Dagrenning - 01.10.1950, Blaðsíða 33

fjöldi nýinnfluttra manna, sem stefnt var
þangað af stjómendum Sovétríkjanna.1)
*
Pólitískir zionistar beittu þeirn höfuðrök-
um í þingsölum heimsins, að Gyðingar hefðu
óvéfengjanlegan, siðferðilegan rétt á að snúa
aftur til lands forfeðra sinna, sem þeir voru
hraktir burtu úr í grárri forneskju, og að
sérhver andstaða gegn þessari kröfu rísi ekki
af heiðarlegum efasemdum urn réttmæti
hennar, heldur af ómannúðlegum, fjand-
samlegum hvötum, sem nefndar eru „anti-
semitismi". Austur-Evrópu zionistar em þó
ekki Semítar (þó að Arabar séu það), Semita-
blóð rennur ekki í æðum þeirra, og forfeður
þeirra stigu ekki fótum sínúm á grund
Palestinu. Þeir eru Asíumenn frá innstu hér-
uðum Rússlands, sem snemma tóku að að-
hyllast hebreska trú. Þeir eru ekki fremur
Semitar en Forn-Bretar, sem einnig aðhvllt-
ust trú frá semitísku landi. Slavar frá Bosníu,
sem tóku Múhammedstrú gætu eins vel kraf-
izt að fara til Mecca, vegna þess að það er
fæðingarborg Múhameds.
Benjamín Freedman, iðjuhöldur af Gyð-
ingaættum, fæddur í New York, skrifar í
Economic Council Letter, sem gefið er út
þar, ^5. okt. 1947: „Pólitiskur zionismi er
nærri eingöngu hreyfing Evrópu Gyðinga.
En þessir Austur-Evrópugyðingar hafa hvorki
kynþáttartengsl né söguleg tengsl við Pale-
stínu. Forfeður þeirra voru ekki íbúar í Fyrir-
1) Sir Frederiek Morgan, sem 1946 leiddi opin-
berlega athygli að þessari „seinni brottför", sem varð
til að hrynda af stað hinni nýju styrjöld í Palestínu,
varð eitt af fórnarlömbum hinna leynilegu samtaka,
sem ég hef áður getið um. Itann var svívirtur fyrir að
geta um þessa staðreynd (sjá From Smoke to
Smother bls. 256—9) og var seinna leystur frá her-
þjónustu. Opinber tilkynning sagði, að hann hefði
fengið lausn samkvæmt eigin beiðni. Eg trúi því þó,
að hann hafi ekki farið frá sjálfviljugnr.
heitna landinu. Þeir eru beinir afkomend-
ur fólks úr Khazarskonungsríkinu, sem
var til fram á 12. öld. Khazarar voru ekki
Samítar heldur af finnsk-tyrkneskum mon-
gólakynþætti, sem um það bil á fyrstu öld
e. Kr. flutti frá Mið-Asíu til Austur-Evrópu.
Þar settu þeir á stofn eitt stærsta konungs-
ríki þeirra tíma . . . Urn það bil á sjöundu
öld e. Kr. tók konungur Khazars upp Gyð-
ingatrú sem ríkistrú, og meirihluti íbúanna
fylgdi honum. Fvrir þann dag þekktist ekki
neinn Kliazari, sem væri Gyðingur. Hvorki
þá né síðar hefur nokkur Kliazari átt forföð-
ur, er komið hafi frá Landinu helga. Þeir
Semítar, sem kornu á Gyðingatrú í Palestínu
mörgum öldum áður en Khazarar snérust til
hinnar hebresku trúar, fluttu flestir burtu
þaðan. En enginn þeirra fluttist til konungs-
ríkisins Khazars lengst í norðri." Þetta er
söguleg staðreynd, sannanleg hverjum, sem
kærir sig um að ganga úr skugga um það.
Zíonista andmælandi var svo óvitur að skora
á Freedmann að sanna þetta, og hann
talaði háðslega um „Khazarsþjóðsöguna".
Freedman svaraði skynsamlega, að þetta væri
sögulegt atriði, sem liægt væri að sanna með
sögulegum rökum, og bauð andmælanda sín-
um að fylgja sér til herbergis Gyðinga í al-
menna bókasafninu í New York (en safn
það er að mínu áliti hið bezta sem til er
um þessi efni). Þar gætu þeir rannsakað
saman „The Jewish Encyclopdia 1. bindi
bls. 1—12, og verk Graetz, Dubrow,
Friedlander, Raisiu og margra annarra
kunnra sagnfræðinga Gyðinga, sem ásamt
öðrurn ógyðinglegum heimildum „staðfesta
þetta án þess að um vafa sé að ræða."
Stuttu áður en Trurnan lýsti því yfir, að
það væri stoltasta stund æfi sinnar er hann
viðurkenndi ísrael, ritaði Freedmann eftir-
farandi:
„Lítið hefur verið athugað hvílíkur voði
pólitískur zionismi er fyrir örvggi og velferð
DAGRENN ING 31