Dagrenning - 01.10.1950, Blaðsíða 36

Þannig eru mennirnir, sem standa næstir
púðurtunninni með kveikiþráðinn í liönd-
unum. Þeir eru ekki Gyðingaættar, en nota
það sér til framdráttar. 1 þriðja þætti þessa
sjónleiks ætti hinn athuguli áhorfandi að
leita mannsins bak við grímuna, en ekki
dæma eftir henni. Þessir rnenn komu frá
sama stað og eru af sama kynþætti og þeir
menn, er stofnuðu og útbreiddu Sovét-
kommúnisma, og þeir hafa ávallt haldist í
hendur á för sinni að markinu.
*
Marga furðar á því með hvaða ráðum þeir
hafa náð valdi yfir Gyðingum, þó að mér
finndist enn furðulegri þær aðferðir, sem þeir
hafa notað til að gera stjómmálamenn um
allan hinn kristna, vestræna heim auðsveipa
sér. Bæði þessi þrekvirki virðast vera árangur
ýmissa undirferlisbragða, er þeir hafa til-
einkað sér í leynilegu samsæri margra
kynslóða, og halda áfram að blekkja þá, sem
ekki liafa reynt slík þrælabrögð sjálfir. Ég
liefi oft séð fólk í vandræðum með að skilja
hvemig hægt er að koma Rússum eða Þjóð-
verjum til slíkrar niðurlægingar jafnvel með
fangabúðum og leynilögreglu, eða hvemig
hægt sé að neyða saklaust fólk til að gang-
ast við glæpum, sem það hefur ekki framið.
Þegar maður hefur sinu sinni séð það er
ekkert dularfullt við það lengur.
Þegar urn Gyðinga er að ræða, sem dreifðir
ern um allan heim, virðist það óskýranlegt
fyrir fjöldanum, hvernig þeir gátu látið undan
slíkum áhrifum. En þessu valdi er náð með
sömu aðferðum,ógmmum, sem notaðar eru á
ýmsan hátt, og hafa reynzt næsta áhrifaríkar
í höndum þessara manna. Þeirbeita þar vopni
hinnar djöfullegu þekkingar á viðkvæmustu
og veikustu hliðum mannlegs eðlis. Það eru
fangabúðir án girðinga og fangelsi án múra.
Eftirlit með félagsskap Gyðinga sem dreifð-
ur er um mörg lönd er að mestu levti í hönd-
um rabbíanna, en þeir mælskustu og heittrú-
uðustu þeirra eru oft ákafir zionistar. Vel-
þekktur Gyðinga blaðamaður í New York,
William Zukerman, skrifaði í apríl 1948:
„Engir taka sér orðið „friður“ oftar í rnunn
en rabbíar Gyðinga. Orðið er svo oft
á vörurn þeirra og í prédikunum þeirra, að
hjá mörgum þcirra er það orðið að marg-
þvældri tuggu. Þeir eru ávallt reiðubúnir að
lasta stríðsáróður lijá öðrum, en lofa hann ef
hann á upptök sín á okkar hlið.Þeir álíta stríð-
ið að vísu hræðilegt böl, en það fer þó allt eft-
ir því hvert stríðið er. Stríð sem Þjóðverjar,
Rússar, Bretar eða Arabar heyja er illt, en
stríð, sem okkar land eða þjóð á í, er sprottið
af föðurlandsást og helgast af öllum helgum
skyldum mannsins. Það finnst mörgum Gyð-
ingum, sem elska frið (og þrátt fyrir rabbí-
ana, þá cru Gyðingar mjög friðelskandi
þjóð) hin mesta hneysa, að öll þessi hræðilegu
ár, skuli ekki einn einasti rabbí hafa mótmælt
fjöldamorðunum, livort sem þau voru framin
gegn okkur eða af okkur.-----Sagnfræðingar
framtíðarinnar, sem rannsaka okkar tírna,
munu ekki komast hjá því að taka eftir þeim
leiða sannleika, að rabbiar Gyðinga hafa frem-
ur verið þjóðernislegir en andlegir leiðtogar
þjóðar sinnar á örlagatínuim.“
Rabbía, sem er pólitískur zionisti, verður
margt að vopni. Ég hefi fyrir mér orð yfir-
rabbía nokkurs, sem kallaði saman sam-
kunduna til að safna í sjóð til að styðja „bar-
áttuna í ísrael". Ilann lagði út af þessurn
texta: „Fyrirskipið bömum ísraels, að þau
reki út úr búðum sínum sérhvem líkþráan
og sérhvern þann sem hefur óhreint opið
sár, og hvern sem hefur óhreina sál“. Hann
sagði að Gyðingur, sem „af ásettu ráði“ neit-
aði að leggja fram sinn skerf, gæti ekki
skoðast í þeim flokki Gyðinga, sem verð-
skuldaði nokkra félagslega eða trúarlega
upphefð. Hann væri ógnun gagnvart með-
bræðrum sínum og það yrði að meðhöndla
hann sem slíkan.
34 DAGRENNING