Fréttatíminn - 28.11.2014, Qupperneq 38

Myndspilari
Xtreamer Wonder
Verð: 24.990 kr.
Fartölva
Dell Inspiron 3531
Verð: 54.990 kr.
Fartölvubakpoki
Dell Tek - tvær stærðir
Verð frá: 9.990 kr.
Hörðustu pakkarnir
fást hjá Advania
Guðrúnartúni 10, Reykjavík
Mánudaga til föstudaga frá 8 til 17
Tryggvabraut 10, Akureyri
Mánudaga til föstudaga frá 8 til 17
advania.is/jol
Kíktu til okkar í kaffi – við tökum vel á móti þér í verslunum okkar
Far- og spjaldtölva
Dell Inspiron 7347
Verð: 179.990 kr.
Fartölvutaska
Bogart 13V
Verð: 8.990 kr. Fartölvuumslag
PC Skin Brown - þrjár stærðir
Verð frá: 1.490 kr.
Heyrnartól - þrír litir
Jabra Revo Stereo
Verð: 29.990 kr.
Ferðahátalari - margir litir
Jabra Solemate Bluetooth
Verð: 29.990 kr.
nóvemberdagur. Giftingin hafði
verið bókuð klukkan þrjú eftir há-
degi og athöfnin skyldi fara fram
í hinu fræga Campidoglia virki,
sem Michelangelo hannaði, í miðri
Rómarborg. Lystivagninn þennan
merka dag í lífi okkar var gamall
Rolls-Royce sem ég hafði útbúið
hljómflutningskerfi til að spila heil-
mikinn lagalista, sem við Kristín
höfðum sett saman. Allt voru það
lög sem höfðu sérstaka merkingu
fyrir okkur og samband okkar
síðustu 20 árin. Við mættum með
stæl til Campidoglia þar sem lög-
bókandinn sem tók á móti okkur
reyndist vera forstöðumaður stofn-
unarinnar og sláandi líkur Mússol-
íni (alveg niður í heiðursorðurnar
á brjóstborðanum hans) eins og
87 ára gamall vígsluvottur minn
benti á. „Ég man eftir honum, við
vorum samtímamenn hér,“ hvíslaði
hann brosandi. Athöfnin fór fram
á ítölsku með vígsluvottana tvo og
túlk okkur við hlið. Stundin var
töfrandi og mjög skemmtileg líka.
Tilfinningin var ótrúleg að ganga
hönd í hönd út á torgið fyrir framan
höllina og spjalla við heimamenn
sem óskuðu okkur til hamingju.
Dagurinn var fullkominn að öllu
leyti - án efa besti dagur lífs míns.
Við keyrðum um Rómarborg í Rolls-
Royce-bílnum okkar þetta síðdegi,
drukkum kampavín með tónlistina
ómandi og gluggana opna, brosandi
andlit heilsuðu okkur og bravó-hróp
gullu við. Við rúntuðum fram hjá
flottustu stöðum og minnisvörðum
Rómar og nutum andartaksins. Við
vorum bara tvö saman, höfðum ekki
minnstu áhyggjur en áttum þarna
stórkostlegt nýtt upphaf. Og eins
og til að innsigla hamingju okkar
mætti lítil prinsessa inn í líf okkar
tíu mánuðum síðar. Lífið var mjög
gott – og til þess gert að lifa því.“
Björgólfur Thor fjallar um samband sitt og föður síns,
Björgólfs Guðmundssonar, í bók sinni. Hann telur að faðir
sinn hefði ekki átt að fara út í erlendar fjárfestingar á
uppgangstímunum og láta sér Landsbankann duga.
„Samband mitt við föður minn hafði líka orðið fyrir
skakkaföllum á uppgangsárunum. Í ágústmánuði 2003
gáfum við út yfirlýsingu um að héðan í frá myndum við
einbeita okkur að aðskildum hlutum. Faðir minn, sem
hafði verið í stjórn Pharmaco, sagði sig úr henni og ákvað
að einbeita sér að Landsbankanum þar sem hann var
formaður bankaráðs. Á sama tíma fór ég að taka mun
meiri þátt í daglegum rekstri Pharmaco, þar sem ég var
stjórnarformaður. Ég keypti hlut föður míns í Pharmaco.
Við vorum sammála um að Pharmaco væri áhættusamari
fjárfesting en Landsbankinn. Þar að auki krafðist for-
mennskan í Landsbankanum allrar hans athygli.
Ég á föður mínum og ævintýraþrá hans margt að þakka.
