Skessuhorn - 11.06.2008, Blaðsíða 16

16 MIÐVIKUDAGUR 11. JÚNÍ
Hvann eyr ing ur inn Björn Ó feigs­
son hafði alla tíð ver ið heilsu­
hraust ur þeg ar hann lenti í því að­
eins 37 ára gam all að fá stórt hjarta­
á fall. Lækna mis tök í með ferð hans
or sök uðu að í dag er hann hjarta­
bil að ur og ör yrki af þeim sök um.
Björn vann ný ver ið dóms mál sem
hann höfð aði á hend ur Land spít­
ala Há skóla sjúkra húsi en það kost­
aði hann fimm ára þrot lausa bar­
áttu við kerf ið. Í of aná lag greind ist
hann í liðn um mán uði með ó lækn­
andi lifr ar sjúk dóm. Björn held ur
úti heima síð unni hjartalíf.is sem
hann von ar að geti bæði opn að um­
ræð una og gagn ast þeim sem verða
fyr ir því að fá hjarta sjúk dóm og að­
stand end um þeirra. Það eru ó fá ir,
því á hverju ári lát ast fleiri Ís lend­
ing ar af völd um hjarta­ og æða sjúk­
dóma en úr öll um krabba mein um
sam an lagt.
Sunnu dag ur inn 9. febr ú ar árið
2003 hófst eins og hver ann ar dag ur
en reynd ist Birni mik ill ör laga dag­
ur. „Ég hafði ver ið slapp ur heima
með brjóst verki en svo skán aði það
og ég á kvað að fara í kirkju með vini
mín um til þess að hlusta á fal lega
tón list. Þeg ar ég gekk inn í and­
dyr ið á kirkj unni leið mér eins og
kross væri rek inn inn í mitt brjóst­
ið á mér. Ég fékk verk út í báða
oln boga, hneig nið ur á hnén og lá
þar kaldsveitt ur,“ seg ir Björn. Vin­
ur Björns brást skjótt við og keyrði
með hann beint á Borg ar spít al ann
í Foss vogi. „Ég gerði mér ekki ná­
kvæm lega grein fyr ir því hvað var
að ger ast en vissi að það var eitt­
hvað meiri hátt ar að. Ég hélt með­
vit und all an tím ann og upp lifði allt
í einu þetta augna blik þar sem ég
átt aði mig á því að þetta gæti ver­
ið mitt síð asta,“ seg ir Björn og seg ir
til finn ing una hafa ver ið mjög und­
ar lega. „ Þarna lá ég. Búið að rífa
utan af mér skyrt una, stinga mig út
um allt og tengja mig við allskyns
mæli tæki. En ég hugs aði með mér
að ef ég þyrfti að fara þarna væri
það allt í lagi. Um leið og ég sleppti
þeirri hugs un slak aði ég á og leyfði
hlut un um bara að hafa sinn gang.“
Var að deyja
í hönd un um á þeim
Eft ir að hafa feng ið með ferð við
bráða kransæða stíflu í Foss vog in­
um var Björn flutt ur á Land spít al­
ann við Hring braut. Þá var búið að
gefa hon um bæði hjarta­ og verkja­
lyf. Á stand hans var því stöðugt.
„Mér leið í sjálfu sér ekk ert illa,
en hef reynd ar alltaf ver ið hraust­
ur og dá lít ill trukk ur,“ seg ir Björn
og bros ir. „Lækn ir inn sem tók á
móti mér þarna mat það svo að ég
væri með goll urs hús bólgu en ekki
bráða kransæða stíflu. Þá var klukk­
an um hálf sex síð deg is. Eft ir það
fékk ég í raun frek ar litla at hygli.
Kvart aði og fékk meira mor fín
en var ó mögu leg ur. Svo leið tím­
inn. Klukk an átta um kvöld ið var
ég orð inn mjög slæm ur. Mér hélt
á fram að versna og tveim ur tím um
síð ar kom lækn ir inn. Hann fór með
mig í óm skoð un og þá kom í ljós
að fram vegg ur hjart ans sýndi lít­
in sem eng an sam drátt ­ ég var að
deyja í hönd un um á þeim og bú inn
að vera í bull andi hjarta á falli frá því
ég kom inn á sjúkra hús ið.“ Björn
fór í hjarta þræð ingu dag inn eft ir og
steig ekki upp úr rúm inu fyrr en á
þriðja degi eft ir hana. Alla jafna tek­
ur það að eins einn dag að jafna sig
eft ir slíka að gerð. Af leið ing mis tak­
anna er sú að Björn býr við hjarta­
bil un og er ör yrki. Hann get ur ekki
unn ið venju lega vinnu, get ur sinnt
sín um dag legu þörf um en lít ið um­
fram það.
