Skessuhorn - 28.11.2007, Qupperneq 42

34 MIÐVIKUDAGUR 28. NÓVEMBER
Það tóku marg ir Borg firð ing ar
and köf fyr ir réttu ári, nán ar til tek ið
26. nóv em ber þeg ar frétt ist að Ás­
geir Sæ munds son raf virki og sjúkra­
flutn inga mað ur með meiru hefði
slasast við Svigna skarð í Borg ar­
firði. Hann hafði á samt fé laga sín­
um ver ið að æfa sig með dreka þeg­
ar mál in tóku aðra stefnu en stefnt
var að. Ás geir lenti á frost hörð­
um skurð bakka með þeim af leið­
ing um að mörg rif brein brotn uðu,
nýra varð ó nýtt og ó sæð in rofn aði.
Einnig stakk brot ið rif gat á ristil­
inn sem ekki kom þó í ljós fyrr en
síð ar, en olli ó mæld um vand ræð um.
Bar átt an til að ná fullri heilsu hef­
ur stað ið í eitt ár og oft stóð tæpt.
Þeg ar ver ið var að út skýra fyr ir litl­
um frænd um, sem Ás geir hef ur
alið upp í því að hann sé upp á halds
frændi þeirra, að hann væri mik ið
veik ur urðu þeir hugsi. Hins veg ar
þeg ar mál in tóku að snú ast til betri
veg ar sögðu þeir stuttu að nú hefði
Ás geir frændi end ur fæðst. Því er
ver ið að halda upp á eins árs af mæli
hans um þess ar mund ir. Ás geir er
nú sem stend ur að taka fram halds­
nám skeið fyr ir sjúkra flutn inga­
menn. Hann sagð ist hafa sagt lækn­
un um fyr ir löngu að hann yrði að
vera bú inn í öllu 1. nóv em ber því
þá færi hann á nám skeið ið.
Þótt blaða mað ur hefði fylgst
með bata hans og fram för um var
undr un in mik il er fund um bar sam­
an. Létt ur og kát ur, sem endranær,
býð ur Ás geir upp á kaffi. Ekki var
að sjá að þar færi mað ur sem í hart­
nær ár barð ist fyr ir lífi sínu og í
fram haldi af því að ná fyrri heilsu.
Hann horf ir beint í aug un á blaða­
manni með sitt vana lega bros á vör­
um. Víkj um sög unni til hins ör­
laga ríka dags, 26. nóv em ber 2006,
þeg ar til kynn ing barst til Neyð ar­
lín unn ar um slys við Svigna skarð.
Ás geir er þarna til að
hjálpa okk ur
„Við vor um að leika okk ur fé­
lag arn ir Björn Ósk ar Ein ar son vin­
ur minn og ég með segl eða dreka
upp við Svigna skarð, sem ég er
reynd ar ekki bú inn að prófa aft ur,
en er á kveð inn í að gera. Eitt hvað
fór úr skeið is svo ég lenti á frosn um
skruð bakka, held ur harka lega. Sem
ég lá þarna á grúfu spurði Björn
hvort ekki væri allt í lagi með mig.
