Morgunblaðið - 22.08.2014, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. ÁGÚST 2014
✝ Ómar Örn Sig-urðsson fædd-
ist á Akureyri 24.
júlí 1983. Hann lést
6. ágúst 2014.
Foreldrar hans
eru Sigurður Þór
Ákason og Guðný
Aðalsteinsdóttir,
bæði búsett á
Akureyri. Systkini
Ómars eru Aðal-
steinn Þór, Sigurð-
ur Áki, Heiða Björk og Birkir
Freyr, sem öll eru búsett á
Akureyri. Börn Ómars eru
Þóra Margrét, sem Ómar átti
með fv. sambýliskonu sinni,
Auróru Önnu
Ágústdóttur, og
Sævar Orri, sem
Ómar átti með
sambýliskonu
sinni, Fjólu Sif Óm-
arsdóttur, en fyrir
á Fjóla Sif soninn
Ómar Frey Gunn-
arsson. Ómar var
sjómaður en starf-
aði einnig við hin-
ar ýmsu iðn-
greinar.
Útför Ómars fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 22.
ágúst 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Amma Heiða minnist elskulegs
Ómars síns með þökk fyrir öll
hlýju faðmlögin í áranna rás og
ógleymanlega stund á Mýlaugs-
stöðum nokkrum dögum fyrir
andlát hans.
Guð geymi þig, hjartans vinur-
inn hennar ömmu.
Sem ljósgeisli í minningu þinni
ég minnist þín, vinur minn, nú.
Þótt sjáumst við ekki að sinni
en seinna er von mín og trú
(P.G.H.)
Heiður Jóhannesdóttir.
Samúð öllum sendi nú
huggun von og trú.
Almættið ykkur verði vörn
sem elskuðu Ómar Örn.
Um vanga vindur strýkur
þín „verund“ er nálæg þá.
Við vonum er ævinni lýkur
þig aftur við fáum að sjá.
Guð verndi börnin ungu
með ástúð alla tíð.
Í föðurstað fái faðmlög og elsku
frá ástvinum ár og síð
(Pétur Geir Helgason)
Innilegar samúðarkveðjur til
allra aðstandenda.
Pétur Geir Helgason.
Elsku besti bróðir minn, ég
sakna þín meira en orð fá lýst og
mig verkjar af sársauka. Þú varst
ekki bara bróðir minn, þú varst
besti vinur minn. En sem betur
fer á ég endalaust af fallegum og
skemmtilegum minningum í
hjarta mínu. Við gátum svo sann-
arlega gert hvort annað brjálað af
reiði þegar við vorum börn en það
varði aldrei nema í stutta stund og
svo vorum við bestu vinir á næstu
mínútum. Mér eru t.d. ofarlega í
huga allar þær ferðir sem við fjöl-
skyldan fórum suður í eina viku á
sumrin og þar með talin er ferðin í
hjólabúðina þegar þú settist upp á
lítið hvítt hjól með hjálpardekkj-
um og harðneitaðir að koma af því.
Pabbi var sendur til að ná í þig og
mamma fór með okkur hin út í bíl,
það leið ekki á löngu þangað til
pabbi kom með þig út undir hend-
inni og hjólið í hinni. Þú varst allt-
af ákveðinn og ekki til í að gefa
neitt eftir. Öll sumrin sem við átt-
um saman sem börn í Mýló og
aldrei man ég til þess að okkur
hafi leiðst, því þeir voru óteljandi
leikirnir og gönguferðirnar sem
við fundum upp á og fórum í.
Þú varst svo góður í öllu sem þú
tókst þér fyrir hendur og gerðir
allt hundrað prósent, það var ekki
sá hlutur eða verkefni sem þú gast
ekki hjálpað manni að leysa. Alltaf
var hægt að treysta á þig og betri
vin er vart hægt að finna. Ég veit
ekki hvernig maður á að geta
haldið áfram án þín, en ég veit að
það er ekkert annað í boði. Það
mun aldrei neinn fylla upp í tómið
sem hefur myndast í hjarta mínu
en ég mun reyna að fylla það af
fallegum minningum um þig,
elsku fallegi bróðir minn.
Ég efa það ekki að þér líður vel
hvar svo sem þú ert og veit að Áki
afi og Alli afi hafa tekið vel á móti
þér. Ég hlakka til að hitta þig aft-
ur einhvern tíma og veit að þú
munt alltaf vera nálægt þó svo að
ég sjái þig ekki.
