Morgunblaðið - 02.12.2014, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. DESEMBER 2014
Í dag, 2. desem-
ber, er 60 ára afmæl-
isdagurinn hennar
frænku minnar og
við ættum að vera að fagna, en í
þess stað eru tár og söknuður. En
minningarnar eru margar, allt frá
því við vorum litlar stelpur að
gista heima hjá hvor annarri og til
fullorðinsáranna þar sem við héld-
um áfram að vera saman án þess
endilega að gista hvor hjá annarri.
Reyndar gisti hún oftast hjá
mér þegar hún kom til Reykjavík-
ur eftir að hún flutti til Egilsstaða.
Hún fékk bara lykilinn að íbúðinni
og þar með var gestgjafahlutverki
mínu lokið. En þetta var einmitt
það sem henni fannst best. En
gott var að hafa hana skemmti-
legu og allt um vefjandi frænku
mína. Með hvatninguna, jákvæðn-
ina og ljúfu leiðbeininguna.
Þegar hún flutti suður og
keypti hús í hverfinu mínu í Kópa-
voginum urðu samverustundirnar
fleiri. Hún hringdi og vildi fá mig
með sér út að skokka, á göngu-
skíði eða í göngutúr, bara til að
spjalla, yndislegar stundir og allt-
af kom ég ríkari heim.
Síðasti göngutúrinn okkar var
hringinn í Fossvogsdalnum í sept-
ember.
Við vorum í hóp sem við köll-
uðum „sóknarnefndarfundi“ og
vorum við fimm frændsystkini
sem bjuggum í göngufæri hvort
frá öðru, við hittumst ásamt mök-
um einu sinni á ári, grilluðum og
áttum kvöldstund saman.
Annar hópur var til, „jóla-
frænkuklúbburinn“, þar sem við
systkinadætur hittumst oftast
sunnudagskvöldstund á aðvent-
unni.
Tvisvar fórum við í helgarferð
að hausti, hún útvegaði bíl og
Inga Rósa
Þórðardóttir
✝ Inga RósaÞórðardóttir
fæddist 2. desem-
ber 1954. Hún lést
16. október 2014.
Útför Ingu Rósu
fór fram 23. októ-
ber 2014.
keyrði. Í haust ætl-
uðum við í þá þriðju,
við ákváðum að ræða
þetta ekki vegna
veikinda Ingu Rósu,
en þá var það hún
sem vildi fara en
sagðist reyndar ekki
keyra í þetta skiptið,
hún var alltaf að
skipuleggja, líka úr
sjúkrarúminu, en
ferðin var ekki farin.
Síðustu helgina í júlí sl. var
haldið lítið ættarmót í fallega
Vatnsdalnum okkar. Áttum við
þar saman góða helgi. Hún ásamt
Guðmundi sínum, Berglindi dótt-
ur sinni og fjölskyldu ásamt fleir-
um, gengu yfir Marðarnúpsfjallið.
Hún fór ekki hratt yfir enda orðin
fárveik, en áfram gekk hún í
marga klukkutíma.
Við systkinin vorum stödd á
Spáni í ágúst þegar við fengum
fregnir af veikindum hennar. Því-
lík harmafregn. Hún sagði okkur
systkinunum að hún vildi hafa
okkur með sér í „bátnum“ sínum
og átti hún þar við að við værum
líka hennar nánasta fjölskylda og
fengjum að vera með henni í bar-
áttunni sem framundan var. En
baráttan var ótrúlega stutt, en
þetta gerði hún eins og annað í
þessu lífi með reisn og kvaðst vera
tilbúin.
Minningar, góðar minningar
var það sem hún safnaði og minnti
aðra á að gera líka. Síðustu bestu
minninguna mína á ég af spítalan-
um þegar inn kemur hjúkrunar-
fræðingur sem segist koma seinna
þegar hún sé ein.
Þá segir hún: þú getur alveg
talað við mig þótt hún sé hér, hún
er frænka mín og við erum eins og
systur. Þessi orð eru greypt í
huga mér og ylja mér um ókomna
tíð.
Í kvöld, á afmælisdegi hennar,
ætlum við að hittast „jólafrænku-
klúbburinn“ og heiðra minningu
hennar.
Elsku besta mín, ég sakna þín.
