Húnavaka - 01.05.1989, Qupperneq 168

166
HÚNAVAKA
pokum og virtust vera bækur í þeim en þó í litlu broti. Voru tveir
bögglarnir að aftan en einn að framan. Ekki man ég hvort hann hafði
höfuðfat.
Er inn kom heilsaði hann ekki neinum. Baðstofa var í tveim hólfum.
í hjónahúsi voru tvö rúm en í frambaðstofu fjögur. Fór hann að öllum
rúmunum og athugaði þau. Að því búnu valdi hann sér rúm í fram-
baðstofunni, næsta rúm fyrir innan dyrnar, en í því svaf gömul kona
sem Anna hét og kom að norðan með þeim hjónum. Fór hann úr
fótabúnaði sínum og frakka og lagðist upp í rúmið undir brekánið.
Hvíldi hann sig á vinstri olnboga og glápti fram í baðstofuna en mælti
ekki nokkurt orð. Enginn skipti sér heldur af honum í fyrstu. Ég var
allhræddur við hann en rúm mitt og móður minnar var þar rétt hjá.
Hann reri þar á olnboganum og glápti á fólkið. Hárið var mikið,
hæruskotið og úfið og óræktarlegur skegghýjungur.
Nokkru seinna var borið inn kaffi. Anna gamla færði honum það.
En hann vildi ekki taka við því — bandaði því frá sér. Hún fór aftur
fram með bollann. María kom þá með hann inn og rétti honum og tók
Jóhann þá við og drakk. Nú leið að kvöldmatartíma. Var honum þá
— eins og hinu fólkinu — borinn grasagrautarhræringur í skál og var
spónn í skálinni. Anna gamla færði honum þetta. En allt fór eins og
fyrr að hann vildi ekki taka við skálinni og fór hún með hana aftur.
María kom þá inn með hana en hann vildi ekki taka við henni en sagði
þó við hana: „Spónninn á ekki að vera þarna í skálinni.“ „Hvar á hann
þá að vera?“ spurði María. „Þú átt að færa hann hingað,“ sagði hann
og benti á skálarbarminn hinum megin. Hún gerði það. „Svo færir þú
hann hingað,“ sagði Jóhann og benti enn á barminn — sem hún gerði.
„Svo hingað,“ sagði Jóhann og benti enn, „og svo hingað,“ sagði hann
og benti á staðinn er hann var upphaflega. Og er Maria hafði gert það
hafði hún fært spóninn í kross yfir skálina og á sama stað aftur. Þá tók
Jóhann við skálinni og borðaði með bestu lyst. En María varð að taka
við skálinni af honum aftur.
Nú var siður að lesa húslestur eins og almennt var þá gert. Er Jónas
tók bókina ofan til að hefja lesturinn fór Jóhann fram úr rúminu og
klæddi sig í sínar fyrri lörfur og fór fram. Ekki kom hann inn aftur fyrr
en búið var að lesa en þá kom hann inn og lagðist eins í rúmið sem
áður. En er fólk var háttað þá fór Jóhann enn fram eða út og ekki kom
hann inn aftur fyrr en undir morgun. Heyrði ég sagt að hann þættist
allar nætur þurfa að berjast við drauga og var það skoðun hjónanna,