Húnavaka - 01.05.1989, Page 18

16
HUNAVAKA
mann með sér í þann leiðangur. Þeir fluttu plóginn með sér og ég held
að þeir hafi verið með herfi lika. Þvílíkt ferðalag með allar þessar
græjur.
Hvernig voru kjörin þegar þú byrjaðn að vera mnnukona?
Það var vndislegt að vera í Hvammkoti, hjónin voru svo góð við
mig. Þau tóku ekki krónu með mér og þó ég færi þaðan í skóla þá
kostuðu þau það. Þar var ekki mikil vinna, þetta var það lítið bú.
Að Stóradal réðist ég fyrst bara fvrir föt. Ég var fatalítil og gekk nú
bærilega því ég fékk óhernju af fötum. Það var hjá Sveinbjörgu og
Jóni. Sveinbjörg kom upp vefjarverki báða veturna sem ég var þarna.
Hún spann vfirleitt sjálf þráðinn í vaðmálin og svo vorum við þarna
tvær sem sátum mikið við rokkinn um veturinn. Einnig átti Svein-
björg stóra kambvél til að prjóna í. Sveinbjörg var óskaplega vinnu-
hneigð og dugleg og féll aldrei verk úr hendi. Það var afar gott að læra
að vinna hjá henni. Hún var rnjög þrifin og svo reglusöm að allt þurfti
að vera á sínum stað. Þar þurfti aldrei að leita að hlutunum. Þessir
eiginleikar eru svo mikils virði að maður getur aldrei metið þá til
fullnustu.
Mamma var búin að kenna mér að laga mér sokka og gera skó því
þá gengu allir í skinnskóm, en Sveinbjörg kenndi mér að spinna.
Hvað gekksl þú lengi í skinnskóm?
Eg fékk strigaskó og gúmmístígvél þegar ég var í Hvammi. Það var
líklega ekki fyrr en 1925 sem það komu gúmmístígvél i Kaupfélagið.
Eg man eftir að Steingrímur fór út eftir, það var liklega þegar hann fór
með ullina, þá sá hann gúmmístígvél og var það hugsunarsamur að
hann keypti tvenn sem hann ætlaði á mig og aðra stúlku sem var hjá
honum. Þetta voru grá stígvél með hvítum sólum, afar sterk. Eg átti
þau mjög lengi.
Skó gerði ég eftir að ég fór að búa. Ég gerði skó á Kristján og Lillu
mína fyrstu árin. Þá var Torfhildur Kristjánsdóttir hjá mér og hún var
alltaf á þönum við alls konar snúninga og alltaf skólaus, gekk þá alltaf
í sundur. Eitt sinn var það af einhverri tilviljun að Kristján kom til
Stefáns Þorkelssonar á Blönduósi og sá hjá honum gúmmískó sem
Stefán hafði verið að búa til úr slöngum. Mikið lifandis ósköp var ég
fegin þegar Kristján kom með eina á stelpuna.
Það var óskaplega erfitt að gera leðurskó, sérstaklega úr nautshúð-
um, þær voru svo þykkar. Það var mikið betra að gera skó úr hross-
húðum. Skór úr nautshúðum voru sterkari, en þeir hörðnuðu ofboðs-