Skessuhorn - 28.11.2007, Síða 43

35 MIÐVIKUDAGUR 28. NÓVEMBER
Jólagleði
Lágmúli - Smáratorg - Laugavegur - Smáralind - Spöngin - Garðatorg - Setberg - Keflavík - Grindavík - Selfoss - Laugarás - Borgarnes - Stykkishólmur
Grundarfjörður - Búðardalur - Ísafjörður - Bolungarvík - Patreksfjörður - Sauðárkrókur - Blönduós - Hvammstangi - Skagaströnd - Húsavík - Kópasker
Raufarhöfn - Þórshöfn - Egilsstaðir - Seyðisfjörður - Fáskrúðsfjörður - Höfn - Neskaupstaður - Reyðarfjörður - Eskifjörður
www.lyfja.is - Lifið heil
Jólagjafirnar fást í Lyfju
– glæsilegt úrval, gott verð
lega mik ið gam an af þess ari end ur­
minn ingu. „Ann ar draum ur er mér
minn is stæð ur sem teng ist vini mín­
um hér í Borg ar nesi. Kona hans var
ó frísk og í draumn um mín um átti
hún stelpu, en í raun veru leik an um
strák. Síð ar þeg ar lyfjaruglið fór að
renna af mér þrætti ég við vini mína
um að hann ætti víst stelpu, það
mætti ekki gleyma henni. En auð­
vit að var sú stelpa hvergi til nema í
höfð inu á mér.“
Í fyrsta sinn í hjóla stól
„Það kom að eins bakslag í heils­
una hjá mér milli jóla og nýárs en
síð an gekk bet ur og ég fór í fyrsta
sinn í hjóla stól 7. jan ú ar. Þeg ar
bróð ir minn keyrði mig út á sval ir
og ég gat and að að mér köldu loft­
inu þá hugs aði ég: Nú mun mér
batna. Þetta var un aðs leg til finn ing
að kom ast loks ins úr rúm inu. Þeg ar
ég stóð í fæt urna fyrst tók það gíf­
ur lega á. Ég hefði aldrei trú að því
að það tæki svona skamm an tíma að
verða gjör sam lega þrótt laus. Þetta
vakti mig til um hugs un ar um að
þetta er ekk ert búið þótt búið sé að
lækna, þá er allt hitt eft ir. Ég var í
þokka legu formi en á þess um tíma
punkti var ég búin að missa nærri
þrjá tíu kíló sem mest voru vöðv ar.
Þá þurfti ég að vinna upp aft ur og
styrkja. Verk efn ið var því ærið.
And lega hlið in
„Auð vit að tek ur það á að lenda í
svona hremm ing um og oft var ég
hrædd ur um að mér myndi ekki
takast að sigr ast á þessu verk efni.
Vin ur minn, sem einnig er sjúkra­
flutn inga mað ur, kom til mín og
sagði mér að reyna að líta á þetta
sem verk efni. Nú væri ég að upp lifa
að vera hinu meg in við borð ið. Sú
reynsla myndi ein ung is styrkja mig
í starfi sjúkra flutn inga manns ins.
Ég reyndi að hugsa mál in á þenn an
veg. Að hér væri um að ræða verk­
efni sem þyrfti að ljúka. Þetta hjálp­
aði mér gíf ur lega með and legu hlið­
ina. Eins og fram hef ur kom ið eyði­
lagð ist ann að nýrað al veg í slys inu
og hitt var ekki að starfa eins og það
átti að gera. Ég var bú inn að segja
þeim að ég myndi aldrei koma til
Reykja vík ur oft í viku til þess að
fara í nýrna vél og vildi því ólm ur að
það nýra sem eft ir var færi að starfa,
sem virt ist ekki ætla að ganga upp.