Enginn stöðvar ár við ós
þá undan margt vill láta.
En þegar slökknar lífsins ljós
leyfist manni að gráta.
Þá er ástin oft svo ung
og unaðslegt að gleðjast.
En sumum reynist sorgin þung
sárt þá er að kveðjast.
Góður drengur gekk sinn veg
gafst ei lífsins kraftur.
Unaðs stundin yndisleg
aldrei kemur aftur.
(Árni J. Hallgrímsson)
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elska þig að eilífu,
Heiða systir.
Dökkur skuggi á daginn fellur,
dimmir yfir landsbyggðina.
Köldum hljómi klukkan gellur,
kveðjustund er milli vina.
Fallinn dómur æðri anda,
aðstandendur setur hljóða.
Kunningjarnir klökkir standa,
komið skarð í hópinn góða.
Gangan með þér æviárin
okkur líður seint úr minni.
Við sem fellum tregatárin
trúum varla brottför þinni.
Þína leið til ljóssins bjarta
lýsi drottins verndarkraftur.
Með kærleiksorð í klökku hjarta
kveðjumst núna, sjáumst aftur.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Þegar ég lít til baka er mín
sterkasta minning um ljóshærðan,
glaðan dreng. Önnur er um stolt-
an föður með börnin sín. Þessar
minningar munu ylja mér um
ókomin ár ásamt ótal öðrum.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt
og allt. Þín amma,
Þóra.
Elsku Ómar minn, það er erfitt
að sitja hér og skrifa þessar fáu
línur til þín, að vera að kveðja þig
er svo ótrúlegt og einhvern veginn
fjarlægt og ósanngjarnt. Að þú
skulir vera farinn frá okkur aðeins
31 árs er með öllu óásættanlegt og
sorglegt í senn, maður sveiflast
milli sorgar og gríðarlegrar reiði
vegna þess hversu vanmáttugur
maður er á svona stundu.
Maður situr og getur ekkert
gert annað en syrgt þig, elsku
drengurinn minn. Þú valdir að
fara þessa leið og verðum við að
reyna að sætta okkur við ákvörð-
un þína þó að erfitt sé. Það skilja
fáir það víti sem þessi sjúkdómur
er sem þjáir okkur mörg, leiðir
mann og stjórnar. Að þjást af
fælni og kvíða er óskiljanlegt þeim
sem ekki hafa það reynt og óska
ég þess engum, um 17% lands-
manna þekkja hvað um ræðir og
er það ansi stórt hlutfall. Það vita
færri að þessi tegund fælni og
kvíða leggst undantekningarlaust
á okkur á aldrinum átján ára til
tvítugs og er ólæknandi með öllu
og berst maður við þennan sjúk-
dóm alla daga ársins. Nú ert þú
farinn frá okkur og við getum ekk-
ert gert annað en hugsað til þín og
þeirra góðu minninga sem góður
drengur skilur eftir og reynt að
hugga okkur við að þú valdir þessa
leið ekki í fljótfærni heldur skýr í
huga og ákveðinn. Nú get ég ekki
annað en kvatt þig, elsku Ómar
minn, með sorg og söknuð í huga
og vona að þér líði betur þar sem
þú ert örugglega á góðum stað og
fylgist með okkur öllum sem
syrgjum þig nú. Þinn frændi,
Áki Heiðar.
Það er aldrei rétti tíminn til að
yfirgefa þennan heim og sérstak-
lega ekki á þínum aldri, kæri Óm-
ar. Ég var svo heppinn að kynnast
þessum hlýlega og góða dreng er
ég fyrir hartnær tíu árum kom inn
í fjölskylduna. Hann var sérstakur
vinur og hafði svolítið beittan
húmor, sem fylgdi einstakt glott
sem ég veit fyrir víst að er enn á
vörum hans. Barngóður var Ómar
með eindæmum og var uppáhalds
frændinn í fjölskyldunni. Hann
var einnig afar stoltur af sínum
eigin börnum, Þóru Margréti 8
ára, Sævari Orra, eins árs, og
stjúpsyninum Ómari Frey, 6 ára.
Ófáum myndum hefur verið
flett að undanförnu og er Ómar
ýmist að leika við ungana, brasa í
einhverju bílatengdu með pabba
sínum og frændum eða að fíflast
eitthvað með systkinum. Einnig
eru ófáar minningarnar sem fjöl-
skyldan á úr Spánarferðum með
Ómari, og verður efalaust gott að
hlýja sér við þær á ekta íslensku
dimmu og köldu kveldi í komandi
framtíð.
