Fréttir - Eyjafréttir - 06.04.2000, Síða 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 6. apríl 2000
/
Aðalfundur Ungmennafélagsins Oðins:
Tíu ára öflugt frjálsíþróttastarf
Aðalfundur Ungmennafélagsins
Óðins var haldinn síðastliðinn
fimmtudag að viðstöddu efnilegu
frjálsíþóttafólki í Eyjum og velunn-
urum félagsins sem lagt hafa af
mörkum óeigingjarna vinnu í þágu
Óðins þau tíu ár sem það hefur
starfað. Arný Heiðarsdóttir lét af
störfum sem formaður og gjaldkeri
Við formannsstarfinu tók Guðjón
Ólafsson, en varaformaður var
kosinn Guðbjörg Guðmundsdóttir.
Þórir Jónsson formaður Ungmenna-
félags Islands heiðraði fundinn með
nærveru sinni og sæmdi Ámýju
silfurmerki Ungmennafélags fslands,
en mjög fáir á íslandi hafa verið
sæmdir því merki. Ámýju vom
þökkuð mikil og góð störf í þágu
Óðins og var henni afhentur skjöldur
og bronsmerki fyrir störf sín frá
Ungmennafélaginu Óðni. Einnig var
Þórður með kynningu á Kultur og
Ungdom (Menning og æska) sem fara
mun fram dagana 21. - 28. júní í
Reykjavík með þátttöku 3000
ungmenna, fjórtán ára og eldri frá
öllum Norðurlöndunum, en Ung-
mennafélag íslands mun bera ábyrgð
á framkvæmd mótsins. Kultur og
Ungdom er ungmennamót á vegum
NSU (Norræn samtök um ungmenna-
starf) sem em félagasamtök 15
norrænna ungmennasamtaka með
samtals yfir tvær milljónir meðlima
Fleiri voru og heiðraðir fyrir störf í
þágu Óðins, og veitt bronsmerki
félagsins, en það vom; Anna Día
Erlingsdóttir íþróttakennari, Sigrún
Þorláksdóttir fyrrverandi formaður,
Guðný Bogadóttir fyrrverandi for-
maður, Ólöf Heiða Elíasdóttir íþrótta-
kennari, Erna Jóhannesdóttir íþrótta-
kennari, auk þess sem Grétari
Haraldssyni, starfsmanni Eurocard,
sem hefur verið öflugur styrktaraðili
Óðins, var veitt viðurkenning
Einnig vom methafar Ungmenna-
félagsins Óðins fyrir árið 1999
heiðraðir. Bar þar hæst Áma Óla
Ólafsson, sem nú er í skóla- og
æfingabúðum í Falun í Svíþjóð. Hann
setti flest Vestmannaeyjamet á síðasta
ári, alls sjö. Fékk hann og Friðriks-
bikarinn nú í þriðja sinn, en bikarinn
er geftnn í minningu Friðriks Jessonar
frjálsíþróttakappa.
Aðrir sem settu Vestmannaeyjamet
Vestmannaeyjamethafar 1999. Fv. Andrea Káradóttir, Tryggvi Hjaltason sem tók við viðurkenningu
fyrir hönd bróður síns Trausta Hjaltasonar, Kristjana Jónsdóttir, Hildur Jónsdóttir og Guðjón
Ólafsson sem tók við viðurkenningum fyrir hönd systkina sinna, Karenar Ólafsdóttur og Árna Óla
Ólafssonar. Guðjón Ólafsson fékk og viðurkenningu fyrir Vestmannaeyjamet sem hann setti á árinu
1999.
Guðbjörg Guðmundsdóttir
nýkjörinn varaformaður
Ungmennafélagsins Óðins
árið 1999 og fengu viðurkenningar
vom: Andrea Káradóttir í flokki 8 ára
og yngri fyrir 40 m hlaup (7.2 sek);
Kristjana Jónsdóttir í flokki 13 til 14
ára fyrir kúluvarp (úti 7,40 m og inni
8,07 m); Hildur Jónsdóttir í flokki 13
til 14 ara fyrir kúluvarp (úti 7,47 m);
Ámi Óli Ólafsson í flokki 15 til 16 ára
fyrir kringlukast (46.00 m),
sleggjukast (41,71 m og 44.60 m),
spjótkast (800gr. 43,32 m og 600gr.
52,49 m), kúluvarp (inni 4 kg kúla
13,27 m og 13,51 m); Trausti Hjalta-
son í flokki 17 til 18 ára, þrístökk með
atrennu (8,33 m), langstökk án
atrennu (2,78 m), kúluvarp (inni 7,2
kg kúla 8,59 m); Guðjón Ólafsson í
flokki 20 til 22 ára, langstökk með
atrennu (5,78 m), kringlukast 2 kg
þung kringla (29,46 m), kúlukast inni
7,2 kg þung kúla (9,78 m); Karen
Ólafsdóttir kúlukast inni, 4 kg þung
kúla (9,54 m).
Að loknum heiðrunum og ræðu-
höldum vom kaffiveitingar í boði
Ungmennafélagsins Óðins.
Þórir Jónsson formaður UMFI
og Árný fráfarandi formaður og
gjaldkeri Ungmennafélagsins
Óðins.
Árný Heiðarsdóttir, Ólöf Heiða Elíasdóttir, Sigrún Þorláksdóttir,
Guðný Bogadóttir og Erna Jóhannesdóttir. Á myndina vantar
Önnu Díu Erlingsdóttur og Grétar Haraldsson, en öll þessi fengu
bronsmerki Óðins, utan Árný sem fékk silfurmerki.
