Harmoníkan - 01.05.1987, Blaðsíða 14

Danskir gestir
Poul Uggerly og ,,Lille“ Palle Andersen. Grallarasvipurinn leynir sér ekki á Lille Palle
Hinn 28. desember s.l. voru tón-
leikar í Norræna-Húsinu.
Þarna voru þeir Palle Andersen og
Poul Uggerly frá Danmörku, og
félagar úr Harmoníkufélagi Reykja-
víkur. Tónleikarnir hófust með leik
þeirra H.R. félaga, en strax á eftir
komu þeir Andersen og Uggerly.
Á fyrri hluta tónleikanna kom fram
annar í einu, og lék nokkur lög og síð-
an kom hinn inn og tók við. Á efnis-
skránni voru allt þekktir slagarar sem
eru flestu kunnir.
Palle Andersen þandi raddböndin
með harmoníkunni í flestum þeim
lögum sem hann flutti einn, var með
eftirhermur og flutti gamanmál.
Poul Uggerly lét það vera að
syngja, en lék þess í stað nokkur
dönsk þjóðlög í eigin útsetningu á-
samt ýmsu fleiru, og kom sennilega
mörgum á óvart, með því að spila
Litlu Fluguna. í lokin, léku þeir svo
nokkur lög saman.
Á Hótel Loftleiðum var svo haldið
kveðjuhóf um kvöldið, með dansi og
spili.
Við náðum þeim út í horn smá-
stund til að fræðast örlítið um þá.
Poul Uggerly er frá norður Jót-
landi, og 5 ára hóf hann nám hjá
Jón Sigurðsson
Jón Sigurðsson harmoníkuleikari,
lagasmiður og textahöfundur,
samdi textann við lagið Hestamanna-
ræll. Jón er kunnur lagasmiður og
enn þekktari sem textahöfundur og
svo afkastamikill á því sviði, að fáir
standa honum jafnfætis. Eða hver
man ekki eftir textum eins og — Út í
Hamborg — og — Sagan af Nínu og
Geira — svo einhverjir séu nefndir.
Þá hefur hann eins og áður segir,
samið mörg dægurlög sem hafa náð
miklum vinsældum, en svo eru önnur
sem hann hefur samið sem ekki hafa
verið enn komið á framfæri.
Hann hefur um árabil, leikið
gömludansana ásamt hljómsveit
sinni, en annars er hann starfsmaður
Búnaðarbankans, þar sem hann hefur
starfað í áratugi.
Vonandi á Jón í pokahorninu lag
sem hann vill ljá okkur, og munum
við þá gera honum betri skil.
HESTAM ANNARÆLL:
Nú legg ég hnakk á hestinn minn og hleypi svo af stað
því um hásumar er bjart um dag og nótt.
Ég leyta alltaf ævintýra eftir sólarlag,
þá mitt ólgar blóð og mér er ekki rótt.
Kannske mæti ég þér.
Bíður þú eftir mér?
Bak við fjallið, þar sáumst við í fyrsta sinn
og við leitum uppi einhversstaðar iðjagræna laut
og þá hvílir hann sig, góði klárinn minn.
í austri sveipa tindarnir sig rauðum rökkurhjúp
og í rólegheitum kveður fossinn lag
og upp af sundum, eins og slæða, stígur þokan grá.
Drúpir stjörnublómið, eftir heitan dag.
Finn ég veginn til þín?
Ertu á leið til mín?
því á krossgötum stend ég og bíð eftir þér.
Meðan hesturinn minn hlustar, líka heyri ég hófatak
og nú veit ég að þú mundir eftir mér.
Jón Sigurðsson.
14