Ómari leið alltaf best á sjónum
og var hann einstaklega duglegur
og gekk í nánast hvaða verk til
sjós og lands, þar sem allt nánast
lék í höndunum á honum. Það var
ekkert annað en hjartagæska og
velvilji sem fylgdi Ómari alla hans
tíð.
Hafa margir vinir hans komið
að hughreysta fjölskylduna að
undanförnu og bera Ómari allir
vel söguna sem sönnum vin sem
ómetanlegt er að hafa fengið að
ganga með ævistíginn.
Það er eitt sem ég er alveg með
á hreinu, að ef Ómar hefði vitað
hversu mikil sorg og sálarangist
fráfall hans er okkur öllum hefði
hann ekki yfirgefið þessa jarðvist.
Ég kveð þig kæri vinur og sé
þig fyrir mér með fallega glottið
þitt út í annað og stutt í brosið og
fastan fyrir að vanda.
Innilegustu samúðarkveðjur
sendi ég öllum þeim sem eiga um
sárt að binda vegna fráfalls þessa
góða drengs.
Æviveginn gengið hef,
Og finnst nú mál að linni.
Svefninum langa núna sef,
Já vertu sæll að sinni.
Þú reyndir að rata rétta leið,
en sál þín í svörtu myrkri var.
Gatan var þér eigi greið,
við sitjum eftir og skortir svar.
Drottinn gef oss einhver ráð,
því hjartað mitt það stynur.
Lífið blessast ei í bráð,
Vertu sæll minn vinur.
Samúðarkveðja,
Stefanía Fjóla Elísdóttir.
Ómar Örn
Sigurðsson
HINSTA KVEÐJA
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Vonandi hefur þú fundið friðinn
þinn, elsku Ómar minn. Ég trúi
því að þú bíðir mín á betri stað,
kæri bróðir.
Hvíldu í friði.
Sigurður (Siggi) bróðir.
✝ Einar Hall-mundsson
húsasmíðameistari
fæddist 29. júní
1924 á Blómstur-
völlum á Stokks-
eyri. Hann lést 2.
ágúst 2014 á
hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni í
Reykjavík.
Foreldrar Ein-
ars voru Ingibjörg
Bjarnadóttir, f. í Túni í
Hraungerðishreppi 11. febrúar
1890, d. 6. febrúar 1970, og
Hallmundur Einarsson, f. á
Teigi í Fljótshlíð 5. febrúar
1885, d. 26. febrúar 1970.
Systkini Einars eru: Ingveldur,
f. 1913, d. 1999, Andrés, f.
1915, d. 1994, Þórunn, f. 1918,
d. 2007, Agnes Helga, f. 1920,
d. 2009, Magnea Soffía, f. 1922,
búsett í Reykjavík, Bjarni, f.
1925, d. 1967, og Hallberg, f.
1930, d. 2011. Einar kvæntist
18.10.1950 eftirlifandi eigin-
konu sinni, Erlu Blandon, f. 18.
son, f. 12. sept. 1953. Börn
þeirra: a) Birkir, f. 23. apríl
1980, b) Fura Sóley, f. 3. jan.
1987, c) Viðja Rós, f. 8. apríl
1990 og d) Fífa Eik, f. 22.
mars 1995. Barn Einars Hall-
mundssonar með Þóreyju Páls-
dóttur er Gyðríður Einars-
dóttir, f. 12. jan. 1949, maki
Sigurbjörn Daníelsson, f. 15.
nóv. 1945. Börn þeirra: a) Þór-
ey, f. 25. maí 1967, maki Þór
Gylfi Sigurbjörnsson, f. 20.
okt. 1967, börn þeirra Gyða
Rún, f. 17. jan. 1995, og Snorri
Egholm, f. 4. júní 1997, og b)
Daníel, f. 17. okt. 1978, maki
Unnur Steingrímsdóttir Grön-
dal, f. 16. júní 1980, barn
þeirra Steingrímur, f. 3. jan.
2010.
Einar lærði húsasmíði á Sel-
fossi, stundaði nám við Iðn-
skólann í Reykjavík og lauk
þaðan meistaraprófi. Hann
byggði mörg hús í Reykjavík
og einnig á Suðurlandi, meðal
annars félagsheimið Borg í
Grímsnesi, sem hann innrétt-
aði einnig. Síðari árin byggði
hann upp húsakost BYKO og
veitti verkstæðinu þar for-
stöðu.
