Dagrenning - 01.10.1950, Side 28

xir sínu eigin landi, þá birti Times þetta:
„Allsherjarþing Sameinuðu! þjóðanna sam-
þykkti í kvöld einróma, uppkast að sam-
þykkt varðandi kynþáttaofsóknir, sem nú
er lýst yfir að séu glæpur að alþjóðalögum.
Kynþáttaofsóknir eru skilgreindar, sem at-
höfn er miði að því, að eyðileggja í heild
eða að nokkru leyti, flokka, sem sam-
einast hafa af þjóðernis eða trúarlegum ástæð-
um. Og stjórnendur, embættismenn eða ein-
staklingar eru refsiverðir gagnvart ríkinu eða
alþjóðadómstólum, ekki aðeins fyrir glæp-
inn sjálfan heldur og fyrir að efna til sam-
særis eða livetja aðra til að gera slíkt.
í sérstakri ályktun fer samkoman þess á leit
við alþjóðalaganefndina, að hún athugi mögu-
leika á sakamáladeild innan alþjóðadómstóls-
ins til að fara með mál manna, sem ákærðir
eru fyrir kynþáttaofsóknir."
Þetta er hámark hræsninnar, er hefur
þarna á sér sérstakan glæsibrag, sem engin
gagnrýni nær til. Samkoman, sem gerði
uppkastið að samþykktinni, var sú hin sama
sem einmitt á þessari stundu framdi kvnþátt-
arglæp gagnvart algerlega saklausu og magn-
litlu þjóðarbroti, sem þjóðfræðilega, þióð-
ernislega og trúarlega átti rétt á fullri vemd.
Sérhvem meðlim þessarar alþjóðlegu sam-
kundu var hægt að draga fvrir hvaða dómstól
er var. Uppástungu frá Sýrlandi um að áfrýja
þeirri óhæfu, sem framin var í Palestínu, til
Alþjóðadómstólsins, var andmælt af full-
túa Kanada nreð þessum orðum: „Það virðist
hvorki nauðsynlegt né æskilegt að véfengja
þann lagagrundvöll, er Sameinuðu þjóðim-
ar starfa á í Palestínumálinu, því að það
nrundi óhjákvæmilega hindra eða tefja samn-
ingaumleitanir um friðsamlega lausn.“
Orðið kynþáttaofsóknir var fyrst fundið
upp fyrir Númlrergréttarhöldin og notað
aðallega um þau mál er vörðuðu Gyðinga.
Ef þessi uppruni og glæpurinn, sem framinn
\-ar í Palestínu, eru hafðir í huga, þá virðist
sú meining liggja í samþykktinni, að aðeins
andstaða gegn zionisma skuli vera álitin kyn-
þáttaglæpur, en allt sem zionistar geri sé und-
anskilið. Ef slíkt eiga að vera alþjóðalög um
drottinssvik, gætu jafn skelfilegir hlutir kom-
ið fyrir og þeir að fávís sveitastúlka, tæki
upp á því að hrópa fyrir slíkum zionar-
rétti: „Konungurinn er. nakinn.“ Frum-
varpið að samþykktinni var gert af pró-
essor frá Austur-Evrópu, og anreríska
Cvðinganefndin, sem „studdi samþykkt
fmmvarpsins“ benti á það, að í því væm
greinar, „sem sérstaklega hefðu verið teknar
upp að tilhlutan ráðgefandi nefndar Gyðinga
og annara flokka“. Uppruni þess og ætlun er
augljós.
Með þessu rís zionistahreyfingin hæzt á
þessum fimmtíu árunr. Fyrst er zionista
þingið 1897, þá Balfour-yfirlýsingin 1917, svo
skipting Palestínu fvrir raunverulega tilskip-
an forseta Bandaríkjanna, vopnuð inn-
rás og stofnun zionista ríkis, og loks
samþvkktin um kynþáttaofsóknir, sem auð-
sjáanlega er aðallega beint gegn andzion-
istum. Þetta er stórfurðulegt og ómögulegt
hefði verið að gera sér þetta í hugarlund
áður cn það skeði, og það er óskiljanlegt eins
og er, sökum þess að ógerlegt er að gera sér
grein fyrir samsekt vestrænna stjórnmála-
manna síðustu tveggja kvnslóða í þessum
atburðum.
Það gefur sérlega hrífandi útsýn yfir at-
burðina að veita því athygli hvílíkan eldmóð
þeir, er álitnir vom óvinir Gyðinga sýndu í
að útvega þeim ríki. Ég sagði frá því í fyrri
bókum mínum, hvemig Hitler, Göring og
Göbbels gera áætlanir um Gyðingaríki. Von
Manstein, hermarskálkur, sagði fyrir rétti frá
ráðagerð Hitlers um Gyðingaríki undir þýzku
áhrifavaldi á austur-landamærum Þýzkalands.
Sir Oswald Mosley, sem lengi hefur verið
álitinn mikill Gyðingahatari, gerði þá tillögu
í bók sinni „The Altemative“ (1947), að
26 DAGRENN ING