Húnavaka - 01.05.1987, Síða 61

MAGNÚS ÓLAFSSON, Sveinsstöðum:
Austur fyrir múrinn
Á ólíklegustu stöðum er hægt að hitta fólk, sem maður þekkir eða
kannast við af afspurn. Sjálfur hef ég þrisvar sinnum orðið fyrir þessu í
þau fáu skipti, sem ég hef verið á ferð erlendis.
Fyrst var það þegar ég var staddur í Noregi. Þá datt mér í hug að líta
við á Landbúnaðarháskólanum að Ási og skoða þann merka stað.
Fyrirfram vissi ég ekki um neinn fslending, sem á þessum tíma væri
þar við nám. En í Ijós kom að þar voru tveir íslenskir námsmenn.
Annar þeirra var ættaður úr Sveinsstaðahreppi og hafði verið þar í
sveit í fjölmörg sumur. Flinn var giftur skólasystur minni frá Reykja-
skóla og bjó hún þarna með honum.
Öðru sinni var ég staddur í Flelsinki í Finnlandi ásamt nokkrum
fleiri fslendingum. Fórum við þá á markaðstorg. Var þar margmenni
og oft erfitt að átta sig á hverjir voru að selja og hverjir að kaupa. Kom
ég þar að er seld voru belti og hugðist kaupa eitt. Spurði síðan mann,
sem þannig horfði á mig að mér fannst hann líklegur sölumaður, hve
mikið þetta belti kostaði. Svaraði maðurinn þá á íslensku. „Ekki veit
ég hve mikið þetta belti kostar, en sæll vert þú Magnús Ólafsson.“ Var
þá þarna kominn íslendingur, sem ég hafði eitt sinn hitt, en áttaði mig
ekki á hver væri fyrr en hann hafði ávarpað mig, enda bjóst ég síst við
að hitta íslending í þessum mannfjölda á erlendu markaðstorgi.
Þriðja dæmið, sem hér skal tilgreint gerðist í Þýskalandi. Mér var
boðið á ráðstefnu í Vestur-Berlín og kom þar saman fólk víða að úr
heiminum. Ég var eini íslendingurinn og kom ég á hótelið, þar sem
ráðstefnan var haldin, skömmu fyrir kvöldverð. Að honum loknum
fóru allir ráðstefnugestir á krá þar í nágrenninu og var sú för ætluð til
þess að þátttakendur gætu kynnst. Gildi svona samfunda felst líka
ekki síst í kynningu ólíks fólks frá ólíkum löndum. En undrun mín varð
mikil er við gengum eftir götunni í áttina að kránni. Þá var slegið á öxl
mér og sagt: „Sæll vert þú íslendingur.“ Var þarna kominn fulltrúi