Þín frænka og systir,
Rósa Sólveig.
Útför Bjargar
var gerð frá Víði-
staðakirkju í Hafn-
arfirði 18. nóvember 2014.Ég
sit hér að leita að réttum orð-
um til að lýsa því hver Björg
var í lífi mínu.
Efst í huga er að hún hætti
aldrei að vera tengdamamma
mín, þrátt fyrir að ég og sonur
hennar skildum fyrir 26 árum.
Við eigum henni og mömmu
minni það að þakka að við héld-
um vinskap okkar í öll þessi ár.
Ég var alltaf ein af fjölskyld-
unni og velkomin á hennar
heimili hvenær sem var. Hún
var mér og syni mínum alltaf
góð.
Hún sýndi í verki að ekkert í
lífinu kemur í staðinn fyrir fjöl-
skyldu, að ekkert myndi að-
skilja okkur. Hún sýndi að son-
ur minn yrði alltaf hennar.
Núna síðustu árin urðu þau
nánari og á hverjum föstudegi
fór hann á ball með henni á
Hrafnistu, þar sem hún dvaldi.
Stundum fór ég með honum á
Björg Sigþrúður
Sigurðardóttir
✝ Björg Sigþrúð-ur Sigurðar-
dóttir fæddist í
Njarðvík við Borg-
arfjörð eystri 16.
maí 1918. Hún lést
á Hrafnistu í Hafn-
arfirði 9. nóvember
2014.
ballið og á eftir var
boðið upp á kaffi
og pönnukökur.
Ekki var mikið um
dans hjá mér en ég
sat með henni og
horfði á fólkið
dansa. Björg kunni
öll lögin og söng
með hljómsveitinni
sem var eflaust
hennar leið til að
dansa og láta hug-
ann reika. Björg var komin í
hjólastól en bar með sér styrk
og fegurð sem ég held að hafi
ekki farið framhjá neinum sem
hitti hana.
Stuttu áður en hún dó fékk
ég tækifæri til að sýna henni
mína ást og mitt þakklæti í
verki. Ég kom í heimsókn til
hennar á spítalanum og þegar
hún sá mig sagði hún mjög
skýrum rómi: „Komdu hérna“
og tók í höndina á mér og
spurði hvar sonurinn væri. Hún
bað mig að vera hjá sér um
stund og það var kyrrð í þessu
handabandi, við þurftum engin
orð.
Hún var yndisleg, hún
tengdamamma mín, og hennar
verður sárt saknað. En minn-
ingarnar lifa og hún mun aldrei
gleymast.
Hvíldu í friði, elsku Björg
mín, þar til við hittumst á ný.
Fanney Guðjónsson.
✝ Eggert Jóns-son Melstað
fæddist 16. október
1928 á Hallgils-
stöðum í Arnarnes-
hreppi. Eggert
andaðist 11. nóv-
ember 2014 á dval-
arheimilinu Hlíð.
Foreldrar hans
voru hjónin Albína
Pétursdóttir og Jón
Stefánsson Mel-
stað. Systkini Eggerts, Unndór,
Pétur, Ragnheiður, Valdimar,
Stefán og Dýrleif, eru öll látin.
Eftirlifandi eiginkona Egg-
erts er Ragna Gunnhildur Jó-
hannesdóttur frá
Neðri-Vindheimum
á Þelamörk. Dóttir
þeirra er Anna
Margrét. Sonur
hennar er Jónas
Freyr Sigurbjörns-
son og dóttir hans
Hanna María.
Fyrsta heimili
Eggerts og Rögnu
var á Hallgils-
stöðum en frá
árinu 1957 voru þau búsett á
Akureyri.
Útför hans fór fram frá
Akureyrarkirkju 20. nóvember
2014.
Margt fer í gegnum hugann
þegar ég hugsa um þau tæp-
lega 70 ár sem við áttum sam-
leið. Þegar ég var 11 ára og
Eggert var að ljúka gagn-
fræðadeild á Laugum vorum
við smástrákar á sundnám-
skeiði og lékum okkur oft í
fótbolta. Þá var Eggert ekki
of stór til að vera í fótbolta
með okkur strákunum. Þetta
segir dálitla sögu en eftir
þessu lifði Eggert jafnan.
