Læknablaðið - 15.11.2006, Qupperneq 32

FRÆÐIGREINAR / SJÚKDÓMSTILFELLI
Spanier S, et al.Trisomies 8 and 20 characterize a subgroup of
benign fibrous lesions arising in both soft tissue and bone. Am
JPathol 1999;154:729-33.
4. Ferenc T, Sygut J, Kopczynski J, Mayer M, Latos-Bielenska
A, Dziki A, et al. Aggressive fibromatosis (desmoid tumors):
definition, occurrence, pathology, diagnostic problems, clinical
behavior, genetic background. Pol J Pathol. 2006; 57:5-15
5. Clark SK, Neale KF, Langrebe JC, Philips RK. Desmoid
tumours complicating familial adenomatous polyposis. Br J
Surg 1999; 11:157.
6. Heiskanen I, Jarvinen H. Occurrence of desmoid tumours in
familial adenomatous polyposis and results of treatment. Int J
Colorectal Dis 1996; 11:157.
7. Arvantis ML, Jagelman DG, Fazio VW, Lavery IC, McGannon
E. Mortality in patients with familial adenomatous polyposis.
Dis Colon Rectum 1990; 33:639.
8. Anthony T, Rodrigues-Bigas MA, Weber TK, Petrelli NJ.
Desmoid tumors. J Am Coll Surg 1996; 182:369-77.
9. Reitamo JJ, Scheinin TM, Hayry P. The desmoid syndrome:
new aspects in the cause, pathogenesis and treatment of the
desmoid tumor. Am J Surg 1981; 151:230-7.
10. Mazeh H, Nissan A, Simanovsky N, Hiller N. Desmoid tumor
causing duodenal obstruction. Isr Med Assoc J 2006; 8:288-9.
11. Sagar PM, Moslein G, Dozois. Management of desmoid
tumours in patients after ileal pouch-anal anastomisis for
familial adenomatous polyposis. Dis Colon Rectum 1998; 41:
1350.
12. McKinnon JG, Neifeld JP, Kay S, Parker GA, Foster WC,
Lawrence W. Management of desmoid tumors. Surg Gynecol
Obstet 1989; 169:104-6.
13. Jalini L, Hemming D, Bhattacharya V. Intraabdominal desmoid
tumour presenting with perforation. Surgeon 2006 4:114-6.
14. Gladish GW, Sabloff BM, Munden RF,Truong MT, Erasmus JJ,
Chasen MH. Primary Thoracic Sarcomas. Radiographics 2002;
22:621-37.
15. Janinis J, Patriki M, Vini L, Aravnitos G, Whelan JS. The
pharmacological treatment of aggressive fibromatosis: a
systematic review. Ann Oncol 2003; 14:181-90.
16. Gronchi A, Casali PG, Mariani L, Lo Vullo S, Colecchia M,
Lozza L, et al. Quality of surgery and outcome in extra-
abdominal aggressive fibromatosis: a series of patients
surgically treated at a single institution. J Clin Oncol 2003; 21:
1390-7.
17. Nuyttens JJ, Rust PF, Thomas CR,Turrisi AT. Surgery versus
radiation therapy for patients with aggressive fibromatosis or
desmoid tumours. Cancer 2000; 88:1517-23.
