Harmoníkan - 30.05.1995, Blaðsíða 11

Atli Jónsson, bróðir Ara Jónssonar ansi
góður strákur, er núna framkvæmda-
stjóri fiskvinnslufyrirtækis í Grundar-
firði. Við spiluðum saman í einn vetur
og ég held að það hafi verið það síðasta
sem ég var í spilamennsku. Síðan hef ég
verið að þvælast með hópum í ferðalög-
um svona öðru hvoru. Eg þekki svo vel
þá sem stjóma þessum bændasamtökum
eins og Agnar Guðnason. Hann fékk
mig einhvern tímann til að koma með
þeim og spila á kvöldvökum sem þeir
eru oft með í svona ferðum. Ég hef farið
nokkrar ferðir með þeim, tvisvar hef ég
farið með þeim til Kanada og síðast
núna um páskana um Þýskaland. I
Kanada var víðast hvar til píanó þar
sem við stoppuðum, og þegar við hitt-
um Vestur-íslendingana þurfti ég að
spila öll gömlu lögin - þeir kunnu þau
öll. Ein kona hafði keypt allar plötumar
hans Hauks Morthens og ég varð að
spila öll lögin sem ég kunni af því, en
hún kunni þetta allt - alla textana.
Attu einhvern uppáhalds harmoníku-
leikara?
Það eru þá helst Johnny Meyer og
Art Van Damme sem er góður „swing-
ari“, nú og Tollefsen gamli stendur
alltaf fyrir sínu. Af íslenskum harm-
oníkuleikurum finnst mér Bragi Hlíð-
berg og Grettir Bjömsson vera bestir að
öðrum ólöstuðum. Bragi spilaði um
tíma með mér í Þórscafé, ýmist á píanó
eða harmoníku og ég spilaði þá á píanó-
ið þegar hann tók nikkuna, eins og við
Guðni höfðum það. Bragi er fínn hljóð-
færaleikari og gott að vinna með honum
líka.
Þú ert hrifinn af sveiflunni - hefurðu
spilað hana sjálfur á harmoníkuna?
Ég gerði það svolítið fyrst hérna í
gamla daga. Ég hafði rosalega gaman
að því og einu sinni vomm við að spila
norður við Síká. Ég hafði æft mig á að
stæla Art VanDamme eftir plötum sem
ég átti með honum. Þá kom þar hljóm-
sveit úr Vestmannaeyjum og ætluðu að
gera at í okkur og gera eitthvað lítið úr
okkur, eftir því sem þeir sögðu mér
seinna. Þeir bjuggust við einhverjum
sveitakurfum sem ekkert kynnu, en eftir
að þeir heyrðu hvað við vomm að spila
þá sáu þeir fram á að það þýddi ekki
neitt. En eftir að ég fór að spila svona
mikið gömludansana í Þórscafé, rann
þetta með sveifluna meira og minna út í
sandinn. Hinsvegar hef ég seinni árin,
snúið mér meir að píanóinu, spila oft
„dinnermúsík“ í veislum og þar get ég
látið sveifluna njóta sín.
Nú eru mörg harmoníkufélög á land-
inu og auðvitað hérna í Reykjavík. Þú
hefur lítið látið sjá þig eða heyra á þeim
vettvangi.
Já - ég hef reyndar oft lofað að koma
Hver er maburinn?
Þessi mynd, sem er orðin nokkuð
gömul, er af erlendum harmoníkuleik-
ara sem gat sér góðan orðstír á sínum
tíma. Hann samdi allnokkuð af lögum
og hafa þau notið vinsælda meðal
harmoníkuunnenda bæði í heimalandi
hans og víðar, þar með talið hér á landi.
Hver er maðurinn?
Svar óskast í Þrastaskógi um versl-
unarmannahelgina.
FLÖKKUSTELPAN
hlaut fyrstu verðlaun á landsmóti
S.I.H.U. sem var haldið á Egilsstöðum
1993. og er eftir harmoníkuleikarann
Garðar Olgeirsson bónda í Ámessýslu.
Lag eftir Garðar hefur áður birst í blað-
inu, Blús í C, útsett fyrir tvær harm-
oníkur en það lag hlaut fyrstu verðlaun
í samkeppni sem Félag Harmoníkuunn-
enda við Eyjafjörð efndi til á sínum
tíma.
Eins og heyrist er Garðar Olgeirsson
slyngur lagasmiður og á fleiri góð lög í
pokahominu sem við fáum ef til vill að
birta seinna. Eins og flestum lesendum
blaðsins er kunnugt hefur Garðar leikið
inn á margar hljómplötur og sum lögin
hljóðritað að mestu sjálfur heima hjá
sér. Þegar hann sendi mér nótumar að
laginu fylgdu frá honum eftirfarandi
línur: Einhver sagði mér að það hlyti að
vera gott að „taka“ Flökkustelpuna einu
sinni eða tvisvar á hverju kvöldi.
Garðar Olgeirsson er sífellt að spila
og hefur undanfarin ár leikið fyrir hóp
fólks sem iðkar gömludansana reglu-
lega á Flúðum. Við þökkum Garðari
fyrir lagið og biðjum ykkur vel að
njóta. Þ.Þ.
og spila eitthvað, það er aldrei að vita
nema maður efni það einhvem tímann.
Málið var nefnilega það, að þegar ég
hætti alveg að spila á böllum þá ætlaði
ég sko aldeilis að fara að æfa, einhver
númer sem ég hefði gaman af að spila.
Það varð nú minna úr framkvæmdum.
Mér finnst harmoníkan vera aftur á
uppleið. Ég finn oft fyrir því hvað hún
virkar hvetjandi á fólk til að dansa, það
hefur oft komið fyrir að ég hef verið
beðinn að taka hana með í boð, og
finnst mér allir verða svo ánægðir ef ég
tek hana upp og fer að spila. Fólk fær
fiðring í sig þegar það heyrir í harm-
oníkunni.
Þú tekur upp harmoníkuna öðru
hvoru ennþá?
Það er nú of lítið, ég ætla alltaf að
gera það meira. Það er eins og þegar
maður slær svona af og ekkert ýtir á
mann til að spila, þá finni maður minni
tíma til að æfa sig. En ég ætla alltaf að
gera það.
Með þessum orðum kveð ég Asgeir
og Siggu Maggý konu hans. Hver veit
nema við eigum eftir að heyra í honum
á nœstunni, að minnsta kosti var ekki að
sjá að harmoníkan hans vœri eitthvað
rykfallin.
Þ.Þ.
Leibrétting
í viðtali við Magnús Randrup í
síðasta blaði var hinn mikli þrek-
maður frá Brúsastöðum við Hafn-
arfjörð rangfeðraður. í blaðinu
stendur harmoníkuleikarinn Hjálm-
ar Jónsson. Hið Rétta nafn er
Hjálmar Eyjólfsson. Er beðist vel-
virðingar á mistökunum.
11