Útför Einars fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu
hinn 13. ágúst 2014.
október 1930, dótt-
ur Þorbjargar
Blandon Gríms-
dóttur og Árna
Blandon Erlends-
sonar bónda í
Neðri-Lækjardal,
A.-Hún. Einar og
Erla áttu lengst af
heimili í Vallar-
gerði og Þinghóls-
braut, Kópavogi.
Börn þeirra eru: 1)
Árni Blandon Einarsson, f. 23.
des. 1950, maki 1: Guðbjörg
Þórisdóttir, f. 25. mars 1952.
Börn þeirra: a) Einar, f. 24.
maí 1978, barnsmóðir Eyrún
Magnúsdóttir, f. 22. júní 1979,
barn þeirra Bjartur f. 1. okt.
2008, og b) Þóra Karítas, f. 23.
okt. 1979, sambýlismaður Sig-
urður Guðjónsson, f. 1975.
Maki 2: Guðrún Einarsdóttir, f.
14. sept. 1954. Börn þeirra: c)
Erla Rut, f. 6. des. 1995 og d)
Anna Rós, f. 14. apríl 1998. 2)
Berglind Einarsdóttir, f. 17.
maí 1958, maki Hjálmar Árna-
Lítill drengur leikur sér í sand-
inum í bílaleik og býr til flata vegi.
Pabbinn horfir á, sest svo niður á
hnén í sandinn og fer að byggja
upp háan veg með leikfangaýtu.
Drengurinn starir á framkvæmd-
irnar, hefur aldrei séð svona flott-
an veg. Pabbi er snjall.
Yngsti bróðir pabba er að
smíða hjá pabba. Bróðirinn heflar
við hefilbekkinn inni í stofu.
Drengurinn forvitnast og frændi
fer að sýna honum hvernig verk-
færin vinna. 75 árum síðar rifja
þeir upp þessa minningu og muna
hana báðir mjög vel.
Pabbi er að synda í Sundhöll-
inni, með litla kútinn sinn á bak-
inu. Það gerðist aðeins einu sinni
en litli kútur man eftir því alla
ævi.
Pabbi var alltaf að vinna, alla
daga, öll kvöld úti í skúrnum, all-
ar helgar. Litli kútur beið úti í
glugga á kvöldin, til að sjá hve-
nær pabbi kæmi heim úr
vinnunni á gamla Fordinum sem
pabbi hafði byggt yfir sjálfur.
Svo fór kútur að vinna hjá
pabba við smíðar, byggja upp
vöðvana, vinna hratt og örugg-
lega. Aldrei mikið talað saman,
allt gekk hratt og vel án mála-
lenginga.
Pabbi var einstakur smiður, sí-
vinnandi, hafði alltaf nóg að gera,
stundum með marga menn í
vinnu, mikill framkvæmdamaður.
Pabbi trommar með tómri kók-
flösku á borðið, með talsverðum
hávaða. Hann er 89 ára gamall.
Kútur orðinn fullorðinn, púslar
hjá pabba á elliheimilinu. Kútur
spyr: hvað ertu nú að tromma
pabbi minn? Hann svarar: þetta
er það eina sem ég get!
Þrekið búið, slag fjórum árum
fyrir andlátið, árás á heilann;
mikil breyting. Sá sem allt gat,
getur ekkert lengur, nema
trommað með kókflösku. Skrýtið
þetta líf.
Árni Blandon
Einarsson.
Eftir nærri 40 ára samveru þá
kom að því að leiðir skildi. Það er
nú þannig í lífinu að sumum er
hægt að treysta en öðrum ekki.
Einari var hægt að treysta til að
leysa úr öllum málum sem til
hans var leitað um – ég veit það
eftir þessi 40 ár. Hann var magn-
aður smiður, ég hef ekki hitt
neinn sem kemst nærri honum að
handlagni. Það skipti ekki máli
hvort um var að ræða uppslátt á
húsi eða tréútskurð, þetta lék í
höndum hans.
Hann bjó ekki við neitt dekur
sem barn og unglingur, bara
vinnu og basl. Þetta mótaði hann
og gerði hann grófan á yfirborð-
inu en undir því bjó yndislega sál
sem við, sem þekktum hann og þá
sérstaklega barnabörnin, búum
að alla tíð.