SAMANTEKTÁ EIGINLEIKUM LYFS. Hoiti lyfs, lyfjaform og pakkningastærðir:
STRATTERA 5 mg, 10 mg, 18 mg, 25 mg, 40 mg eða 60 mg hörð hylki I 20 hylkja pakkningum. Virk innihaldsefni og styrkleikar: Virka innihaldsefnið i STRATTERA er atomoxetin. Hvert STRATTERA 5 mg, 10 mg, 18 mg, 25 mg, 40 mg eða 60 mg
hylki inniheldur atomoxetin hýdróklóríð sem jafngildir 5 mg, 10 mg, 18 mg, 25 mg, 40 mg eða 60 mg af atomoxetini. Ábendingar: Strattera er ætlað til meðhöndlunar á athyglisröskun með ofvirkni (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD)) hjá
börnum, 6 ára eða eldri og hjá unglingum sem hluti af heildarmeðferð. Meðferð verður að hefja af eða undir stjórn læknis með viðeigandi þekkingu og reynslu af meðhöndlun ADHD. Sjúkdómsgreining skal gerð samkvæmt DSM-IV eða ICD-10 sjúkdóms-
greiningarkerfum. Viðbótarupplýsinpar um örugga notkun lyfsins: Heildarmeðferð samanstendur venjulega af sálfræðimeðferð, fræðslu og félagslegri meðferð og beinist að því að skapa stöðugleika hjá bami með atferlisheilkenni sem einkennast
af langvinnri sögu um einbeitingarörðugleika, athyglistruflun, tilfinningalegum óstöðugleika, hvatvisi, miðlungs til alvarlegri ofvirkni, minni háttar taugafræðilegum einkennum og óeðlilegu heilalinuriti. Námshæfileikar geta verið eðlilegir eða skertir. Lyf-
jameðferð er ekki nauðsynleg fyrir öll börn með þetta heilkenni og ákvörðunin um lyfjameðferð verður að vera byggð á mjög itarlegu mati á alvarleika einkenna miðað við aldur barnsins og hversu lengi einkennin hafa varað. Skammtar og lyf jagjöf: Til
inntöku. Strattera má taka i einum skammti að morgni, án tillits til máltíða. Sjúklingar sem fá ekki viðunandi kliniska svörun (þol eða virkni) þegar tekinn er einn Strattera skammtur á dag gætu haft gagn af þvi að taka lyfið tvisvar á dag i jöfnum skömmtum
að morgni og síðdegis eða snemma kvölds. Skammtar fyrir börn/unglinga upp að 70 kg: Upphafsskammtur Strattera ætti að vera um 0,5 mg/kg á sólarhring. Upphafsskammti ætti að viðhalda að lágmarki i 7 daga áður en skammtur er hækkaður
samkvæmt klínlskri svörun og þoli. Ráðlagður viðhaldsskammtur er um 1,2 mg/kg/dag (háð þyngd sjúklings og hvaða styrkl eikar atomoxetins eru fáanlegir). Enginn ávinningur hefur komið fram af skömmtum hærri en 1,2 mg/kg/dag. öryggi stakra skam-
mta yfir 1,8 mg/kg/dag og heildarskammts yfir 1,8 mg/kg/dag hefurekki verið metið kerfisbundið. í sumum tilfellum getur verið viðeigandi að halda meðferð áfram eftir að sjúklingur er orðinn fullorðinn. Skammtar fyrlr börn/ungllnga yfir 70 kg; Up-
phafsskammtur Strattera ætti að vera 40 mg á dag. Upphafsskammti ætti að vióhalda að lágmarki I 7 daga áður en skammtur er hækkaður samkvæmt kliniskri svörun og þoli. Ráðlagður viðhaldsskammtur er 80 mg. Enginn ávinningur hefur komið fram af
skömmtum hærri en 80 mg. Ráðlagður hámarksskammtur er 100 mg á dag. öryggi stakra skammta yfir 120 mg og heildarskammts yfir 150 mg á dag hefur ekki verið metið kerfisbundið. I sumum tilfellum getur verið viðeigandi að halda meðferð áfram
eftir að sjúklingur er orðinn fullorðinn. Vlðbótarupplýslnpar um öruqga notkun lyfslns: Ekki hefur verið lýst neinum fráhvarfseinkennum I rannsóknum. Hætta má notkun atomoxetins snögglega ef miklar aukaverkanir koma fram; annars má minnka
skammta smám saman á hæfilega löngum tlma. Aframhaldandi meðferð, eftir að sjúklingur er orðinn fullorðinn, getur verið viðeigandi þegar unglingar sem hafa einkenni fram á fullorðinsár hafa haft ótvlrætt gagn af meðferðinni. Hins vegar er ekki mælt
