Skessuhorn - 09.07.2014, Blaðsíða 17

17MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLÍ 2014
Ellan lagfærð í minningu Litla á Landi
Árið 1996 var stofnað félag sem
heitir Stórútgerðarfélag Mýra-
manna, en að vísu er félagið óskráð.
Félagið hafði það að markmiði að
gera út á hamingjuna á trillunni
Ellu. Voru það Halldór Brynj-
úlfsson og Ásgeir Ásgeirsson sem
keyptu Elluna af Hildibrandi
Bjarnasyni í Bjarnarhöfn. Báturinn
var hins vegar upphaflega smíðaður
í Hafnarfirði úr eik og furu. Halldór
og Ásgeir endurnýjuðu bátinn tölu-
vert og stunduðu hamingjuveiðar á
fiski undan Mýrum, eða allt til árs-
ins 2005. Halldór Brynjúlfsson lést
árið 2007. Með hans hlut fór eft-
irlifandi eiginkona hans, Ásta Sig-
urðardóttir en aðrir eigendur eru
Arinbjörn Hauksson og Sigurð-
ur Halldórsson. Árið 2009 eignast
Rúnar Ragnarsson hlut Halldórs í
Ellunni. Var hún á Brákarsundi en
lítið notuð.
Það er svo árið 2010 að Pétur
Geirsson keypti hlut Rúnars og á
þá bátinn með Arinbirni og Hall-
dóri. Í samtali við Arinbjörn Hauks-
son kemur fram að báturinn hafi
verið endurnýjaður að mestu leyti
nema vélin sé sú sama. Tilgangur-
inn sé að hafa bátinn á Brákarsund-
inu því aðalhlutverk hans er að vera
listaverk og gríðarlegur fjöldi fólks
sem hefur myndað hann. Auk þess
að skreppa kannski í einn og einn
hamingjuróður. Aðspurður hvort
Stórútgerðarfélag Mýramanna
myndi enn gera Elluna út, sagði
hann að það gæti alveg eins verið.
Um væri að ræða óskráð félag sem
væri á lausu og mætti nota.
Pétur Geirsson sagði í samtali
við Skessuhorn að ástæðan fyrir að-
komu hans að málinu væri ákveð-
in virðing fyrir upphafsmanni Stór-
útgerðafélags Mýramanna ásamt
því að er gott að hafa fallegan bát
á legunni. „Ég gerði þetta einnig
til ánægjuauka til að létta Borgnes-
ingum lundina, því þeir mega alveg
brosa meira og fátt er notalegra á að
horfa en fallegur bátur sem vaggar
ljúft á öldunni.“ Pétur sagði enn-
fremur að ýmsir góðir menn hefði
lagt í púkkið og gefið vinnu sína.
„Það var m.a. einn mætur mað-
ur sem sagðist vilja vera með til að
heiðra minningu Halldórs Brynj-
úlfssonar, eða Litla á Landi, eins
og hann var oft kallaður. Ég svar-
aði því til að ég skyldi koma þeirri
kveðju eins langt og ég gæti.“
Ellan er forláta trilla af gömlu
gerðinni upphaflega ættuð úr
Stykkishólmi. Báturinn er nefndur
eftir ömmu Ellu, merkilegri konu
sem margir þekkja í Hólminum.
Við eigendaskiptin í upphafi þótti
engin ástæða til að breyta nafninu
þótt hún flyttist á milli bæjarfélaga.
Liggur nú Ellan að nýju á Brák-
arsundi, nýuppgerð og tilbúin til
hamingjuveiða að nýju.
bgk/ Ljósm. Theódór K Þórðarson.
Opið alla daga
11.00 - 18.00
Verið velkomin
Sólbakka 2, Borgarnesi - 437 1400 - ljomalind.is
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
4
Óskum eftir að ráða jákvæðan og drífandi einstakling til
aðstoðar á skrifstofu Borgarverks í Borgarnesi
Helstu verkefni:
Umsjón með kaffistofu•
Innkaup•
Umsjón með pósti•
Sendiferðir og ýmisleg tilfallandi verkefni á skrifstofu•

