Fréttatíminn - 08.02.2013, Side 32

meirihluti þeirra í gegnum Frakk-
land. Sem dæmi má nefna að klass-
ískar plötur eru gefnar út í kringum
1000 eintökum hér á landi. Nú er
loksins hægt að nálgast plötuna á
nýjan leik, en þó er umslagið með
örlítið frábrugðnu sniði svo að fyrri
útgáfan tapi ekki gildi sínu.
Í nægu að snúast heima og ytra
Sverrir situr ekki auðum höndum
þrátt fyrir að hafa unnið málaferlin
en hann vinnur nú að margvís-
legum verkefnum utan landstein-
anna, en í kjölfar kvikmyndarinnar
Walking on Sound, sem var unnin
í samstarfi við japanska listamann-
inn Stomu Yamash´ta og leikstjór-
ann Jacques Debs, er komið að
viðamiklu verkefni sem tengist 4
heimildarkvikmyndum sem ferðast
í gegnum Líbanon, Armeníu, Eþí-
ópíu og Indland. Sverrir flýgur fyrst
til Parísar og starfar þar með hinu
virta tónskáldi Zad Moultaka og
leikstjóranum J. Debs.
Einnig vinnur Sverrir að kynn-
ingu á verkinu Naddi fyrir stórar
listahátíðir, ásamt Huga Guð-
mundssyni og Guðmundi Vigni
sem einnig er þekktur undir nafn-
inu Kippi kaninus. Hann æfir svo
nýja óperu John Speight og rithöf-
undinn Böðvar Guðmundsson sem
byggð er á ævintýrinu um Lísu í
Undralandi.
„Við erum byrjuð að læra fyrri
hlutann og það má segja að við
fáum þetta matreitt beint úr ofn-
inum frá John. Verkið er ennþá í
mótun og slík vinnubrögð eru mjög
algeng allt í kringum okkur. Þetta
þekkist varla hér, eða að verið sé að
frumflytja nýjar óperur. Nýlega fór
ég til London og lenti þar á árlegu
„óperufestivali“ fyrir tilviljum. Þar
voru frumfluttar 25 nýjar óperur af
öllum toga.“
Sverrir segir listformið til-
valið fyrir Ísland, það vanti bara að
kveikja áhugann á því snemma.
„Það má gera jafnt í uppeldi sem
skólastarfi. Við erum allt of upp-
tekin af því að troða efni í hausana á
krökkunum og sköpunarþörf þeirra
fær því ekki að njóta sín," segir
Sverrir og bætir við að með því að
virkja sköpunarkraft og ýta undir
sjálfstæði hvers og eins með sköp-
un megi koma í veg fyrir margt
slæmt sem finnist í samfélaginu.
„Það er eins og við séum hjarð-
dýr og allir eigi fylgja forystusauðn-
um.“ Hann nefnir sem dæmi um
slæma hjarðhegðun, hrunið. „Hvað
gerðist ekki hér í aðdraganda þess
og er það ekki það nákvæmlega
sama og má greina nú, stuttu fyrir
kosningar? Hjólin eru farin að snú-
ast upp á nýtt. Það er til að mynda
kippur í verslun út af Icesave-dómn-
um. Einhverjir fagna því, en í raun
situr fullt af fólki eftir með sárt
ennið í útlöndum vegna dómsins.
Við verðum að gæta þess hvert við
erum að þróast.“
Sverrir segir að ekki aðeins
útrásavíkingum og stjórnmála-
fólki sé um að kenna hvernig fór
og saman verðum við sem þjóð að
hætta að benda á einhvern sem
sökudólg.
„Það er endalaus krafa að hinn
og þessi segi af sér, en það liggur
við að þjóðin ætti að segja af sér.
Við þurfum að hugsa allt upp á nýtt.
Það er erfitt að stækka sjóndeildar-
hringinn og sjá í gegnum þetta
stríð sem er háð á hverjum degi
með orðum. Við þurfum öll að líta í
eigin barm.“
María Lilja Þrastardóttir
marialilja@frettatiminn.is
É g frétti af því að platan gengi vel hjá útgefandanum, án þess þó að fylgjast neitt sér-
staklega vel með því. Síðan sam-
einast sú útgáfa Naive útgáfunni,
en hún er mjög stór í sniðum. Ég
var þá sjálfur á leiðinni í hljómleika-
ferðalag til 15 borga í Japan og mig
langaði að kynna plötuna í leiðinni.
Ég átti rétt á því að kaupa Epitaph
ódýrt af útgefanda og fór því af stað
og hugðist kaupa um 100 eintök.“
Það kom hins vegar á daginn
að plata Sverris Guðjónssonar
söngvara hafði selst upp og aðeins
var eitt eintak var eftir. Sjálfur
átti hann líka aðeins eitt eintak og
reyndi hann því að hafa upp á þeim
eintökum sem til voru á netinu og
komst þá að því að verð plötunnar
hafði rokið upp eða í 300 dollara,
um 37 þúsund krónur íslenskar.
„Þetta var bæði ánægjulegt og
svo erfitt því að þarna hófst langt
ferli við að fá höfundarréttinn minn
til baka. Það er mikill áhugi fyrir
þessari arfleifð og hefur aukist á
síðustu árum. Þess vegna finnst
mér þessi útgáfa mikilvægt inn-
legg í þá bylgju, þrátt fyrir að hafa
komið aðeins á undan. Hún hafði
samt langan aðdraganda og það má
segja að hún sé mitt lífsverkefni,“
segir Sverrir.
Hann ráðleggur þeim sem í út-
gáfu standa að standa vörð um
rétt sinn. „Vegna þess að tónlist af
klassískum meiði er erfiðara að
markaðssetja þá skil ég vel að fólk
láti undan þrýstingi markaðsafl-
anna. Á sínum tíma var mikilvægt
fyrir mig að komast í þannig útgáfu
að plötunni yrði dreift sem víðast.
Því skrifaði ég undir samning þar
sem gaf eftir rétt minn, en það var
farið fram á það í samningi. Svo
reiknaði ég ekki með því að platan
seldist upp jafn fljótt.“
Alls fóru í kringum 12 þúsund
eintök af plötunni á alþjóðavísu,
„Það er erfitt að stækka sjóndeildarhringinn og sjá í gegnum þetta stríð sem er háð á
hverjum degi með orðum.“
Söngvarinn Sverrir Guðjónsson hefur staðið í ströngu undan-
farið en hann hafði á dögunum betur í málaferlum við stórt
útgáfufyrirtæki í Frakklandi um framleiðslurétt á plötu sinni
Epitaph sem kom út árið 1999. Hann segir mikilvægt að virkja
sköpunarkraft í börnum og ýta undir sjálfstæði þeirra. Einnig
að þjóðinni beri að líta í eigin barm við uppgjör hruns.
Plata Sverris Guðjónssonar hefur loks ratað til síns heima og hefur verið gefin út í öðru upplagi. Hann situr ekki auðum höndum
og undirbýr ferðalag vegna samstarfs sem tengist gerð fjögurra heimildarkvikmynda. Ljósmyndir/Hari
Mikilvægt að
líta í eigin barm
32 viðtal Helgin 8.-10. febrúar 2013