Læknablaðið - 15.11.2006, Blaðsíða 61

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
Galdurinn við
tónlist Wagners
Árni Tómas Ragnarsson gigtsjúkdómalæknir
getur nreð réttu kallast Wagneraðdáandi á Islandi
númer eitt. Þessi aðdáun er ríflega 20 ára gömul og
Wagnerfélagið sem stofnað var að undirlagi hans
fagnaði 10 ára afmæli í fyrrahaust. Félagar eru um
200 talsins.
Árni Tómas hefur stutt dyggilega við bakið
á Islensku óperunni, setið í stjórn hennar, rit-
stýrt Operublaðinu og verið öflugur í Vinafélagi
íslensku óperunnar. Það væri því hægt að spjalla
vel og lengi um störf Árna Tómasar á vettvangi ís-
lensks óperuflutnings án þess að Wagner kæmi við
sögu en það var þó áhugi hans á óperum Richards
Wagner sem varð til þess að ég átti við hann sam-
tal á dögunum. Þess verður ennfremur að geta að
Árni Tómas og kona hans Selma Guðmundsdóttir
píanóleikari áttu drjúgan þátt í því að óperustjór-
inn í Bayreuth, Wolfgang Wagner, ljáði máls á því
að Niflungahringurinn yrði fluttur hér á Listahátíð
2004 í talsvert styttri útgáfu en vanalegt er og vakti
sá flutningur athygli langt út fyrir íslenska land-
steina.
Árni Tómas var myndritstjóri bókar Árna
Björnssonar þjóðháttafræðings Wagner og Völs-
ungar sem kom út árið 2000. Þar eru rakin
margvísleg tengsl í verkum Wagners, ekki sísl
í Niflungahringnum, við fornan íslenskar bók-
menntir, Völsungasögu og Völuspá, fyrst og
fremst.
Drepleiddist fyrstu fimm árin!
Árni Tómas kveðst ekki liafa verið alinn upp við
tónlistariðkun, áhuginn hafi kviknað fremur seint
og hann ekki byrjað að sækja tónleika fyrr en hann
kynntist konu sinni rétt innan við tvítugt. „Hún dró
mig á sinfóníutónleika og mér drepleiddist fyrstu
fimm árin,” segir hann sposkur og kveðst hafa
verið lengi að venjast þessum hljóðum. „Eftir að
þetta vandist fór ég að hafa ánægju af og reyndar
miklu fleiri tegundum tónlistar en sinfóníutónlist;
tónlist fyrir einleikshljóðfæri vakti einnig áhuga en
ég geri reyndar ekki mikinn greinarmun og hlusta
á alla tónlist ef svo ber undir. Ef lagið er gott þá er
mér eiginlega sama hvað tónlistin heitir.”
Óperuáhuginn kviknaði enn seinna hjá Árna
Tómasi en hann kveðst þó hafa séð óperur í
Þjóðleikhúsinu á unglingsárum. „Ég átti plötu með
La Boheme og það var fyrsta óperan sem kveikti
áhuga hjá mér en það var þó ekki fyrr en ég fór
í framhaldsnám í gigtlækningum til Stokkhólms
að ég byrjaði að bera nokkra virðingu fyrir
óperum og klassískri tónlist. Ég hafði áhuga á að
þroska mig í þessari hlustun og fór í óperuhús í
Stokkhólmi og komst að því að ég réði við óperur
Puccinis og Verdis.”
Áttirðu þér uppáhaldssöngvara í sænsku óperu-
húsunum?
„Nei, ekki var það nú en mér er minnisstætt að
ég keypti mér tvöfalt albúm með Maríu Callas og
féll alveg fyrir henni, hef verið Callas-aðdáandi
síðan. En ég fór uppúr þessu að spekúlera mikið
í söngvurum og hef gert allar götur síðan. Jussi
Björling komst snemma í uppáhald enda algjör
snillingur.”
Árni Tómas segir að hann hafi hlustað á alls
kyns óperutónlist á þessum árum en Verdi og
Puccini voru hans menn.
„Ég var lítið hrifinn af þýskum óperum og
alls ekki Wagner! Ég tók t.d. upp þykkjuna fyrir
ítölsku óperurnar þegar ég sá Rósariddarann eftir
Richard Strauss en þar er atriði þar sem tenór er
fenginn lil að syngja ansi fallega aríu í ítölskum
stíl fyrir marskálksfrúna á meðan hún lætur greiða
sér. Hann syngur þar til hún fær sendiboða með
Árni Tómas, einn heitasti
íslenski aðdáandi Wagners.
Hávar
Sigurjónsson
Læknablaðið 2006/92 809