Harmoníkan - 30.05.1995, Blaðsíða 15

Tatu í hrókasamrœðum við Reyni Jónasson og Sigríði Sigurðardóttur.
á milli er ekkert sérstakt um að vera,
Tatu er í námi og tekur stúdentspróf
1993.
Afram rek ég gamimar úr Tatu sem
alls ekki miklast né vill gera nokkurn
skapaðan hlut úr árangri sínum, er al-
veg blýfastur við jörðina . ísland er
næst á dagskrá, Eyþór H. Stefánsson
hafði samband við Tatu v. landsmóts
S.f.H.U. á Austurlandi 1993 og þangað
kom Tatu ásamt Svíanum Daníel Isaks-
son, flestum er líklega í fersku minni sú
upplifun. Á mótinu komu þeir félagar
líka á óvart með því að Ijúka dagskrá
sinni með Jakob Yngvasyni úr
F.H.U.R., það atriði gerði og mikla
lukku.
Hvað næst Tatu ?
Um haustið 1993 ferðaðist ég með
finnskum þjóðlagahóp um Ungverja-
land en byrja síðan herskyldu fyrsta
nóvember. Þá vissi ég fyrir víst að
næstu 11 mánuði yrði ekki snert á
harmoníku og var að mörgu leyti feginn
því. Þann 26. september 1994 lauk her-
skyldunni, þá sat ég líka uppi atvinnu-
laus. Þá komu margir þungbúnir dagar
en ég lék reyndar öðru hvoru í „Big
band“ hóp í Rovaniemi. Svo er það
einn erfiðan og þungan dag að síminn
hringir um kvöld. Eg trúði því varla,
Eyþór Stefánsson var í símanum og
spurði hvort ég væri tilbúinn að fara til
Egilsstaða að kenna á harmoníku.
Ég svaraði já án þess að hugsa út í
það meir, það var bara svo ótrúlegt að
síminn skyldi hringja um slíkt leyti og
leggja fyrir mig þvílíkt tilboð. Ég var í
hjarta mínu ótrúlega þakklátur.
Hugmyndina að þessari tillögu átti
Jónas Þór Jóhannsson. Hann talaði við
formann H.F.H. Hrein Halldórsson og
þá er hægt að ímynda sér framhaldið. í
vetur hef ég síðan búið heima hjá Gutt-
ormi Sigfússyni og konu hans Sigríði í
Fellabæ við bestu skilyrði.
Það sem hér stendur, eins og sagt
hefur verið, er árangur samtals, á því
má sjá að þessi ungi maður hefur víða
drepið niður fæti og óyggjandi er að hér
hefur hann markað spor sem öðrum ætti
að vera fyrirmynd. Vegna skarpskyggni
sinnar hafði hann áttað sig á, að á ís-
landi ráða náttúruöflin æði oft yfir
ákvörðunum okkar um hvort við
komumst í ferðalag á láði eða legi ef
það eitt er tekið sem dæmi. Það mótar
Islendinga meir en ykkur grunar sagði
Tatu, og bætti við að þannig væri það
ekki í Finnlandi.
Er Tatu heldur aftur til síns heima-
lands ætlar hann ekki að þiggja allar
óskir um spilamennsku.
Hann vill umfram allt spila þar sem
hlustað er á hann.
Tatu hefur hitt marga harmoníku-
kónga um dagana, svo sem Carmen
Carrozza, Toralf Tollefsen í Oslo
Konserthús 1989, talaði við hann stutta
stund og uppgötvaði hvflíkur kóngur og
venjulegur maður hann var og ánægju-
legt að tala við hann. Norðmenn bukt-
uðu sig og beygðu fyrir honum. Oleg
Sharow Rússi frábær harmoníkuleikari
og mikil persóna. John Molinari var líka
einn af þessum stóru kóngum.
Tatu er þakklátur fyrir að vera harm-
oníkuleikari, stoltur af að hafa fengið
tækifæri til að ferðast til svo margra
landa, þó það hafi kostað mikla vinnu.
Hann hefur mikla og þroskaða tónlistar-
hæfileika, það er mjög persónulegt fyrir
hann sjálfan að spila. Að finna tilfinn-
ingu áheyrenda, það segir mikið án þess
að orð séu sögð.
Þögn og þakklæti er ekki gott að lýsa
með orðum, en allir konsertar geta verið
sá síðasti áréttar Tatu. Hann vill taka
fram að það sé gott að spila fyrir íslend-
inga, þeir hlusti hljóðir og sýni vel hvað
þeim líkar í konsertinum. Allir vilja líka
læra af því sem þeir heyra. Islendingar
geta verið stoltir yfir góðum harm-
oníkuspilurum í landinu. Það er öðru
vísi í Finnlandi þar rflcir öfund og yfir-
borðsmennska. Tatu vill í lokin beina
því til unga fólksins sem er að læra eða
Tatu ífjallaferð með Jónasi Þóri á velbúnu torfœrutrölli Jónasar.
15