Tölvukunnátta er æskileg en rík þjónustulund og góðir samskiptahæfileikar
er mikill kostur

Til að byrja með er um tímabundna ráðningu að ræða, júlí – september,
en lengri ráðning kemur til greina
Vinnutími er 7.30 – 16.00
Æskilegt er að viðkomandi geti hafið störf sem fyrst

Umsóknarfrestur er til 18. júlí 2014

Upplýsingar veitir Ásgeir í síma 430 0303, asgeir@borgarverk.is
Fjölbreytt og skemmtilegt starf í Borgarnesi
Borgarverk ehf. | Sólbakka 17, 310 Borgarnesi | 430 0300
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
4
Ellan á siglingu á síðustu Brákarhátíð, nýuppgerð og glæsileg. Í áhöfninni eru m.a.
Sigurður Halldórsson og Arinbjörn Hauksson.
Ellan í Brákarsundinu og það er
sannarlega ánægjuauki og fátt
notalegra en að horfa á fallegan bát
vagga ljúft á öldunni.
Í þetta snatt fór síðdegið og þegar
skólaakstrinum var lokið klukkan
16:30, tók ég stundum þriggja tíma
vinnutörn eftir það í viðgerðum.
Kvöldmaturinn var stundum borð-
aður seint.“
Allskonar félagsmála-
stúss
Addi viðurkennir fúslega að hann
hafi verið í félagsmálum af ýmsum
toga. En fyrsta félagið var skátafé-
lag. „Það var gríðarlega öflugt
skátastarf í Borgarnesi á þessum
árum og ég fór m.a. á landsmót á
Þingvöllum 1948, var þó ekki all-
an tímann, vildi taka sem minnst
frí í vinnunni. En árið 1949 fór-
um við nokkrir skátar til Danmerk-
ur á skátamót sem tók fjórar vikur.
Það var í fyrsta sinn sem ég kom
til útlanda og var virkilegt ævin-
týri. Svo starfaði ég lengi fyrir ung-
mennafélagið, var t.d. að selja bíó-
miða og var dyravörður í bíóinu
ásamt því að spóla upp bíómynd-
irnar. Jonni á Horninu, Jón Björns-
son rafveitustjóri, var lengst af sýn-
ingarstjóri og ég greip þar stund-
um inn í en allt voru þetta ólaunuð
sjálfboðaliðastörf eins og tíðkaðist
yfirleitt þá. Einnig var ég lengi við-
riðinn stjórn iðnaðarmannafélags-
ins gamla á meðan það var til. Þar
voru feður okkar hjóna báðir m.a.
formenn um tíma. Félagið var orð-
ið hálfgert nátttröll í kerfinu þegar
það hætti því þarna voru allir iðn-
aðarmenn félagsmenn saman í fé-
lagi hvort sem þeir voru sveinar eða
meistarar.“
Ættgengur andskoti
Snemma varð Örn Símonarson
pólitískur, segist hafa drukkið sjálf-
stæðishugsjónina í sig með móður-
mjólkinni í orðsins fyllstu merk-
ingu. „Þetta er ættgengur and-
skoti, held ég,“ segir hann sposkur
á svip. „Afi á Grímarsstöðum var í
áratugi í sveitarstjórn, pabbi sat í
sveitarstjórn í 16 ár, ég í 12, Sig-
rún systir í átta ár og Jónína dótt-
ir mín er nú starfandi að sveitar-
stjórnarmálum. Ég prófaði bæði að
vera í meirihluta og minnihluta og
Húnbogi Þorsteinsson var sveitar-
stjóri öll þau ár sem ég sat. Þeg-
ar ég settist í fyrsta sinn í sveit-
arstjórn fyrir Sjálfstæðisflokkinn,
varð enginn meirihluti myndað-
ur. Framsókn hafði verið í meiri-
hluta en úrslitin urðu þrír fram-
sóknarmenn, þrír sjálfstæðismenn
og einn Alþýðuflokksmaður, Ingi
Ingimundar sem var í lykilaðstöðu