Sigurgeir Jónsson
Af mótmælendum
Skrifari hefur alið nær allan sinn aldur í Vest-
mannaeyjum og engar blikur slíkar á lofti að það
komi til með að breytast í náinni framtíð. Eftir
því sem árin hafa liðið hefur honum æ frekar
skilist betur og betur hversu ótrúlega furðulegur
sá þjóðflokkur er sem býr í Vestmannaeyjum.
Þegar skrifari var upp á sitt besta var hér stórt
og mikið samkomuhús þar sem haldnir voru
dansleikir a.m.k. einu sinni í viku. Þangað
þyrptist fólk að skemmta sér, aðallega ungt fólk,
en einnig mátti þar finna fólk af eldri kynslóðum
enda ekkert kynslóðabil í Höllinni á þeim árum.
Nú hefur Samkomuhúsið fengið annað
hlutverk, miklu betra og verðugra, segja sumir
en skrifari getur ómögulega að því gert að hann
saknar gamla Samkomuhússins enda á hann
margar minningar þaðan, rétt eins og fjöldi
annarra Eyjamanna.
Þó svo að í Vestmannaeyjum höfum við flest
það sem til þarf til að geta lifað góðu og mann-
sæmandi lífi þá vantar þó ævinlega eitthvað upp
á. Svo sem stúku við íþróttavöllinn, stærra
íþróttahús og; -samkomuhús- sem rúmar eitt-
hvað álíka og gamla Samkomuhúsið gerði.
Vísir menn hafa sagt að þessi skortur á stóru
samkomuhúsi standi ýmissi þróun í Vestmanna-
eyjum fyrir þrifum, t.d. sé úúlokað að standa hér
að fjölmennu ráðstefnuhaldi. Best gæú skrifari
trúað að nokkuð sé til í þessu.
Svo fyrir tveimur vikum eða þremur birti úl.
Framtakssamir menn tilkynntu að þeir hefðu
hug á að reisa svona hús í Vestmannaeyjum
ofan á vatnstankinum ofan við Löngulág. Þetta
fannst skrifara strax frábær hugmynd. Einhvem
tíma hafði honum dottið í hug að koma upp
skautasvelli ofan á tankinum en þær hugmyndir
komust lítið lengra en á umræðustig. En hann
varð strax stórhrifinn af þessari hugmynd.
Því miður voru ekki allir jafnhrifnir og nú skilst
skrifara að allmargir í hópi þeirra sem búa
austan við vatnstankinn hafi undirritað mót-
mælaskjal gegn hinu nýja samkomuhúsi. Sumir
hafa jafnvel kveðið svo sterkt að orði að þetta
hús muni aldrei rísa meðan þeir búi í hverfinu og
má helst af þeim orðum skilja að þeir hyggist
hlekkja sig fasta við uppsláttinn svo að ekki
verði unnt að steypa. Rök þeirra eru þau að hús
af þessari gerð eigi ekki erindi svo nálægt
íbúðabyggð, alla vega þessari íbúðabyggð.
Nú ætlar skrifari ekki að rísa gegn því að fólk
fái að mótmæla, finnist því á sér brotið. Aftur á
móti sýnist honum að erfitt verði að byggja nýtt
samkomuhús í Vestmannaeyjum ef það má
hvergi vera nærri mannabyggð. Það væri þá
helst austur á milli Fella eða suður á Breiða-
bakka. Og þá þykist skrifari nokkuð viss um að
náttúruvemdarsinnar myndu hafa uppi mótmæli
gegn slíku staðarvali.
Um áratugaskeið máttu íbúar í miðbænum una
við nábýli Samkomuhússins og sögðu ekki orð.
Ekki veit skrifari hvað yrði uppi á teningnum ef
ákveðið yrði allt í einu að Samkomuhúsið gamla
yrði á ný gert að skemmtistað en vafalaust
myndu einhveijir mótmæla.
Forsvarsmaður mótmælenda hins nýja húss
segir að svona hús eigi ekki heima við hans
íbúðabyggð, heldur í miðbænum. Þá rök-
semdafærslu skilur skrifari ekki alveg. Hann
veit ekki betur en fullt af fólki búi í miðbænum.
fer meira að segja fjölgandi með nýjum íbúðum
sem þar hafa risið á síðustu árum. Skrifari getur
ekki skilið þessi ummæli öðruvísi en svo að
íbúar í miðbænum séu taldir flokkast í lægri
klassa en þeir sem búa hærra yfir sjávarmáli og
það sé í lagi þó að þeir séu í námunda við sam-
komuhús.
Fyrir nokkrum árum mótmæltu nokkrir íbúar
því harðlega þegar sett var upp bensínstöð og
sjoppa við Faxastíg, töldu það stefna sálarfriði
hverfisins í hættu. Síðan eru liðin þijú eða
Qögur ár og enginn mótmælir lengur.
Skrifari býr skammt frá miðbænum, svona í
útjaðri hans. í næsta húsi við hann er vinsæl
sjoppa þar sem heilmikið er að gera, ekki síst um
helgar. í þau tuttugu ár sem skrifari hefur búið á
þessum stað hefur hann aldrei orðið íyrir nokkru
ónæði vegna þeirrar starfsemi enda er honum
ekki kunnugt um að efnt hafi verið til mótmæla
eða undirskriftasöfnunar vegna þess rekstrar.
Allur þessi hamagangur vegna nýs samkomu-
húss minnir skrifara um margt á söguna um litlu
gulu hænuna, þar sem allir vildu éta brauðið en
enginn koma nálægt tilbúningi þess, allir sögðu:
„Ekki ég," þar til kom að því að éta það. Sú
saga endaði þannig að litla gula hænan át sitt
brauð sjálf enda vel að því komin. Aftur á móti
sýnist skrifara sem sagan í Vestmannaeyjum
gæti endað þannig að við fengjum ekkert brauð;
og - ekkert samkomuhús heldur.
Sigurg.