Frúin - 01.02.1963, Blaðsíða 30

OAtur cq cAtaréttir
D-vitamínum. Ostar eru því mjög
þýðingarmikil fæðutegund fyrir börn
og unglinga. Einnig fyrir vanfærar
konur. Læknar geta frætt okkur um
að börn eru síður móttækileg fyrir
ýmsa umgangssjúkdóma ef ostur og
aðrar mjólkurafurðir er verulegur
hluti af daglegri fæðu þeirra. Hver
húsmóðir ætti því að gæta þess vel
að hafa ost, í ríkum mæli, daglega
á borðum. Ef maður borðar 100 g af
osti á dag (1 venjul. ostsneið vegur
ca. 30 g) fær maður IY2 dags skammt
af kalki og hálfs dags þörf af eggja-
hvítu og fósfor. Um leið og líkaminn
brennir næringarefnunum meðtekur
hann þann kraft, sem í þeim er og
það er einmitt það sem máli skiptir.
Um leið og við brennum 35 eining-
um af eggjahvítu, fara forgörðum 95
ein. úr sykur og fitu hitaeiningun-
um. Hér fer á eftir nokkrar ráðlegg-
ingar og uppskriftir á osti:
Leggið ostinn á bretti og skerið
hann með beittum hníf, eftir að þér
hafið skorið utan af honum. Á þenn-
an hátt verða sneiðarnar jafnar og
fallegar. Leggið ostasneiðarnar í
stafla á disk, annars verða þær þurr-
ar og ólystugar. Látið fólkið sjálft
um að setja þær á brauðið.
Ost á ávallt að geyma á köldum
stað og framreiða hann kaldan og
ferskann.
Ef ostur er framreiddur heitur á
hann alltaf að vera sjóðheitur, ann-
ars verður hann seigur og leiðinlegur.
Hendið ekki þurrum og hörðum
osti, þér getið notað hann til að rífa.
Rifinn ostur er mjög góður með og
í alls konar rétti.
Algengast er að nota ost með
smurðu brauði en einnig má búa til
ótal Ijúffenga rétti úr osti, t. d.:
Portúgalst salat.
100 g bræddur ostur, 50 g reykt
flesk (skinka), 50 g steiktir flesk-
ferningar (bacon), 1 salat-höfuð,
salt, pipar, edik, olía, sinnep og 4
tómatar.
Osturinn, fleskið og salatblöðin
í þessu blaði „Frúarinnar“ verður
aðallega rætt um ost og ostarétti í
þættinum „matur er mannsins meg-
in“. Ostur er mjög næringarríkur og
vitamínauðugur matur. Fyrr á árum
þegar unnið var úr allri mjólk á
heimilum til sveita, var mikið um
ostagerð. Voru þá gerðar hleifar af
osti og mysuostur unninn úr mysunni.
Til forna var ostur mikið notaður og
er oft á hann minnst í fornsögunum,
m. a. munu allir kannast við frásögn
Njálu, þegar Hallgerður lét stela osti
m. a. úr skemmunni í Kirkjubæ. ís-
lendingar virðast hafa verið orðnir
leiðir á osti á fyrri hluta tuttugustu
aldar enda má segja að fjölbreytni
í framleiðslu hans hafi verið harla
lítil. Á síðari árum virðist þetta hafa
breyzt og neyzla osts fer nú sívax-
andi, enda eru nú framleiddir hér
úrvals ostar.
Ostar innihalda mikið af eggjahv.,
járni fosfor, kolvetni, kalki, A-, B og
30
FRÚIN