Menn sussuðu á mig
Björn seg ist strax hafa gert sér
grein fyr ir því að eitt hvað hefði far­
ið al var lega úr skeið is í sinni lækn is­
með ferð. „Ég fór að leita svara en
menn sussuðu jafn vel á mig. Mér
var sagt að lækn ar björg uðu manns­
líf um á hverj um degi og að ekki
mætti tala illa um þá.“ Fimm dög­
um eft ir á fall ið var Björn kall að ur á
fund lækn is ins. „Hann sagði mér að
þetta hefði far ið á versta veg, hefði
ver ið „extens íft“. Sagð ist skilja
mjög vel ef ég væri reið ur og bauð
mér að skipta um lækni. Hins veg­
ar vildi hann ekki meina að þarna
hefðu átt sér stað mis tök ­ sagð­
ist ekki vilja nota það orð. Ég varð
svo sátt ur við hann fyr ir að við ur­
kenna þetta og sagði að ég sæi enga
á stæðu til að skipta um lækni.“
Björn fékk sér lög mann nokkrum
mán uð um síð ar og sjúkra hús ið var
beð ið að við ur kenna bóta skyldu
sína á grund velli sam tals ins við
lækn inn. „Þá mót mælti hann því að
þessi orð hefðu ver ið sögð og þvoði
hend ur sín ar af þessu,“ seg ir Björn
sem í fram hald inu fékk sér nýj an
lækni.
Fimm ára mála ferli
Til að gera langa sögu stutta hafa
mála ferl in tek ið fimm löng ár en
í nóv em ber síð ast liðn um var mál
hans tek ið fyr ir af fjöl skip uð um
dómi. „Við unn um mál ið mjög af­
ger andi og með glæsi brag. Það var
mik il upp reisn æru og stað festi að
það sem ég hafði sagt í fimm ár var
rétt. Dómn um var ekki á frýj að. Nú
ligg ur fyr ir beiðni í hér aðs dómi um
mats menn sem þurfa að meta ör­
orku mína. Svo þarf að reikna út
hversu háar bæt ur ég fæ. Ég er því
enn að bíða þótt dóm ur hafi fall ið
og nið ur stað an sé ljós.“
Þeg ar Björn er innt ur eft ir því
hvort hann hafi þurft að kljást við
mikla reiði í kjöl far alls þessa seg ir
hann svo vera. „Ég var mjög reið ur
og ég var oft reið ur. Marg ir sögðu
mér að ég mætti ekki per sónu gera
þessa reiði. Það væru á kveðn ir ferl­
ar í gangi inn an sjúkra húss ins sem
hefðu klikk að og gert það að verk­
um að mis tök in áttu sér stað. Ég
gat hins veg ar ekki ann að en per­
sónu gert þetta. Sér stak lega þar sem
lækn ir inn stóð ekki við orð sín þeg­
ar ég leit aði eft ir að spít al inn við­
ur kenndi bóta skyldu, hann brást
mér. Það sem mér þótti þó erf ið ast
var djúp stæð sorg ar til finn ing. Að
átta mig smám sam an á því að sumt
gat ég ekki leng ur. Ég hef t.d. alltaf
haft gam an af því að fara út á kvöld­
in, hlusta á góða tón leika og ferð­
ast. Slíkt get ég ekki leng ur án góðs
und ir bún ings bæði fyr ir og eft­
ir. Mér fannst ég hafa ver ið svipt­
ur mikl um lífs gæð um og svo voru
menn að berj ast við mig í rétt ar söl­
um. Þeg ar ég fór af stað með mál ið
upp lifði ég það sem svo að ég væri
einn í slags mál um við ein hverja
mafíu eða kerf ið, ó skil greind­
an óvin. Það var eins og ég mætti
hvergi minn ast á þetta og fólk fór
und an í flæm ingi. Land lækn ir og
lækna ráð stóðu sam an sem einn
mað ur og gerðu lít ið úr öll um mín­
um rök um, ef það var vafi túlk uðu
þeir lækn in um í hag. Þess vegna
finnst mér með ó lík ind um að við
höf um ekki tals mann sjúk linga. Ég
þurfti að standa einn í þess ari bar­
áttu sam hliða því að berj ast fyr ir lífi
mínu oft og tíð um.“
Þrjár hjarta þræð ing ar
og stór hjarta að gerð
Bar átta Björns fyr ir lífi sínu hef­
ur stað ið nær ó slit ið í þessi fimm
ár. Hann fór í aðra hjarta þræð ingu
fljót lega eft ir þá fyrstu en var enn þá
„eins og draug ur“. „Nýi lækn ir inn
sagði mér að ég ætti að vera hress­
ari en ég leið út af í tíma og ó tíma.
