Húnavaka - 01.05.1989, Blaðsíða 12

10
HUNAVAKA
minn hafði hugsað sér að ná í ljósmóður upp að Gili í Svartárdal, sem
Sólveig hét, og lagði á stað með tvo hesta. Yfir Blöndu hefur hann
eflaust farið á gaddi. Þegar hann kom að Gili var rokið svo rnikið að
um leið og hann steig af hestinum fauk púðinn úr hnakknum og sást
vitaskuld ekki meir. Þegar pabbi hitti ljósmóðurina sagðist hún skyldi
fara með honum ef hann trevsti sér til að rata, en Gilsbóndinn þver-
neitaði að sleppa þeim og sagði að sængurkonan væri ekkert betur sett
ef þau yrðu úti. Það varð því úr að pabbi minn beið og gekk urn gólf
þangað til tvö um nóttina að eitthvað lægði en þá héldu honum engin
bönd og lagði hann þá á stað með ljósmóðurina. Pabbi var í eðli sinu
ratvís og segir ekkert af ferðum þeirra fvrr en þau kornu að Sólheim-
unt, en þá var snjórinn svo mikill að þau vissu ekki þegar þau fóru vfir
túngarðinn.
Á nteðan pabbi var i þessu langa ferðalagi var reynt að hafa einhver
ráð með að hjálpa móður rninni. Þá var Ingimundur Sveinsson smá-
skammtalæknir, afi Páls Kolka, á Litla-Búrfelli. Hann hafði tekið á
móti börnum og var ákaflega nærfærinn. Hann var þá orðinn gamall
maður og treysti sér ekki til að ganga fram eftir i veðrinu með tveim
mönnum sem sendir voru eftir honurn. Þá var úr vöndu að ráða þvi að
enginn í Sólheimum vildi axla þá ábyrgð að taka á móti barninu.
Fólkið vissi að á Auðkúlu var gömul kona sem Helga hét og hafði einu
sinni tekið á móti barni. Hannes Sveinbjörnsson bjó þá á hinu búinu i
Sólheimum. Hann fór yfir að Auðkúlu og sótti görnlu konuna og það
var hún sem kom og skildi á milli. Þetta blessaðist allt saman vel og var
löngu liðið þegar pabbi kom með ljósmóðurina. Svona byrjaði nú
lífshlaupið, þarna fæddist ég við þessar aðstæður, 11 marka krili og
liklega ekki mjög efnileg.
Hvað vilt þú segja um foreldra þina?
Pabbi var rnjög góður rnaður og að minu áliti vel gefinn. Hann var
léttur á fótinn, minnugur og traustur, einstaklega góður heimilisfaðir
og eiginmaður. Ég hef ekki þekkt betra hjónaband en hjá foreldrum
mínum. Mamma var líka sérstaklega lundgóð, friðsöm og framúr-
skarandi greind. Hún var glettin en það var græskulaust og skemmti-
legt. Hins vegar var hún ekki nógu heilsuhraust.
Hvað manstu að segja mér úr bernsku þinni?
Vorið 1908 hætti Ingvar í Sólheimum að búa og fór að vera á hinu
búinu hjá Hannesi. Þá þurfti mamma að fara. Pabbi gat hvergi fengið
pláss fyrir hana annars staðar en fram á Þröm og þangað fór hún með