með að meðferð með Strattera só hafin hjá fullorðnu fólki. Sérstaklr sjúkllnpahópar: Skert lifrarstarfsemi: Hjá sjúklingum með miðlungs skerta lifrarstarfsemi (Child-Pugh Class B) ætti að lækka upphafsskammt i 50% af venjulegum skammti. Hjá
sjúklingum með mikið skerta lifrarstarfsemi (Child-Pugh Class C) ætti að lækka upphafsskammt i 25% af venjulegum skammti. Skert nýrnastarfsemi: Sjúklingar meó lokastigs nýrnabilun voru meira útsettir fyrir atomoxetini en heilbrigðir sjúklingar (um 65%
hækkun) en þaó var enginn munur þegar útsetning var leiðrétt fyrir mg/kg skammt. ADHD sjúklingar með lokastigs nýrnabilun eða nýrnabilun á lægri stigum mega þvl fá STRATTERA i venjulegum skömmtum. Atomoxetin getur aukið á háþrýsting hjá
sjúklingum með lokastigs nýmasjúkdóm. öryggi og verkun Strattera hjá bömum yngri en 6 ára hefur ekki verið metin. Því ætti ekki að gefa bömum yngri en 6 ára Strattera. Aldraðir sjúklingar: Á ekki við. Frábendingar: Ofnæmi fyrir atomoxetini eða
einhverju hjálparefnanna. Ekki skal nota atomoxetin með mónóamin oxidasa hemli (MAO hemill). Ekki skal nota atomoxetin innan minnst tveggja vikna eftir að meöferð með MAO hemli er lokiö. Meðferð meó MAO hemli skal ekki hafin innan tveggja vikna
eftir að meðferð með atomoxetini er lokið. Ekki skal nota atomoxetin hjá sjúklingum með þrönghornsgláku þar sem notkun atomoxetins var tengd við aukna tíðni Ijósopsstækkunar i kliniskum rannsóknum. Sérstök varnaðarorð og varuðarreglur við
notkun: Hugsanleg ofnæmistilfelli: Pó sjaldgæft sé þá hefur verið tilkynnt um ofnæmistilvik hjá sjúklingum sem taka atomoxetin þar á meðal útbrot, ofsabjúg og ofsakláða. Margir sjúklingar sem taka atomoxetin verða varir vió væga hækkun púls (meðal-
tal <10 slög á minútu) og/eða blóðþrýstingshækkun (meðaltal <5 mmHg). Fyrir flesta sjúklinga eru þessar breytingar ekki klinískt mikilvægar. Nota skal atomoxetin með varúð hjá sjúklingum með háþrýsting, hraötakt eða hjarta-, æða- eða heilaæöasjúkdóm.
Mæla ætti púlshraða og blóðþrýsting reglulega meðan á meðferö stendur. Einnig eru dæmi um réttstööulágþrýsting. Notist með varúð hjá þeim sjúklingum með öll einkenni sem geta valdið lágþrýstingi. Atomoxetin skal notað með varúð hjá sjúklingum
með meðfætt eða áunnið langt QT eða fjölskyldusögu um QT lengingu. Meðferð með Strattera skal hætt hjá sjúklingum sem fá gulu eða niðurstöður úr blóðrannsóknum benda til lifrarskaða og ekki skal hefja meðferð aftur með lyfinu. örsjaldan hefur
verið lýst eitun/erkunum á lifur, sem lýsa sór með hækkuöum lifrarensímum og hækkuðu gallrauða með gulu. Fylgjast skal með vexti og þroska meðan á meðferó stondur með atomoxetini. Fylgjast skal með sjúklingum á langtímameðferð og ígrundað að
lækka skammta eða stöðva meöferð hjá sjúklingum sem vaxa ekki eða þyngjast eðlilega. Klínlskar upplýsingar benda ekki til að atomoxetin hafi skaðleg áhrif á vitsmuni eða kynþroska en magn langtima upplýsinga er takmarkaó. Þvl ætti að fylgjast vel
með sjúklingum sem þurfa langtlmameöferð. Greint hefur verið frá sjálfsvlgstengdri hegðun (sjálfsvígstilraunum og sjálfsvígshugsunum) hjá sjúklingum sem hafa verið meðhöndlaðir með atomoxetini. I tvlblindum klínískum rannsóknum átti sjálfsvlgstengd
hegðun sér stað með 0,44% tíðni hjá sjúklingum sem meðhöndlaóir voru með atomoxetini (6 af 1357 sjúklingum sem meðhöndlaöir voru, eitt tilvik var sjálfsvígstilraun og fimm sjálfsvígsshugsanir). Engin tilvik voru i lyfleysuhópnum (n=851). Börnin sem