Það er gæfa og mannbætandi
að hafa þekkt Einar – það þarf
enga langa lofrullu um hann því
allir sem þekktu hann vissu hvaða
mann hann hafði að geyma og
verk hans í gegnum tíðina tala
sínu máli.
Ég er hreykinn að geta sagt að
ég hafi staðið honum nærri, lært
af honum fáein handtök sem ég
bý að og get kannski skilað áfram.
Hann átti milljón sagir og hamra
og meitla og tommustokka og allt.
Hann brýndi sagirnar sínar og
yddaði borana, allt virkaði betur
en nýtt. Hann fann upp planka-
strekkjarann, en ekki hvað.
Takk fyrir mig Einar og beztu
kveðjur til allra sem ég þekki
þarna hinum megin – við vorum
reyndar sammála um að ekkert
tæki við en maður veit aldrei.
Hjálmar Árnason.
Einar
Hallmundsson
Tryggvi frændi
var hæglátur og
leyndardómsfullur
maður, einkum
fyrir ungan frænda
í Bandaríkjunum,
sem hafði fá tækifæri til að
kynnast honum náið. Ég var
ekki alltaf viss um að Tryggvi
skildi mig þegar ég talaði
ensku, en Nanna móðursystir
og frændsystkini mín – Magnús
og Helga – sannfærðu mig um
að hann vissi vel hvað ég
meinti, en hann væri einfald-
lega maður fárra orða.
Ég vissi ekki margt um
Tryggva nema það sem ég sá af
gjörðum hans. En auðsætt var
hversu frábær faðir og afi hann
var. Öllum ættingjum hans ber
saman um það. Móðir mín,
Helga Magnúsdóttir/Wynveen,
frændsystkini mín Magnús og
Helga og Nanna frænka
fræddu mig um líf hans og til-
veru.
Ég var alltaf mjög forvitinn
um sjómannsár hans og skipa-
viðgerðir, enda hafði ég ekkert
vit á slíku, búandi á mjólkurbúi
í miðvesturríkjum Bandaríkj-
anna. Mér þótti með ólíkindum
að hann skyldi vera til sjós á
Norður-Atlantshafi, svo vikum
skipti. Fyrsta ferð mín til Vest-
mannaeyja var 1979 og ferðin í
ferjunni tók í tæpa þrjá tíma.
Mér leið ekki vel þegar komið
var í land. Því á ég erfitt með
að ímynda mér sjómennsku
norður í ballarhafi. Hugsanlega
Tryggvi Jónsson
✝ Tryggvi Jóns-son fæddist 11.
mars 1925. Hann
lést 28. júlí 2014.
Útför Tryggva fór
fram 9. ágúst 2014.
var sjómanns-
reynsla hans
kveikjan að því að
hann starfaði við
vélvirkjun og við-
gerðir á skipum
stærstan hluta æv-
innar. Þannig gat
hann líka varið
meiri tíma í landi
með fjölskyldunni.
Tryggvi var
heiðarlegur og
vinnusamur og kvartaði ekki
undan álagi og löngum vinnu-
tíma við að framfleyta fjöl-
skyldunni. Auðsætt var mér
þegar ég var gestur á heimilinu
að kona og börn voru honum
allt. Kyrrlátur og kankvís sat
hann vakandi yfir þörfum allra
og fylgdist með að allt væri í
lagi. Þótt fámáll væri var hon-
um vandalaust að kenna börn-
um og barnabörnum góða siði
og framkomu, því virðing og
manngæska voru hans aðals-
merki.
Sem eiginmaður móðursyst-
ur minnar hafði Tryggvi mun
meiri áhrif á líf mitt en ég hef
hingað til gert mér grein fyrir.
Þegar þessi eftirmæli eru skrif-
uð átta ég mig á því að það
voru einkum þessar stundir
með Tryggva sem kenndu mér
þolinmæði og ég átta mig á hve
góð fyrirmynd hann var mér
um vinnusiðferði. Hann sýndi
mér að maður er aldrei of gam-
all til þess að gera öðrum gagn
og skilyrðislaus ást hans á fjöl-
skyldunni er lýsandi dæmi þess
hvað er raunverulega mikil-
vægt í lífi hvers manns.
Tryggva frænda verður sárt
saknað.
Hjartans kveðjur,
Rick Wynveen.