Harmoníkan - 01.02.1998, Blaðsíða 12

Halldórsstaðatríóið
í nokkur ár spilaði ég með þremur
börnum mínum þeim Sigríði og Emilíu
Jónu sem léku bæði á harmoníku ásamt
mér, svo lék Páll stundum á trommur
með okkur. Við nefndum okkur Halldórs-
staðatríóið og urðum allþekkt á sínum
tíma. Þetta var mjög ánægjulegt tímabil.
Lífið og tilveran
í lok viðtalsins færðist spjall okkar
Fikka yfir á heimspekilegra svið og við
ræddum hvort hann væri sáttur við lífs-
dans sinn eins og hann hafði komið fyrir
fram að því. Það gleður þann er þetta rit-
ar að geta leyft lesendum Harmoníkunnar
að upplifa þær samræður þar sem lífssýn
Fikka var fögur og björt svo stuttu áður
en hann dró andann í hinsta sinn.
Ef mér byðist að lifa lífinu upp aftur
mundi ég glaður vilja gera það sagði
Friðrik, ég á svo fallegar minningar. Líf-
ið er fagurt ef maður á góða vini og að-
standendur. Allir hafa verið mér góðir og
ég hafi ekki yfir neinu að kvarta. Engan
mann veit ég sem ég vildi óska inn á elli-
heimili enda stakk ég af þaðan sjálfur. Sá
eini sem sloppið hefur lifandi frá elli-
heimili segi ég. Nú hef ég hins vegar
keypt mér íbúð á Húsavík og uni þar
glaður við mitt í sátt við allt og alla.
Að lokum spurði ég Fikka hvort hann
teldi harmoníkuna á réttri braut meðal
þjóðarinnar. Hann svaraði: Harmoníkan
er vaxandi í áliti meðal þjóðarinnar. Hún
var vinsælasta hljóðfærið og er fullkomn-
asta hljóðfæri sem hægt er að nota undir
dansi.
Það er orðið áliðið dags og við
hrokknir upp úr formlegu viðtali og farn-
ir að tala um heima og geima. Þessi
kveðjustund var okkar síðasta kveðja.
Það var gaman að tala við Fikka þar sem
hann var lifandi í frásögnum, gefandi
einstaklingur, minnisgóður og ákaflega
notalegur í viðmóti. Eg var gagntekinn af
virðingu eftir þessa stund, sat hugsi um
þennan mann sem hafði glatt svo marga í
gegnum árin með harmoníkunni. Hann
hafði líka kvatt hinstu kveðju með trega-
hljómi orgelsins á sorgarstundum sveit-
unga sinna.
Friðrik lést á Sjúkrahúsi Þingeyinga
annan nóvember síðastliðinn. Hann var
jarðsunginn frá Einarsstaðakirkju í
Reykjadal áttunda nóvember. Unnur Sig-
urðardóttir kona Friðriks lést 19. septem-
ber 1994. Fyrir nokkrum árum var Frið-
rik gerður að heiðursfélaga Harmoníku-
félags Þingeyinga. Á landsmóti Sam-
bands Islenskra Harmoníkuunnenda á
Laugum í Reykjadal 1990 var hann heið-
ursgestur landsmótsins. Þá voru lög Frið-
riks kynnt á skemmtifundi F.H.U.R. þann
annan mars 1997 á kynningu íslenskra
dans- og dægurlagahöfunda hjá félaginu.
Friðrik var sæmdur riddarakrossi
hinnar íslensku fálkaorðu 17.júní 1988 af
forseta Islands Vigdísi Finnbogadóttur
fyrir mikil störf að tónlistarmálum.
Lögin hans Friðriks munu lifa um
ókomin ár ásamt minningu um sérstæð-
an persónuleika sem var margbrotinn
listamaður.
Hilmar Hjartarsson.
Til þín
Lag: Friðrik Jónsson Texti: Guðm. Halldórsson
Manstu þegar ung við undum saman Örlaganna þræði enginn skilur
oft þá lágu sporin heim til þín. órafjarri liggur vegur þinn.
Stefnumót, og forna ástarelda f brjósti mínu ber ég sáran söknuð
ennþá geymir hjartað, vina mín. þín saknar líka Reykjadalurinn.
í dalnum þar sem áin áfram liðast Ég hugsa um þig og stilli mína strengi
við unaðslegan nið, þú gekkst við er stjörnublik í kvöldhúminu minna á
hliðinaá mér augun þín.
Á bakkanum svo féllumst við í faðma Texta þann og tónsmíð sem þú heyrir
ég fyrsta kossinn hlaut af vörum þér ég tileinkaði þér, ó ástin mín.
12