fundu fyrir þessu voru á aldursbilinu 7 til 12 ára. Taka skal það fram að fjöldi sjúklinga á unglingsaldri I þessum klínlsku rannsóknum var lágur. Óvild (aðallega árásargirni, mótþróahegðun og reiði) og geðflökt kom oftar fram i kliniskum rannsóknum hjá
börnum og unglingum sem voru meðhöndluö með Strattera samanborið við þá sem fengu lyfleysu. Fylgjast þarf vel með hvort óvild og tilfinningarlegur óstöðugleiki komi fram eða versni hjá sjúklingum sem eru að hefja meðferð við ADHD. Eins og með
önnur geðlyf er ekki hægt að útiloka mjög sjaldgæfar, alvarlegar geðrænar aukaverkanir. Krampar eru hugsanleg áhætta við notkun atomoxetins. Hefja skal atomoxetin meðferð með varúð hjá sjúklingum með sögu um krampa. Ef engin önnur orsök finnst
skal ihuga stöðvun á atomoxetin gjöf hjá sjúklingum sem fá krampa eða ef krampatíónin eykst. Strattera er ekki ætlað til meðferöar á alvarlegum þunglyndislotum og/eða kviða vegna niðurstaðna úr kliniskum rannsóknum sem framkvæmdar voru á ful-
lorðnum, sem sýndu ekki fram á nein áhrif samanborið við lyfleysu, og voru þaraf leiðandi neikvæð. Milliverkanir vió önnur lyf og aðrar milliverkanir: Áhrif annarra lyfja á atomoxetin: MAO hemlar: Ekki skal nota atomoxetin með MAO hemli. CYP2D6
hemlar (t.d. fluoxetin, paroxetin): Atomoxetin er aðallega umbrotið af CYP2D6 i 4-hydroxyatomoxetin. Hjá sjúklingum með mikla virkni CYP2D6 geta sértækir hemlar á CYP2D6 aukið jafnvægis plasmaþóttni atomoxetins álika mikið og sóst hjá þeim sem
hafa litla CYP2D6 virkni. In vitro rannsóknir benda til að samhliða gjöf cýtókróm P450 hemla hjá sjúklingum með litla CYP2D6 virkni auki ekki plasmaþéttni atomoxetins. Nauðsynlegt getur veriö að hækka skammta hægar hjá þeim sjúklingum sem taka
einnig CYP2D6 hemla. Salbútamól: Gefa ætti atomoxetin með varúð sjúklingum sem eru meðhöndlaðir með háum skömmtum af salbútamóli í innúða, til inntöku eða i æó (eða aðra beta2 örva) vegna mögulegrar aukinnar verkunar salbútamóls á hjarta
og æöakerfiö. Hugsanlegaar aukin hætta á QT bils lengingu þegar atomoxetin er gefið með öðrum lyfjum sem valda QT lengingu (eins og sum geðrofslyf, lyf við hjartsláttartruflunum af flokki IA og III, moxifloxacín, erýtrómýcín, metadón, meflóquín,
þrlhringlaga þunglyndislyf, litíum eða císaprló), lyfjum sem valda blóðsalta ójafnvægi (svo sem tlazlð þvagræsilyf) og lyfjum sem hamla CYP2D6. Krampar eru hugsanlog áhætta við notkun atomoxetins. Gæta skal varúðar þegar lyf sem vitað er að lækka
krampaþröskuld eru notuð samhliða (svo sem þunglyndislyf, geörofslyf, meflóquln, búpróprión og tramadól). Lyf sem hafa áhrif á blóðþrýsting: Vegna hugsanlegra áhrifa á blóðþrýsting skal nota atomoxetin varlega með öðrum lyfjum sem hafa áhrif á
blóöþrýsting. Lyf sem hafa áhrif á noradrenalin: Lyf sem hafa áhrif á noradrenalin skal nota með varúð þegar gefin með atomoxetini vegna hugsanlegra samlegðar eða samverkandi áhrifa á lyfhrif. Dæmi um sllk lyf eru þunglyndislyf eins og imipramin,
venlafaxin og mirtazapin eða lyf sem draga úr slímmyndun eins og pseudoefedrin eða fenylefrin. Lyf sem hafa áhrif á sýrustig i maga: Lyf sem hækka sýrustig I maga (magnesium hýdroxið/alúminum hýdroxlö, omeprazol) höfðu engin áhrif á aðgengi ato-
moxetins. Lyf sem eru mikið próteinbundin I plasma: In vitro rannsóknir (drug-displacement studies) voru framkvæmdar með atomoxetini og öðrum lyfjum sem eru mjög mikiö próteinbundin í meðferðarþóttni. Warfarin, acetýlsalicýlsýra, fenytoin eða diaz-
