Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.07.2014, Blaðsíða 13

þeir fundir voru líka algjörlega ár-
angurslausir. Karlmannafundirnir
einkenndust af stórkarlalegum loft-
kastalahugmyndum og kvennafund-
irnir af ærandi smámunasemi.
Smám saman varð algengara að
konur og karlar sætu fundi saman
og ég sá að þá myndaðist dýnamík
og fundirnir urðu árangursríkir.
Þarna sá ég lifandi dæmi þess
hversu mikilvægt og árangursríkt
það er að kynin vinni saman. Það
tók langan tíma fyrir konur að
verða gildandi í samfélaginu til
jafns við karlmenn. Ég upplifði
þessa breytingu og mér finnst
merkilegt hvað það er í rauninni
stutt síðan.“
Þú hefur ekki einungis starfað
við bókaútgáfu, þú leigðir íbúðir til
útlendinga löngu áður en það varð
algengt, segðu mér frá því.
„Ég keypti þakhæðina á Máli og
menningu sem enginn virtist hafa
áhuga á. Ég mætti á þriðja nauð-
ungaruppboðið árið 1989 og keypti
helming hæðarinnar og Mál og
menning keypti hinn helminginn.
Seinna keypti ég hlut Máls og
menningar og útbjó tvær litlar
íbúðir sem voru fyrstu íbúðirnar
sem voru leigðar ferðamönnum í
miðborg Reykjavíkur. Fólk hefur
sagt við mig: Voðalega varstu klár!
En ég var það ekki. Þetta var bara
því að þakka að ég var með loftnet
upp úr höfðinu.
Ég stækkaði hótelið smám saman
og seldi það svo árið 2007 og 2009
flutti ég til Berlínar með manninum
mínum þar sem við nutum lífsins.
Mig hafði aldrei langað til að búa
erlendis en það var mjög mennta-
ndi að koma úr litlu samfélagi, sem
mér þykir mjög vænt um, í stærra
samfélag. Merkilegasti lærdóm-
urinn í Berlín var að sjá borg-
arsamfélag þar sem fólk hefur átt-
að sig á því að tillitssemi við
náungann skilar betra samfélagi.
Þarna er ég að tala um smáatriðin í
hinu daglegu lífi, þar sem er til
dæmis flautað á þig ef þú sýnir
ekki tillitssemi í umferðinni því það
tillitsleysi tefur svo marga. Þarna
er ekki ríkjandi sú skoðun að ef
það er ekki bannað þá sé það leyfi-
legt, heldur búa menn yfir inn-
byggðri sjálfsgagnrýni og hugs-
uninni: Við verðum að sýna öðrum
meiri tillitssemi til að okkur líði öll-
um betur. Við vorum þarna í þrjú
ár og komum heim um áramótin
2012-13.“
Aftur orðinn búðarstrákur
Nú rekurðu bóka- og blómabúð í
Hörpu ásamt manninum þínum, af
hverju blómabúð?
„Maðurinn minn, Ómar Ellerts-
son, er blómaskreytir og listamaður
á því sviði. Við ræddum það oft
hvort við ættum að opna blómabúð
í Berlín en okkur langaði ekki til að
vinna þar. Við höfum verið saman í
tíu ár, ég á einn strák og hann á
tvo en þeir eru strákarnir okkar.
Þeir eru sjálfstæðir og á eigin veg-
um í lífinu. Við misstum kannski af
unglingsárum þeirra vegna þess að
við bjuggum í útlöndum en þeir
buðu okkur upp á vináttu sem við
vildum ekki missa af. Við komum
því heim og sjáum ekki eftir því.
