Dagrenning - 01.10.1950, Page 12

innar, að Sovét-kommúnismi og pólitískur
zionismi eru það, sem athyglin beinist mest
að í leiknum, en aðrir leikendur, er virtust
leika aðalhlutverkin, eru horfnir eða hafa í
undirgefni hópast saman á baksviðinu. Þessar
tvær hreyfingar hafa náð ágætum árangri
með því að beita samskonar voprium,
en þau eru að snúa mönnum eða spilla,
ýmist með fortölum eða valdi, smjaðri eða
hótunum, með því að bera fé á menn eða
steypa þeim í ógæfu fjárhagslega. Að því
leyti er uppgangur þeirra ólíkur öllum öðrum
stjórnmálaóveðrum, er geisað hafa á vorri
litlu stjömu. Aðferðimar, sem þeir notuðu
til að fá opinbcra starfsmenn í öllurn helztu
ríkjum til að styðja málstað sinn, og hvernig
þeir hafa hugsað sér, nú í upphafi þriðja þátt-
ar, að hann fari fram, virðist mér því aðeins
skiljanlegt að rannsakað sé hvernig Svengali
nálgaðist Trilby
Sálnaveiðarnar tókust vel. Líklega hafa
margir, sem aðhylltust þennan félagsskap,
ekki séð neitt hættulegt við hann og komast
sennilega þá fyrst að raun um það þegar líða
tekur að hinum áhrifamiklu lokurn þriðja
þáttar, sem fram fer næstu fimmtíu árin.
ANNAll ÞÁTTUR SJÓNLEIKSINS.
Áætlun þeirri, sem varð til í rússneskum
kjöllurum, en rekja má tildrögin til allt aft-
ur til 1790 og 1848, heppnaðist loks að koma
í framkvæmd í lok annarrar heimssh'rjald-
arinnar, en gangur þessarar styrjaldar var
mjög dularfullur. Nú þegar fáein ár eru liðin
frá lokum liennar er augljóst hver þáttur
þeirrar styrjaldar er í hinu mikla alheims sam-
særi. Sá, sem lítur yfir liðna tíð getur séð
margt, sem mökkur stríðsins huldi. í Ameríku
hefur margt mikilvægt verið leitt í ljós urn
l)rc)'tingar á gangi stríðsins, er óskýranlegar
virtust meðan á stríðinu stóð. í Englandi gæti
Winston Churchill einn varpað ljósi yfir
hina meiri háttar leyndardóma, en frásögn
hans er enn ekki tæmandi. Það er einkenni-
lega sameiginlegt með öllum þeim fjölda
bóka, er skrifaðar hafa verið í upplýsinga-
skvni um þessi mál í Ameríku, hve lítið
þær leiða í Ijós og hve fálega alrnenn-
ingur hefur tekið þeim. Það virðist aug-
sýnilega ríkja mikið fálæti um þá atburði
gærdagsins, er orsökuðu vonbrigði dagsins í
dag, og senr jafnframt undirbúa þriðja þátt-
inn, er hefjast mun á rnorgun.
í bókinni „From Srnoke to Smother"
(íg^ó-’^S) rifjaði ég upp hina einkennilegu
breytingu, er varð á seinni heimsstyrjöldinni
um biðbik hennar. Þar til 1941 stóð Eng-
land næstum því eitt, og átti við mikinn
liðsmun og aflsmun að etja, en þó virtist
baráttan greinilega vera háð fyrir kristnum
málstað og frelsi. Síðar, eftir að ráðist hafði
verið á Sovétríkin, eftir að Ameríka fór í
stríðið og það náði til fleiri þjóða, kom
hin lævísa breyting. Allir, sem með
okkur börðust eða stóðu undir okkar
verndan’æng, voru allt í einu orðnir tortrvggi-
legir eða óvinir, vegna skyndilegrar áróð-
urs breytingar. Neitað var að viðurkenna
pólsku stjórnina. Póllandi var varpað í gin
vargsins, sem þegar hafði gleypt Eystrasalts-
löndin, án þess að miklum mótmælum heyrð-
ist hreyft. Mihailovitch var yfirgefinn og
síðar drepinn með vopnum bandamanna
sinna, konungi hans steypt af stóli og ein-
ræðisherra kommúnista (Tito) lyft til valda.
Konungur Grikklands var smánaður og hélt
aðeins völdum vegna þess að þjóð lians sótti
það af kappi, að liann héldi þeim. De Gaule
var spottaður, en vopnum var ausið í franska
kommúnista; Þjóðverjar þeir, er ráða vildu
Hitler af dögum, fengu hvorki áheyrn né
aðstoð og voru drepnir þúsundum sarnan
af honum, áður en hann hvarf. Aðal andstæð-
ing hans, Otto Strasser, var haldið í fang-
elsi í Kanada. Þeirn, sem ætluðu að reyna
að fljóta með þessari nýju flóðbvlgju var jafn
10 DAGRENN I NG