Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Blaðsíða 17

fulls skilnings“, er þetta erindi með
liina útsprungnu blómkrónu í næstu
hendingu á eftir:
Þá gerðist undrið:
Sem af galdri tendraðist
glóaldinrauð
rönd af nýjum degi
mjúklega sveigð sem atlot
um augastein hans og von
Og ástrík hönd strauk
myrkrið af augum hans
lfonum vitraðist Jörðin!
Svona yrkja ekki nema stórskáld,
enda hafa allir sem um Jarteikn hafa
skrifað tekið eftir snilld þessa kvæSis.
Hér hefur aSeins veriS vakin at-
hygli á fáeinum svipleiftrum í síS-
ustu ljóSum Hannesar, án útlistunar.
En þaS er ómaksins vert aS horfa í
djúp þessara mynda eSa fylgja hugs-
un skáldsins eftir á fluginu, því aS
þær eru ekki aðeins skart og prýSi
kvæSanna heldur lykillinn aS veröld
hans. Lítum aSeins nánar á þær.
Þrj ár hinar fyrstu eru úr sama kvæS-
inu, en ég kom mér ekki aS því aS
nefna þaS, svo fjarstæSur er titillinn
Hinir jramliðnu lífi þessara mynda.
I einni þeirra leiSir skáldiS hug okk-
ar aS luktri skel sem óSar en varir
ber hljóm aS eyrum, hafniS drauma,
og fyrir augum hrynja skilveggir
tveggja heima er flæSa saman, og er
annars eSlis en dregin sé líking milli
hafniSs og drauma. SkáldiS er í
kvæSinu aS lýsa einstaklingum í stór-
Eilijð jlcygrar slundar
borg, sem eru hver um sig lukt skel,
hafa enga snertingu hver viS annan
eSa hlutina í kringum sig, eru eins
og framliSnir eSa meS dánargrímur,
en skáldiS sér um leiS dýpra og víS-
ar, aS í þessari luktu skel ólgar líf,
felast draumar, og þaS svo voldugir
og hljómmiklir aS þeir minna á haf-
niS, eru sjálfir hafniSur.
ESa lítum á aSra mynd þessa
kvæSis: I himnu af Ijósi hylja spegl-
arnir djúp sín. Jafn viSkvæm og næm
sem sjón Hannesar er fyrir ytra borSi
hlutanna er þrá hans og hæfileiki til
aS skyggnast undir yfirborSiS og sjá
ofan í djúpin. Hann sér spegilflötinn
sem himnu af ljósi, og er í sjálfu sér
fögur mynd, en hún vekur um leiS
hugboS um aS eitthvaS felist þar
undir, aS hann sé ekki annaS en yfir-
skin, og í staS þess aS vera ekkert
í sjálfu sér, aSeins endurgjafi, tekur
spegillinn á sig nýjan eiginleika, aS
búa sjálfur yfir einhverju miklu er
hann breiSir hulu yfir, og eins er
raunar borgin: undir köldu hvítu yf-
irbragSi felur hún lifandi líf. Og þaS
er líka eitt hiS athyglisverSasta viS
ljóSmyndir Hannesar og sjón hans á
hlutina, aS þeir breyta eSIi sínu fyrir
augum hans, fá nýja eiginleika um
leiS og þeir birtast í nýjum viShorf-
um. ÞaS er eitthvaS sem knýr hann
áfram til aS vera sískapandi og um-
byltandi í hugsun sinni.
ÞaS yrSi endalaust ef henda ætti
reiSur á þeim myndum öllum sem
223