Fréttir - Eyjafréttir - 15.05.2003, Blaðsíða 10

10
Fréttir
Fimmtudagur 15. maí 2003
B amakarlinn sem
hræðist ekki þá stóm
Ingimar Georgsson, kaupmaður í Vömvali, fagnar tíu ára afmæli verslunarinnar en hann
er einn örfárra í greininni sem enn standa uppi í hárinu á risunum á matvömmarkaði
Matvöruverslunin Vöruval
er tíu ára um þessar
mundir. Þar ræður Ingimar
Georgsson, kaupmaður,
ríkjum og tók hann við af
Sigmari bróður sínum sem
seldi honum verslunina fyrir
fjórum árum. Mikil sam-
þjöppun hefur verið á
matvörumarkaðnum á
undanförnum árum þar
sem tveir risar, Baugur og
Kaupás, ráða stærstum
hluta markaðsins. Ekki
hefur þeim alveg tekist að
þurrka út kaupmanninn á
horninu þó stór skörð hafi
verið höggin í raðir þeirra.
Ingimar er í þeim hópi sem
telur orðið innan við tuttugu
matvöruverslanir í einka-
eign á öllu landinu.
Risarnir hafa fylgst með
Ingimari og tvisvar gert
honum tilboð í verslunina.
Það gekk ekki og það er
engan bilbug á honum að
finna og nú er hann velta
fyrir sér að stækka versl-
unina sem er til húsa í
Kúluhúsinu við Vesturveg.
Ekki margir sjálfstæðir
I viðtali við Fréttir segir Ingimar að
sjálfstæðar verslanir séu í dag innan
við tíu í Reykjavík. „Það eru verslanir
á Selfossi, Hveragerði, Akranesi og
Sauðárkróki sem ekki tilheyra þeim
stóru,“ segir Ingimar. „Þeir mynduðu
með sér samtök og reyndu þeir að fá
mig inn en ég hafði ekki áhuga. Ég
held reyndar að þetta hafi ekki gengið
upp hjá þeim,“ bætti Ingimar við.
Ingimar er fæddur í Vestmanna-
eyjum árið 1960, þann 12. maí og varð
hann því 43 ára á mánudaginn þegar
Fréttir tóku hús á honum. „Ég er alinn
upp við Skólaveginn, nánar tiltekið á
Vegbergi sem er hús númer 32 við
Skólaveginn. Ég er yngstur átta syst-
kina og við erum sjö enn á lífi, öll
búsett í Vestmannaeyjum. Foreldrar
mínir eru Georg Skæringsson sem er
látinn og móðir mín er Sigurbára Júlía
Sigurðardóttir og ég held að afkom-
endur þeirra og tengt fólk sé á milli 50
og 60 sem býr hér í Vestmanna-
eyjum.“
Ingimar er kvæntur Hjördísi Ingu
Arnarsdóttur og hafa þau lagt sitt af
INGIMAR, ásamt hluta af starfsfolki sínu í Vöruvali. F.v. Arnar Ingimarsson, Elín Þóra Ólafsdóttir, Ragna Birgisdóttir, Eygló
Guðmundsdóttir, María Yr Kristjánsdóttir, Sóley Guðjónsdóttir, Margrét Kristjánsdóttir, Ingimar og Guðmundur Sveinsson.
mörkum í að fjölga mannkyninu með
sín sjö böm og eitt bamabam. Það
elsta er 21 árs og það yngsta leit dags-
ins ljós 19. mars sl. Þegar hann er
spurður að því hvort hann sé að keppa
í bameignum við Hartmann Asgríms-
son, tannlækni og Eddu Hauksdóttur,
konu hans sem eiga átta böm svarar
hann neitandi. „Ætli þetta verði ekki
látið duga og núna emm við tíu sem
búum heima, við Hjördís, bömin sex,
ein er flogin úr hreiðrinu, bamabam
og tengdasonur. Gæti ég trúað að
heimilið að Heiðarvegi 64 sé eitt af
þeim stærri ef ekki stærsta heimilið í
Vestmannaeyjum,“ segir Ingimar og
stoltið leynir sér ekki.