Svo var það ein af lífsins tilvilj-
unum að auglýst var laust pláss í
Hörpu sem við sóttum um og fór í
gegnum ferli þar sem Haraldur
Flosi Tryggvason, stjórnarmaður í
Hörpu, valdi okkar umsókn. Þetta
var ekki árekstralaust því við vor-
um að ganga inn í musteri. Allir
landsmenn fundu fyrir togstreitunni
um Hörpu en fyrir mörgum var
hún tákn fyrir óráðsíu fyrir hrun og
upp kom óþægilegur andi gagnvart
húsinu. Hægt og rólega breyttu
stjórnendur og starfsmenn hússins
þessum anda og þáttur í því var að
leggja áherslu á að fólk ætti erindi
í húsið, umfram það að leggja bíln-
um sínum í bílakjallaranum, fara
upp í rúllustiga og inn í Eldborg.
Þessi nýja sýn lagði áherslu á að
húsið væri svo stórt og fallegt að
sjálfsagt væri að nýta það sem
samkomuhús og félagsheimili Ís-
lendinga, sameinast um það en ekki
sundrast yfir því. Við Ómar höfum
fundið fyrir þessari breytingu. Í
fyrra var haldinn fundur þar sem
skipst var á skoðunum um Hörpu
þar sem Egill Helgason var einn af
ræðumönnum og sagði að honum
þætti ágætt að það væri komin
plebbaleg blómabúð í húsið, hún
væri eitt af því sem gerði að verk-
um að fólk tæki húsið í sátt og
gerði sér erindi þangað.
Við opnuðum í júlí í fyrra, erum
enn að læra og erum með loftnetið
úti og hlustum. Ég er aftur orðinn
litli búðarstrákurinn og finnst ein-
faldlega óskaplega gaman að vera í
búðarleik. Viðskiptavinirnir eru hlý-
ir og skemmtilegir. Erlendir ferða-
menn eru andaktugir yfir því að
svo glæsilegt hús hafi verið byggt í
jafn lítilli borg, þeim finnst þeir
vera að ganga inn í listaverk. Þetta
er kalt hús með hlýjan anda og
blóm gefa því lit og færa enn meiri
hlýju.“
Játaði mig sigraðan
Þú nefnir strákana ykkar Ómars þú
varst í sambandi við konu og eign-
aðist með henni son. Var erfitt og
sársaukafullt fyrir þig á sínum tíma
að viðurkenna kynhneigð þína?
„Já, það var það vegna þess að
ég var að svíkja aðra manneskju.
Þetta var skipbrot þar sem ég
lærði að ég væri ekki ósigrandi. Ég
játaði mig sigraðan og varð fyrir
vikið betri manneskja, en það var
mjög erfitt, sennilega það erfiðasta
í lífi mínu, að horfast í augu við það
að hafa ekki komið hreint fram. Á
sama tíma vissi ég líka að sam-
bandið við hana hafði sennilega
bjargaði lífi mínu. Ég óx úr grasi á
tímum þegar alnæmi var að grass-
era en enginn vissi það og ef ekki
hefði verið fyrir þessa konu þá
hefði getað farið illa. Ég á henni
það einnig að þakka að hafa eignast
son og sömuleiðis þakka ég henni
fyrir að hafa ekki slitið samskiptum
við mig heldur samþykkt að við
hefðum sameiginlegt forræði yfir
syni okkar.
Svo varð ég stjúpfaðir og það
hafa verið forréttindi að vera þátt-
takandi í lífi sona Ómars. Ég
skynja vel að þessir þrír strákar
okkar eru annars konar menn en
ég var, þeir eru hlýrri. Þeir líta
ekki svo á að strákar eigi bara að
eiga stráka að vinum heldur er
þeim fullkomlega eðlilegt að eiga
stúlkur fyrir vini. Jafnlítið og ég
myndi vilja vera rúmlega tvítugur í
dag þá er ég gríðarlega bjartsýnn
fyrir hönd annars konar karlmanna.
Samfélagið er að skila betri karl-
mönnum og konum en á þeim tím-
um sem ég var að alast upp.“
„Ég er aftur orðinn litli
búðarstrákurinn og finnst
einfaldlega óskaplega gam-
an að vera í búðarleik,“
segir Árni Einarsson..
Morgunblaðið/Árni Sæberg
20.7. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13