Hann var ekki of stór til að
taka þátt í leikjum hinna
minni. Margar stundir höfum
við átt saman bæði í leik og
starfi.
Hlið við hlið stóðum við
saman í söng og er mér sér-
staklega minnisstætt sam-
starf okkar í 12 tenórum. Það
var sérstaklega ánægjulegt
og eftirminnilegt samstarf. Oft
minntist þú á þegar við smíð-
uðum kerruna á mettíma. Það
ver skemmtilegt eins og fleira.
Það eru margar stundir er ég
hugsa til baka sem ég minnist
en alltaf var það vinskapurinn
og gleðin sem upp úr stóð.
Eggert minn, bestu kveðjur
ber ég þér frá grúppunni og
hafðu þökk fyrir öll okkar
kynni.
Elsku Ragna mín og fjöl-
skylda. Ykkur vil ég votta alla
mína samúð með ástarkveðj-
um.
Ljúfar myndir laða fram
sem leiftur okkar daga.
Á þig veit ég ekkert vamm
en allt vildir þú laga.
Með vinarkveðju,
Jón Hólmgeirsson.
Eggert Jónsson
Melstað
Nú er kær svilkona mín látin.
Hún bjó við mjög erfiðan sjúk-
dóm, liðagigt, mestan hluta ævi
sinnar og var sýnu verst síð-
ustu 10 til 15 árin, þar sem hún
gat ekki stigið í fæturna og þar
af leiðandi var hún bundin
hjólastól. Ekki heyrði maður
hana kvarta yfir sínu líkamlega
ástandi sem er hreint ótrúlegt
miðað við hennar stöðu.
Ég hef verið innan við 12 ára
þegar ég kynntist Dísu fyrst,
þegar hún kemur í Sveinbjarn-
argerði, sem eldabuska, þar
sem Axelína tengdamóðir okkar
Herdís Guðrún
Jónsdóttir
✝ Herdís GuðrúnJónsdóttir
fæddist í Suður-
Þingeyjarsýslu 6.
september 1940.
Hún lést 22. nóv-
ember 2014.
Útför Herdísar
fór fram frá Sval-
barðskirkju, Sval-
barðsströnd, 29.
nóvember 2014.
þurfti að leita
læknis og var ekki
heima um tíma. Þá
voru örlög hennar
ráðin er hún tók
saman við Jóhann-
es Halldórsson og
hafa þau búið sam-
an í yfir 50 ár.
Hann hefur staðið
við hlið hennar sem
klettur alla tíð. Þau
eignuðust tvö börn,
þau Halldór og Ingibjörgu. Þau
byggðu sér hús á Veigastöðum
sem heitir Vaðlafell. Ég ólst
upp á Veigastöðum og man vel
eftir þegar þau fluttu í Vaðla-
fell, fannst það spennandi að
ung hjón með tvö börn myndu
flytja í allra næsta nágrenni.
Margar ferðir voru farnar á
milli húsa, kökur og kaffi á boð-
stólum, enda Dísa frábær kokk-
ur, sérstaklega man ég eftir
bakkelsinu hennar. Hún hafði
verið á Húsmæðraskólanum á
Hallormsstað og kunni þetta
allt saman. Þegar hún kom í
kvenfélagið á Svalbarðsströnd
var hún sett í að baka flatbrauð
og það gerði hún í mörg ár á
meðan hún gat. Eftir að hún
gat ekki staðið við að baka
lengur lagði hún kvenfélaginu
lið með því að vera ritari eða
gjaldkeri í stjórn félagsins.
Dísa hafði mjög fallega og læsi-
lega rithönd, hún skrifaði dag-
bækur alveg fram á síðasta
dag. Það var alloft sem hægt
var að fá að leita til hennar um
dagsetningar að atburðum eða
veðri, ef menn vildu rifja það
upp einhverra hluta vegna.
Það sem einkenndi Dísu
einna mest var hvað hún var
hlédræg, allt að því feimin.
Hún var greind kona og hugur
hennar var skýr. Hún kunni
mikið af ljóðum og hafði mjög
gaman af að lesa bækur, átti
jafnvel til að yrkja vísur, en því
hélt hún auðvitað ekki á lofti,
frekar en öðru sem hún gat
leyst vel af hendi. Ég mun allt-
af minnast þess hvernig hún
hló, innilega og af öllu hjarta.
