Húnavaka - 01.05.1987, Qupperneq 14

12
HUNAVAKA
hesta. Þá varð þeim tíðrætt um hvort þeir ættu að fá bil með sig fram
í Sveinsstaði og fóru að spjalla við einn bílstjórann hvað hann vildi
hafa fyrir ferðina. Ég man ekki hvað krónurnar voru margar en þeim
þótti þetta nokkuð dýrt og fóru að þjarka við hann. Bílstjórinn taldi til
hvað hann þyrfti af bensíni og bíllinn væri dýr og svo framvegis. Að
lokum samdist með þeim og þeir lögðu af stað. En þegar kom fram að
Skinnastöðum varð það óhapp að bíllinn fór út af og á hliðina. Þegar
þeir skriðu út úr bílnum þarna þá varð Jóni að orði þegar hann sneri
sér að bílstjóranum. „Og hvað kostar nú þetta?“ En bilferðin varð að
sjálfsögðu ekki lengri.
Þú hefur sagt me'r frá því að faðir þinn fór, þá ungur maður, til Noregs. Hvað
kannt þú að segja me'r um þá ferðP
Til þess að komast til Noregs, vann hann eitt sumar í hvalstöð vestur
í Önundarfirði því hann hafði einhverja vissu um að hann gæti fengið
frítt far með hvalskipunum. Hann hefur áreiðanlega ekki verið það
fjáður að hann teldi sig geta farið með farþegaskipum sem heldur voru
ekki mikið á ferðinni á þeim tíma. Ég held að hann hafi verið úti hálft
annað ár á búgarði og unnið þar að bústörfum og skógarhöggi. Þar
voru einnig Magnús á Blikastöðum og Jón á Hallgilsstöðum í Eyja-
firði.
Þegar hann kom heim flutti hann með sér nokkur verkfæri sem voru
fáséð hér, eða fékk stuttu síðar. Hann fékk þannig rakstrarvél, fjór-
hjólaðan vagn, plóg og herfi. Með þessum jarðvegstækjum vann hann
talsvert næstu árin. Hann eignaðist tvo ágæta jarpa hesta sem hann
vann með. Þeir voru að vísu dálítið varasamir, kvikir og vildu jafnvel
fælast. Einhverju sinni var hann að plægja hjá séra Hjörleifi á Und-
irfelli. Hjörleifur var mikill ákafamaður og fljóthuga. Þá var það
einhverju sinni að hann kemur þar sem faðir minn var að plægja og
einhver gusugangur á karli, en hestunum varð illa við og fældust svo
faðir minn missti af þeim og þeir fóru með plóginn í háalofti á eftir sér.
Þá hrópaði séra Hjörleifur. „Nú gengur það, nú gengur það Magnús.“
En hann athugaði ekki að þessi plæging gekk nú ekki mikið.
Mér dettur í hug í sambandi við þetta hvað dráttarhestatíminn var
raunverulega stuttur hér á landi. Það hafa áreiðanlega ekki verið mjög
margir sem áttu aktygi hér á landi um aldamótin. Það sagði mér
Baldvin Einarsson aktygjasmiður í Reykjavik að hann hefði verið
fyrsti lærði aktygjasmiðurinn hér á landi og hann hefði meðal annars
smíðað aktygin fyrir vegagerðina þegar Hnausabrúin var byggð. Hins