Morgunblaðið - 27.09.2014, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 2014
✝ Þröstur Sveins-son, fyrrver-
andi bankastarfs-
maður, fæddist í
Reykjavík 19. júlí
1935. Hann lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir (áður Vest-
urberg 47) 7. sept-
ember 2014 .
Foreldrar hans
voru Sigurður
Sveinn Ólafsson, f.
10. júní 1908, d. 25. október
1970 og Hansína Friðrika Guð-
Sólrún Barbara. Þröstur giftist
Körlu M. Sigurjónsdóttur, f.
5.12. 1937 (skilin). Þeirra börn
eru Þórir Sigurjón, f. 26.7. 1956,
giftur Kolbúnu Ásmundsdóttur,
Hanna Björk, f. 25.11. 1957, gift
Ólafi Benediktssyni. Börn henn-
ar eru Jón Þröstur Jónsson,
Þórunn Jónsdóttir, Anna Hildur
Jónsdóttir, Davíð Karl Wiium og
Daníel Örn Wiium og Sveinn, f.
7.6. 1960, giftur Maríu V Hauks-
dóttur. Börn þeirra eru El-
ísabet, Bjarki Hrafn og Erla
Margrét. Eftirlifandi sambýlis-
kona Þrastar er Sigríður Stein-
grímsdóttir.
Útför Þrastar hefur farið
fram.
jónsdóttir, f. 10.
maí.1909, d. 18.
október 2011.
Systkini Þrastar
eru Rúnar, f. 7.7.
1939, Inga Björk, f.
24.4. 1941. og Hall-
dór, f. 9.7. 1943, d.
19 3. 2013. Barns-
móðir Þrastar er
Elísabet Anna
Friðriksdóttir.
Sonur Þeirra er
Friðrik Ari, f. 22.2. 1955. börn
hans eru Hrólfur Örn, Þór og
Elskulegur faðir minn er horf-
inn á braut eftir að hafa barist
hetjubaráttu við veikindi sín. Þó
að maður viti innst inni að kveðju-
stundin geti verið á næsta leiti er
maður aldrei tilbúinn. Minningar
um hjartahlýjan og glaðlyndan
föður munu ylja mér um hjarta-
rætur. Sem lítill drengur minnist
ég ánægjulegra daga með pabba
fyrst þegar hann sótti mig á
Bjarnarborg og gaf sér góðan
tíma með mér, gengið var niður að
tjörn, fuglalífið skoðað og spjallað
saman um lífið og tilveruna.
Leiðir foreldra minna skildi
þegar ég var ungur og sambandið
við pabba varð minna. Þegar við
hittumst mótaðist samband okkar
af hans nýja lífi þar sem minni
tími gafst til samverustunda. Ég á
samt ánægjulegar minningar um
samveru okkar þegar frændgarð-
urinn hittist, þá var tekið í spil eða
teflt. Pabbi tók því ekki mikinn
þátt í uppeldi mínu framan af en
seinna og eftir að ég stofnaði mitt
eigið heimili átti hann svo sann-
arlega eftir að reynast okkur
hjónum og börnum vel. Þá höfðu
aðstæður hans breyst og hann gat
gefið sér góðan tíma til þess að
sinna betur börnum og barna-
börnum. Hann kom oft í heimsókn
til okkar hjóna, borðaði með okk-
ur fjölskyldunni og átti góðar
stundir með okkur og börnunum.
Pabbi var einstaklega barngóður
og var stoltur af afkomendum sín-
um. Hann sagði börnunum sögur
og miðlaði fróðleik frá fyrri tíð.
Við pabbi áttum mörg sameigin-
leg áhugamál og höfðum um
margt að spjalla. Áhugamálin
tengdust yfirleitt boltaíþróttum,
frjálsum og skák. Við feðgarnir
skelltum okkur stundum á völlinn
eða í höllina á handboltaleik og
nutum samvista hvor annars.
Síðar á lífsleiðinni kynntist
hann ástkærri sambýliskonu
sinni, henni Sigríði, sem varð hans
mesta gæfuspor. Eftir að Sigga,
eins og hún er ávallt kölluð, kom
inn í líf hans fann maður hversu
hamingjusamur og lífsglaður
hann varð. Saman ferðuðust þau
um landið á staði sem faðir minn
hafði aldrei komið á áður og einnig
fóru þau utan. Hann hafði mikla
ánægju af því að segja okkur frá
ferðalögunum og sagði okkur sög-
ur sem tengdust þeim. Ég minnist
með hlýju skemmtilegrar ferðar
sem við fórum saman með betri
helmingum okkar inn í Þórsmörk
þar sem pabbi, þrátt fyrir háan
aldur og fótamein, kleif hátt upp
til þess að sjá vel yfir til að njóta
útsýnisins og upplifa náttúruna til
hins ýtrasta. Pabbi kunni að njóta
og sá ævintýri og söguefni við
hvert fótmál. Elsku pabbi, minn-
ing þín mun lifa með okkur ég
mun ávallt minnast glaðværðar
þinnar og góðra stunda.
