Fréttir - Eyjafréttir - 22.05.2008, Blaðsíða 17

:r
Fréttir / Fimmtudagur 22. maí 2008
17
NÝLIÐAFERÐ á Suðurlandi þar sem Gáfumannafélagið var í aðalhlutverki.
Á flugslysaæfingunni sem fram fór í Eyjum fyrr í vor.
Björgunarfélagið var áberandi á æfingunni.
Landtaka í Surtsey þegar farið var með vísindamenn í eyna fyrir nokkrum árum
er jákvætt og það eru gömul san-
nindi og ný að þar sem konur eru,
þar vilja karlar vera og svo öfugt.
Allt í sjálfboðavinnu
Vegur Björgunarfélagsins hefur
vaxið mjög á undanförnum árum
og Adolf segir að eignir þess séu
verulegar. „Við eigum 67% í Faxa-
stíg 38 á móti Skátafélaginu Faxa
og þar eru höfuðstöðvar okkar. Svo
eigum við Sjóbúðina vestan við
Kaffi Kró og þar er aðsetur fyrir
allt sem viðkemur sjónum og björg-
unarskipi félagsins, Þór, sem hing-
að kom árið 1993. Þá á félagið
fjóra bfla og kerrur, þ.á.m. rústa-
björgunarkerru með öllum búnaði,
búnað fyrir kafara, bæði pressu og
kúta, búnað fyrir leitarskipulag
neðansjávar og gúmmítuðru af
Zodiac gerð. Þá á félagið einnig
gríðarlegt magn af fyrstuhjálpar
búnaði, sig- og klifurbúnað auk
þess að vera mjög vel sett með
fjarskiptabúnað." Adolf telur að
þessar eignir séu milljónatuga virði.
Adolf segir að aðalannatíminn hjá
félaginu sé að parti til yfir sumarið,
þegar fyrstu lægðimar koma á
haustin og svo yfir vetrartímann.
„Yfirleitt er vorið rólegasti tíminn
hjá okkur," segir hann. „En svo er
þetta misjafnt eftir árum og mér
sýnist eins og mynstrið sé það að á
fjögurra ára fresti komi eitt ár sem
er mun meira að gera en alla jafna.
Síðasta starfsár, 2007 til 2008, var
eitt af þeim. Frá 11. maí í fyrra og
fram til 28. febrúar í ár voru átján
atriði bókfærð á landi og fjögur á
sjó. Alls voru 65 skráðar hreyf-
ingar á þessu tímabili hjá björg-
unarskipinu Þór, ýmist aðstoð eða
æfingar,“ segir Adolf og bætir við
að algengustu útköllin séu vegna
óveðursaðstoðar hvers konar en hin
síðari ár hafi t.d. aukist talsvert að
sækja hafi þurft slasaða einstak-
linga í úteyjar.
Og þessi rekstur kostar sitt. Adolf
segir að rekstrarkostnaður félagsins
sé milli tíu og tólf milljónir á ári.
„Við fjármögnum reksturinn með
neyðarvörusölu í skip og báta, flug-
eldasölu í desember og ýmsum
smærri verkefnum. Þá fáum við
framlag frá Landsbjörgu auk þess
sem Vestmannaeyjabær veitir okkur
árlegt framlag. Við höfum náð að
fjármagna reksturinn með þessum
tekjum en við förum líka mjög
sparlega með fé, veltum hverri
krónu fyrir okkur áður en henni er
eytt og það liggur blátt bann við
því að fara fram úr fjárhagsáætlun."
Sjálfsagt hafa ýmsir velt þvf fyrir
sér hvort björgunarsveitarmenn séu
á launum þegar þeir eru kallaðir út
og Adolf tekur skýrt fram að svo sé
ekki. „Þetta er allt sjálfboðavinna.
Aftur á móti leyfa velviljaðir at-
vinnurekendur mönnum oft að
halda sínum launum ef þeir eru í
verkefnum fyrir félagið. En félagið
Myndir úr starfinu.
sjálft greiðir ekkert fyrir slíkt.
Menn kaupa meira að segja sinn
útbúnað sjálfir, galla og annað sem
þarf en heildarsamtökin sjá reyndar
um að niðurgreiða það. Og tæki og
tól, sem þarf að nota, sér félagið
um að útvega."