en vildi ekki mynda neinn meiri-
hluta. Þetta gekk bara ágætlega en
mörgum fannst þetta skrýtið fyrir-
komulag.“
Addi segir sitt félagsmála-
stúss hafi endað í Skógræktarfé-
lagi Borgarfjarðar. „Ég var í stjórn
þessa ágæta félags í a.m.k. 12 ár,
sem var bara ánægjulegt. En svo er
ég auðvitað félagi í Fornbílafjelagi
Borgarfjarðar. Það er gríðarlega
skemmtilegur félagsskapur.“
Vísur og kvæði
Heyrst hefur að Addi sé með mikinn
áhuga á ljóðum og kunni ógrynni af
þeim og lausavísum. Hann neitar því
ekki en segist alls ekki geta gert vísu
sjálfur, sú gáfa liggi öll í tengdafjöl-
skyldunni. „Áhuginn kviknaði eig-
inlega í tengslum við fráfall Davíðs
Stefánssonar frá Fagraskógi 1964.
Þá var heljarinnar dagskrá í útvarp-
inu og ég heillaðist. Eignaðist svo
ritsafnið hans og smátt og smátt
margra fleiri í framhaldinu og hef
haft gaman af ljóðum síðan. Það
er því oft þegar ég heyri ljóð sem
ég kem ekki alveg fyrir mig en tel
mig þó þekkja höfundinn að ég þarf
að fara upp í hillu og athuga mál-
ið. Ég þarf að vera viss eftir hvern
ljóðið er.“ Það liggur beinast við að
spyrja hvort aldrei hafi verið ort um
hann sjálfan. Glettnissvipur kemur
á Adda sem svarar að bragði: „Jú,
það hefur verið gert. Það var Þórð-
ur Halldórsson frá Dagverðará
sem orti um mig vísu eitt sinn þeg-
ar hann kom með bíl til viðgerð-
ar á BTB og þurfti að bíða nokk-
uð. Þegar viðgerð var lokið fékk ég
þessa vísu.“
Æskan birtist enn í þér
æðstu gæði hljóttu.
Gengi lífs þér gefið er,
góðra kvenna njóttu.
Nú skellihlær Addi og segir svo.
„Ég held bara að þetta passi alveg.
Ég á frábæra konu og þrjár yndis-
legar dætur og er því umkringdur
góðum konum.“
Bílarnir
Addi segist hafa átt marga bíla en
fáa lengi. Hins vegar muna marg-
ir Borgnesingar eftir því að hann
átti M-27 sem var Bens og eini bíll-
inn sem hann hefur eignast tvisvar.
Prestfrúin á Borg kallaði bílinn vor-
boðann því hann var bara notaður
á sumrin. Þessi bíll hefur nú verið
seldur. Fyrsti bíllinn var hins vegar
Plymouth en Addi var á Chervolet
þegar hann kynntist ástinni sinni.
„Þetta voru flottir bílar,“ segir hann
með blik í auga. Heyrst hefur að
Addi hafi komið bílum í gang sem
aðrir hafa gefist upp á. Og meira að
segja hafi eitt sinn verið komið með
fulla rútu af fólki til að berja aug-
um þennan galdramann sem hafi
komið bíl í gang er hafði staðið í
42 ár. Addi viðurkennir að eitthvað
sé til í þessari sögu. Og jafnframt
að hann hafi gert upp gamla Ford
fyrir Sæmund Sigmundsson sem
nú er í eigu Landbúnaðarsafns-
ins á Hvanneyri. „Ég hlýt að hafa
verið með og er jafnvel enn með
bíladellu. Alla vega finnst mér enn
gaman að þessu stússi,“ segir Örn
Ragnar Símonarson að lokum.
bgk
Örn R. Símonarson á Chervolet sem hann átti þegar hann kynntist ástinni sinni,
Sonju Ásbjörnsdóttur.
Vorboðinn sjálfur M 27 eini bíllinn sem Örn hefur átt tvisvar.
Frá vinstri Símon Teitsson, Örn sonur hans og Finnbogi Guðlaugsson. Myndi tekin
á fertugsafmæli Arnar.