Blessuð sé minning þín. Þinn
sonur,
Sveinn.
Afi Þröstur var hlýr og yndis-
legur maður, hann var alltaf glað-
ur, brosandi og hló svo hátt og
smitandi. Hann var mikil barna-
gæla og sýndi okkur, barnabörn-
unum sínum, mikinn áhuga og
sinnti okkur vel. Laugardags-
heimsóknirnar voru mikið til-
hlökkunarefni, þá fór hann með
okkur í langar gönguferðir.
Stundum var það þannig að hálfur
stigagangurinn kom með í göngu-
túrinn og afa þótti það nú lítið mál
þó nokkur aukabörn væru með.
Við skoðuðum margt spennandi,
Afi fræddi okkur um umhverfið og
sagði okkur frá því hvað hefði ver-
ið þarna í gamla daga. Við áttum
meira að segja nokkra leynistaði í
móanum. Öll börn hændust að afa
og okkur systkinunum þótti öllum
jafn gaman að vera með afa, tvö
eldri gangandi og sú litla í kerru.
Þegar fór að snjóa dró hann okkur
á snjóþotum um hverfið, oftast
með tvær þotur í vorri hönd.
Þegar að sú yngsta veiktist að-
stoðaði hann foreldra okkar mik-
ið, hann var oft hjá henni á spít-
alanum og þá sérstaklega á
kvöldin á meðan foreldrar okkar
sinntu eldri börnunum heima.
Þegar foreldrar okkar komu síðan
að leysa hann af fyrir nóttina
mátti heyra hlátrasköll um alla
deildina. Afi og sú litla sátu þá
saman að horfa á Tomma og
Jenna og mátti ekki á milli sjá
hvort hefði meira gaman af.
Starfsfólkið flissaði á meðan
frammi á gangi.
Afi var mikill bókamaður, hann
las sjálfur mikið og lagði mikið
upp úr því að ýta að okkur bókum.
jólagjafir og afmælisgjafir voru
alltaf bækur. Dýrabækur, spila-
bækur og barnabækur. Hann las
líka heilmikið fyrir okkur. Þegar
hann kom í mat til okkar endaði
heimsóknin ávallt þannig að hann
sat á herbergisganginum á litlum
barna tréstól, á meðan við systk-
inin lágum hver í sínu rúminu og
hlustuðum á hann lesa. Svo hátt
að vel heyrðist inn í öll þrjú her-
bergin og líklega líka inn í stofu til
mömmu og pabba. Afi hélt sér-
staklega upp á dýrin í Hálsaskógi
og Kardimommubæinn, hann
breytti röddinni eftir því hver tal-
aði og raulaði svo vísurnar. Afi
varðveitti barnið í sér vel, hann
hafði svo mikla ánægju af því sem
við gerðum saman.
Hann hafði líka mjög gaman af
því að skoða skólabækurnar okk-
ar og hafði sérstakan áhuga á
landafræði og sögubókunum, við
ræddum svo oft saman um þær og
það var svo gaman að hlusta á
hann segja frá, hann afi vissi svo
ótrúlega margt og þreyttist aldrei
á því að miðla til okkar. Ég er viss
um að afi hefði orðið mjög góður
kennari.
Elsku afi, þú hefur verið veikur
í nokkur ár og fjarlægst okkur
hægt og bítandi. Þrátt fyrir veik-
indin var alltaf svo auðvelt að
gleðja þig og ánægjan skein svo
einlægt úr augum þínum þegar
við heimsóttum þig og þá sérstak-
lega þegar þú sást börnin okkar.
Konurnar á deildinni hældu þér
fyrir fallegu börnin þín og mikið
varstu þá stoltur að eiga okkur.
Við munum sakna þín sárt og
minnumst allra góðu stundanna
sem að við áttum með þér.
Elsku afi, hvíl í friði. Þín barna-
börn,
Elísabet, Bjarki Hrafn og
Erla Margrét Sveinsbörn.
