Fréttatíminn - 08.02.2013, Síða 31

rjómabolludagurinn
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA
Allir hafa skoðun á hvernig fylling á að vera
í bollum en öll erum við þó sammála um að
rjóminn er ómissandi.
Þú færð góða bolluuppskrift á gottimatinn.is
og séu á fullu í undirbúningnum.
„Maður er heillengi að undirbúa
svona ferð. Við erum búin að vera
að hugsa um þetta í svona sjö eða
átta ár en tókum ákvörðun síðast-
liðið vor. Þá sagði ég upp í leikhús-
inu eða fékk öllu heldur að fara í
launalaust leyfi sem er opið í hinn
endann vegna þess að ég veit ekki
hvenær ég kem til baka.“
Þetta byrjaði með því að raða
vetrinum þannig saman að ég gæti
farið og svo datt Ormstunga inn og
það er alger guðsgjöf vegna þess að
við vonumst náttúrlega til að geta
leikið hana mikið.“ Ormstunga
verður síðasta stóra verkefnið hjá
Dóru áður en þau halda af stað.
„Ég tek ekki meira að mér nema
ég fái rosalega vel borgað fyrir það
þannig að ég geti verið lengur í
burtu,“ segir Dóra og hlær. „Ég er
enn að leika í Gullregni eftir Ragn-
ar Braga, síðan bætist Ormstunga
við og kannski einhver smáverk-
efni. Ég er líka að fara að kenna í
Leiklistarskólanum og finnst það
rosalega spennandi.“
Dóra segist hafa alla tíð síðan í
æsku verið mjög upptekin af fjár-
Ormstunga
Gunnlaugs saga er saga um ástir og
afbrýði. Fyrsti og langfrægasti ást-
arþríhyrningur heimsbókmenntanna.
Þar er rakin saga skáldsins Gunnlaugs
Ormstungu frá Hvítársíðu, Helgu fögru
úr Borgarnesi og Hrafns Önundar-
sonar úr Mosfellssveit.
Blóðugur harmleikur þar sem
tvinnast saman mikið ofbeldi, mikil ást
og vísnagerð.
Leiksýningin er nákvæm endursögn
Gunnlaugs sögu Ormstungu og þó um
leið ærslafull yfirreið um menningar-
heim Norðurlanda að fornu og nýju.
hagslegu öryggi og sjálfstæði í fjár-
málum þannig að stóra skrefið fyrir
hana var ekki að panta heimsreisu
heldur að sleppa vinnunni sem hún
hefur haft í á sautjánda ár. Hún hafi
því fyrst sagt starfi sínu lausu og
keypti síðan heimsreisuna en ekki
öfugt eins og ætla mætti.
„Mér fannst ég vera rosalega
hugrökk að gera þetta eftir að hafa
verið fastráðin í sextán ár. Þetta
var stóra skrefið mitt og eftir það
hugsaði ég með mér að nú gæti ég
farið í heimsreisu. Ég þurfti fyrst að
sleppa öryggissúlunni minni. Mín
áskorun var að komast yfir að hafa
áhyggjur af þessu fjárhagslega. Að
treysta því að þetta verði í lagi. Við
eigum líka hús sem við getum þá
alltaf selt,“ segir Dóra sem getur
nú haldið næstum óttalaus út í hinn
stóra heim.
Saknar bara stóru barnanna
Dóra segist alls ekki kvíða því að
skilja allt og alla eftir að baki sér og
halda í langa heimsreisuna. „Nei.
Það er sko alls enginn kvíði. Við
fórum til Frakklands í hálft ár fyrir
fjórum árum og ég saknaði einskis.
Það var bara haft örlítið samband,
bara svona eins og í gamla daga.
Það var ofsalega gott og póstar og
símtöl urðu miklu þykkari fyrir vik-
ið. Þá fundum við líka hvað okkur
fannst gott að vera saman og þetta
var svona eins og æfing fyrir lengri
ferð. Okkur fannst þetta gott. Að
vísu verða stóru börnin eftir. Þau
eru orðin fullorðin og gætu aldrei
verið svona lengi með okkur og þau
eru eiginlega það eina sem ég mun
sakna. Þau myndu alveg fríka út
á okkur en litlu börnin vilja ennþá
vera með okkur. Við erum ennþá
kóngurinn og drottningin í ríki
þeirra. En við erum fallin hjá eldri
börnunum okkar sem eru öll komin
yfir tvítugt og eru að byggja upp sín
eigin konungsríki.“
Hjónin fundu ferðaskrifstofu í
London sem setti ferðina saman
fyrir þau eftir að þau höfðu valið
áfangastaðina. „Við treystum þeim
alveg fyrir þessu. Fljúgum bara
út á sólstöðum og verðum að vera
komin heim innan eins árs. En
megum breyta dagsetningunum á
millilandaflugi. Við byrjum í Ekva-
dor, síðan eru það Perú, Páskaeyjar,
Tahíti, Nýja-Sjáland, Ástralía og
loks Taíland. Við settum Taíland á
endann þannig að ef peningarnir
eru alveg að verða búnir þá er í
það minnsta ódýrt að lifa þar. Við
verðum svo bara að vera opin fyrir
því að kannski virkar þetta bara
ekki og við komum heim eftir hálft
ár. En ég held ekki. Ég held við
komum í fyrsta lagi heim eftir átta
mánuði,“ segir Dóra sem segir
að þetta verði „sko hættulegt en
spennandi.“
Þórarinn Þórarinsson
toti@frettatiminn.is
Halldóra Geirharðsdóttir er orðinn
45 ára og segir tímabært að stökkva
af hringekjunni. Hún ætlar því að taka
sér ár í heimsreisu með eiginmanni
sínum og yngstu börnunum tveimur.
Ljósmynd/Hari
viðtal 31 Helgin 8.-10. febrúar 2013