Þjóðlíf - 01.04.1991, Blaðsíða 23

krömdust til bana á Hillsborough-leik-
vanginum. Ahangendur Liverpool svara í
sömu mynt, syngja „takið næstu vél til
Miinchen“, en margir leikmenn Man-
chester United létust í flugslysi þar fyrir
meira en þrjátíu árum. Svona óhugnaður
heyrir þó til algerra undantekninga og þeir
eru mjög fáir sem leggjast þetta lágt.
Einnig eru vissir einstaklingar teknir
fyrir. Þegar Paul Gascoigne lék með
Newcastle fékk hann dembu af Mars-
súkkulaðistykkjum yfir sig í hverjum leik
því hann þótti þybbinn og allir vissu af
dálæti hans á þessari tegund. „Api, api“
eða„ í-ó, í-ó“ kalla fylgismenn hins liðsins
þegar Tony Adams hjá Arsenal snertir
boltann. Hann á að vera líkur apa í útliti
og framkomu sem auðvitað er tómt rugl.
Svipuðu máli gegnir með Mark Hughes,
sem spilar fyrir Manchester United. Ef
honum verða á mistök, ef hann skýtur
framhjá eða missir boltann frá sér, ráða
áhangendur mótherjanna sér ekki fyrir
kæti og hrópa í sífellu: „meeh, meme,
meeeh“. Hughes kemur frá Wales, en þar
verður vart þverfótað fyrir rollum. Þá er
það alls ekki óalgengt að stuðningsmenn-
irnir snúist gegn mönnum í eigin liði. To-
ny Cascarino átti afleita leiki með Aston
Villa lengi vetrar og var orðinn mjög óvin-
sæll. Á heimaleikjum Villa voru seld
barmmerki sem á stóð: „Ég hef séð
Cascarino skora“.
Svona mætti lengi telja. Stuðnings-
menn allra liða eiga sína sérstöku söngva
og auðvitað trefla og húfur í viðeigandi
litum. Ákveðnar hefðir fylgja að auki ýms-
um liðum. Þeir sem halda með Norwich
fara á flesta leiki með uppblásna plastban-
ana sem þeir veifa svo til og frá meðan á
leik stendur. Hörðustu fylgismenn Hart-
lepool, sem er nyrst í Englandi og hefur
barist á botni fjórðu deildar lengur en
elstu menn muna, bjóða öllum veðrum
byrginn í bláum stuttermabol Hartlepool-
liðsins. Þetta kalla þeir karlmennsku og
gera óspart grín að þeim sem mæta dúðað-
ir á völlinn.
En áhangendur allra liða eiga það sem
sagt sameiginlegt að hafa gaman af að
standa saman á leikjum og syngja. Standa,
ekki sitja. Að sitja er allt annað og miklu
verra, hnussa þeir hneykslaðir, þá er ekki
hægt að láta skoðun sína jafn vel í ljós.
Þegar fylgismönnum Leeds var fyrir
nokkru boðið upp á eins konar klappstóla
á Maine Road, heimavelli Manchester Ci-
ty, rifu þeir allar seturnar af lömunum.
Þeir fullyrtu að þeir sæju ekkert ef þeir
sætu.
Málið snýst ekki bara um hvort menn
Enskur óeirðarseggur á knattspyrnuvelli.
er reyndar enn, þótt nú séu þetta að mestu
orðin tóm.
Söngvarnir eru einmitt aðal allra stuðn-
ingsmanna. Það þekkist í öllum löndum
að áhorfendur hvetji sitt lið til dáða en í
Englandi snýst dæmið í ríkara mæli en
annars staðar um að hnýta í mótherjana
eða stríða fylgismönnunum. „Af hverju
syngiði ekki meir?“ er mjög vinsælt að
syngja þegar lið hefur náð forystu og hinir
áhangendurnir eru þöglir og niðurlútir.
Þá festast sumir söngvar við viss lið. Það
fer innilega í taugarnar á stuðningsmönn-
um Coventry þegar fylgismenn andstæð-
inganna hrópa hástöfum, „Sutton, Sut-
ton!“ Sutton United er pínulítið utan-
deildarlið sem sló Coventry úr
bikarkeppninni fyrir tveimur árum. Þar
sem Arsenal kemur í heimsókn er vinsælt
að söngla „Arsenal, Arsenal", en mjög
hjáróma. Arsenal þykir vera lið teprulega
og fína fólksins. Sérstaklega ber á þessu í
iðnaðarhéruðunum £ mið- og norður-Eng-
landi.
Yfirleitt eru söngvarnir frekar fyndnir
en hitt. Þó eru sumir virkilega andstyggi-
legir. Það hefur til að mynda æu'ð andað
köldu milli áhangenda Liverpool og Man-
chester United. Heyrst hefur til manna frá
Manchester gera grín að slysinu hörmu-
lega í Sheffield í hittifyrra þegar nær
hundrað stuðningsmenn Liverpool
ÞJÓÐLÍF 23