Elsku afi okkar, alltaf man ég
eftir þér brosandi og mikið var nú
leiðinlegt að þurfa að kveðja þig
svona snemma. Mér hefur alltaf
þótt mjög vænt um þig frá því ég
man eftir mér. Sterkast í minning-
unni er það að þú áttir alltaf
brjóstsykur í innanávasanum á
jakkanum þínum. Þú blandaðir
saman nokkrum tegundum í lítinn
Landsbankapoka. Alltaf þegar þú
komst í heimsókn var það fyrsta
sem ég sagði: Afi, áttu brjóstsyk-
ur? Þá sagðir þú yfirleitt: Á ekk-
ert að heilsa manni? Það var alltaf
gaman að tala við þig því þú vissir
svo mikið, og ef maður reyndi að
segja þér eitthvað sagðir þú yf-
irleitt: Ég þykist nú vita það. Þú
varst svo duglegur að fara með
krakkana í göngutúra ég man að
þú komst oft heim á Kjalarnesið
og fórst með strákana í fjöruna, þá
var ég orðin unglingur og var upp-
tekin við að gera eitthvað allt ann-
að. Þegar ég var orðin fullorðin
var ég svo ánægð með hversu heil-
brigður þú varst og í góðu formi,
Ég vildi óska að það hefðu verið
fleiri skipti sem ég kom í Vestur-
bergið í heimsókn, En þegar ég
kom varst þú annað hvort oft ný-
kominn inn eftir hjólatúr eða á
leiðinni í einn. Sama hvernig viðr-
aði, þá varstu oftast léttklæddur
og oft í stuttbuxum og stutt-
ermabol. Ég er þér svo þakklát
fyrir sumarið sem þú sóttir Bjart
alltaf á gæsluvöllinn og passaðir
hann þar til ég var búin að vinna.
Bjartur hafði svo gaman af því að
vera með langafa, því hann var svo
góður og las fyrir hann skemmti-
legar sögur. Oftar en ekki gekk ég
út með eina eða fleiri bækur sem
þú hafðir gefið mér þegar ég kom í
heimsókn. Mikið er ég nú glöð yfir
því að þú hafir fengið að sjá Adam
Helga áður en þú kvaddir þennan
heim. Þú hafðir alltaf áhuga á því
sem ég var að gera og sparaðir
ekki hrósið og hvetjandi orð. Ég
er svo þakklát fyrir að þú hafir
kynnst henni Sigríði þinni sem
hugsaði svo vel um þig þegar þú
þurftir á því að halda. Elsku afi
okkar, hvíl í friði og takk fyrir
stundirnar, ég veit þú fylgist með
mér stoltur.
Anna Hildur Jónsdóttir.
Þröstur Sveinsson
✝ AðalheiðurLydia Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 24.
maí 1932. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 20. september
2014. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Bjarnason,
f. 1910, d. 1999, og
Sigurrós Rósink-
arsdóttir, f. 1913, d.
1977. Systkini Erna, f. 1933,
Guðmunda, f. 1940, Svanfríður,
1944, og Ægir, f. 1951, d. 1990.
Aðalheiður giftist Eyjólfi Guð-
brandssyni árið 1953 en þau
skildu árið 1957. Börn þeirra
eru Bjarni, f. 1948,
Gunnar, f. 1953, d.
1993, Georg, f.
1954, d. 2005, og
Erna, f. 1955.
Aðalheiður gift-
ist Birni Ásgeirs-
syni, f. 1926, d.
1993, árið 1959.
Þeirra börn eru
Guðmundur Ás-
geir, f. 1960, Andr-
ea, f. 1962, Sveinn,
f. 1964, og Björn Heiðar, f. 1967.
Barnabörnin eru 18 og lang-
ömmubörnin 25.
Útför Aðalheiðar fer fram frá
Grundarfjarðarkirkju í dag, 27.
september 2014, kl. 14.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’ ’hún um
svarrandi haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’ er hún
svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að
þakka vor þjóð.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Hún þraukaði hallæri, hungur og fár.
Hún hjúkraði’ og stritaði gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér endalaust má.
Hún er íslenska konan, sem gefur þér
allt sem hún á.
Ó, hún er brúður sem skín!
Hún er barnsmóðir þín
eins og björt sólarsýn!
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’ á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöld-
ur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís,
–
og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar og
vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson)
Elsku mamma, takk fyrir allt,
Guð geymi þig,
Bjarni, Erna, Ásgeir,
Andrea, Sveinn og Heiðar.