Ég hélt nú það, skyrpti út úr mér
ein hverju af blóði og sagð ist bara
að eins þurfa að jafna mig. Hins
veg ar þeg ar mér fór að verða þungt
um and ar drátt inn sagðist hann ætla
að hringja í Neyð ar lín una, sem
ég sam þykkti með sem ingi. Af því
að sím inn hans var dauð ur þurfti
hann að nota minn sem ég geymdi í
brjóst vas an um. Þeg ar Björn Ósk ar
seilist þar inn und ir finn ur hann að
bring an er eitt hvað tölu vert öðru­
vísi en átti að vera, enda allt þar í
mauki. En sag an er ekki alltaf eins
á á fanga stað og á upp hafts punkti
því þeg ar út kall ið kem ur til Lindu
lækn is var þetta orð ið fall hlíf ar­
slys. Þau voru að ræða það á leið­
inni, lækn ir inn og sjúkra flutn inga­
mað ur inn að kalla út fleiri sjúkra­
flutn inga menn en sáu að þetta yrði
allt í lagi því Ás geir væri á staðn­
um. Þeim brá ó neyt an lega þeg ar
þau sáu hvers kyns var og ó sjálfrátt
tók fé lagi minn sem ók sjúkra bíln­
um eitt skref aft ur á bak þeg ar þeir
sáu mig þarna liggj andi.“
Grun aði að um
ó sæð arrof væri að ræða
„Eft ir á er margt spaugi legt við
þetta allt sam an,“ held ur Ás geir
á fram. „Þyrl an var upp tek in suð­
ur á Höfn svo ekki var hægt að
nota hana en búið að kalla út fleiri
sjúkra flutn inga menn því eins og ég
sagði þá var talið að þetta væri fall­
hlíf ar slys til að byrja með. Mér hef­
ur ver ið sagt það síð ar að lík lega
hafi lækn inn grun að að um ó sæð­
ar rof væri að ræða því hún leyfði
ekki að ekið yrði hratt eða ó gæti­
lega með mig. Með því hef ur hún
að lík ind um bjarg að lífi mínu. Ég
var hins veg ar með með vit und eitt­
hvað af leið inni og var alltaf að
spyrja hana hvað hún væri búin að
gefa mér. Það er svona að vinna
við þetta. Hins veg ar man ég ekk­
ert eft ir lækn in um sem kom yfir til
okk ar úr neyð ar bíln um á leið inni.
En í mín um huga var þetta aldrei
neitt al var legt og ekk ert til að gera
veð ur út af. Þeg ar ég kom á neyð­
ar mót tök una var vin ur minn einn
þar stadd ur og spurði hvað ég hefði
eig in lega ver ið að gera. Ég svar­
aði stutt og laggott að ég hefði ver­
ið að leika mér. Síð an man ég lít­
ið meira.“
Um turn aði öll um
fræð um
Blaða mað ur hef ur ekki heyrt um
að marg ir hafi lif að af mik ið rof á
ósæð þeg ar þarf að flytja sjúk ling
svona langa leið, enda við ur kenn ir
Ás geir að slys ið hafi um turn að öll­
um hans fræð um.
„Við skoð un kom svo í ljós að
fimm rif bein voru brot in og við­
bein ið. Lung un voru sam fall in,
vinstra lunga í kássu, vinstra nýrað
ó nýtt, illa gekk að láta hitt starfa og
2/3 ó sæð ar rof. Þetta um turn aði öll­
um mín um fræð um því mér hef ur
ver ið kennt að ó sæð ar rof af þess­
ari stærð argráðu sé vart hægt að lifa
af, enda blóð miss ir inn mik ill. Síð ar
sagði Þór ar inn lækn ir mér að gam­
an hefði ver ið að sauma æð ina mína
sam an, hún væri úr svo góðu efni.
Ég man ekk ert eft ir mér fyrst eft ir
að gerð ina, var bara hald ið sof andi.
30. nóv em ber var byrj að að reyna
að vekja mig. Tveim ur dög um fyrr
var ég þó bú inn að sýna merki um
að ég vissi að ver ið væri að tala við
mig þeg ar svefn inn var að eins los­
að ur. Mér skilist að ég hafi ekki al­
veg ver ið sátt ur við þetta slöngu­
dót sem ég var í og önd un ar vél in
fór í taug arn ar á mér. Ég vildi fyr ir
hvern mun losna við þetta og sýndi
til burði til þess að rífa allt úr mér.
Það var síð an 1. des em ber sem ég
fór úr önd un ar vél inni í fyrsta sinn.
Það var gífur lega gott.“
Hér er kald ur fót ur
„Þeg ar Alma gjöræslu lækn ir
kem ur að líta eft ir mér, ann an des­
em ber sem oft ar, tek ur hún um fæt­
urna og seg ir afar höstug: „Hér er
kald ur fót ur.“ Fyr ir þá sem ekki
þekkja merk ir það yf ir leitt að blóð­
tappi hafi mynd ast og blóð flæði sé
því ó eðli legt. Ég varð al veg skít­
hrædd ur um að fót ur inn yrði tek­
inn af og tók af lækn in um lof orð
um að gera það ekki. Það fyrsta
sem mér datt nefni lega í hug var að
nú gæti ég aldrei far ið í staura skó.