„Húsið er stórt en það var öllu
þrengra um okkur þar sem við
bjuggum áður, í Beijanesi sem stendur
við Faxastíginn. Þar vorum við til
ársins 1997 og þá var orðið verulega
þröngt um okkur.“
Ætlaði að verða smiður
Ingimar fór hefðbundna leið upp
bamaskólann og svo tók Gagnfræða-
skólinn þar sem hann var í síðasta
árganginum sem útskrifaðist þaðan
áður en hann varð að Framhalds-
skólanum í Vestmannaeyjum. „Ég
ætlaði að læra meira, fara í smíði og
ég var byrjaður að læra smíði hjá
Skæringi bróður. Við vorum að skipta
um glugga á efri hæðinni þar sem
Fréttir em til húsa í dag. Þar vora þá
þar skrifstofur Tangans, sem var helsta
matvöruverslunin í bænum. Sigmar
bróðir var að vinna þar og allt í einu
vantaði hann sendil. Ég sló til þegar
hann bað mig um að koma en ætlaði
mér ekki að vera lengi en teningunum
var kastað því ekkert varð úr
smíðanáminu og síðan hef ég unnið í
verslun," segir Ingimar sem þá var 17
ára.
„A Tanganum var ég í tvö ár en það
má segja að ég sé að nokkm leyti alinn
upp í matvöruverslunum því ég var
held ég ekki nema níu ára gamall
þegar ég fór að elta Simma bróður,
sem þá vann í Kaupfélaginu við
Bárustíg. Þá vom vörur merktar með
merkibyssum og fékk ég að dunda
mér við verðmerkingar. Ég var því
ekki alveg ókunnugur í matvöm-
verslunum þegar ég byrjaði á
Tanganum. Þegar ég hætti á Tang-
anum fór ég til Kristmanns Karlssonar
í K. Kristmanns þar sem ég var í 20
ár.“
Þegar Ingimar byrjaði á Tanganum
var verslunin í gömlu virðulegu húsi
sem stóð austan við nýja Tangahúsið
þar sem Krónan er nú til húsa. „Það
hefur margt breyst síðan því þá var allt
afgreitt yfir búðarborðið og um 60%
var sent heim. Þá var flotinn líka
miklu stærri og ætli um 90% hans hafi
ekki verið í viðskiptum við Tangann.
Það var svo mikið að gera í send-
ingunum að við vomm fjórir sem
skiptum á okkur vöktunum. Þama
voru með mér, auk Simma, Reynir
heitinn Másson og Tommi á
Tanganum, Tómas Geirsson, sem
hafði unnið Ueiri áratugi í verslun.
Aðstæður breyttust mikið þegar nýi
Tanginn var opnaður í desember
1979. Þá tókum við stökk ein tuttugu
ár fram á við og vomm komnir inn í
svipað umhverfi og nú er.“
Sölumaður af guðs náð
Ingimar segist eiga fullt af sögum frá
þessum tíma. Nefnir hann til dæmis
loðnubátana sem þá vom bátar en ekki
stór skip eins og í dag. „Þá tóku allra
stærstu bátamir þetta 500 til 700 tonn
og urðum við iðulega að handlanga
kostinn ofan á brúarþakið þegar þeir
vom með fullfermi og allt á bólakafi.
Sumir kokkamir vildu láta ná í sig svo
þeir kæmust í vítamínbúðina til að ná
sér í hressingu.
A þessum ámm voru þykkar og
miklar drykkjarkönnur algengar í
bátum og þegar Reynir var að selja
þessar könnur sýndi hann fram á að
þær væm óbrjótandi með því að kasta
þeim í gólfið. Ef það gerðist að kanna
brotnaði sagði Reynir, snöggur upp á
lagið; -Ég er búinn að selja svona
könnur í 25 ár og engin þeirra hefur
brotnað til þessa þó ég hafi hent henni
í gólfið. Reynir var sölumaður af
guðsnáð og yfirleitt dugði þetta. Hann
gat verið harður, lá við að maður
grenjaði undan honum, en hann
reyndist mér alltaf vel og það sama má
segja um hina karlana."
Ingimar segir að margt hafi verið
brallað á Tanganum og menn alltaf
tilbúnir að reyna eitthvað nýtt. „Þegar