Hann var viðskiptafélagi minn í Rússlandi og í lyfjaiðnað-
inum í Búlgaríu, þar sem við unnum náið saman og fengum
mikinn arð. Þegar hann einbeitti sér aftur að Íslandi fann
hann stöðu sem hann gat hugsað sér að sitja í fram á
eftirlaunaaldur og ég hélt að hann hefði sagt skilið við
ævintýramennsku. Ég var hins vegar ungur maður og vildi
fleiri ævintýri, stofnaði Novator sem mitt eigið fjárfestinga-
fyrirtæki og var með margar hugmyndir um hvað ég vildi
gera næst. Ég ætlaði mér að fara inn á aðrar og ókannaðar
slóðir og vildi gera það upp á mitt eindæmi með mínu
eigin fyrirtæki. Fyrstu tækifærin sem ég fékk í viðskiptum
spruttu greinilega af tengslaneti föður míns og vilja hans til
að leggja upp í ný ævintýri - en nú voru aðrir tímar.
Faðir minn var á réttri hillu í Landsbankanum. Sem for-
maður stærsta banka á Íslandi naut hann þeirrar lýðhylli
sem hann sóttist eftir og naut þess að vera virtur og dáður
í bankanum. Hann gat ornað sér við tilhugsunina um að
hafa hafið sig til fyrri vegs í augum þjóðar sinnar. Sumir
fóru meira að segja að kalla hann Greifann af Monte Cristo.
En það kom mér á óvart að þetta skyldi ekki nægja
honum. Hann fór að spila Matador-spilið sem var í gangi
á Íslandi á þessum tíma, fjárfesti í eignum sem ég kallaði
verðlaunaeignir og fjármagnaði allt með skuldsetn-
ingu í gegnum erlend fyrirtæki. Kaup hans á enska
fótboltaliðinu West Ham United, sem ég hafði ákveðnar
efasemdir um, sögðu mér allt sem segja þurfti. Faðir
minn tók þátt í ungæðislegum leik, en þar var ljóst að
hann myndi eiga erfitt uppdráttar. Hann þurfti að treysta
of mikið á ráðgjafa sína, ferðaðist ekki nógu mikið og
fékk því ekki nægilega innsýn og það sjónarhorn sem
nauðsynlegt er fyrir svona verkefni.
Hann fór inn í verkefni of seint, rétt fyrir hrunið, sem
gerði hann persónulega gjaldþrota og rúinn inn að skinni
bæði tilfinningalega og fjárhagslega. Þetta er sorglegt
því hann hefði líklega getað komist hjá gjaldþroti hefði
hann verið sáttur við hlutverk sitt í Landsbankanum. Það
voru hinar fjárfestingarnar sem komu honum í klandur,
og þetta olli mér jafnvel enn meira angri eftir að hann
varð gjaldþrota. Ég hafði alist upp með manni sem hafði
verið komið illa fram við og þráði að sanna sig á ný og
sjálfur vildi ég líka hreinsa nafn hans. Í þetta skipti vil
ég ekki að hann falli í þá gildru að hugsa þannig að það
sem kom fyrir hann í fjármálahruninu sé öllum öðrum að
kenna. Ég held að hann sé smátt og smátt að sætta sig
við að svo var ekki, en það hjálpar mjög að hann er enn
virtur og vinsæll í þeim hópum sem hann lifir og hrærist í
þótt nafn hans sé flekkað í fjölmiðlum.
Ég hef líka ávallt borið mikla virðingu fyrir viljastyrk
föður míns þegar kemur að áfengi. Það segir mikið um
þrautseigju hans að hann hefur ekki í eitt einasta skipti
misstigið sig í öllum sínum eldraunum og sigrum heldur
staðið við þá ákvörðun sem hann tók árið 1978 þegar ég
var strákur í San Francisco. Þessi þrautseigja er eitthvað
sem fjölskyldan mín hefur gengið að sem vísri, en hefði
ekki átt að gera af því að við höfum öll haft ávinning af
staðfestu hans.
Ég gat ekki hjálpað föður mínum eftir hrunið. Úr-
tölumenn hafa gagnrýnt mig fyrir þetta og sagt að ég
hefði getað klárað málin við lánardrottna föður míns líkt
og mína eigin og bjargað honum þannig frá gjaldþroti.
En verkefnið sem ég stóð frammi fyrir eftir hrunið var
risavaxið. Það var engin leið fyrir mig að semja við lánar-
drottna föður míns líka, fyrir utan að taka á mig hans
hluta af sameiginlegum skuldbindingum okkar. Ég talaði
að vísu við banka til að sjá hvort hægt væri að komast að
einhvers konar samkomulagi. En það var ómögulegt.“
Ég gat ekki hjálpað föður
mínum eftir hrunið
38 bækur Helgin 28.-30. nóvember 2014