Elsku amma nú er komið að
leiðarlokum hérna megin. Ég vil
þakka þér fyrir þessi 24 ár sem ég
fékk að verja með þér. Ég geymi
síðustu stundina okkar saman
eins og gull, þú varst búin að biðja
um frið til að leggja þig en mig
langaði svo mikið að hitta þig og
fann á mér að eitthvað væri að
fara að gerast svo ég ákvað að
fara gegn þinni beiðni og kíkti inn
til þín. Þú skildir nú ekkert í mér
að hafa skilið Heiðu litlu eftir
frammi svo ég var send fram að
sækja hana. Í dag er ég svo glöð
fyrir þessa stuttu stund okkar
saman, því tæpum sólarhring síð-
ar varstu farin. Ég vona að þú
sért komin í fangið á afa aftur eft-
ir margra ára fjarveru. Ég bið
heitt og innilega að heilsa Þór-
unni minni ef þú hittir hana, þú
passar hana fyrir mig þar til minn
tími kemur.
Ég mun gera mitt besta til að
halda minningu þinni á lofti,
minningu um bleiku ömmuna sem
keypti sko ekki beyglað smjörlíki
því þá yrðu kökurnar beyglaðar!
Elsku amma, takk fyrir allt,
elska þig af öllu mínu hjarta.
Hittumst í himnaríki,
þín
Guðbjörg.
Elsku Adda amma, ég er æv-
inlega þakklát fyrir samtalið okk-
ar, áður en himinninn varð einum
fallegum engli ríkari á síðasta
laugardag og ég skal lofa þér því
að ég stend við það sem þú sagðir,
alltaf ljóst og líka bleikt.
Ég man þegar ég var yngri að
hjálpa þér í fallega garðinum þín-
um á Sæbólinu, setja rúllur í hár-
ið, sofa við hliðina á þér í afabóli
og snúa upp á hárið á þér.
Þegar ég, þú og afi fórum rúnt
og mér varð mál að pissa en kind-
urnar í hlíðinni gerðu það að
verkum að ég vildi ekki pissa úti,
þær máttu ekki horfa á mig. Ég
man þegar ég fór í búð fyrir þig
með 500 kr. seðil og ég hef aldrei
séð jafn vel pakkaðan pening í
buddu og poka, þú passaðir alltaf
vel upp á allt og alla í kringum
þig.
Ég man er ég vildi láta mála
allt bleikt í herberginu mínu af
því þetta var uppáhaldsliturinn
okkar, ég fékk það og var ekkert
smá glöð. Ég man líka eftir ferð-
unum með þér niður á bryggju, í
hesthúsið, kirkjugarð og rúntin-
um um Grundarfjörð og ná-
grenni.
Alltaf er ég kom í heimsókn til
þín þá fór maður ekki út frá þér
svangur,
smurt brauð, bakkelsi og fiski-
bollur með tómatsósu var svo
gott.
Ég passaði mig oftast á því að
hringja ekki í þig er Glæstar von-
ir voru í sjónvarpinu, það var þinn
heilagi tími og ég er alveg sam-
mála þér með að fólkið er oft
smart og vel tilhaft í þeim þætti
og það varst þú einnig sjálf, alla
tíð verið smekkleg og falleg kona.
Þið afi eignuðust móður mína
og er ég innilega þakklát ykkur,
því annars væri ég ekki hér og
betri móður er ekki hægt að finna
og er hún góð blanda af ykkur
báðum.
Allar samverustundirnar okk-
ar, elsku amma, gegnum árin eru
mér mikilvægar minningar og ég
sakna þín sárt og vonandi hafið
þið afi hist og sameinast eftir 21
árs aðskilnað, elska ykkur og guð
geymi ykkur, hlakka til að hitta
ykkur er minn tími kemur.
Ég flyt þér, móðir, þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæðið mitt.
Er Íslands bestu mæður verða taldar,
þá mun þar hljóma fagurt nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna,
blessað sé hús þitt, garður feðra
minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna
þinna,
– og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson)
Þín
Sandra Björk Ólafsdóttir.
Elsku langamma, takk fyrir
allar stundirnar okkar. Guð
geymi þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þinn
Andri Páll Einarsson.
Aðalheiður Lydia
Guðmundsdóttir ✝ Kristín Björns-dóttir fæddist á
Akureyri 14. sept-
ember 1948. Hún
lést á Líknardeild
Landspítalans 19.
ágúst.
Foreldrar Krist-
ínar voru Helga
Ingibjörg Guð-
mundsdóttir, hús-
móðir á Akureyri, f.
