Ægir - 01.11.2005, Page 32

32
Æ G I S V I Ð TA L I Ð
Þorsteinsson verið komin upp á borðið, en strax árið
eftir, 1999, hófst smíði hans. Mér fannst þessi fyrstu
kynni af frystingu á uppsjávartegundum um borð
mjög áhugaverð. Við byrjuðum á að fara á kolmunna
og síðan á síld og vorum að veiðum allt þetta sumar,
en um haustið fór skipið aftur til Noregs.“
Og leiðin lá á Vilhelm
Þriðji september árið 2000 var stór dagur og eftir-
minnilegur í útgerðarsögu Samherja og Akureyrar,
en þá kom fjölveiðiskipið Vilhelm Þorsteinsson fán-
um prýtt í heimahöfn. Arngrímur og Sturla Einars-
son, sem voru saman skipstjórar á skipinu til að byrja
með, höfðu farið utan til þess að ná í það. Það ríkti
mikil eftirvænting á Akureyri að sjá hið nýja og
glæsilega skip.
Sturla var í brúnni á Vilhelm fyrstu sex mánuðina,
en Arngrímur hélt áfram og fékk til liðs við sig Guð-
mund Jónsson um mitt ár 2001. Í desember á síðasta
ári tók Guðmundur síðan við Baldvini Þorsteinssyni
og Arngrímur hefur síðan verið aðalskipstjóri Vil-
helms. Fyrsti stýrimaður og afleysingaskipstjóri er
nú Birkir Hreinsson, en þeir störfuðu saman á sínum
tíma á Baldvini Þorsteinssyni og síðar Þorsteini.
En hvernig skip er Vilhelm Þorsteinsson að mati
Arngríms?
„Vilhelm er mjög gott skip til þess sem hann er
notaður í dag - þ.e. frystiskip fyrir uppsjávarfisk. Til
að byrja með vorum við í erfiðleikum með vinnsluna
um borð, en við fundum fljótlega lausn á því og síð-
an hefur þetta gengið mjög vel.
Allur aðbúnaður um borð er mjög góður og vélin
er öflug - 7.500 hestöfl. Skipið lætur vel í sjó. Kjarni
áhafnarinnar hefur verið sá sami í þessi ár, tiltölulega
litlar mannabreytingar,“ segir Arngrímur.
Hreinasta ævintýri
Ekki er ofmælt að áhöfnin á Vilhelm hafi að nokkru
leyti rutt brautina í vinnslu og frystingu á uppsjávar-
fiski úti á sjó. Arngrímur segist líta svo á að hann
hafi verið heppinn að fá tækifæri til þess að taka þátt
í að fara nýjar leiðir. „Auðvitað hafa verið margir háir
þröskuldar á leiðinni, en okkur hefur tekist að kom-
ast yfir þá flesta.“
Loðnan hefur verið heilfryst um borð í Vilhelm,
„en við höfum lítið fryst af kolmunna. Það er einfald-
lega dæmi sem ekki er búið að ná nógu góðum tök-
um á. Kolmunninn geymist illa og menn hafa ekki
fundið nægilega vel út úr framhaldsvinnslu á hon-
um. Það eina sem er verið að vinna úr kolmunnanum
er í surimi, en ég held að sú vinnsla hafi ekki náð
nægilega góðri fótfestu. Síldin er að langmestu leyti
flökuð um borð og almennt finnst mér skemmtileg-
ast, en jafnframt erfiðast, að eiga við hana,“ segir
Arngrímur, en óhætt er að segja að áhöfnin á Vil-
helm hafi náð hreint frábærum árangri í síldveiðum
og -vinnslu á undanförnum árum. Eiginlega er hægt
að tala um hreinasta ævintýri í þeim efnum. „Jú, það
má kannski kalla það ævintýri,“ segir Arngrímur.
„Það hefur verið þróun í þessum veiðum hjá okkur.
Við prófuðum þessar vinnsluaðferðir aðeins árið 1998
á Garðari og síðan fórum við af stað á Vilhelm árið
2000. Fyrst vorum við einir í þessum veiðum, en síð-
an bættust fleiri skip við - Hákon og Huginn, Bjarni
Ólafsson, Guðrún Gísladóttir og fleiri skip. Árið
2000 fór sáralítið af norsk-íslenskri síld í vinnslu til
manneldis. En á sl. sumri fóru um 80% af síldinni í
vinnslu til manneldis, sem segir allt sem segja þarf
um þær breytingar sem hafa orðið. Ég held að í dag
hafi tíu skip möguleika á að vinna og frysta síld um
borð, sem er líka mikil breyting á fáum árum. Þetta
er að sjálfsögðu mjög jákvætt, því með þessu móti
erum við að margfalda verðmæti þeirrar síldar sem
við veiðum.“
Á síldinni norður í höfum
Yfir sumarmánuðina er Vilhelm vikum og mánuðum
saman á síldveiðum langt norður í höfum. Arngrím-
ur segir ekki hægt að líkja þessum veiðum við veið-
arnar á uppsjávarfiski í Lofti Baldvinssyni í gamla
daga. „Á Vilhelm erum við að taka síldina í troll yfir
sumarið, en í þá daga voru menn að veiða síldina í
nót. En að því leyti er þetta líkt að túrarnir eru lang-
ir. Við höfum ekki komið heim, en höfum áhafna-
skipti á mánaðar fresti. Á síðasta ári flugum við
Arngrímur og Sturla
Einarsson voru skip-
stjórar á Vilhelm Þor-
steinssyni fyrstu mán-
uðina. Hér eru þeir fé-
lagar í brúnni á Vilhelm
fyrir röskum fimm
árum.
Þegar ég sótti um plássið á Akureyrinni var ég
sannfærður um að þessi útgerð ætti eftir að ganga,
en ég viðurkenni það fúslega að mig óraði ekki fyr-
ir að hún myndi blómstra með þeim hætti sem átti
eftir að koma á daginn.
Fjarvistir eru flestum erfiðar, en síðan er það undir
hverjum og einum komið hvernig úr þessu er unn-
ið. Maður ætti auðvitað að vera farinn að venjast
þessu eftir öll þessi ár, en ef eitthvað er finnst mér
fjarvistirnar vera erfiðari núna en þegar ég var að
byrja í þessu.
aegir11_des2005.qxd 16.12.2005 15:47 Page 32