Það var alltaf svo gaman að
segja henni einhvern brandara.
Þetta var sjúkraþjálfarinn
hennar búinn að finna út, það
var oftar en ekki sem maður
fékk að heyra nýjasta brand-
arann ættaðan frá Ingimar
sjúkraþjálfara. Síðari árin
þurfti hún á mikilli umönnun og
hjúkrun að halda og komu þar
margir að, t.d. frá Heimaþjón-
ustu og Heimahlynningu. Öllu
þessu fólki var Dísa óendanlega
þakklát og mikil vinátta og
kærleikar bundust með þessu
fólki, sem reyndist henni svo
vel.
Þakka þér, Dísa mín, fyrir
þína góðu og hlýju samfylgd og
þakka þér fyrir að sýna okkur
að það er hægt að tileinka sér
þolinmæði, þakklæti og glað-
værð þrátt fyrir að líf og heilsa
bjóði ekki beint upp á það.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Ég og fjölskylda mín öll vott-
um Jóhannesi og fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð.
Bjarney.
Málefni mæðra
og barna voru Bryn-
dísi mjög hugleikin
og þeim helgaði hún
krafta sína. Hún sat
í stjórn Mæðrastyrksnefndar
Reykjavíkur um árabil. Þar voru
á ferðinni kraftar sem nýttust vel
Bryndís
Guðmundsdóttir
✝ Bryndís Guð-mundsdóttir
fæddist 17. júlí
1925. Hún lést 5.
nóvember 2014. Út-
för Bryndísar fór
fram 14. nóvember.
í Mæðrastyrks-
nefnd, svo við-
kvæmt sem það
starf er. Bryndís var
víðsýn, yfirveguð,
rösk og róleg, bæði
til geðs og gerðar,
og eru spor hennar
því greypt í vitund
okkar.
Með kærri þökk
frá samstarfskonum
í Mæðrastyrks-
nefnd Reykjavíkur.
Ragnhildur G.
Guðmundsdóttir formaður.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUNNAR S. GUÐMANNSSON (NUNNI),
Kleppsvegi 46,
Reykjavík,
sem lést 27. nóvember, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 4. desember kl.
15.00.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks heimahlynningar LSH.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð
líknardeildar og heimahlynningar.
.
Anna S. Guðmundsdóttir,
Haukur Gunnarsson, Elín J.G. Hafsteinsdóttir,
Guðrún Gunnarsdóttir, Bjarni Jóhannesson,
Hildur Gunnarsdóttir, Hjalti Jensson,
Þorgerður Gunnarsdóttir, Guðmundur Kjartansson,
Magnús Gunnarsson, Monika Borgarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓR GUÐJÓNSSON, M.S.,
fyrrverandi veiðimálastjóri,
andaðist að morgni mánudagsins
24. nóvember á Landspítalanum.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 3. desember kl. 13.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeir sem vilja minnast Þórs
láti Minningarsjóð Landspítala njóta.
.
Kári Halldór Þórsson, Jenný E. Guðmundsdóttir,
Elsa Margrét Þórsdóttir,
Stefán Þór Þórsson, Hildur Jörundsdóttir,
Elín Helena Petersdóttir, Marc Leff,
Guðmundur Þór Kárason, Sigrún Lilliendahl,
Elsa Ída Stefánsdóttir, Carsten G. Jensen,
Jódís Káradóttir,
Karl Óskar Snickars,
Sara Mathilda Snickars, Jonas Rönqvist,
Ragnheiður Káradóttir,
Sonja Snickars, Zarah Holmberg,
Margrét Helga Stefánsdóttir, Erik Martin,
Hrappur, Bjartur, Orri, Emma Hildur og Tinna.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
INGIBJÖRG PÉTURSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
áður til heimilis
Einilundi 1,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum Fossvogi
að morgni sunnudagsins 30. nóvember.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Ólafur Tryggvi Magnússon,
Magnús Karl Magnússon, Ellý Katrín Guðmundsdóttir,
Atli Freyr Magnússon, Steinunn Gestsdóttir,
Ásdís Magnúsdóttir, Viðar Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.