að
hvetja niðja sína til mann-
gæsku, kurteisi og heiðarleika.
Og að fara varlega í lífinu,
bæði í leik og starfi, jafnt við
stjórn ökutækis sem í fjalla-
klifri.
Já, hann pabbi var um
margt einstakur. Allt lék í
höndum hans, hvort heldur lek-
ur pottur eða panna nágrann-
ans, drifskaft bóndans úr
Djúpinu, biluð byssa veiði-
mannsins, brotin veiðistöng
eða bilaður blöndungur bíl-
stjórans. Allt var þetta tekið
niður í kjallara, lagfært, gert
nothæft á ný. Sjálfur fylgdist
ég með af áhuga og fannst oft
skrítið að pabbi, sem hafði
svera fingur, gat gert við allt,
jafnvel smæstu hluti eins og
úrverk. Þetta var fyrir tíma
nægtasamfélagsins, en þá voru
hlutirnir notaðir svo lengi sem
hægt var.
Ég man að pabbi komst allt-
af í bobba þegar eigendur við-
gerðu hlutanna vildu greiða
fyrir verkið; æi blessaður
nefndu þetta ekki, þetta var
svoddan smotterí. Hlýtt hand-
tak var pabba miklu meira
virði en krónur. Þetta sem og
svo margt annað var mér góð-
ur skóli.
Hann pabbi var með ein-
dæmum ósérhlífinn maður,
hann gerði kröfur til annarra
en fyrst og fremst til sjálfs sín.
Hann vann mikið og oft langan
vinnudag og stundum samfellt í
tvo-þrjá daga þegar bresku
togararnir leituðu vars og við-
gerðar í Ísafjarðarhöfn. Aldrei
heyrði ég hann kvarta.
Pabbi var náttúruunnandi.
Hann kenndi okkur systkinun-
um að lesa í hana og nytja það
sem hægt var, svo sem að tína
ber, setja niður og taka upp
kartöflur og safna fjallagrös-
um, að ógleymdum reyrnum.
Ungur byrjaði ég að ganga
með honum til veiða, lærði að
meta aðstæður, umgangast
veiðitól og bera virðingu fyrir
veiðibráðinni.
Enda þótt pabbi væri fædd-
ur við Steingrímsfjörð var
hann sannur Djúpmaður, hon-
um þótti vænt um allt sem við-
kom Djúpinu og bar sérstaka
virðingu fyrir öllum sem þar
bjuggu. Það var gaman að
ferðast með honum heim til
Vatnsfjarðar, hann var óþreyt-
andi að nefna okkur kennileiti
og segja okkur sögur frá upp-
vaxtarárum sínum. Mér fannst
ég þekkja alla gömlu Djúpverj-
ana, Pál í Þúfum, Óla á Keldu,
Óla í Skálavík, Hansa á Mið-
húsum, Jón í Hörgshlíð og
marga fleiri.
Núna ylja ég mér við minn-
ingar um kæran föður, afa og
langafa. Ég heyri óm harm-
onikkunnar og hljómborðsins
og ljúfa rödd hans kyrja: Ég
oftast er kallaður Kiddi á Ósi.
Pabbi, takk fyrir allt sem þú
varst okkur og kenndir.
Þorsteinn Jóhannesson.
Ef ég ætti að lýsa Jóa,
tengdaföður mínum, kemur
fyrst upp í huga minn hvílíkan
öndvegismann hann hafði að
geyma. Vildi allt fyrir alla
gera, sama hvort það var að
smíða leikföng fyrir litlu börn-
in í fjölskyldunni eða lagfæra
bíla, tæki og tól margvísleg.
Aldrei ætlaðist hann til neins í
staðinn, gjafmildi hans og gest-
risni voru engu lík.
Hann var mikið náttúrubarn
og hefur uppvöxturinn í sveit-
inni örugglega mótað hann
mikið hvað það varðaði. Alltaf
gekk hann um náttúruna með
alúð og virðingu, þó hann nýtti
sér hlunnindi landsins í jurtum
og fuglum. Hann vissi hvað
sjálfbærni þýddi löngu áður en
það orð varð til.
Jói var íhaldssamur, gat ver-
ið fastur fyrir í skoðunum og
jafnvel þver, en oftast var það
vegna þess að reynslan og
hyggjuvitið leiddi hann áfram
og nóg var af hvoru tveggja.
Þessar skoðanir höfðu reynst
honum vel og því skyldi hann
þá breyta þeim.
Jóhannes
Þorsteinsson
Að skrifa minningagrein
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.
virðing reynsla & þjónusta
allan sólarhringinn
www.kvedja.is
571 8222
82o 3939 svafar
82o 3938 hermann
Davíð
úrfararstjóri
Jóhanna
guðfræðingur
útfararþjónusta
Óli Pétur
úrfararstjóri
Sími 551 3485,
svarað allan
sólarhringinn.
Vefsíða www.udo.is
✝
Kær faðir okkar,
HUGI KRISTINSSON,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju mánudaginn 18. nóvember
kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á dvalarheimilið Hlíð.
Anna Guðrún Hugadóttir,
Hjalti Hugason, Ragnheiður Sverrisdóttir,
Kristinn Hugason, Guðlaug Hreinsdóttir.
✝
Móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN ELÍASDÓTTIR
frá Hábæ,
lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
4. nóvember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sigurður Ólafsson, Herdís Hallgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær amma okkar og frænka,
ANNA BJARNADÓTTIR,
Lindargötu 57,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í
Reykjavík miðvikudaginn 20. nóvember
kl. 15.00.
Bjarni Jónsson,
Andrés Jón Esrason
og aðrir aðstandendur.
✝
Okkar elsku yndislegi sonur, bróðir og frændi,
HELGI RAFN OTTESEN,
lést þriðjudaginn 12. nóvember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 19. nóvember kl. 15.00.
Þórhallur Ottesen, Elín Margrét Jóhannsdóttir,
Valdís Ósk Ottesen,
Alexander Helgi Ottesen.
✝
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Stórholti 24,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 18. nóvember kl. 13.00.
Súsanna Erla Thom Oddsdóttir,
Aníta Fríða Thom Oddsdóttir,
Sigríður Gréta Thom Oddsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUNNAR KRISTJÁNSSON
klæðskeri,
Múlasíðu 22,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð mánudaginn
11. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Steinar Óli Gunnarsson, Regína M. Siguróladóttir,
Sólrún María Gunnarsdóttir, Loftur Pálsson,
barnabörn og fjölskyldur.