Fréttir - Eyjafréttir - 21.12.2000, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 21. desember 2000
Fréttir
13
Sigursveinn Þórðarson
Hinn
skrifar:
langi vetur
-Að koma upp fjölskyldu úti í Eyjum er samt stóri kosturinn, að ala upp börnin í þeirri miklu
snertingu við náttúruna sem við búum við, að geta leyft börnunum að leika sér úti án þess að hafa
stöðugar áhyggjur af þeim. Það er kostur, stór kostur, segir Sigursveinn. Öflugt kórastarf undir stjórn
Báru Grímsdóttur, sem hér stjórnar jólatónleikum barnakóranna, er gott dæmi um það.
Þegar ég lít út um gluggann, sé ég
hvernig haustið hefur tekið sér
bólfestu í umhverfi okkar, og ekki
laust með að það læðist að manni
sá grunur að veturinn gangi í garð
fyrr en ég hafði vonað.
Hugsunarháttur Eyjamanna
síðustu ár hefur verið kaldur vetur.
12 mánuði á ári. Egerekki
undanskilinn því volæði sem
hcltekið hefur huga og hjörtu flest-
allra Eyjanianna. Eg hef tekið þátt
í þeirri niðurdrepandi umræðu
sem umlukið hefur flestar
kaffistofur bæjarins, um
ómögulegt gengi í atvinnumálum,
fiskur og aftur fiskur, engin
tilbreyting, um vonleysislega
baráttu verslunarmanna í Eyjum
til þess að halda úti verslun af
veikum mætti, það fara hvort eð er
allir „suður“ að versla! Um
stemmningslaust skemmtananlíf,
Lundinn og aftur Lundinn...úfff,
ekkert að gerast fyrir unglingana
og fleira og fleira.
Því var það mikið fagnaðarefni
þegar ráðstefnan Eyjar2010 var
haldin, og nýtt viðhorf haslaði sér
völl í hugsanagangi okkar, jákvætt
viðhorf.
Þarna kom saman fólk sem er
tilbúið að spyrna við fótum, staldra
við, líta í eigin barm og spyrja:
Hvað getum við gert fyrir
Vestmannaeyjar? Hvað getum við
gert til þess að það birti til?
Hvernig getum við hjálpað?
Og menn voru ekki að byggja
sér neinar skýjaborgir, heldur litu
á umhverfið í kringum sig og
reyndu að aðlaga hugmyndir sínar
okkar umhverfi, húrra!
Kaffistofur bæjarins verða
vonandi uppfullar af
bjartsýnisköstum næstu vikur,
mánuði og kannski árin ef menn
lialda áfram.
Það er einungis ein barátta
unnin í þessu stríði, nú á eftir að
koma hlutunum í framkvæmd, til
þess þarf dugmikið, kjarkmikið og
að vissu leyti hálf „brjálað4* fólk.
En ef það er einhvers staðar til, þá
er það úti í Eyjum. Sýnum kraft
okkar, sýnum dugnaðinn sem
hefur fleytt okkur í gegnum
margar hindranir í gegnum tíðina
og síðast en ekki síst, virkjum
ævintýramanninn sem býr innra
með okkur öllum.
Nú hef ég kynnst bæði því að
búa í Eyjum svo og á
Reykjarvíkursvæðinu, og vissulega
hef ég fundið eitthvað jákvætt við
báða staði, en það er mikill munur
á lífsgæðunum á milli staðanna.
Það er nefnilega ekki nóg að hafa 8
bíó og 75 kaflihús! Hér er allt
mikið mál. T.d. fer heill
klukkutími daglega í það að skutla
stráknum mínum til dagmömmu,
annar klukkutími í að „skutlast** út
í búð og umferðarmenningin hér
hefur nú aldrei verið neitt til að
hrópa húrra yfir, það er eins og
allir séu að keppa við Schumacher
hinn þýska. Og ekki skreppur
maður í heimsókn, eða fær fleiri
heimsóknir þó maður sé kominn
suður, það er stórmál að „skjótast**
í heimsókn.
