Skessuhorn - 22.10.2014, Blaðsíða 20

20 MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 2014
Guðlín Erla Kristjánsdóttir, eða
Erla eins og hún er jafnan kölluð,
hefur búið í Borgarnesi í 35 ár.
Hún lauk nýverið jógakennara-
námi frá Jógasetrinu, þar sem hún
lærði svokallað Kundalini jóga,
sem er elsta tegund jóga í heimin-
um og kallað jóga vitundarinnar.
Blaðamaður Skessuhorns leit við
í Mávakletti hjá Erlu og spjallaði
við hana um jógakennaranámið,
lífið og tilveruna.
Börnin það dýrmætasta
sem lífið lánar
Þegar blaðamann bar að garði
kemur fallegur dalmatíuhundur
hlaupandi á móti gesti, dillandi
skottinu. Erla býður inn í nota-
legan bílskúrinn, sem hefur nýlega
verið innréttaður sem jógasalur.
Það fyrsta sem tekið er eftir þegar
inn er komið er góður ilmur, eins
konar blanda af reykelsi og salvíu.
Í salnum er þægileg birta, hlýtt og
notalegt og við Erla setjumst nið-
ur með heitan tebolla. Hún segir
að hún og Hálfdán Þórisson, eig-
inmaður hennar, hafi byggt húsið
þar hafi þau búið síðastliðin þrjá-
tíu ár. „Ég kem upprunalega frá
Reykjavík en flutti í Borgarnes
1979. Ég ætlaði nú bara að vera
hér í eitt ár,“ segir Erla og brosir.
Þau hjónin eiga fjögur uppkomin
börn; Kristján, Júlíönu, Sigurstein
og Ísak. „Þau eru auðvitað það
dýrmætasta sem lífið gefur eða
lánar. Ég er að reyna að segja að
ég eigi ekki börnin, þau eiga sig
sjálf þegar upp er staðið. Svo eig-
um við þrjú barnabörn og hund-
inn Depplu,“ segir Erla og á við
dalmatíutíkina blettóttu (hún tek-
ur það sérstaklega fram að Deppla
skuli skrifað með tveimur pé-um).
Erla og Hálfdán verða ein í hús-
inu í vetur ásamt Depplu, í fyrsta
sinn frá því þau fluttu inn í það.
Erfitt en skemmtilegt
Erla vann lengst af í apótekinu í
Borgarnesi, þar sem hún starfaði
sem lyfjatæknir í þrjátíu ár. Hún
bætti við sig sjúkraliðanámi 2008
og lauk stúdentsprófi 2013. Í dag
starfar hún sem lyfjatæknir og
sjúkraliði á Hjúkrunar- og dvalar-
heimilinu Brákarhlíð. „Frá því ég
flutti hingað hef ég alltaf starfað
annað slagið á Brákarhlíð, þó svo
að starfsaldurinn þar telji ekki mik-
ið í árum. Ég tók aukavinnu þar í
gegnum árin og mér hefur alltaf
þótt gott að vinna þar.“ Hálfdán
er bifvélavirki og rekur bifreiða-
verkstæðið Bílabæ í Borgarnesi.
Hann var lengi vel með aðstöðu í
bílskúrnum sem í dag er jógasetur
en verkstæðið er við Brákarbraut.
Þau hjónin breyttu bílskúrnum
fyrir stuttu og Erla opnaði Yoga
Mahan í haust. En hvernig datt
henni í hug að demba sér í jóga-
kennaranám? „Þetta kom bara
til mín. Ég hafði verið með sjálf-
stæðan atvinnurekstur en var hætt
því og fannst erfitt að slíta mig frá
því. Ég hef alltaf haft áhuga á jóga
frá því ég man eftir mér og hef
stundað jóga af og til, þegar boð-
ið hefur verið upp á það í Borgar-
nesi. Ég rakst svo á þessa auglýs-
ingu á netinu fyrir algera tilviljun
og þar með kviknaði forvitni mín
á þessum fræðum. Ég er búin að
græða mikið á þessu námi og hef
lært mikið. Þetta er það besta sem
ég hef gefið mér í lífinu. Þetta var
erfitt en skemmtilegt,“ segir Erla.
