Dagrenning - 01.10.1950, Síða 25

ekki ganga að því, að Negev skyldi vera undir
stjóm Gyðinga og Vestur Galilea undir
stjóm Araba. Þeir tóku hvorttveggja. Það
var gagnlaust nú fyrir ameríska fulltrúa hjá
Sameinuðu þjóðunum að mótmæla: „Ef
ísrael vill halda Galileu — þá ætti það að vera
reiðubúið til að láta Araba fá að minnsta
kosti hluta af Negev í staðinn." Zionistar
voru umfram allt ákveðnir í því að halda
Negev, því ef þeir létu það landsvæði af hendi
þá „sviptu þeir ísrael vatni og steinsöltum
Dauðahafsins“ sagði áhrifamikið zionista
málgagn fám dögum eftir morð Bernadotte
greifa.
Þessi steinsölt Dauðahafsins virðast vera
lykillinn að leyndardómnum. (Sjá „From
Smoke to Smother,“ bls. 296—298 og „The
Palestine Mystery“, eftir Arthur Rogers).
í opinberu plaggi, sem nú finnst aðeins á
stöðum eins og British Museum og bókasafni
Neðri deiklar Parlamentisins, og kallað er:
„Framleiðsla á steinsöltum úr vatni Dauða-
hafsins“ segir að verðmæti nokkurra efna, sem
þar eru talin og hæglega mætti vinna úr
vatni Dauðahafsins séu þá — 1925 — virt á
240,000,000 sterlingsunda.
Mikilsvirtur franskur vísindamaður taldi
einu sinni, að það væri mikið gull þar líka.
Þessi auðæfi Dauðahafsins geta \'erið skýr-
ingin á því, hvílíkt kapp hefur verið lagt á, að
ná undir sig Palestínu. Þau gætu einnig orðið
sá grundvöllur, er heimsveldi þar yrði byggt
á. Ef það er skýringin, þá hefur Bema-
dotte gréifi gengið beint í veg fyrir áformið.
Þess vegna var morð hans fullkolmega eðli-
legt. í Times stendur, 12. des. 1948: „Bema-
dotte greifi stakk upp á því, að væri ísrael
leyft að halda landsvæði Araba í Jaffa og
Vestur-Galileu þá skyldi það láta af hendi
Negev, og þar sem Aröbum í Palestínu hefði
mistekizt að setja á stofn sitt eigið ríki, þá
skyldu þeir athuga möguleika á bandalagi við
Transjordaniu. Einnig að arabiskum flótta-
mönnum skyldi veitt aðstoð í neyð þeirra og
levft að snúa aftur til heimila sinna, ef þeir
óskuðu, og loks, að Jerúsalem skvldi
stjórnað af alþjóðanefnd — tillaga, sem
vafalaust varð vissum Gyðingum hvatning til
að ráða Bernadotte greifa af dögum.“
Leturbreytingar mínar eru gerðar til að
vekja athygli á því, hver er mergurinn máls-
ins, og þá sérstaklega hvemig notað er orð-
ið „hvatning". Hinar uppástungurnar eru
jafn hættulegar samsærinu niikla.
Tillagan um arabisku flóttamennina fékk
góðan stuðning hjá Gyðingnum Dr. Judah
Magnes, sem var forseti hebreska háskól-
ans í Jerúsalem. Hann segir: „Flóttamenn
skyldu aldrei vera notaðir eins og tromp í
pólitísku spili stjómmálamanna. Það er
hörmulegt, jafnvel ótrúlegt, að eftir allt, sem
Gyðingar í Evrópu hafa orðið að þola, skuli
hafa skapazt vandræði í Landinu Helga um
livað gera- skuli við Araba, er vísað hefur verið
brott. — Bemadotte greifi hefur gert meira
til framdráttar friði og sáttum heldur en allir
aðrir til samans. Ég er sannfærður um það,
að flestar af tillögum hans verða sá grund-
völlur er rætt verður um í framtíðartilraun-
um til að finna friðsamlega lausn á hinu
flókna Palestínu vandamáli." Þessi göfugu
orð geta talizt grafskrift dr. Magnes. Hann
dó næstum strax, er hann hafði mælt af
meira hugrekki en nokkur ábvrgur stjóm-
málamaður hinna kristnu Vesturlanda.
*
Ég fylgdist með þessum atburðum á nýj-
an hátt í zionista blöðunum, sem ég hafði
aðeins litið í við og við áður. Ég uppgötv-
aði, að það að lesa þessi zionista blöð var í
samanburði við blöð and-zionista, sem út
komu í risa upplögum, líkast því, sem horft
væri inn í hús gegnum glugga er væri upp-
ljómaður, en allir aðrir gluggar hússins væru
dimmir. Þessi blöð, sem næstum eingöngu
eru lesin af Gvðingum, segja blátt áfram frá
DAGRENN I NG 23