Harmoníkan - 01.05.1987, Blaðsíða 19

Ég var strákhnokki þegar ég nefndi
þetta við hann, og þá sagði hann við
mig. — Ef þú lætur mig hafa það sem
þú átt í handraðanum, þá máttu nota
hana. Það varð úr að ég lét hann fá 25
aurana sem ég átti og fékk harmoník-
una lánaða 25 sinnum í staðinn.
Aldrei náði ég þó lagi á hana, og
eftir það fékk ég skömm á harmoník-
unni.
Um tvítugt réði ég mig að Hala-
landi á Borgarfirði eystra, og tók þá
til mín faðir minn. hann var orðinn
alveg blindur, og til að stytta honum
stundirnar þá keypti ég fyrir hann
harmoníku, en hann hafði spilað á
hana áður. Einhverju sinni þegar
hann var að spila og ég var inni við,
segir hann við mig. — Heyrðu Eiríkur
— spilar þú ekki á harmoníku? Nei —
svaraði ég, það get ég ekki.
Það var skrítið segir hann, þú sem
kannt svo marga valsa, og með það
setti hann harmoníkuna á hné mér um
leið og hann sagði — þú mátt til með
að reyna.
Nú brá svo við að ég náði strax lagi
á harmonikuna, sennilega vegna þess
að ég spilaði svolítið á munnhörpu.
Jón Bjarnason frá Gilsárvöllum á
litla Borgarfirði (Borgarfirði eystra)
þótti mér besti harmoníkuleikarinn
sem ég man eftir frá mínum yngri ár-
um og spilaði hann á flestum böllum
þar fyrir austan, sem voru raunar ekki
mörg.
Meðan ég var fyrir austan, þá
keypti ég mér tvöfalda harmoníku
sem ég tók svo með mér þegar ég flutti
að Lundi í Lundareykjadal árið 1929.
Ég bjó þar í þrjú ár og flutti þá að
Hóli og bjó þar í tvö ár. Meðan ég bjó
að Lundi, fór ég að spila á skemmt-
unum fyrir Ungmennafélagið, og á
tímabili var ekki haldin skemmtun
hjá félaginu nema ég væri til staðar.
Böllin voru töluvert frábrugðin því
sem nú gerist. Beðið var eftir því að
allir kæmu, sem von var á, og þá voru
bornar fram veitingar, kaffi og kök-
ur. Þegar búið var að drekka, var far-
ið að dansa, og dansað fram á bjartan
dag.
Stundum var stoppað einu sinni um
nóttina til að drekka kaffi, en það var
sjaldan. Það var góð þátttaka í dans-
inum og ekki mátti stoppa mikið á
milli laga.
Ef ég þurfti að bregða mér frá, þá
spilaði ég svo hratt að fólkið sprakk á
dansinum og þá gat ég brugðið mér
útfyrir smá stund.
Ekki fékk ég greiddan einn einasta
eyrir fyrir ómakið, þó var ég ekki
félagi i ungmannafélaginu.
Frá Hóli flutti ég að Ljósalandi í
Vopnafirði og bjó þar í þrjú ár. Þá
varð ég að selja harmoníkuna, og not-
aði ég peningana til að kaupa mér bú-
fé. Frá Vopnafirði flutti ég svo aftur
í Borgarfjörðinn að Bakkakoti í
Skorradal, og bjó þar síðan allan
minn búskap.
í mörg ár var ég harmoníkulaus í
Bakkakoti en að lokum skrapp ég
suður og fékk mér eina tvöfalda, sem
ég fékk fyrir lítið. Ég hef aldrei getað
spilað eftir nótum, en alltaf ráðlagt
öðrum að gera það — segir Eiríkur
um leið og hann setur á sig harmoník-
una og spilar fyrir mig þrjú gömul
danslög sem ég man ekki eftir að hafa
heyrt áður.
Mér er ekki grunlaust, að þarna
megi finna gömul íslensk menningar-
verðmæti — verðmæti sem enn er
hægt að bjarga frá því að týnast, með
því að hljóðrita það sem gamli mað-
urinn man ennþá. Hann er núna bú-
settur að Suðurgötu 120 á Akranesi,
og spilar ennþá alltaf eitthvað á hverj-
um degi. Geri aðrir betur.
Þ.Þ.
Nýi hljóðgervillinn frá YAMAHA DX7IIFD
með diskettudrifi. Einstceðir möguleikar og upplagt að
nota við MIDI-harmoníku eða einan sér.
HLJÓÐFÆRAVERZLUN
P01IL BERNBURG"
RAUÐARÁRSTÍG 16 - 105 REYKJAVÍK
SÍMI (91) 20111
19