10. jan ú ar er mér minn is stæð ur. Ég
var ó mögu leg ur. Það leit út fyr ir
að fáir myndu koma í heim sókn og
sál ar tetr ið var dap urt. Ég hringdi
meira að segja í mömmu og sagði
henni að koma með kodda og sæng
því ekk ert væri nógu gott sem hér
væri í boði. Þetta var eig in lega fyrsti
dag ur inn sem ég var virki lega langt
niðri. Þá kem ur inn lækn ir og seg ir:
„Ás geir minn ég færi þér gleði frétt­
ir. Nýrað þitt er far ið að starfa.“ Ég
brotn aði hrein lega sam an af gleði.
Nú myndi ég ekki þurfa nýrna vél.
Ó nýta nýrað er þarna enn. Það er
eins og vín ber, ég sá mynd af því.
En þar sem blóð flæði er í gegn um
það telja þeir ó þarft að fjar læga það.
Ég er sem bet ur fer ekki drykkju­
mað ur þannig að þetta eina nýra á
al veg að duga af því að ég er ekki
að gera því líf ið leitt með á fengi eða
öðru slíku.“
Fyrsta ferð in heim
Þeg ar kom að því að af henda nýja
björg un ar sveit ar bíl inn sem Björg­
un ar sveit in Brák var að fá var ekki
við ann að kom andi en að ég kæm­
ist í fyrstu heim sókn ina heim með
hon um. Þetta var um miðj an febr­
ú ar. Spenn ing ur inn hjá mér var
svo mik ill að adrena lín ið fór á fulla
ferð. Ég varð hálf vank að ur í höfð­
inu, sá stjörn ur og sett ist inn í bíl­
inn til að reyna að jafna mig. Bróð­
ir minn spurði hvort ekki væri allt í
lagi og ég sagði hon um að ná í vatn
og mik ið af því. Hann dældi í mig
vatni þang að til að ég fann að nú
væri allt í lagi og ég gæti far ið upp í
Borg ar nes. Fyr ir mig var það nauð­
syn legt að kom ast þetta. Mót t tök­
urn ar í Borg ar nesi voru því lík ar að
ég varð bara hrærð ur. Í minn ing­
unni er þessi dag ur gíf ur lega góð­
ur.“
Hug að að út skrift
„Það gekk ekki al veg nógu vel að
vinna á sýk ing unni en það breytti
ekki því að ég vildi endi lega kom ast
heim. Reykja vík hef ur aldrei ver ið
fyr ir mig. Þeir vor kenndu mér svo
á sjúkra hús inu að það var á kveð­
ið að sleppa mér upp í Borg ar nes.
Enda var ég bú inn að segja þeim að
mér myndi aldrei batna í Reykja vík.
Það var því samið við heilsu gæsl una
í Borg ar nesi að ég fengi sýkla lyf in
þrisvar á dag. Það hjálp uð ust all ir
að því að koma mér heim. Fyrsta
mars út skrif að ist ég af sjúkra hús­
inu og átti svo að fara á Reykja lund
1. apr íl sem stóðst. Þeg ar ég var að
pakka á spít al an um kom samt sú
spurn ing í hug ann hvort ég væri til­
bú inn að takast á við líf ið þarna úti.
Hvort ég væri til bú inn að sleppa
ör ygg inu og vernd inni sem væri
inn an veggja sjúkra húss ins. Ég fann
það fljótt að sá gjörn ing ur að fara á
fæt ur, eins og mað ur ger ir heima,
hjálp ar mjög mik ið. Það er eng in
löng un til að fara á fæt ur þeg ar leg­
ið er á spít ala.“
Ást in á Reykja lundi
„ Fyrsta apr íl fór ég síð an á
Reykja lund eins og efni stóðu til.
Ég var á kveð inn í því að gista þar
ekki, held ur fá að vera hjá mömmu.
Var fyr ir fram al veg á kveð inn í því
að mér myndi leið ast þarna inni.