Þegar kalla þarf út mannskap,
segir Adolf að þeir komi sem það
geta. „Við boðum félaga gegnum
kerfið okkar og hver einstaklingur
vegur það og metur hvort hann
kemst eða ekki. Þetta er ekki
vaktakerfi í eiginlegri merkingu en
við reynum alltaf að hafa einn eða
tvo skipstjórnarmenn klára ef þarf
að sinna verkefnum á bátnum. I
vetur voru milli tólf og tuttugu
manns sem mættu í þau verkefni
sem þurfti að sinna og sá fjöldi er
alveg ásættanlegur. Það fer allt
eftir því hversu alvarlegt verkefnið
er, hve margir þurfa að mæta og við
getum náð í 25 til 30 manns á
tiltölulega stuttum tíma.“
Að bera ábyrgð á sjálfum
sér
Adolf segir að það sem sér þyki
bera hvað hæst í starfi félagsins í
dag, sé nýliða- og unglingastarfið.
„Við erum með eitthvað yfir 30
krakka sem hafa verið í starfi hjá
okkur frá því í haust og það er
virkilega gaman að sjá krakka sem
blómstra í þessu, sjá hæfileikana
koma fram hjá þeim. Það eru
ákveðnar reglur sem gilda í þjálf-
uninni, eins og t.d. það að mæta á
réttum tíma á æfingu. Sá sem ekki
mætir á réttum tíma, hann er ein-
faldlega ekki með. Og krakkamir
eru mjög fljótir að læra að fara eftir
þessum reglum. Annað sem gildir,
er það að við látum krakkana sjálfa
bera ábyrgð á sér. Ef einhver t.d.
mætir ekki í galla og það er rign-
ing, þá bara blotnar hann og það er
hans mál. Svo er lögð rík áhersla á
það eftir æfingar að verkinu er ekki
lokið fyrr en allir eru búnir að
ganga frá eftir sig. Eg held að við
séum að þroska fólk í þessu starfi
og skila betri einstaklingum út í
lífið. Þetta er nánast sama pró-
gramm og er í skátahreyfmgunni og
það hefur sannað gildi sitt. Þessi
mikla aðsókn ungs fólks að félag-
inu sýnir lfka að krökkunum finnst
gaman að takast á við spennandi
verkefni, þetta er „inn“ í dag, eins
og stundum er sagt.“
Samskipti við önnur félög eru lfka
ríkur þáttur í starfi félagsins. Adolf
segir að reglulega sé farið í ferðir
upp á land til að heimsækja önnur
félög og einnig komi krakkar frá
öðrum félögum hingað í heimsókn.
„Það er mjög skemmtilegt. Við
höfum t.d. farið til Keflavikur og
Selfoss. Krakkar frá Borgamesi,
Kefiavík og Selfossi hafa komið í
heimsókn til Eyja. Það er mjög
gaman að kynnast því sem aðrir eru
að gera, bera sig saman við þá og
kynnast nýju fólki. Svo lendum við
Ifka í því að fólk flytur búferlum
héðan, bæði fyrir fullt og allt eða til
náms. Auðvitað er slæmt að missa
gott fólk en margir þeirra sem
héðan hafa farið, hafa haldið áfram
með öðrum félögum og eru leið-
andi í starfi þar. Það finnst mér
ánægjulegt."
Adolf segir að á síðustu árum hafi
verið reynt að laga félagsskapinn
að starfinu á ýmsan hátt. „T.d. er
það næsta fastur liður að stór hópur
af félagsmönnum hittist í kaffi á
miðvikudagsmorgnum til skrafs og
ráðagerða. Það eru milli tólf og
tuttugu manns sem alltaf mæta og
þessir kaffitímar eru alveg ígildi
félagsfundar. Það er léttleiki yfir
starfi félagsins og þannig á það líka
að vera,“ segir Adolf.
En skyldi ekki vera þreytandi að
vera í félagsskap þar sem menn
þurfa nánast alltaf að vera viðbúnir,
sama hvenær er sólarhringsins?
„Jú, það er ekki hægt að neita því,
maður veit vel af þessu og stundum
hefur maður verið virkilega þreytt-
ur. En þau skipti, þegar gengur vel,
fá mann til að gleyma öllum
hinum,“ sagði Adolf Þórsson að
lokum.
Innsiglingamerki sett upp á Ystakletti. Aðstoð í óveðri og iokst viðbúnaður þegar þakið fauk af Miðstöðinni.