Var á réttum stað
Kennslan í Jógasetrinu fór fram
í mánaðarlegum lotum. Tímar
byrjuðu klukkan 6 á morgnana og
voru allt upp í tólf tíma á dag, í
fjóra til fimm daga í senn. Nem-
endurnir voru 23 talsins, þar af
þrír karlmenn. „Ég þekkti eng-
an þegar ég byrjaði. Í fyrsta tím-
anum var spiluð tónlist og við lát-
in ganga í hringi. Svo var tónlist-
in stoppuð og þá stóðum við fyr-
ir framan hvert annað og áttum
að taka stutt spjall og kynna okk-
ur. Fyrsti maðurinn sem stopp-
aði fyrir framan mig hét Hálf-
dán, eins og maðurinn minn.
Næsta manneskjan sem ég stopp-
aði hjá hét Júlíana, líkt og dóttir
mín. Þetta eru bæði frekar sjald-
gæf nöfn og mér fannst því fjöl-
skyldan vera með mér þarna. Ég
hugsaði: Hér á ég að vera, ég er á
réttum stað,“ segir Erla og brosir.
Hún segir námið hafa verið mjög
lærdómsríkt og fékk hún áhuga á
andlegum málefnum í kjölfarið.
„Jóga kemur inn á margt í lífinu.
Hvernig maður virkar í samfé-
laginu og svo margt annað. Þetta
spinnur allt saman. Hvernig á að
vera jákvæður og hvernig á að lifa
í núinu, sem er gott í þjóðfélagi
sem er á ógnarhraða.“ Hún seg-
ist ekki hafa farið oft í hugleiðslu
áður en í dag hugleiðir hún oft, og
lengi í senn. „Í náminu áttum við
fyrst að hugleiða í þrjár mínútur.
Svo myndi það stigmagnast og
fljótlega yrði hugleiðslan 62 mín-
útur. Þegar það var sagt þá hugs-
aði ég með mér að það yrðu mörg
ár í það að ég gæti hugleitt svo
lengi. Mér fannst þrjár mínútur
heil eilífð! En í næstu lotu, mán-
uði síðar var farið í 62 mínútna
hugleiðslu. Það var ótrúleg upp-
lifun að kyrja möntru í svo lang-
an tíma,“ útskýrir Erla. Hún segir
að lengsti tími sem æskilegt er að
vera í hugleiðslu í einu séu tveir
og hálfur tími. „Það er eitthvað
sem ég hef ekki enn gert. En hver
veit hvað kemur til manns?“
Hefur öðlast innri ró
Erla segir að möntur séu mikið
notaðar í Kundalini jóga. Mantra
er endurtekning orða eða hálf-
gerður söngur og er notuð til að
róa hugann. „Ég nota möntrurnar
mikið í hugleiðslunni, finnst þær
hjálpa. Ég er hálf ofvirk, þarf að
vera að gera svo mikið og hug-
urinn oft á reiki. Ég finn mikinn
mun sjálf, bæði á líkama og sál.
Hef öðlast mikla innri ró, þetta
hefur gert mér rosalega gott.“
Hún segir að orðið „man“ þýði
hugur en „tra“ þýði frelsi. „Þetta
þýðir því frelsi hugans. Möntrur
eru notaðar til að frelsa hugann
frá þeim 1000 til 1500 hugsunum
sem herja á þig á hverri mínútu.
Með þeim kyrrum við hugann,
því ef þú fylgir möntrunni er hug-
urinn ekki reikandi. Orðið yoga
þýðir aftur á móti sameining. Í
Kundalini jóga er verið að sam-
eina hug, sál og líkama með stöð-
um og hugleiðslum. Þetta er því
meira en bara stöður og teygjur.“
Stappað í pollum í
hvítum fötum
Í sumar fór Erla til Frakklands á
stærstu Kundalini jóga hátíð sem
haldin hefur verið. Hún átti einn
hluta námsins eftir, sem kallast
„White tantra“ og hafði mögu-
leika á að klára það á þessari hátíð.
