Fréttatíminn - 02.04.2015, Side 32

Gegn betri núvitund
É
Ég lærði nýtt orð um daginn. Núvitund.
Nú er núvitund kannski ekki það nýjasta
í bransanum en það er nýtt fyrir mér og
eins og ég skil konseptið, sem er líklega
fullkomlega röng túlkun, þá snýst núvit-
und aðallega um að þola það að þurfa að
bíða í röð. Þeir hörðustu gangast jafnvel
upp í því að velja viljandi langar raðir í
búðinni og keyra á eftir gömlum köllum
með hatt.
Nú er ég með þann leiðinlega kvilla að
vera með vegavonsku á háu stigi og þar
sem þetta er það sem ég vildi hvað helst
geta breytt í fari mínu. Ákvað ég því fyrir
stuttu, eftir að hafa heyrt af núvitundinni,
að prófa mína núvitund með því að velja
hægu akreinina á háannatíma. Vera ekki
óþolandi svigari – svona einu sinni. Komst
þó fljótlega að því að núvitund mín er ekki
upp á marga fiska því ekki var ég kominn
svo mikið sem kílómetra áður en ég tók
fram úr, á vegaöxlinni, sótbölvandi, bæði
sjálfum mér fyrir uppátækið og líka, sjálf-
sagt ljómandi góðri, ömmu einhvers. Sem
þarna varð fyrir barðinu á vegavonskunni.
Þannig fór fyrsta tilraun til að núvit-
unda mig upp. Ég á það reyndar til að
fara of geyst af stað í svona verkefni, mý-
margar megranir sanna það, og springa
svo stórkostlega á limminu. Þessar að-
ferðir mínar eru sennilega alveg þveröf-
ugar anda núvitundarinnar og dæmdar til
þess að mistakast.
Ég gafst þó ekki upp. Ákvað að reyna
í Bónus. Valdi langa röð. Strákurinn sem
var að afgreiða á næsta kassa virtist ekki
skilja að ég var að reyna að betra líf mitt
þegar hann pataði reglulega til mín með
höndunum um að það væri allt tómt hjá
sér. Ég núvitundaði mig upp og hékk
áfram í röðinni löngu. Sé svo útundan
mér, hvar ég horfi girndaraugum á Sí-
ríuslengju við kassann, konu með alveg
rosalega fulla kerru koma aðvífandi að
kössunum og auðvitað stefnir hún beint
á þann tóma. Ég afnúvitundaðist á núll
einni og viðbeinsbraut mig næstum þegar
ég stökk með kerruna í veg fyrir aum-
ingja konuna sem var sjálfsagt, miðað við
vörurnar í vagninum, úttauguð margra
barna móðir að reyna að kaupa inn fyr-
ir helgina. Konan sú átti sennilega mun
frekar skilið að komast á undan mér,
fúlum karlpungnum, út úr búðinni en ég
lét á engu bera þegar ég setti vörurnar á
bandið, undir illu augnaráði allra í búð-
inni. Þá áttaði ég mig á að kannski þyrfti
ég á smá aðstoð að halda. Ég var bara
ekki að ná þessu.
Lítil skref, hugsaði ég, og leitaði á náðir
míns helsta bandamanns, sjónvarpsins.
Prófaði að horfa á línulega sjónvarpsdag-
skrá – með auglýsingum og lét meira að
segja frá mér mína kærustu eign, fjar-
stýringuna. Adam var ekki lengi í núinu
því börnin sem voru fljót að sjá veikleika í
nýnúvitunduðum föður sínum og hrifsuðu
til sín sjónvarpið. Seinna um kvöldið, þeg-
ar ég var búinn að ná varpinu aftur á mitt
vald, sá ég á flakki um stöðvarnar gaml-
an vinnufélaga, Sigmund Erni, á tali við
einhverja konu á nýju sjónvarpsstöðinni
Hringbraut. Hafði ekki séð þátt á stöðinni
og ákvað því að gefa þessu smá séns –
og viti menn!. Alheimurinn er kosmískur
eftir allt saman. Því hvað voruð þau að tala
um? Núvitund, auðvitað.
Þarna var komin í settið til hans Simma
Ásdís nokkur Olsen sem mér skilst að
sé einhverskonar núvitundargúrú hér á
Fróni. Við að hlusta á Ásdísi snakka við
hann Sigmund minn áttaði ég mig á, var
reyndar ekki alveg nógu núvitundaður til
að nenna að horfa til enda og því gæti ég
aftur hafa misskilið, að núvitund er hið
nýja Zen. Bara í staðinn fyrir að hugleiða
sérstaklega og komast í „Zen-augnablik-
ið“ á jógadínu á að komast í núvitundar-
augnablikið í daglegum verkum. Hmm,
hugsaði ég með mér. Þarf þá ekki endi-
lega að láta sér viljandi líða illa í óþolandi
aðstæðum til að ná núvitundarástandi?
Hafði ég mögulega misskilið þetta allt
saman svona líka hrapallega. Sú niður-
staða þurfti svo sem ekki að koma mikið
á óvart enda hafði ég ekkert kynnt mér
núvitund áður en ég ákvað að ég skildi ná
tökum á faginu.
Stuttu eftir áhorfið, þegar ég var einu
sinni sem oftar að klórþrífa klósettið, hvar
við feðgar sýnum ekki alltaf okkar bestu
hliðar (sjá Fréttatímann fyrir tveimur vik-
um), fattaði ég að núvitund snýst einmitt
ekki um að draga eitthvað á langinn og
sjá hversu lengi maður þolir við. Heldur
að njóta augnabliksins. Þarna með klór-
brúsann í annarri, hlandblettóttan þerri-
pappír í hinni og gengjarappara að úthúða
lögreglunni í Compton í eyrunum átti ég
mína fyrstu meðvituðu núvitund. Þarna
var verk sem þurfti að vinna og eins gott
að gera það bara í núinu. Þetta var mikil
uppljómun fyrir tæplega fertugan mann í
Hlíðunum.
Síðan hef ég fattað að mín núvitund,
sjálfsagt afar frábrugðin Ásdísar og hinna
núvitundagúrúanna, snýst aðallega um
að sveigja, gjörsamlega óþolandi, á milli
akreina í umferðinni. Svína fyrir gamlar
konur í búðum og kaupa óþarfa hluti til
heimilisins á tilboði. Já, og að horfa eins
mikið á sjónvarpið og ég get. Þar á ég
mína bestu núvitund – en bara ef ég er
með fjarstýringuna.
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Haraldur
Jónasson
hari@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
w w w.forlagid. i s | Bókabúð Forlags in s | F i sk i s lóð 39 w w w.forlagid. i s | Bókabúð Forlags in s | F i sk i s lóð 39
FORELDRAR?
ÚLFAR,
Metsölulisti
Eymundsson
Handbækur / Fræðibækur /
Ævisögur - vika 13
1.
Metsölulisti
Eymundsson
Handbækur / Fræðibækur /
Ævisögur - vika 13
2.
DREKAR,
Metsölulisti
Eymundsson
Handbækur / Fræðibækur /
Ævisögur - vika 13
3.
FORELDRAR?
32 viðhorf Helgin 2.-5. apríl 2015