Skessuhorn - 22.10.2014, Blaðsíða 4

4 MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 2014
Kirkjubraut 54-56 - Akranesi - Sími: 433 5500 - www.skessuhorn.is
Skessuhorn kemur út alla miðvikudaga. Skilafrestur auglýsinga er kl. 14.00 á þriðjudög-
um. Auglýsendum er bent á að panta auglýsingapláss tímanlega. Skilafrestur smáaug-
lýsinga er til 12.00 á þriðjudögum.
Blaðið er gefið út í 3.800 eintökum og selt til áskrifenda og í lausasölu.
Áskriftarverð er 2.480 krónur með vsk. á mánuði. Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða kr.
2.150. Verð í lausasölu er 600 kr.
SKRIFSTOFA BLAÐSINS ER OPIN KL. 9-16 VIRKA DAGA
Útgefandi: Skessuhorn ehf. skessuhorn@skessuhorn.is
Ritstjórn:
Magnús Magnússon, ritstjóri s. 894 8998 magnus@skessuhorn.is
Þórhallur Ásmundsson, blaðamaður th@skessuhorn.is
Guðný Ruth Þorfinnsdóttir, blaðamaður gudny@skessuhorn.is
Magnús Þór Hafsteinsson, blaðamaður mth@skessuhorn.is
Auglýsingar og dreifing:
Emilía Ottesen, markaðsstjóri emilia@skessuhorn.is
Pálína Alfreðsdóttir palina@skessuhorn.is
Valdimar Björgvinsson valdimar@skessuhorn.is
Tinna Ósk Grímarsdóttir (vefauglýsingar) tinna@skessuhorn.is
Umbrot:
Ómar Örn Sigurðsson omar@skessuhorn.is
Bókhald og innheimta:
Guðbjörg Ólafsdóttir bokhald@skessuhorn.is
Prentun: Landsprent ehf.
Leiðari
Þjóðhátíð í Öskjuhlíð?
Á undanförnum árum þegar ég hef fært í tal þann ótta minn að gjáin milli
íbúa landsbyggðar og höfuðborgarsvæðis sé að breikka, er oftar en ekki
sussað á mig. Ég eigi ekki að ala á slíku rausi, það sé einungis ein þjóð í
þessu landi og hana nú! Auðvitað er bara ein þjóð í þessu landi. Það erum
við sem búum á landsbyggðinni og þeir sem búa á höfuðborgarsvæðinu -
en eru ættaðir af landsbyggðinni. Það er ekki flókið. Það er svo stutt síð-
an Reykjavík hætti að verða smáþorp við sjávarsíðuna að jafnvel afar okkar
og ömmur muna það. En líkt og í öðrum löndum er þéttbýlismyndun að
aukast. Sífellt fleiri kjósa að búsetja sig þar sem þjónusta er mest og fjöl-
breyttust og fjarlægðir milli staða eru minnstar. Því breytum við ekki og
þurfum því að gera það besta úr stöðunni.
Við sem búum á landsbyggðinni eigum að sýna hæfilega auðmýkt þeim
sem það ekki gera. Það þurfa líka hinir að gera í okkar garð. Ef við bein-
línis lítum niður á höfuðborgarbúann er kannski ekki við öðru að búast en
því verði svarað með viðeigandi hætti. Hvað sem þessu líður kom í liðinni
viku upp vísir að ósætti milli landsbyggðar vs. höfuðborgar. Það voru hesta-
menn sem áttu í hlut. Reyndar er sá hópur, eða „mengi“ fólks, ekki harla
ólíklegur til að vera ósammála. Allavega, til að gera langa sögu stutta þá
lagði stjórn Landssambands hestamannafélaga það til að brotið yrði skrif-
legt samkomulag frá því í sumar þess efnis að landsmót hestamanna fari
fram í Skagafirði árið 2016. Það skyldi fært í miðju höfuðborgarsvæðisins,
að mörkum Kópavogs og Garðabæjar þar sem hestamannafélagið Sprett-
ur hefur komið sér upp fyrirtaks aðstöðu á nýliðnum árum. Formaður LH
færði fyrir því ýmis rök að ekki væri lengur tækt að halda landsmót hesta-
manna utan höfuðborgarsvæðisins. Nefndi hann m.a. skort á gistirými fyr-
ir erlenda gesti, aðstöðuleysi, dýr ferðalög og fjárhagslega of mikla áhættu.
Skemmst er frá því að segja að öll þessi rök létu hestamenn sem vind um
eyru þjóta og kolfelldu formanninn á fundi um síðustu helgi. Hingað og
ekki lengra sagði meirihluti hestamanna og öll stjórnin fylgdi formanni sín-
um að máli og tók sinn hatt og staf.
