Harmoníkan - 01.02.1998, Side 15

Saga Félags Harmoníkuunnenda
í Reykjavík í 20 ár
Upphafið
IÍJ
X X armoníkuleikur hefur verið
iðkaður á íslandi síðan á seinni hluta
síðustu aldar. Þetta seiðandi hljóðfæri
eignaðist strax aðdáendur, sem ekki
Iétu sig muna um að fara langar leiðir
til að njóta líflegra tóna, sem voru
mun meira æsandi en orgelhljóðin,
sem Iengst af höfðu hljómað, þegar
fólki langaði að lyfta sér upp úr hvers-
dagsleikanum og taka dansspor.
Þeir eru ófáir Hofs-Lákarnir, sem
þanið hafa dragspil úti í túnfæti og
yrði nú aldeilis fjörugur fjörðurinn, ef
þeir væru allir samankomnir í sama
túnfætinum. Harmoníkan hefur nefni-
lega átt sér stóran unnendahóp frá
upphafi. Það voru þó liðin um hund-
rað ár frá því að fyrsta dragspilið
hljómaði á Islandi, þegar Karli Jón-
atanssyni og nokkrum fleiri unnend-
um hljóðfærisins datt í hug að setja
saman félag, sem ætti þetta áhugamál,
það er að hafa gaman að harmoníku-
tónlist. Hvort sem meðgangan var þrír
eða níu mánuðir, var blásið til fundar.
Stofnfundur þessa félags var svo
haldinn þann 8. september 1977 í Mið-
bæjarskólanum í Reykjavík, en þar
var Almenni músíkskólinn undir
stjórn Karls Jónatanssonar til húsa.
Stofnfélagar voru 20 og var fyrsti for-
maður kjörinn Bjarni Marteinsson.
Aðrir í stjórn voru kjörnir Karl Jón-
atansson, Guðmundur Guðmundsson,
Guðmar Hauksson og Elsa Kristjáns-
dóttir. Rósa Jónsdóttir var fundarrit-
Friðjón Hallgrímsson tók saman.
ari. Heiti félagsins var ákveðið Félag
áhugamanna um harmoníkutónlist.
Hlutverk þess var að stuðla að fram-
gangi harmonikunnar um allt land,
safna nótum og plötum til varðveislu
fyrir félagsmenn. Einnig að auka
skilning yfirvalda menntamála gagn-
vart harmoníkukennslu í skólum
landsins.
Fyrsti stjórnarfundur félagsins fór
fram á Öldugötu 9, að heimili nýkjör-
ins formanns Bjarna Marteinssonar.
Það fór ekki milli mála, að hugmyndir
um starfsemina voru fjölmargar og
smám saman var gengið í að gera þær
að veruleika.
Það var snemma ljóst, að ef félagið
ætti að ná athygli almennings varð að
efna til skemmtanahalds í einhverri
mynd. Það leið heldur ekki á löngu þar
til fyrsti skemmtifundur félagsins var
haldinn. Hann fór fram í risi Edduhús-
ins við Lindargötu og dró að fjöl-
menni.
Það var heldur ekki langt að bíða
fyrsta dansleiksins. Félag áhugamanna
um harmoníkutónlist hélt dansleik í
Rafveituheimilinu við Elliðaár 2. mars
1978. Þá voru félagar orðnir sextíu. I
lok mars var svo haldinn kynningar-
fundur í Nýja kökuhúsinu við Austur-
völl og komu þar margir félagar fram.
Má þar nefna Garðar Olgeirsson, Sig-
urð Alfonsson, Eyþór Guðmundsson
auk Eiríks Asgeirssonar sem lék á tvö-
falda harmoníku af kostulegri list.
Kynningarfundurinn tókst ágætlega
og fékk hann góða umfjöllun í blöðum
enda fjölgaði nú verulega í félaginu.
Þetta varð ekki síst til að vekja áhuga
víða um land, á því að stofna samskon-
ar félög. Þingeyingar riðu á vaðið tæp-
um átta mánuðum á eftir Reykvíking-
um og Vestlendingar stofnuðu sitt fé-
lag í aprfl 1979.
Fyrsti aðalfundur Félags áhuga-
manna um harmonikuleik var svo
haldinn í Edduhúsinu vorið 1978. Nafn
félagsins hafði vafist fyrir mönnum, en
þegar Rútur Hannesson harmoníku-
leikari stakk uppá Félag harm-
oníkuunenda, var lausnin fundin og
hið nýja nafn samþykkt með miklum
meirihluta atkvæða. Það má hiklaust
fullyrða, að allt þetta brambolt varð til
þess, að harmoníkuþættir í útvarpi
hófust 1979 í umsjón þeirra Bjarna
Marteinssonar, Sigurðar Alfonssonar
og Högna Jónssonar. Síðar bættust
þeir Jóhann Sigurðarson og Einar
Guðmundsson á Akureyri í hópinn.
Harmoníkuþættir voru á dagsskrá
Ríkisútvarpsins til 1987, en hafa að-
eins verið með höppum og glöppum
síðan.
Maður er manns gaman
Eitt af því sem snemma kom í ljós, var
áhugi á að kynnast öðrum félögum.
Mörgum eru minnistæðar heimsóknir til
Vestlendinga, Rangæinga, Selfyssinga,
Dalamanna og síðast til Hornfirðinga. Þá
má einnig minnast heimsóknar til
Hvammstanga í samvinnu við tónlistar-
félag staðarins. Sumarið 1986 tók hljóm-
sveit á vegum félagsins jafnvel þátt í
15