epam höfðu ekki áhrif á bindingu atomoxetins við mannaalbúmin. Á svipaðan hátt hafði atomoxetin ekki áhrif á bindingu þessara efna á mannaalbúmin. Áhrif atomoxetins á önnur lyf: Cýtokróm P450 ensim: Atomoxetin olli ekki klinískt marktækri hömlun
eða örvun cýtókróm P450 ensima, þar á meöal CYP1A2, CYP3A, CYP2D6 og CYP2C9. Meðganga og brjóstagjöf: Engar klinískar upplýsingar eru til um notkun atomoxetins hjá þunguöum konum. Dýrarannsóknir hafa ekki leitt i Ijós skaðleg áhrif,
hvorki beint né óbeint á þungun, þroskun fósturvísis/fósturs, fæðingu eða þroska eftir fæðingu. Atomoxetin á ekki að gefa þunguöum konum nema væntanlegur ávinningur réttlæti mögulega áhættu fyrir fóstrið. Atomoxetin og/eða umbrotsefni þess eru
skilin út í mjólk hjá rottum. Ekki er vitaö hvort atomoxetin skilst út i brjóstamjólk. Vegna skorts á upplýsingum skal forðast að gefa konum með barn á brjósti atomoxetin. Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla: Engar rannsóknir hafa verið gerðar
til að kanna áhrif lyfsins á hæfni til aksturs eða stjórnunar véla. Atomoxetin var tengt við aukna tiðni þreytu samanborið við lyfleysu. Hjá börnum eingöngu, var atomoxetin tengt við aukna tiðni svefndrunga samanborið við lyfleysu. Sjúklmgum skal ráðlagt
að gæta varúóar þegar þeir aka bil eða nota hættulegar vélar uns þeir eru nokkuð vissir um að hæfni þeirra sé óskert vegna atomoxetins. Aukaverkanir: Böm og unglingar: Kviðverkir og minnkuð matarlyst eru algengustu aukaverkanir sem hafa verió
tengdar við atomoxetin. Þær komu fram hjá um 18% og 16% sjúklinga en leiddu sjaldan til þess að lyfjagjöf væri hætt (um 0,3% hættu lyfjatöku vegna kviðverkja og 0,0% vegna minnkaðrar matarlystar). Þessar aukaverkanir eru venjulega skammvinnar.
Sumir sjúklingar lóttast snemma i meðferðinni vegna minnkaörar matarlystar (að meðaltali um 0,5 kg) og voru áhrifin mest við hæstu skammtana. Við langtima meðferð þyngdust sjúklingar aftur eftir þyngdartap i upphafi. Vaxtarhraði (þyngd og hæð) eftir
tveggja ára meöferð er u.þ.b. eðlilegur. Ógleöi (9%) eða uppköst (11%) geta átt sér stað sérstaklega á fyrstu mánuðum meðferðar. Þessi einkenni voru venjulega væg til miðlungsalvarleg og skammvinn og ollu ekki marktæku brottfalli úr meðferð (brott-
fallstlðni 0,5%). Fullorðnir: Aukaverkanir sem komu oftast fyrir hjá fullorönum á atomoxetin meðferð voru frá meltingarfærum eða þvag- og kynfærum. Kvartanir um þvagteppu eða þvagtregöu hjá fullorðnum ætti að athuga sem hugsanlega tengt atomox-
etini. Engar visbendingar komu fram um annað en að lyfið sé öruggt meöan á bráða- eða langtima meðferð stóð. Handhafi markaðsleyfis: Eli Lilly Danmark A/S Nybrovej 110 DK-2800 Lyngby. Dagsetning fyrstu útgáfu markaósleyfis/cndurný-
junar markaósleyfis: 1. desember 2005. Veró skv. Lyfjaveróskrá frá og meó 1. ágúst 2006: Ávisun lyfsins er bundin við sérfræðinga í geðlækningum, barnalækningum og barnageðlækningum. Ekki hefur verið tekin ákvörðun um greiðsluþátttöku
Tryggingastofnunar og er lyfið þvi .0" merkt. Strattera 10 mg, 18 mg, 25 mg, 40 mg og 60 mg hylki, hörð 28 stk. 9.950 kr. Dagsetning endurskoðunar textans: 26. apríl 2006.
Eli Lilly • Útibú á íslandi • Brautarholti 28 • pósthólf 5285
125 Reykjavík • Sími 520 3400. fax 520 3401 • www.lilly.is
Kfostrattera
Wi' atomoxetine HCI
780 Læknablaðið 2006/92