Persónulega finnst mér á allan hátt skynsamlegra að halda landsmót
hestamanna á landsbyggðinni, fjarri ys og þys borgarinnar. Kannski er ég
gamaldags, en ég færi fyrir því söguleg rök en ekki síst þau að á landsbyggð-
inni er fallegra, meiri víðátta og heilnæmara loft. Ekki þó síst vil ég nefna
að úti á landi eru hin náttúrulegu heimkynni íslenska hestsins sem þetta
hlýtur jú allt að snúast um. Íslenski hesturinn hefur alist upp í víðáttu Ís-
lands og er þess vegna eins og hann er, að sumu leyti fremri öllum öðrum
hestakynum. Ég er líka á þeirri skoðun að peningaleg sjónarmið eigi ekki
að ráða í staðsetningu landsmóts hestamanna eins og því miður er raunin í
svo mörgu öðru. Vissulega er meira gistirými í Reykjavík en úti á landi og
flottari veitingahús. En eru það endilega þeir kostir sem gestir á landsmóti,
innlendir sem erlendir, eru að sækjast eftir? Er ekki fólk líka komið á slík
mót til að fanga náttúruna og hið upprunalega umhverfi íslenska hestsins
sem gerði hann fremstan allra hrossa. Ég held það.
Þessi fljótfærnislega ákvörðun fráfarandi stjórnar LH var semsé að engu
höfð. Meirihluti hestamanna ákvað að þetta væri jafn vitlaus ákvörðun og
ef t.d. burtfluttir Eyjamenn gæfu út yfirlýsingu um að hér eftir skyldi ekki
halda Þjóðhátíð í Eyjum, heldur í Öskjuhlíð. Grínlaust væri það jafn fjar-
stæðukennt að taka einhliða slíka ákvörðun. Nei, nú held ég að það sé kom-
ið að höfuðborgarbúum að slaka aðeins á og telja upp að tíu. Þeir ekki frek-
ar en aðrir mega láta peningaöfl breyta því sem hingað til hefur ekki þótt
vandamál. Mætum því öll sem eitt á landsmót eftir hálft annað ár á skag-
firska efnahagssvæðið og njótum þess að sjá íslensk góðhross etja kappi.
Magnús Magússon.
Í síðustu viku fékk leikskólinn
Garðasel á Akranesi 18 gesti í
heimsókn frá ýmsum leikskólum
víðsvegar um Evrópu. Þetta voru
kennarar sem eiga í Comeníusar-
samstarfi við leikskólann og stóð
heimsóknin í vikutíma. „Við feng-
um hingað gesti frá Spáni, Frakk-
landi, Kýpur, Rúmeníu og Þýska-
landi. Pólland er einnig með í þessu
samstarfi en fulltrúar þeirra fengu
ekki leyfi til að heimsækja Ísland
út af eldgosinu í Holuhrauni. Þessi
móttaka er á ábyrgð Garðasels en
við höfum fengið hjálp frá mörg-
um við að taka á móti gestunum.
Við förum svo út í sex heimsóknir
til þeirra,“ sagði Ingunn Ríkharðs-
dóttir leikskólastjóri á Garðaseli í
samtali við Skessuhorn.
Ingunn segir Garðasel hafa sótt
um að taka þátt í Comeníusar-
verkefni til menntaáætlunar Evr-
ópusambandsins og að leikskólinn
hefði verið einn af þeim heppnu
sem fengu styrk, en einungis hluti
þeirra leikskóla sem sækja um
hljóta styrki. Hún sagði samskipt-
in vera lærdómsrík og ánægjuleg
og að margt sé rætt og gert. „Við
höfum unnið að verkefni um hefð-
ir og siði í löndunum, kynnt þjóð-
lega dansa, mat og svo framveg-
is. Við höfum til dæmis deilt upp-
skriftum og eldað eftir þeim og gert
bækur um hvert land. Í þessari ferð
hefur einnig verið fjallað um lög og
reglugerðir skólakerfisins í hverju
landi og það er eins og að stíga tíu
ár aftur í tímann að heyra hvernig
þetta er í sumum löndum.“
Norðurljós eftir pöntun
Blaðamaður Skessuhorns kíkti í
heimsókn í síðustu viku þegar hóp-
urinn var á fundi í Hátíðarsalnum
í Íþróttamiðstöðinni á Jaðarsbökk-
um. Gestirnir voru ánægðir með
heimsóknina á Akranes og sögðu
að það væri margt sem kæmi þeim
á óvart. „Við erum búin að sýna
þeim báða grunnskólana þar sem
nemendur úr 10. bekk tóku að sér
að fylgja hópnum og veita þeim
leiðsögn um skólana. Krakkarn-
ir stóðu sig frábærlega og töluðu
reiprennandi ensku og kom það
hópnum verulega á óvart. Hér eru
öll tungumál töluð en reynt er að
hafa samskiptin á ensku,“ útskýrði
Ingunn. Hún bætti því við að hóp-
urinn hefði einnig farið á ferð um
Suðurland og til stóð að fara með
hann í heimsókn á byggðasafnið,
í Akranesvita og svo ætluðu þau
sem treystu sér til að prófa sjó-
sund. Þá hefðu gestirnir beðið
spenntir eftir að sjá norðurljós-
in sem létu sjá sig beint yfir Akra-
fjalli á þriðjudagskvöldinu, líkt og
eftir pöntun.