Lækn ir inn sem tók á móti mér vildi
endi lega að ég byrj aði á því að búa
þarna með an ég væri að koma mér
inn í allt sem væri í gangi. Það fór
hins veg ar svo að ég var aldrei hjá
mömmu. Mér lík aði svo vel að vera
þarna. Ég fór upp í Borg ar nes um
helg ar og kom meira að segja aft­
ur á Reykja lund seinni part inn á
sunnu dög um til að und ir búa mig
og slappa að eins af. Á þess um tíma
var ég enn með stóma pok ann út
af ristl in um, þau mál átti eft ir að
klára. En kannski fann ég til gang­
inn með slys inu á Reykja lundi því
þar kynnt ist ég ynd is legri konu sem
heit ir Berg lind Gunn ars dótt ir og
er hjúk run ar kona. Hún er kærast an
mín í dag. Segja má að ég hafi far ið
lengri leið ina til að finna mér kær­
ustu.“ Ás geir seg ist hik laust mæla
með Reykja lundi sem með ferð ar­
stað þótt hann bú ist ekki við að það
sé dag leg ur við burð ur að fólk finni
ást ina sína þar þá sé starfs fólk ið frá­
bært og sann ar lega starfi sínu vax ið.
Ás geir út skrif að ist af Reykja lundi á
föstu degi um miðj an maí, mætti í
vinn una á mánu degi og byrj aði síð­
an á fullu 1. júní. Hon um fannst
eng in á stæða til að bíða með það
leng ur, þetta var orð ið á gætt. Seg ir
að það hafi lækn að sig að kom ast út
og í dag lega rútínu.
Eng an fólks bíl takk!
Ás geir á tvo bíla. Ann ar er venju­
leg ur fólks bíll sem stend ur inni í
bíl skúr en hinn er jeppi sem ým­
Ás geir Sæ munds son í dag eins og ekk ert hafi kom ið fyr ir, al heill og ást fang inn.
ist er með 38“ eða 44“ dekkj um.
Ekki kom til mála að nota fólks bíl­
inn þeg ar bat inn fór að koma þótt
mátt ur inn væri ekki næg ur til að
kom ast inn í jeppann af sjálfs dáð­
um.
„Ég er mik ið meiri jeppa karl en
fólks bíla mað ur og gat auð vit að ekki
lát ið sjá mig á fólks bíln um,“ seg ir
Ás geir og hlær við. „Það er nokk­
uð snú ið að koma sér upp í jepp ann
sér stak lega þeg ar hann er á stærri
dekkj un um. Uppi í Rarik er til for­
láta trappa sem ég not aði. Setti hana
fyr ir fram an bíl stjóra sæt ið, gekk
upp og drösl aði henni svo inn og í
far þega sæt ið við hlið ina á mér, þeg­
ar ég var sest ur inn. Það er ým is legt
á sig lagt til að geta hald ið sínu.“
Og Ás geir bros ir þessu prakk ara­
lega brosi sem marg ir þekkja.
Að tengja ristil inn
„Þeg ar vist inni á Reykja lundi var
lok ið kom að því að huga að ristil­
teng ing unni, en ég gekk með ferða­
kló sett í allt sum ar. Í á gúst fór ég
síð an í ristil að gerð ina, sem ekki
tókst. Ég átti að vera ein hverja daga
inni en eft ir sex daga sagði ég að nú
væri einmitt tími til að út skrif ast því
nú væri ég bú inn að vera sam tals
100 daga á sjúkra hús inu. Sér færð­
ing arn ir voru með smá veg is pex
en lækn arn ir stóðu með mér og ég
fékk heim ferð ar leyfi fyrr en ætl að
var. Hin raun veru lega á stæða fyr­
ir því að mig lang aði heim var hins
veg ar sú að vin irn ir voru að fara
upp á Arn ar vatns heiði og auð vit að
varð ég al veg veik ur,“ seg ir Ás geir
bros andi. „En sá auð vit að fljótt að
í því var eng in skyn semi en löng­
un in dreif mig samt af stað.“ Vegna
þessa varð að gera aðra að gerð til
að tengja ristil inn. Ás geir var bú inn
að segja við lækn inn að hann yrði
að vera bú inn í öllu 1. nóv em ber
því þá ætl aði hann á nám skeið fyr­
ir sjúkra flutn inga menn neyð ar bíls­
ins. Mein ing in hafði ver ið að fara
á þess hátt ar nám skeið á síð asta ári
sem þá var fellt nið ur vegna ó nógr­
ar þátt töku, svo nú var lag. Á stæð­
an fyr ir þess um á huga var sú að fyr­
ir nokkrum árum kom Ás geir að al­
var legu bílslysi sem vin kona hans
lenti í. Hann sat hjá henni í bíln um
þeg ar hún lenti í önd un ar stoppi og
gat ekk ert gert. Þá á kvað hann að
læra allt sem hann gæti til þess að
þurfa ekki aft ur að sitja að gerð ar­
laus vegna kunn áttu leys is.
