Húnavaka - 01.05.1987, Side 110

108
HUNAVAKA
þó að enginn sæist. Sennilega hefur hún verið gædd dulheyrn. Oft
varð ég vör við að hún heyrði ýmislegt sem aðrir heyrðu ekki. Hún
talaði yfirleitt ekki um þetta, enda hefur það verið heppilegra þegar
hún var að alast upp að þegja yfir öllu því sem almenningur skildi
ekki. (Hún var fædd 1863).
Það hefur verið sagt að snemma á siðustu öld hafi bátur farist í
lendingu í víkinni. Þá var þar uppsátur frá Árbakka. Árbakki stendur
upp undir Árbakkafjalli, öðru nafni Skógarfelli, sunnan við Hrafnána.
Þar sem þetta litla hús stóð er við áttum heima 1924, var sjóbúð frá
Árbakka, þar sem þetta átti að hafa komið fyrir. Voru svo þessir
ólánssömu menn, sem áttu að hafa farist þarna í aftaka brimi enn að
ýta úr vör á tunglskinsbjörtum nóttum? Það er víst enginn fær um að
svara því. En eitt er víst þegar Ægir konungur er reiður og reiðir upp
sinn volduga hramm, þá er ekki lengi verið að færa í kaf veikbyggða
bátsskel.
Skrifað 1985.
Fólkið i stofunni
Sumarið 1974 voru hjá okkur hjón úr Reykjavík. Þau vöktu máls á
því við okkur að þau þyrftu endilega að ná tali af Einari á Einars-
stöðum og vildu að við kæmum með þeim austur. Eg sagði þeim að
það þýddi ekki nema að vera búinn að panta viðtal við Einar. En þau
vildu endilega fara og trúðu því ekki ef þau kæmu austur að Einar
vildi ekki taka á móti þeim. Það varð úr að við Víglundur fórum með
þeim austur. Þegar við komum í Einarsstaði var Einar ekki heima. Ég
fór upp og talaði við Erlu. Þegar ég fór ofan aftur fór ég til hægri í
staðinn fyrir að fara til vinstri og opnaði hurð er ég bjóst við að lægi að
útidyrunum. Þá sá ég inn í stórt herbergi. Þar var margt fólk inni. Það
sat á bekkjum sem voru meðfram veggjunum og stafni er var beint á
móti mér. Ekkert var þar inni annað en lítið borð eða kista á miðju
gólfi. Enginn gluggi en mér fannst sem birtan kæmi að ofan. Fólkið
var allt klætt í dökka kufla líkast nunnuklæðum eða munkaklæðum,
með hettur yfir sér svo að ég sá ekki framan í það. Það hreyfði sig ekki.
Þó fannst mér einhver hreyfa sig. Ég bað afsökunar á að hafa opnað og
fór mína leið og hugsaði ekki meir um þetta þá. Við fórum svo til baka
án þess að hitta Einar.
\