Þó vissulega sé ódýrara að
kynda og að kaupa í matinn,
auðveldara að nálgast
afþreyingarefni, hafa
Vestmannaeyjar forskotið, við
búum í litlu samfélagi þar sem
maður skreppur út í búð á 5
mínútum, lahbar með peyjann til
dagmömmu, röltir sér yfir til vina í
heimsókn, eyðir allt að þrefalt
minna í bensínkostnað á mánuði
og kemst á nokkrum mínútum út á
besta golfvöll sem ísland býður
upp á fyrir þá sem það vilja.
Afþreying er ekki bara bíóferð eða
kaffi í miðbænum, þó vissulega
væri það stór kostur ef slík
menning festi sig í sessi í
Vestmannaeyjum. Við búum til
okkar afþreyingu sjálf að mestu
leyti.
Að koma upp fjölskyldu úti í
Eyjum er samt stóri kosturinn, að
ala upp börnin í þcirri miklu
snertingu við náttúruna sem við
búum við, að geta leyft börnunum
að leika sér úti án þess að hafa
stöðugar áhyggjur af þeim. Það er
kostur, stór kostur.
Jólatónleikar Tónlistarskólans:
Leikið af hjartans list
Jólatónleikar Tónlistarskólans voru á
fimmtudag og föstudag en þar fá
nemendur tækifæri til að sýna öðrum
nemendum og sínu fólki hvers þeir em
megnugir á tónlistarsviðinu. Auðvitað
ræður aldur og þroski hvað mikið
nemendumir hafa fram að færa en
taka verður viljann fyrir verkið og sé
það gert em fónleikar Tónlistarskólans
hin besta skemmtun.
Krakkamir sem koma fram em á
ýmsum aldri og leika á píanó,
blásturshljóðfæri af mörgum gerðum
en strokhljóðfærin vantaði. Erfitt er að
gera upp á milli krakkanna en sumir
léku ljómandi vel. Það er þó ekki hægt
að láta hjá líða að minnast á Anítu
Guðjónsdóttur, níu ára stúlku, sem lék
frábærlega á píanó hið vinsæla verk
Beethovens, Til Elísu.
Um tónleikana almennt er það að
segja, að þeir bera vitni öflugu starfi
Tónlistarskólans og það er gaman að
hægt skuli vera að halda þá í sal
skólans sem hentar vel fyrir tónleika
eins og þessa.
MICHELLE og Hlín léku ljúft á flauturnar.
ÞRATT fyrir ungan aldur sýndi Aníta ótrúlega góðan leik,
KASIA sýndi niikla einbeitingu á flautuna.
Spurt er.
Hvað
fékkst þú
í skóinn í
morgun?
(Spurt á
Rauðagerði)
Lína, 5 ára:
„Ég lékk kengúmna
í Bangsimon og li'ka
dreka. Ég fékk
svona rnikið af því
að ég er svo þæg.“
Gunnar Bjarki, 5 ára:
„Ég fékk geimfara.
Hann er rosalega
llottur."
Birkir, 4 ára:
„Ég fékk mandarínu
og bróðir minn
líka."
Ásdís, 3 ára:
„Ég lékk bréf og
kartöflu í stígvélið.
Ég ætla að borða
hana í hádeginu, það
er verið að sjóða
hana.„
Agnes Svava, 3 ára:
„Ég lékk appelsínu
í skóinn. Það er
voða gott að lá
appelsínu."
Baldur, 3ára:
w'-----a „Ég lékk vínber.
Þau voru svolítið
súr.“
Guðbjörg Ósk, 2 ára:
„Ég fékk appelsínu
og banana. Ávextir
eru svo góðir."
Jóel Þór, 3 ára:
,,Ég lékk bláan bfl.
Ég er alltaf svo
góður."