Eft ir á að hyggja fannst mér þetta
mik ið bata merki. Þarna var greini­
lega mesti ótt inn far inn úr því að
ég var far inn að hugsa um vinn­
una. En þessi upp á koma olli heil­
miklu til standi. Það þurfti að flytja
mig yfir í Foss vog því ekki eru til
æða mynda vél ar á Land spít al an um
við Hring braut, þar sem ég lá. Ég
var í önd un ar vél sem ekki var tengd
við raf hlöðu svo mik ill höf uð verk­
ur var hvern ig ætti að koma mér
á milli. Einn sjúkra flutn inga mað­
ur inn sagði að eina ráð ið væri að
metta mig upp af súr efni og koma
mér síð an í snar hasti út í neyð ar bíl­
inn. Þar væri vél sem væri hægt að
setja mig í sam band við. Lækn arn ir
og hjúkr un ar fólk ið vildi ekki hlusta
á hann svo ég reif af mér grímuna
og sagði við þau: Hlust ið á mann­
inn, hann veit al veg hvað hann er
að segja. Og þetta var gert. Mér
skilst reynd ar að ég hafi vald ið tölu­
verð um usla í um ferð inni í höf uð­
borg inni. Lög regl an fór og stopp­
aði öll ljós, þannig að neyð ar bíll­
inn hefði greið an að gang. Þeg ar
allt var til bú ið var lát ið vita og við
drif um okk ur af stað. Þeg ar í Foss­
vog inn var kom ið reynd ist tapp inn
hins veg ar vera horf inn. Ég var því
send ur til baka því ég vildi frek ar
vera á Hring braut inni. Hins veg ar
fékk ég ann an blóð tappa nokkrum
dög um síð ar og það var ekk ert plat.
Þær að gerð ir tók ust vel en ég þurfti
að dúsa í Foss vog in um í tölu verð­
an tíma af því að upp kom spít ala­
sýk ing og ég mátti ekki fara til baka
fyrr en hún var geng in yfir. Að­
gerð irn ar vegna blóð tapp anna tók­
ust hins veg ar vel þótt að ég geti
ekki hreyft tærn ar á hægri löpp en
það er nú ekk ert.“
Á byrjunarret
„Ég var samt alltaf með hita og
ekki nógu frísk ur þrátt fyr ir að
búið væri að hreinsa út blóð tapp­
ana. Nýrað mitt vildi held ur ekki
starfa svo nauð syn legt var að ná
sýni úr því. Það hafði hins veg­
ar geng ið erf ið lega því að inn vort­
is voru svo mikl ar bólg ur. Þeg ar var
lag, kom þvag færa lækn ir inn og tók
sýni. Það reynd ist fullt af greftri. Á
sneið mynd kom í ljós sýk ing í kvið.