Var rétt fær um að sinna mín um
eig in þörf um og varla það.“ Rúmu
ári eft ir hjarta á fall ið náði Björn að
sann færa lækn inn um að fá að fara
í þriðju hjarta þræð ing una. Þá kom
með al ann ars í ljós vís bend ing ar um
að hann hefði feng ið gúlp á vinstri
sleg il inn í hjart anu sem gerði það
að verk um að mjög lít ill hluti af því
blóði sem kom inn í hjart að dæld­
ist út í lík amann. Enn fór hann því í
að gerð. Í þetta skipt ið stóra hjarta­
skurð að gerð, svo kall aða Dor að­
gerð, en þetta var í fyrsta skipti sem
lækn ar fram kvæma þá að gerð hér á
landi. „Eft ir að gerð ina hætti ég að
líða svona út af og fékk aft ur lit í
and lit ið. Blóð þrýst ing ur inn varð
hærri og ég varð all ur stöðugri í
líð an. Hins veg ar var ég á fram mjög
þrek lít ill og er það enn í dag.“
Á mörk um þess að
þurfa í græðslu
Björn hef ur tvisvar sinn um far­
ið til Sví þjóð ar þar sem hann hef­
ur geng ist und ir ít ar legt mat á því
hvort hann þurfi á hjarta ígræðslu
að halda. „Ég treysti ekki þessu
batt er íi hérna heima og fannst
mjög ó nota legt að vera í mála ferl­
um við sjúkra hús sem ég þurfti að
þiggja þjón ustu af á sama tíma. Eft­
ir tölu vert þjark sam þykkti Trygg­
inga stofn un að ég fengi að fara á
Sal hgrenska sjúkra hús ið í Gauta­
borg. Þar tóku á móti mér tveir ís­
lensk ir lækn ar, Vil borg Sig urð ar­
dótt ir og Krist ján Kára son. Í mars
2006 kom í ljós að ég er á mörk um
þess að þurfa í græðslu. Eft ir það
kom ég heim með það fyr ir aug­
um að und ir búa mig und ir í græðslu
eft ir 4­5 ár. En árið eft ir fór ég aft­
ur til Sví þjóð ar í sams kon ar mat. Þá
komu mæl ing arn ar bet ur út. Þrýst­
ing ur inn inni í hjart anu und ir á lagi
hækk aði ekki eins mik ið. Ég finn
Björn Ó feigs son býr við hjarta bil un vegna lækna mistaka:
Ég var að deyja í hönd un um á þeim
Björn Ó feigs son hef ur þurft að glíma við al var leg veik indi í fimm ár þrátt fyr ir að vera ein ung is 42 ára gam all. Hann seg ist þó
að mörgu leyti vera sátt ari við líf sitt í dag.
Björn á samt unn ustu sinni, syni og fóst ur syni. Björn veikt ist að eins ári eft ir að hann kynnt ist Mjöll. Hér er Björn á samt Kr
ist jáni Kára syni hjart
a lækni í Sví-
þjóð. Þang að hef ur h
ann tvisvar far ið til þ
ess að meta
hvort hann þurfi á hja
rta ígræðslu að halda
.
Í stof unni hjá móð ur sinni og þrem ur systk in um. Björn er
lengst til vinstri á mynd inni.