Sérkennslan sér á báti
Þegar gestirnir voru spurður um
hvað hefði komið þeim mest á
óvart stóð ekki á svörum. Þeim
líkaði mjög vel á Akranesi og þótti
staðurinn yndislegur, áhugaverður
og rólegur. „Við höfum lært margt
af skólakerfinu hér. Það er góð
skipulagning og við höfum einn-
ig lært af hvort öðru. Það er gott
að vera gestur á Íslandi og matur-
inn hér er góður. Það er gott að
við ætlum ekki að stoppa lengur
en í viku, því annars myndi maður
bæta á sig,“ sögðu evrópsku gest-
irnir sem höfðu fengið að smakka
þjóðlegan mat, svo sem hangikjöt
og grafinn lax og líkað vel. Þá voru
gestirnir einnig sérlega hrifnir af
nemendunum og aðstöðu þeirra
á leikskólum á Akranesi. Þeim
fannst leikskólakennarar eiga ein-
stakt og persónulegt samband við
nemendur og þekktu ekki slíka
nánd úr sínu starfsumhverfi. „Það
er magnað að sjá hvernig kennar-
ar eiga samskipti við börnin, sam-
skiptin eru svo opin. Sérkennslan
er sér á báti, við eigum ekki orð
yfir stuðningnum sem nemendur
fá sem þurfa sérstaka aðstoð eða
sérkennslu. Að auki kom verulega
á óvart hvað börnin hafa mikið
val. Þau mega velja hvað þau vilja
gera næst,“ sögðu nokkrir þeirra
sem blaðamaður ræddi við. Aðr-
ir nefndu að aðstaðan hefði kom-
ið þeim mest á óvart. Hversu mik-
ið pláss væri, að skólastofurn-
ar væru opnar og mikið gegnsæi.
„Það er allt svo vel búið. Mikið
pláss, mikið af efni, tölvur og góð
aðstaða fyrir alla. Sérherbergi fyr-
ir listsköpun og stór og góð eld-
hús þar sem eldaður er góður mat-
ur. Nemendur fara úr skónum og
bera virðingu fyrir umhverfi sínu.
Allt er hreint og skipulagt,“ sögðu
evrópsku gestirnir, alveg heillaðir
af íslenskum leikskólum.
grþ
Nýlega keypti Kvika ehf útgerð á
Arnarstapa Kóna II SH af Nesveri í
Rifi. Kóni II er um 15 tonna bátur
með beitningarvél um borð. Hjört-
ur Sigurðsson verður skipstjóri
á Kóna II og er nýr eigandi báts-
ins ásamt Brynjari Kristgeirssyni í
Vinnslustöðinni í Eyjum. Hjört-
ur sagði að Kóni II væri frá 2006
en hafi legið við bryggju ónotaður
í ár. Báturinn hafi verið keyptur án
kvóta af Nesveri, útgerð Tryggva
Eðvalds, en kæmi í stað eldri báts
sem útgerðarfélagið Kvika ehf á,
báts með sama nafni. „Við ætlum
að nýta 300 þorskígildistonn sem
eru á Kvikunni og meiningin er
svo að selja þann bát. Það voru bal-
ar þar um borð en engin beitning-
arvél. Það munar um hana. Ég er
að vonast til að komast á sjó núna í
lok vikunnar en veit svo sem ekkert
hvort það muni ganga eftir,“ sagði
Hjörtur Sigurðsson í samtali við
Skessuhorn.
þá Kóni II SH á siglingu. Ljósm. af.
Kóni II seldur frá Rifi á Arnarstapa
Fulltrúar sex mismunandi Evrópulanda sem starfa saman í Comeníusarsamstarfi.
Garðasel fékk góða erlenda
gesti í heimsókn
Segja íslenska leikskólakennara eiga einstakt samband við nemendur sína