Harmoníkan - 01.05.1999, Qupperneq 17

ÍSLENSKT MÁL
Blaðið Harmonikan hefur ekki al-
veg verið laust við að íja nokkuð að
íslenskri málvernd. Mig langar að
ítreka áhyggjur mínar vegna ís-
lensku kveðjunnar sem virðist
komin út í eitt alsherjar (hæ og
bæ) í öllum aldurshópum. Nú þykir
sjálfsagt að kveðjast og heilsast á
þennan ömurlega hátt. Þjónustu-
stofnanir, hin og þessi fyrirtæki og
hinn almenni borgari nota tæpast
annað í kveðjuskyni. Ég vil alls ekki
trúa að hægt sé að flokka þetta
undir eðlilega málþróun, ef aðeins
þetta eina tilfelli er tekið fyrir. Að
heilsast og kveðjast er notað allan
liðlangan daginn, málvillan verður
því mjög áberandi. Þessu og fleira
þarf að hefja máls á opinberlega
fyrr en seinna. Er stolt almennings
á íslenskri tungu ekki meira í raun,
eða hvað er að? Leggjumst á eitt
með að fegra mál okkar, og hreinsa
þessi og önnur óhreinindi burt úr
tungumálinu.
H.H.
RÖNG
TILNEFNING
Rangfærslur geta verið mjög
kvimleiðar eins og fram kom í
fréttatilkynningu Harmonikufélags
Reykjavíkur í Morgunblaðinu fyrir
Hátíð harmonikunnar fyrsta maí.
Þar segir t.a.m. Matthías Kormáks-
son nýbakaður íslandsmeistari í
harmonikuleik kemur fram. Þarna
er greinilegta átt við verðlaunahafa
efsta flokks í nýafstaðinni hæfi-
leikakeppni F.H.U.R, þó ekki sé þar
minnst á það einu orði. Félagið
stóð fyrir hæfileikakeppni, ekki ís-
landmeistarakeppni eins og vand-
lega var tíundað. Sem kunnugt er,
var enginn kosinn þar íslands-
meistari í harmonikuleik.
H.H.
NÆSTA HAUST-
RÁÐSTEFNA
S.Í.H.U.
Haustráðstefna sambandsins
eða aðalfundur ef sú breyting verð-
ur á orðin eftir Landsmótið á Siglu-
firði að ráðstefnunni verði breytt í
aðalfund, fer fram á vegum Harm-
onikufélags Skagafjarðar og Húna-
vatnssýslna að Varmahlíð í Skaga-
firði 24.-26. september 1999. í
tengslum við ráðstefnuna verður
haldinn stórdansleikur í Miðgarði.
Gisting og fleira því tengt er í Hótel
Varmahlíð og að Löngumýri. Nánar
tilkynnt síðar.
G.Á.
TIL FÆREYJA
Harmonikufélag Reykjavíkur fór
með Norrænu í heimsókn til Fær-
eyja 19. maí síðastliðinn. Heim-
sóknin stóð í eina viku. Ferðast var
um eyjarnar meðai færeyskra
harmonikufélaga, haldnir tónleikar
og lífsins notið í góðra vina hópi.
Um 30 harmonikuleikarar frá
H.R. tóku þátt í ferðinni.
H.H.
SÉRHANNAÐ
TÓNLISTARHÚS
Fyrsta sérhannaða tónlistarhús-
ið í landinu var formlega tekið í
notkun annan janúar í vetur. Hér er
átt við Tónlistarhús Kópavogs.
Húsið tekur 300 manns í sæti.
Menn eru á einu máli um að hljóm-
burður sé eins og best verður á
kosið, ásamt að bygging hússins
marki tímamót í tónlistarlífi lands-
ins. Hvenær skyldu fyrstu harmon-
ikutónleikarnir fara þar fram? Hver
upplifir þá sögufrægu stund að
verða fyrstur í þeim efnum. Von-
andi gerist það nú þegar í ár.
H.H.
TATU AF
LANDI BROTT
Einhver almesta lyftistöng fyrir
íslenskt harmonikulíf undanfarin ár
er án nokkurs vafa hingaðkoma
finnska harmonikuleikarans Tatu
Kantoma, án þess þó, að verið sé
að gera lítið úr nokkrum öðrum. Ég
segi að hann hafi lyft harmoniku-
tónlist hér á hærra stig (en fyrir
var) með sínum fágaða harmoniku-
leik, þar sem hann hefur komið
fram, sem einleikari eða með
hljómsveitinni Rússíbönum og víð-
ar. Hann hefur og kynnt harmonik-
una í grunnskólum, leikið inn á
geisladiska og síðast en ekki síst
sinnt kennslu í harmonikuleik. Þá
er ónefnt starf hans í íslensku
menningar og tónlistarlífi á fjölum
leikhúsa og við önnur tækifæri vítt
um borg og bæ. Einnig er óhætt að
segja að hann hafi opnað huga
manna fyrir harmonikunni hérlend-
is er ekki hafa unað við hennar
tóna, né tæpast talið hana meðal
hljóðfæra.
Tónlistargagnrýnendur hafa lof-
að þennan mann og eru á sam-
mála, um að honum beri titillinn
harmonikusnillingur. Tatu sem nú
hverfur af landi brott í júní, tii dval-
ar erlendis um óákveðinn tíma fer
fyrst til Finnlands, verður m.a.
gestur í sjötugs afmæli fyrrum
kennara síns Veikko Ahvenainen.
Svo fer hann til Þýskalands að taka
inntökupróf í tónlistarháskóla og
hyggur þar á frekara nám í harm-
onikuleik.
Mikil eftirsjá er af slíkum manni
sem Tatu úr ísiensku harmoniku og
tónlistarlífi, en við verðum að von-
ast til að hann fái ólæknandi heim-
þrá til íslands á ný. Nú þarf að
bregðast við og taka á málinu, til
bjargar þeim nemendum Tatu sem
sitja eftir með sárt ennið.
H.H.
17