„Við fórum saman fjórar jógasyst-
ur með bakpokana okkar og vor-
um í ellefu daga á svæðinu. Svæð-
ið er úti í náttúrunni, í kyrrð fjarri
byggð fyrir utan París. Þar gisti ég
í tveggja manna tjaldi.“ Á hátíð-
inni voru þrjú þúsund manns sam-
ankomin og var þetta eins konar
jóga-útihátíð. Vaknað var klukkan
fjögur á nóttunni og tekið svokall-
að „sadhana“, morgunástundun
jógans, í tvo og hálfan tíma. „Svo
fengum við morgunmat, súpu með
kartöflum, rauðrófum og gulrót-
um. Við fengum sömu súpuna alla
morgna. Dagskráin stóð frá 10
til 16 alla dagana, þar sem boðið
var upp á ýmis námskeið, tónlist,
möntrur, jógatíma, hugleiðslur og
fyrirlestra. Síðdegis fengum við
svo sömu baunakássuna á hverjum
degi.“ Á fimmta degi var komið
að þeim hluta námsins sem Erla
átti eftir að klára. White tantra er
hugleiðsla, þar sem tveir og tveir
vinna saman og þurfti Erla að taka
þátt í því í einn dag, en hún tók
þátt í þrjá daga. „Þarna vorum við
samankomin 2000 manns inni í
tjaldi. Allir voru hvítklæddir því í
Kundalini jóga eru hvít föt sögð
hafa góð áhrif á fólk og gera gott
fyrir áruna. Setið var hné í hné í
lótusstellingu og var hugleiðslan
fimm sinnum á dag, í 62 mínútur
í senn, í þrjá daga í röð. Þetta var
svakalega erfitt, með því erfiðasta
sem ég hef gert. Á þriðja deginum
gerði svo skýfall, þrumur og eld-
ingar. Tjaldið fór að leka og það
varð hálfgert flóð inni í tjaldinu.
Það þurfti því aðeins að breyta
síðustu hugleiðslunni og þá stóð-
um við og stöppuðum í pollunum
í hvítum fötunum,“ útskýrir Erla
og segir þetta hafa verið mjög sér-
staka upplifun.
Lærið endist lengur
Í Frakklandi fékk Erla sama mat-
inn í ellefu daga. Hún segir að
þrátt fyrir það hafi hún ekki feng-
ið ógeð á matnum. „Ég vissi af
þessu fyrirfram og hafði tek-
ið með mér harðfisk og ýmislegt
góðgæti í nesti, en ég kom með
það allt aftur til baka.“ En hefur
mataræði Erlu breyst eftir að hún
fór að stunda jóga? „Já, ég verð að
segja það. Ég hef samt alltaf spáð
í hvað ég hef borðað. Ég er mik-
ill sælkeri og finnst sælgæti gott.
Ég drakk kók áður en ég er hætt
því núna.“ Þremur mánuðum eft-
ir að Erla byrjaði í náminu ákvað
hún að hætta að borða í 40 daga.
„Það er sagt að það taki 40 daga
að brjóta upp venjur okkar og að
það taki 90 daga að búa til nýjar
venjur. Að festa nýja vanann í sessi
tekur 120 daga og eftir 1000 daga
verði maður meistari í nýja van-
anum. Ég byrjaði því á þessum
40 dögum en mig hefur bara ekki
langaði í kjöt eftir það.“ Erla seg-
ist samt ekki vera hætt að borða
kjöt fyrir fullt og allt, heldur sé
hún bara að hvíla sig á því, þar til
annað kemur í ljós. Í staðinn borð-
ar hún baunir og fisk. „En ég elda
ennþá kjöt, maður má ekki þvinga
aðra í eitthvað svona. Hálfdán fær
því sitt kjöt ennþá, lærið endist
honum bara lengur!“ Hún segist
hafa fundið mikinn mun um jól-
in í fyrra, þegar hún borðaði hnet-
usteik í fyrsta sinn um jólin. „Jól-
in hafa alltaf verið mér hálf ónýt.
Allt þetta saltaða og reykta kjöt
gaf mér bjúg og vanlíðan. Í fyrsta
sinn leið mér vel á jólunum,“ út-
skýrir hún.
Jóga er fyrir alla
Erla segir alla geta iðkað jóga.
Hún kennir til að mynda eldri
borgurum í Borgarnesi jóga í
blokkinni við Borgarbraut 65. „Í
fyrsta tímanum átti ég von á tíu til
tólf manns. Ég raðaði stólum fyr-
ir þrettán manns en það var hvergi
nærri nóg því það mættu 29. Eftir
það hafa alltaf komið yfir tuttugu
Segir iðkun jóga vera fyrir alla
Rætt við G. Erlu Kristjánsdóttur jógakennara í Borgarnesi
Erla Kristjánsdóttir ásamt tíkinni Depplu.
Erla í jógastöðu.