Harmoníkan - 28.02.1992, Síða 10

Hann þandi nikkuna á Seltjarnar-
ness-dönsunum, og hann var á pall-
inum þegar Sigurjón á Alafossi
lengdi hálftímann í þrjúkorter. Jó-
hannes lék á illræmdu kaffihúsi við
Laugaveginn. Spilaði fyrir guð-
hrœddar konur sem dönsuðu á
peysufötum hver við aðra. Eg kynnt-
ist Jóa Jenssfyrir rúmum 30 árum og
tel það happ, enda er maðurinn
öðlingur hin mesti, og hvers manns
hugljúfi. Hann varð áttrœður í
fyrrahaust - ern, þó heilsan sé farin
að bila. Eg heimsótti hann og Vikt-
oríu konu hans, skömmu eftir af-
mœkið og átti að vanda góða stund
hjá þeim hjónum. Jóhannes Jensson
er eini núlifandi harmoníkuleikari,
sem hafði atvinnu af list sinni á
fyrstu áratugum aldarinnar, og man
tímana tvenna. Eg spyr um upp-
runa ?:
Ég er fæddur í Tungu vestur í Ön-
undarfirði 1910. Pabbi var bóndi og
skipstjóri, og kendi að vetrinum við
bamaskólann. Harmoníkur?: - Ég
fékk einfalda, strax krakki og fór að
reyna að spila. Það voru nú bara
þessar einföldu og tvöföldu sem
menn höfðu þá. Lögin voru nú helst
þessi nosku, eins og Kristanía vals-
inn og Borghild reinlander. Þau
komu með norskum sjómönnum og
gengu svo manna á milli. Reykja-
vík?: - Það var um 1930, sem ég fór
suður, ég var þá um tvítugt, - fór svo
alltaf heim á milli. Spilamennskan?:
- Það kom nú svona af sjálfu sér. Ég
var búinn að basla mér upp fimm-
faldri hnappaharmoníku. Við Jó-
hannes G. sem seinna var með
harmoníkuviðgerðir, unnum saman
á bílaverkstæðinu hjá Agli Vil-
Jóhannes Jensson
hjálmssyni. Jóhannes og Guðni í
Hamri þóttu bestu spilarar bæjarins í
þá tíð, og voru beðnir um að spila
víðar en kþeir gátu. Jóhannes bað
mig oft að hlaupa í skarðið fyrir sig
og svo komu fleiri. Ég gerði líka
töluvert af því, að fara út á land til að
spila. Um tíma hafði ég það fast, að
spila á skemmtunum fyrir Kvennfé-
lag Fríkirkjunnar, sem voru ýmist í
Iðnó eða Oddfellow. Mér fannst dá-
lítið skondið að sjá þær dansa saman,
- margar voru á peysufötum. Anton
heitinn Bjarnason, sem var að læra á
píanó, kom stundum með mér að
spila fyrir Fríkirkjukonurnar. Það var
ansi erfitt að spila einn í þessum stóru
sölum, en þetta varð maður að láta
sig hafa og þykja gott! Slarksöm
ferðalög?: - Meðan ég vann hjá
Agli, fór ég fyrir hans orð vestur á
Ólafsvík til að spila á balli fyrir
Slysavamafélagsdeildina þar. Þetta
var vel tveggja sólarhringa ferð í bíl,
sem Bjami á bílastöðinni Bifröst
skaffaði. Það var séra Magnús Guð-
mundsson, sóknarprestur sem stóð
fyrir skemmtuninni. Hann tók á móti
mér og dreif mig í rúmið, svo ég yrði
til einhvers gagns við spiliríið.
- Nei! nei! maður gat ekkert verið
að taka fyrir þetta, því málefnið var
gott. Öðm sinni fór ég austur í
Gunnarsholt, að spila á vorhátíð
Framsóknarmanna. Ekkert höfðu
þeir framsóknarmenn hugsað mér
fyrir heimferð, svo ég varð samferða
piltum úr þykkvabænum, - kom
Spilaði
fyrir guð-
hræddar
konur
10