Þjóðlíf - 01.04.1991, Blaðsíða 24

ERLENT
sitja eða standa. Ef sætum er komið fyrir
halda menn sig á einum stað á áhorfenda-
svæðinu og mun auðveldara er að halda
uppi röð og reglu. í kjölfar harmleiksins í
Sheffield var ákveðið að leita leiða til að
koma í veg fyrir að slíkir atburðir endur-
tækju sig. Allt of margir höfðu farið í eitt
hólf áhorfendasvæðisins og því fór sem
fór. Helstu niðurstöður voru að það væri
nauðsynlegt að hafa einungis sæti á öllum
leikvöngum, engin stæði. Einnig var kom-
ist að hinu augljósa; margir vellirnir eru
hreinar slysagildrur. Ólíkt glæsileikvöng-
unum á meginlandi Evrópu sem standa
einir og sér, flestir nýlegir, eru þeir ensku
nær allir komnir til ára sinna og aðþrengd-
ir í miðjum íbúðahverfum.
argt bendir til að mjög erfitt verði
að bæta úr þessu sem skyldi. Að
byggja nýjan leikvang frá grunni kostar of
fjár og er ofviða einstökum liðum. Því
hefur verið rætt um að nokkur félög taki
sig saman en þær ráðagerðir standa einatt
á andúð stuðningsmannanna, sem vilja sig
hvergi hræra. Þannig hefur verið lagt til að
WBA, Aston Villa og Birmingham, sem
öll eru í þeirri borg, byggi í sameiningu
nýjan „Wembley“ í einu úthverfinu.
Áhangendurnir taka það ekki í mál og
segjast aldrei myndu stíga fæti sínum á
þann völl.
Þess vegna hefur umræðan beinst meira
að umbótum á völlunum sem fyrir eru,
koma fyrir sætum, byggja nýjar áhorfend-
astúkur og halda þeim betur við. Vanda-
málið er að eigi endurreisnin að ná til allra
leikvanga kostar það á milli 600 og 900
milljónir sterlingspunda. Sá peningur er
ekki til. Þau félög sem hafa lagt út í miklar
framkvæmdir eiga núna í miklum fjár-
hagsvandræðum. Chelsea byggði nýja
stúku fyrir nokkrum árum og situr í mik-
illi skuldasúpu, svipaða sögu er að segja af
Tottenham og ef veldi Liverpool hnignar
á komandi árum, verður ein ástæðan sú,
að stjórnin þar hefur ákveðið að verja að
minnsta kosti 8 milljónum punda til end-
urbóta á Anfield, leikvangi liðsins, setja
sæti á„ the Kop“ meðal annars. Aðdáend-
ur Liverpool sem hafa staðið þar árum
saman eru auðvitað ekkert hressir með
það.
Liverpool, Chelsea og Tottenham eru
stórlið og ef þau lenda í vandræðum, þá
spyrja litlu liðin sig hvernig fari fyrir
þeim? Þau berjast þegar í bökkum og
mega alls ekki við að fara að ausa fé í
vallarframkvæmdir. Til lítils er að byggja
flottan völl ef félagið fer á hausinn.
En ef peningamálin eru látin liggja á
milli hluta, þá er það von ráðamanna ef af
þessum umbótum verður að það takist að
skapa allt annað andrúmsloft á leikvöng-
unum, að konur fari með körlum sínum á
völlinn, að heilu fjölskyldurnar hópist
saman, líkt og á íþróttaviðburðum í
Bandaríkjunum. Þetta er mikil bjartsýni.
Eins og er er kvenfólk sjaldséð á enskum
knattspyrnuleikjum og þannig vilja karl-
arnir hafa það. Þeir segja flestir að konur
hafi hvorki vit né áhuga á leiknum. Til er
smásaga, Leikurinn, sem segir frá Lenn-
ox, fylgismanni Notts County. Liðið tap-
aði fyrir Bristol City og hann brást við með
því að lemja frú Lennox eftir að hún hafði
reynt að gera lítið úr þessu og knattspyrnu
yfirleitt.
Þær konur sem hafa lifað sig inn í íþrótt-
ina eru fáar og skera sig úr. Tvær eldri
konur voru fastagestir á heimaleikjum
West Ham í mörg ár og eru eflaust enn.
Þær veifuðu treflum, hrópuðu, stöppuðu
og klöppuðu og vöktu mikla athygli. Það
var líka á Upton Park, velli West Ham, að
kona nokkur komst á spjöld knattspyrnu-
sögunnar á sjöunda áratugnum. Sonur
hennar, Maurice Setters, lék með heima-
liðinu. Mótherji hans úr Stoke tæklaði
hann svo um munaði, reyndar svo rosa-
lega að móðirin geystist inn á völlinn og
hugðist jafna um dónann. Fjórir lögreglu-
þjónar báru hana af vellinum.
inir „sönnu“ stuðningsmenn rifja
upp þessa og álíka sögur til að sýna
fram á að knattspyrna og kvenfólk fari
ekki saman. Það eru strákarnir sem eiga að
fara á völlinn, fá sér fyrst nokkra bjóra og
svo aftur að leik loknum. Ölvun á leikjum
er enda annað vandamál sem rannsókn
slyssins í Sheffield ítrekaði að yrði að taka
á. Flestir kráareigendur í borginni kvört-
uðu alls ekki yfir fylgjendum Liverpool,
en einn varð þó að kalla á lögreglu þegar
allar birgðir þraut og slagsmál brutust út.
Það hefur verið talað um að banna sölu
áfengis á krám nálægt völlum á leikdögum
en ekkert orðið úr því. Slíkt yrði mjög
óvinsælt og örugglega fyndust einhverjar
leiðir til að sniðganga slíkar ráðstafanir.
Þá hafa verið uppi áform um að skylda
alla sem vilja fara á völlinn að verða sér úti
um aðgönguskírteini. Ekkert hefur miðað
í þá átt heldur. Englendingar eru á móti
öllum skírteinum yfirleitt, þeir hafa engin
nafnskírteini og ökuskírteinin eru ekki
með mynd. Þar að auki er fullyrt að það
myndi taka margar klukkustundir að at-
huga skírteini hvers og eins og þá er betur
heima setið.
að er því ólíklegt að þáttur áhorfenda
í þessari þjóðaríþrótt Englendinga
taki einhverjum stakkaskiptum í náinni
framtíð. Frekar má búast við að það verði
áfram nær eingöngu karlar sem hópist
saman á gamla og úr sér gengna leikvang-
ana eftir að hafa fengið sér nokkrar kollur,
syngi þar hástöfum, bölvi öllu í sand og
ösku ef illa gengur en geri gys að and-
stæðingunum ef ástandið er bjart. Það er
næsta víst.
0
24 ÞJÓÐLÍF