Brot ið rif hafði stung ist í ristil inn
og alltaf lek ið út úr hon um efni sem
eiga að fara ann að. Mik ill ar að gerð­
ar var þörf út af þessu og í leið inni
var á kveð ið að opna brjót holið og
hreinsa út storkn að blóð og þess
hátt ar. En fyr ir vik ið fékk ég að
fara aft ur upp á Hring braut, sem
mér þótt ekki verra. Ég átti lengst í
því að vinna úr af leið ing um sýk ing­
anna. Lækn ir inn sem lag aði ristil­
inn sagð ist hafa vilja gera nokk­
uð sem væri gott fyr ir mig og það
tókst. Ég missti nokkurn bút af ristl­
in um sem var ó nýt ur og fékk þarna
stom a poka sem átti eft ir að fylgja
mér um stund. Þeg ar sá dag ur kom
svo loks ins aft ur að all ar slöng urn ar
voru tekn ar, sem höfðu pirrað mig
ó end an lega, benti ég lækn in um að
tala við mig. Þar sem radd bönd­
in voru hálf löm uð eft ir slöng urn­
ar gat ég ein ung is hvísl að og sagði
við hann: Ég elska þig. Lækn ir inn
hafði á orði að hann roðn aði bara
eins og smá stelpa við svona ást ar­
játn ing ar.“
Ás geir bros ir við þessa end ur­
minn ingu og seg ir jafn framt að
áður en gat ið á ristl in um upp götv­
að ist hafi ver ið búið að á kveða að
hann færi á Grens ás deild til þjálf­
un ar. Ekk ert hafi orð ið af því. „Ég
var svo reið ur yfir því að ég á kvað
að þjálfa mig sjálf ur svo ég þyrfti
ekki að fara á Grens ás en gæti far ið
beint á Reykja lund. Það tókst. Ég
var al veg lamað ur. Ekki beint vegna
slyss ins held ur fékk ég svo kall­
aða gjör gæslu löm un. Það varð að
mata mig og gera allt fyr ir mig til
að byrja með. Fyrst eft ir að ég fékk
eitt hvað í mag ann var það ein ung is
vatn og í afar smá um skömmt um.“
Sam kvæmt dag bók sem móð ir Ás­
geirs hélt hef ur húmor inn ekki ver­
ið langt und an. Hún mátti að eins
gefa hon um á kveð ið mik ið af vatni
en hann vildi endi lega meira. Er
ekki tókst að plata hana með í sam­
særi um vatn ið sagð ist hann bara
ætla að biðja pabba og aðra þá sem
kæmu síð ar í heim sókn. Þeir vissu
ekk ert hversu mik ið hún væri búin
að gefa hon um.
Draum ar eða veru leiki
Það var mik ill gleði dag ur í lífi
Ás geirs og fjöl skyldu hans 22. des­
em ber þeg ar hann var út skrif að­
ur af gjör gæsl unni og í aug um leik­
manns er það með ó lík ind um að
hann hafði ein ung is ver ið tæp an
mán uð þar. En oft var á stand ið tví­
sýnt og fjöl skyld an köll uð sam an
af því að ekki var vit að hvað næstu
klukku tím ar myndu leiða af sér.
„Ég er afar ó van ur að taka lyf
en tók sann ar lega minn skammt af
þeim á spít al an um. Út af öllu þessu
lyfjarugli dreymdi mig furðu lega
drauma og gat oft ekki greint raun­
veru leik ann frá drauma heim in um.
Mig dreymdi sem dæmi að ég væri
gift ur sviss neskri stelpu en skyldi
ekk ert í því af hverju ég var ekki
með hring. Hún átti ríka for eldra
úti í Sviss en ég var ekki al veg sátt ur
við þetta því ég var ekk ert hrif inn
af henni. Ég þorði eig in lega ekki
að spyrja ætt ingj ana um þessa konu
mína og á kvað svo að bíða að eins og
sjá hvort ein hver myndi nefna hana
á nafn. Komst svo að því smátt og
smátt að þetta hlyti að vera draum­
ur,“ seg ir Ás geir sem hef ur greini­
Al heill í dag og þar að auki ást fang inn
Rætt við Ás geir Sæ munds son sem fyr ir réttu ári síð an lenti í al var legu slysi
Ás geir Sæ munds son fyr ir slys ið. Hér er hann á fjöll um þar sem hon um líð ur best.
Þeg ar nýr bíll björg un ar sveit ar inn ar Brák ar var af hent ur um miðj an febr ú ar kom Ás geir
með í sína fyrstu heim sókn í Borg ar nes eft ir slys ið. Það urðu fagn að ar fund ir í Borg ar nesi
og marg ir sem tóku á móti kapp an um og fannst kær vin ur bók staf lega hafa ver ið heimt ur
úr helju.
Í fyrstu fjall göng unni eft ir slysið með ást inni sinni, Berg lindi Gunn ars dótt ur.