5. júlí 1919, d. 26.
sept. 1975 og Björn Jónsson frá
Mýrarlóni, bóndi og tamn-
ingamaður, Akureyri, f. 20. mars
1910, d. 6. júlí 1983. Systkini
hennar eru, samfeðra: Hulda Jón-
ína, f. 1. apríl 1931, d. 12. janúar
2008. Páll Friðrik, f. 3. júní 1936,
d. 17. október 1940. Ragnhildur, f.
11. des. 1937, d. 14. júní 2014. Al-
systkini eru Pála Jóna, f. 17. júlí
1941, d. 23. ágúst 1997. Maki: Gísli
Sigfredsson, Guðmundur, f. 4.
des. 1944. Maki: Sigríður Ída
Steinþórsdóttir, Jón Trausti, f. 23.
sept. 1947. Maki: Álfhildur Vil-
hjálmsdóttir, Sigurður Björgvin,
f. 15. mars 1951. Maki: Ólína Að-
albjörnsdóttir, Hörður Geir, f. 27.
des 1954. Maki: Laufey Braga-
dóttir, Björg, f. 4. jan 1959. Maki:
Magnús Ingólfsson, Kristín giftist
28. maí 1967, Steingrími Stein-
grímssyni, verktaka, Kópavogi, f.
27. ágúst 1945. foreldrar hans
voru Þuríður Ágústa Sím-
onardóttir, hús-
móðir, Birt-
ingaholti í
Reykjavík, f. 29.
ágúst 1905, d. 7.
maí 1987 og Stein-
grímur Einarsson,
sjómaður, Birt-
ingaholti í Reykja-
vík, f. 4. ágúst 1904,
d. 4. febrúar 1984.
Börn þeirra eru 1)
Helga Björg Stein-
grímsdóttir, skrifstofumaður, f. 5.
september 1967. Maki: Þorlákur
Ingi Hilmarsson, sjómaður. Börn:
Andri Þorláksson tæknifræð-
ingur, 14. maí 1985. Sambýlis-
kona: Ingunn Hjaltalín viðskipta-
fræðingur. Steinar Þorláksson
nemi, 26. maí 1994 og Margrét
Inga Þorláksdóttir nemi, 14. apríl
1997, 2) Hrönn Steingrímsdóttir,
hjúkrunarfræðingur, f. 28. októ-
ber 1971. Barn: Arnar Gauti Birg-
isson, 18. apríl 2006.
Kristín lauk sjúkraliðanámi frá
FSA 1966. Fór síðar í framhalds-
nám við Fjölbrautaskólann við
Ármúla. Hún vann sem sjúkraliði
alla sína starfsævi. Fyrst á FSA
og Landakoti. Síðar á Grens-
ásdeild Borgarspítalans í 25 ár.
Að lokum á Þorraseli, dagdeild
fyrir aldraða, bæði sem sjúkraliði
og síðar einnig sem deildarstjóri.
Útför Kristínar fór fram frá
Digraneskirkju 29. ágúst 2014.
Látinn er um aldur fram kær
vinkona, Kristín Björnsdóttir, eft-
ir erfiða baráttu við krabbamein-
.Við Stína kynntumst 1982 á
Grensásdeild þar sem við unnum
og urðum við miklar vinkonur og
seinni árin fórum við að ferðast
saman bæði innanlands og utan.
Kæra Stína, ég vil þakka þér fyrir
allar stundirnar sem við áttum
saman bæði í vinnu og þar fyrir ut-
an. Allar ferðirnar sem við fórum
um landið okkar og þið Steini allt-
af fararstjórar því þið voruð búin
að ferðast um allt land og svo dug-
leg að finna áhugaverða staði og
lesa ykkur til og deila því til okkar
vinahjóna sem ferðuðumst saman.
Við vinkonurnar vorum duglegar
að fara á allskyns námskeið, t.d.
magadans. Ó hvað við hlógum dátt
þegar við vorum komin í pilsin.
Takk fyrir kaffihúsaferðirnar,
göngutúrana, matarboðin, sum-
arbústaðaferðirnar og búðarferð-
irnar, bæði utan lands og innan og
gleðin var alltaf með í för. Það var
alltaf svo notalegt að vera í návist
þinni, þú hafðir svo góða nærveru.
Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
þér og takk fyrir samfylgdina.
Samúðarkveðjur sendi ég til
Steina, dætranna Helgu og
Hrannar, Inga og barna Kristínar
Eiríksdóttur
Kristín Eiríksdóttir.
Kristín Björnsdóttir