Dagrenning - 01.10.1950, Blaðsíða 26

niörgum sannleik, sem annarsstaðar er dul-
inn. Hið mikla áform er ekki birt Gyðingum
almennt, en leikjunum í taflinu, mönnunum
og aðferðunum, sem beitt er, er greinilega
lýst.
/Eðri þekking og framsýni einkennir þessi
blöð. Tökum til dæmis hið mikilvæga mál
um Negev. Hinn 16. nóvember 1948 gátu
kristnir lesendur í höfuðborgum heimsins
lesið í blöðum sínum, að Ön'ggisráðið hefði
„skipað Gvðingum að yfirgefa þann hluta
Negev, sem þeir hefðu nýlega lagt undir
sig“, og talið var líklegt, að þeir mundu gera
það. Zioniskir lesendur höfðu þegar 5. nóv.
fengið að vita, að það rnundu þeir ekki gera,
að því er forsætisráðherra ísraels, Ben Gurion,
sagði: „Styrkur Sameinuðu þjóðanna til að
framkvæma ákvarðanir sínar, afköst Araba-
nefndarinnar, baráttust}'rkur egypzka hersins
og dugur hersveita ísraels — allt þetta var
reynt í orustunni um Negev og allt brást,
ncma það síðastnefnda." Þegar fyrirskipunin
um að fara brott var gefin út, hefur þó verið
ákveðið, (19. nóv. 1948) að því er virðist,
að það gæti verið hyggilegt frá hernaðarsjón-
armiði að láta líta svo út, að landið væri rýmt,
svo að blöðin í London sögðu lesendum sín-
um, að „ísrael hefði samþykkt að víkja
burt úr Negev, og dr. Ralph Bunche, eftir-
maður Bernadotte greifa, lýsti því yfir, að
þetta væri „ánægjulegt". Zionista-lesandi
fékk að vita sannleikann í málinu (26. nóv.).
„I raun og veru mun aðstaðan í Negev verða
ólireytt og þrátt fyrir það, að vissar herdeildir
ísraels munu yfirgefa landsvæðið þá mun
herafli Gyðinga enn halda vfirráðum sínum
þar. Það hefur verið bent á það, að það sé
ekki á valdi aðstoðarmanna sáttasemjarans í
Palestínu að hindra það, hvort ísrael eykur
við þann herafla, sem nú hefur aðsetur í
Negev, áður en hernaðaraðgerðirnar hefjast í
október.“
Jafn hreinskilnislega var sagt frá því í þess-
um blöðum, hvaða aðferðum var beitt við
hernárn Palestínu. I maí 1948 sendi einn af
vinum mínum, er hafði lesið þessi blöð skeyti
til flugmálaráðuneytisins í London, og var-
aði það við því, að nokkrar brezkar flugvélar
færu brott af R. A. F. flugvöllunum í leyfis-
leysi til Palestínu, og hvatti til að verið yrði á
verði. Ekkert var gert. Flugvélarnar hurfu að
vísu i sept. og okt., og blöðin í London lýstu
undrun sinni. Zionista blað skýrði frá því í
júlí 1948 að þýzkum model orustuflugvél-
um sem smíðaðar væru í Sovét-Tékkoslo-
vakíu, væri flogið frá Prag til Palestínu,
tveimur á dag. J janúar : 949 voru uppljóstr-
anir brezku stjórnarinnar um þetta mál lagð-
ar fyrir Sameinuðu þjóðirnar og þær virtar
að vettugi, en skýrt var frá þeim með mikl-
um fögnuði í blöðum zionista. Einnig skýrði
zionista blað frá því 10. des. 1949, með
mestu hrevkni, að „haldið sé leyndu hve
margir Ameríkumenn séu í her ísraels, en
þeir séu allmargir."
Það var jafnauðvelt að sjá fyrir í þess-
um blöðum þá hættu sem Bernadotte greifi
lagði sig í, sem það, að Marshall mundi segja
af sér. Ameríski forsetinn var oft minntur á
þau áhrif, er atkvæði Gvðinga gátu haft.
Stöðugrar reiði og undrunar gætti í blöðum
þessum gegn Bevin, sökum þess, live sein-
lega gekk að koma lionum frá. Um það
bil mitt á milli morðs Bernadotte og þess,
að skotnar voru niður fimm R. A. F. flug-
vélar yfir Egyptalandi, var mikill fögnuður
látinn í ljós yfir mótmælum Churchills,
gegn því hve „kaldranalega hefði verið liætt
öllurn samskiptum við zionista.“ Antlrony
Eden studdi Churchill ásamt Times, en
þar var skýrt frá því, „að stofnað hefði ver-
ið til illvígra samtaka með það fvrir augum
að etja skoðunum kistinna manna gegn
Aröbum.“
í þjónustu minni við Times rakst ég
aldrei á neitt tæki til að nræla skoðanir
DAGRENNING