„Ég fór inn á spít al ann fimmtu­
dag inn 4. októ ber. Að gerð in var
fram kvæmd og á há degi á föstu degi
vildi ég fara heim. Það var al veg
sjálf sagt. Ég spurði hvort ég ætti
ekki að tala við ein hvern um matar­
æð ið. Jú, það væri lík lega betra var
svar ið. Nær ing ar fræð ing ur kom og
sagði mér að byrja á léttu fæði og
finna út hvað ég myndi þola. Þenn­
an föstu dag lifði ég á rist uðu brauði
og jógúrti. Næsta kvöld fór ég síð an
á villi bráð ar kvöld hjá Kela í Langa­
holti. Taldi að það væri góð leið til
að finna út hvað ég þyldi. Mér hef­
ur ekki orð ið meint í mag an um síð­
an.“
Mátt ur bæn ar inn ar
Eins og fram hef ur kom ið var
þetta mik il raun sem Ás geir Sæ­
munds son lenti í þann 26. nóv em­
ber fyr ir réttu ári. Nokkru sinn­
um var kall að í fjöl skyld una því á
tíma bili var ekk ert gef ið að hann
hefði þetta af. Lækn ar Ás geirs hafa
einnig sagt að mað ur sem hefði ver­
ið öðru vísi út bú inn af nátt úr unn ar
hendi og ekki í eins góðri þjálf un,
hefði að lík ind um ekki lif að. Bjart­
sýni Ás geirs og vilja styrk ur fylgdu
hon um langt og sama má segja um
bæn ir þeirra fjöl mörgu sem reglu­
lega báðu fyr ir hon um. Í lok in sagði
Ás geir blaða manni sögu sem tengd­
ist bænda stund sem hald in var í
Borg ar nes kirkju, rétt eft ir slys ið. Sá
dag ur hafði ver ið erf ið ur og móð­
ir hans og amma sátu hjá hon um
á sjúkra hús inu. Mik il ó kyrrð hafði
ver ið hjá hon um sjálf um og út lit­
ið ekk ert sér stak lega bjart. „Ég hef
aldrei ver ið trú að ur á svona nokk­
uð en þetta kvöld varð allt í einu
allt kyrrt. Ró færð ist yfir mig og
eitt hvað und ar legt lá í loft inu sem
þær mamma og amma skyldu ekk­
ert í. Dag inn eft ir frétti mamma af
bæna stund inni og hringdi í ömmu
til að segja henni tíð ind in. Þær voru
sam mála um að bæn irn ar hefðu
sann ar lega skipt máli. Ég er feg inn
að Skessu horn hafði sam band því í
lang an tíma hef ur mig lang að til að
koma þakk læti mínu til allra þeirra
sem lögðu mér lið á einn eða ann an
hátt í þess ari bar áttu og stuðl uðu að
því að ég er í dag al heill og ást fang­
inn. Hér með geri ég það,“ sagði
Ás geir Sæ munds son að lok um.
bgk